Η εποχή της νεότητάς μου

Σαν σήμερα πριν 46 χρόνια έγινε το... τροχαίο!
Τότε, ήμουν ακόμα ανήλικη επειδή ενηλικιωνόμασταν στα 21.

Εκείνη την εποχή, ήταν:
1. η ειρήνη απαγορευμένο πράγμα.
2. η σκέψη καταδικαστέα.
3. ο φόβος καθημερινότητα.
4. το ψέμμα θεσμισμένη αλήθεια.

Τολμηρές εικόνες που θυμάμαι:
1. τον Κώστα Χρονάκη να διαβάζει "ΑΥΓΗ" μέρα μεσημέρι στο μαντράκι της Αχειροποίητης.
2. τη συγκέντρωση εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ στη πλατεία του ΑΠΘ.
3. την τροφοδοσία κυνηγημένων συμφοιτητών μου στη παραλία πριν φύγουν για τα ξένα.
4. την αγορά μπαταριών για τρανζίστορ από διαφορετικά περίπτερα.
5. ένα ναύτη που έβγαινε στη παραλία νύχτα από αραγμένο αρματαγωγό για να διαβάσει την ΑΥΓΗ με το φακό.
6. τον Κωστή Μοσκώφ να ξεφορτώνεται επικίνδυνα βιβλία λίγο πριν έρθουν να τον συλλάβουν.
7. τον Π. να φεύγει φαντάρος για Κύπρο με πολιτικά και δυο πιστόλια στο σάκκο.

Αυτά θυμήθηκα βλέποντας το ντοκυμαντέρ (σε 2 μέρη, Α' και Β') του Σ. Κούλογλου και όταν συναντιέμαι με φίλους εκείνης της εποχής θυμάμαι κι άλλα.
Συνιστώ να το δεις κι εσύ, καλέ μου αναγνώστη:
Υπόθεση Λαμπράκη, μέρος Α': Ένα τροχαίο ατύχημα
Υπόθεση Λαμπράκη, μέρος Β': Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Μερικά για το Γρηγόρη Λαμπράκη:
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης (1912 - 22 Μαΐου 1963) ήταν γιατρός, αθλητής, και πολιτικός που δολοφονήθηκε από παρακρατικούς.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Στις 21 Απριλίου 1963 αψηφώντας σχετική απαγόρευση της αστυνομίας, πραγματοποίησε την 1η Μαραθώνια πορεία Ειρήνης. Βάδισε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μόνος του, εν μέσω απειλών, πριν τελικά συλληφθεί και κρατηθεί για μερικές ώρες.
Περισσότερα στη Βικιπαίδεια-->> Γρηγόρης Λαμπράκης

________________________
Ισως να ρωτήσεις, αγαπητέ μου αναγνώστη, γιατί ανεβάζω αυτό το ποστ...
Επειδή διακρίνω να συμβαίνουν μερικά πράγματα παρόμοια -ίσως όχι απολύτως συγκρίσιμα, αλλά παρόμοια- με όσα συνέβαιναν εκείνη την (όχι και τόσο) μακρινή εποχή και θέλω να έχεις το νου σου. Η παραποίηση/διαστρέβλωση της πραγματικότητας είναι πάντοτε το πρώτο βήμα προς την ανελευθερία, προς τη χειραγώγηση. Προστατέψου!