Ο Χρήστος Ζυγομαλάς ασχολείται με το είδος του τσιμπητού ρεμπέτικου απο το 1981.
Επαιξε γιά πολλά χρόνια σε ακουστικές και κλασσικές κιθάρες, αλλά ένα πρόβλημα στο αριστερό χέρι τον ανάγκασε τα τελευταία δύο χρόνια να παίζει μόνο στην ηλεκτρική κιθάρα που έχει λεπτότερο τάστο και μαλακότερες χορδές.
Ο ηλεκτρικός ήχος έχει και αυτός τη γοητεία του και όπως δίπλα στα ακουστικά μπλούζ εμφανιστήκανε και καθιερωθήκανε και τα ηλεκτρικά μπλόυζ, έτσι και εδώ γίνεται μιά πειραματική προσπάθεια με τον παραπάνω αδόκιμο όρο. Οπωσδήποτε αυτό το είδος, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, δεν αντικαθιστά τον παραδοσιακό τρόπο, όπως και η μοτοσυκλέττα δεν αντικατέστησε το ποδήλατο, αλλά είναι μιά άποψη που πρέπει να δουλευτεί χρόνια γιά να καταλήξει κάπου. Μερικά προσφέρονται γιά μεγάλη παραμόρφωση και άλλα μόνο με λίγο εφφέ. Υπάρχουνε κομμάτια που θα μπορούσανε κάλλιστα να παιχτούνε και χεβυμεταλλάδικα γιατί είναι πολύ βαρειά όπως το «ρε μάγκα το μαχαίρι σου» ή το «κάντονε Σταύρο κάντονε» όπως και το «Αντιλαλούν οι φυλακές» που πρίν απο χρόνια παίχτηκε απο ένα ροκ γκρουπάκι χωρίς το ενδιάμεσο σόλο. Σίγουρα όμως τα περισσότερα «κλασσικά» ρεμπέτικα δεν σηκώνουνε και πολλή παραμόρφωση παρά μόνο λίγο εφφέ γιατί έχουνε καθιερωθεί με τη φόρμα του μπουζουκιού , ενώ στα πολύ παληα μικρασιάτικα και σμυρνείκα που δεν υπάρχει παράδοση μπουζουκιού, όπως και σε ωρισμένα του Γιοβάν Τσαούς που έχουνε περισσότερο δημοτικό χαρακτήρα, το εφφέ μπορεί να είναι εντονότερο.
Συμπερασματικά γίνεται μιά προσπάθεια προχωρήματος της φόρμας χωρίς να αλλοιωθεί ή ακρωτηριαστεί το αίσθημα που βγάζουνε αυτά τα τραγούδια που έχουμε όλοι αγαπήσει. Και τούτο γιατί με το λίμνασμα σε μιά μόνο εκδοχή, γίνονται στο τέλος βορά άλλων ντόπιων ή ξένων μουσικών συμφερόντων που δεν διαθέτουνε το ανάλογο τάκτ.
Ο Χρήστος Ζυγομαλάς γλύπτης και συνθέτης με καταγωγή απο τη Σμύρνη και έχοντας ένα δίσκο με ανασκευασμένα σμυρνέΪκα στο ενεργητικό του, «ΑΠΟ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ» το 1994 και συνεχή παρουσία ση μουσική απο το 1976, τα χρόνια 1977-1983 με τον Νικόλα τον Ασιμο, το 1984 με το ethnic-new wave «ΑΣΠΡΟ-ΜΑΥΡΟ», έχει την άποψη του επίσης μικρασιάτη και μεγάλου Ιωνα φιλσόφου, του Ηράκλειτου, που ορίζει πως «Στην αλλαγή βρίσκουν τα πράγματα ανάπαυση».
Πέρα όμως από όλα αυτά είναι πάνω απ΄όλα, βρίσκονται το βίωμα και η αίσθηση, γιά να μην παραμείνουν τα ανωτέρω μιά διανοητική σαλάτα. Οταν κάποιος έχει μεγαλώσει μέσα στο ρόκ και το ρεμπέτικο και τα έχει αγαπήσει και τα δυό, του έρχεται πολύ φυσικό να τα βλέπει και να τα παίζει ενωμένα. Αλλωστε εκείνο που μετράει είναι το "feeling" και όχι η δογματική αντίληψη. Εν πάση περιπτώσει, μιά πρόταση βρίσκεται στο τραπέζι και έτσι κι αλλοιώς έχει πάρει το δρόμο της.
Y.Γ. Ευχαριστώ τον φίλο που το αξιολόγησε ως boring, είναι κι αυτό μιά αρχή και παράλληλα μου έδωσε την ιδέα να προσθέσω την αξιολόγσή του στον τίτλο γιά να τον τιμήσω.
ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ
http://www.youtube.com/watch?v=fVKB9IJzRmQ
Μερικά ακόμα, εδώ:-->>
ΓΥΜΝΑ ΚΛΑΡΙΑ
http://www.youtube.com/watch?v=ybW5BH_SOwc
Η ΦΥΛΑΚΗ
http://www.youtube.com/watch?v=dnK3omhuRus
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ '77
http://www.youtube.com/watch?v=U-Jc1HrmEr8
-->> η σελίδα του -->> http://www.youtube.com/user/zygomalas
-->> το blog του -->> http://aeizwonpyr.blogspot.com/
-->> οι ζωγραφιές του εδώ -->> http://www.flickr.com/photos/24048500@N08/
και εδώ -->> http://www.flickr.com/photos/24048500@N08/page2/
-->> οι αφίσες του -->> http://www.flickr.com/search/?q=zygomalas
Ο Χρ. Ζυγομαλάς δεν είναι μόνο μουσικός. Είναι ζωγράφος και γλύπτης, ένας καλλιτέχνης με τη βούλα δηλαδή. Θα μάθω περισσότερα και θα ενημερώσω. Αυτά που γνωρίζω είναι ότι: -->>
1. Στην Ηπειρο, σε κάποιο χωριό, υπάρχει ένα γλυπτό του: ΤΟ ΨΑΡΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ.
2. Πριν μερικά χρόνια έλαβε μέρος στο σχετικό διαγωνισμό του Υπ. Πολιτισμού, φιλοτέχνησε μια μαρμάρινη προτομή της Μελίνας, αλλά δεν ήταν τυχερός ώστε να προκριθεί το γλυπτό του.
3. Κάποια καλοκαίρια έβγαζε μεροκάματο σε νησιά των Κυκλάδων ζωγραφίζοντας γραφικά σοκάκια και τουρίστες.
4. Στη ζωγραφική του χρησιμοποιεί δικές του εκπληκτικές τεχνικές, φτιάχνει χρώματα από απίστευτες πηγές.
-->> ΣΗΜ.1. βρίσκω πολύ άδικο να αγνοεί η Πολιτεία τους ευαίσθητους ανθρώπους, όλους όσοι μοχθούν στο μεγάλο ζυμωτήρι του δρόμου.
-->> ΣΗΜ.2. μου αρέσει που βρίσκουν μια θέση στο διαδίκτυο όλοι οι άνθρωποι, ιδίως εκείνοι που επιμένουν διακριτικά στο "περιθώριο"... Στο χέρι μας είναι να τους εντάξουμε στην κοινωνία εμείς, όλοι όσοι αντιδρούμε στα φανταχτερά παγώνια που λάμπουν μονάχα κάτω από το φως της δημοσιότητας των ΜΜΕ.
8 σχόλια:
Δεν γνώριζα τη συγκεκριμένη δουλειά...άψογο!
Ευκαιρία, τώρα που την έμαθες κ. Φιλαλήθη μου, να ενισχύσεις με ένα καλό λόγο τον καλλιτέχνη. :)
Κι εγώ που νόμιζα πως είχε ακολουθήσει τον Ασιμο...
Μεγάλη μορφή ο Ζυγομαλάς, παίδες!
Κάλπικα τα νομίσματα καθώς φαίνεται. Ο άνθρωπος είναι ζωντανός! :)
Λίγο κουράγιο χρειάζεται -όπως όλοι άλλωστε.
Μια χαρά είναι ο Ζυγομαλάς.
"Είναι παλικάρι και μπράβο του" που έλεγε κι ο Σπύρος Καλογήρου.
Πολύπλευρος, δραστήριος, σε συνεχή αναζήτηση. Και το καλύτερο απ' όλα: δε μπήκε ποτέ στο ντουλάπι της λάιφστάιλ παράνοιας όπως ο Γιάννης Ζουγανέλης για παράδειγμα.
Φθινόπωρο Ροδιά μου.
Η εποχή που καρποφορείς.
~~0comments, ναι, ωραία και ζαχαρωμένα τα βλέπουμε εμείς απέξω. Οταν όμως έχεις να θρέψεις οικογένεια, όταν φυτοζωείς χωρίς ανταπόκριση από τον κόσμο που (τάχα) θαυμάζει τη στάση σου, δεν είναι και τόσο ρόδινα και ωραία. Ο Χρήστος Ζυγομαλάς υποφέρει και πολλοί τον νομιζαν χαμένο... Ο Χρήστος αγωνίζεται για τον επιούσιο κι εμείς χειροκροτάμε αυτους που παραδόθηκαν... Κρίμα δεν είναι; τόσοι Πολλοί που τον θαυμάζουμε (τάχα, αυτόν και τη στάση του εννοώ) και να μη μπορούμε να στηρίξουμε αυτόν τον Εναν;
Με ποιο τρόπο; Ελα μου ντε. Με συναυλίες ίσως στη περιοχή μας, κλπ κλπ, με διάφορα πολιτιστικά γεγονότα -λέω τώρα. Με κάθε μέσο που διαθετει καθενας. Το έπραξα μέσα από δυο δικά μου μπλογκ, λέω να το πράξω και μέσα απο το http://www.radiobubble.gr όπου ανεβάζω 2 φορές το μήνα εκπομπούλα, να δούμε... Κάνε το κι εσύ, φίλε μου :)) Ιδού η Ρόδος!!!
Ωραία δουλειά Ροδιά.
Merci Καναλιωτη :)
Δημοσίευση σχολίου