το κλάσμα του δευτερολέπτου

Η μπάλα βρέθηκε μπροστά του για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, αλλά ήταν σαν να μη το πίστευε πως αυτός θα μπορούσε να γίνει ο ήρωας της ομάδας. Ετσι, έψαξε με τα μάτια να βρει σε ποιον να τη πλασσάρει, όμως το κλάσμα του δευτερολέπτου είναι τόσο λίγος χρόνος που πέρασε γοργά και μέσα σε αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου ο αντίπαλος βρήκε την ευκαιρία να τη κλέψει. Το κλάσμα εκείνου του δευτερολέπτου ήταν δικό του και το έχασε -μαζί με τη μπάλα. Αλήθεια, πόσο ασύλληπτο είναι να κρέμεται η ζωή και η υπόληψη ενός ανθρώπου από ένα κλάσμα δευτερολέπτου... Μιλάμε για ένα ελαχιστότατο χρόνο, για μια μικρή στιγμούλα.

Πόσο σημαντικοί είναι εκείνοι που, ενώ διαχειρίζονται τη ζωή τους ώρες ολόκληρες, μέρες, βδομάδες, μήνες, χρόνια, βρίσκονται ξαφνικά και απροειδοποίητα αντίπαλοι με τη δική τους στιγμή, αυτή που θα δικαιώσει ή θα απαλείψει το έργο τους; Είναι σημαντικότεροι από ένα ποδοσφαιριστή, έναν αθλητή, που η απόδοσή του κρίνεται διαρκώς (και μόνο) με βάση το κλάσμα του δευτερολέπτου;