Σελίδες

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

Η θετική πλευρά

Λένε "πάρ' τα όλα θετικά" ή "βλέπε τα θετικά", κλπ, αλλά σκέφτομαι ότι αυτό εξυπηρετεί το αποκοίμισμα της κοινωνίας των πολιτών. Αμα πεινάς, ας πούμε, όσο θετικά κι αν τα βλέπεις τα πράγματα, το στομάχι σου θα σφίγγεται κι όταν κρυώνεις η θετική ματιά αποκλείεται να σε ζεστάνει όσο ένα παλτουδάκι, μια κουβέρτα ή ένα καλοριφέρ. Μόνο που, όταν βλέπεις τη θετική πλευρά, δεν θα διαμαρτύρεσαι και δεν θα ψάχνεις πού οφείλονται τα στραβά, μια και θα αρνείσαι να τα δεις. Η "θετική" ματιά βοηθάει στην απομόνωση του ανθρώπου, στην περιχαράκωση του εαυτού, στον αυτοπεριορισμό του, καθώς και στις πιθανές ενοχές για την "κατάντια" του, όταν αναρωτιέται απομέσα του «μάλλον κάπου φταίω, πώς γίνεται να πεινάω και να κρυώνω αφού όλα είναι καλά;»

Το αποτέλεσμα; Η μόλυνση του περιβάλλοντος οφείλεται εξίσου στη σακκούλα σκουπιδιών της κυρά Μαρίας και στις τσιμινιέρες του εργοστασίου μπισκότων της Φλόριδας -τυχαία παραδείγματα. Ο καρκίνος οφείλεται εξίσου στο τσιγάρο του μπάρμπα Γιάννη σε ορεινό χωριό της Ηπείρου, στα λιπάσματα της κρητικής ντομάτας, και στο λιθάνθρακα της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη -τυχαία παραδείγματα. Η φτώχεια οφείλεται στην εισβολή των κινέζων στις αγορές και όχι στα χαμηλά ημερομίσθια που φέρνουν τα κινέζικα προϊόντα στις ίδιες αγορές. Η Λευκή πυραμίδα της Τακλαμακάν φέρνει τα κακά της παγκοσμιοποίησης και όχι η βλακεία που καλλιεργείται συστηματικά. Η ιδιωτική εκπαίδευση θα σώσει τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα και όχι η συνεπής (και αδιάλειπτη) χρηματοδότησή τους από τους φόρους που πληρώνουμε για το σκοπό αυτό.

Οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους και 'γώ αρνούμαι να βλέπω τη "θετική" πλευρά. Επιμένω να σκέφτομαι βλέπεις...

Σε τελευταία ανάλυση, σκασίλα μου για την ανακύκλιση των σκουπιδιών, τη στιγμή που χρειάζεται να ξοδεύω επιπλέον απορρυπαντικό ώστε να καθαρίζω τα προϊόντα αλουμινίου που είναι για πέταμα -ας χρησιμοποιούσαν άλλο υλικό, π.χ. χαρτί ή ας μου έδιναν κάποια επιδότηση, αν και, σύμφωνα με τη λογική τους, ρυπαίνω περισσότερο ξοδεύοντας απορρυπαντικό έξτρα! Το να με φορτώνουν (οι εξουσιαστές βιομήχανοι, οι κυβερνήσεις που τους υπηρετούν και τα ΜΜΕ που χορεύουν στο ρυθμό τους) με ενοχές για κάτι που δεν είναι δικό μου φταίξιμο, είναι ατιμία, ζαβολιά, πώς το λένε.

-->> Μέσα σε όλα, η Διεθνής Αμνηστεία θυμήθηκε την πλατεία Τιενανμέν στην Κίνα και τους κρατούμενους κινέζους διαδηλωτές. Δυστυχώς, ξεχνά πολλά άλλα -και πιο πρόσφατα.

-->> Αλήθεια, εσύ θα πας στην εκδήλωση για το περιβάλλον που θα γίνει σήμερα το απόγευμα στο παρκάκι της ΕΡΤ; Αν διαφήμιζαν δωρεάν μάσα θα το σκεφτόμουν σοβαρά, αν και τα μεταφορικά κοστίζουν. Ελπίζω να διασκεδάσουν αρκούντως εκεί πέρα, παρέα με τον κ. Παναγόπουλο και άλλα υψηλόμισθα στελέχη. Θα πάρουν τουλάχιστον μια πρέτζα γκλαμουριάς. Αν έχουν κινητό, ας πάρουν και μια αναμνηστική φωτό να τη δείχνουν στα εγγόνια τους: «βλέπεις βρε πού είχε πάει και με ποιους χόρευε ο παπούς;» -ή η γιαγιά, κατά περίπτωση.

2 σχόλια:

Unknown είπε...

Έτσι ακριβώς είναι. Δεν υπάρχει μισογεμάτο ή μισοάδειο ποτήρι. Υπάρχει ποτήρι γεμισμένο μέχρι τη μέση. η Υιοθέτηση "οπτικών γωνιών" είναι το νέο διαφημιστικό παραμύθι.Τα πράγματα δεν είνα θετικά ή αρνητικά. Έχουν απλά θετικές και αρνητικές πτυχές που πρέπει να ταυτοποιηθούν, ώστε να διατηρούνται οι θετικές και να διορθώνωνται οι αρνητικές. Η παρατήρηση από την θετική ή την αρνητική γωνία βλάπτει, η ορθή συνολική αντιμετώπιση μόνο οφελεί. Αλλά αυτά μάλλον μετά την επόμενη επανάσταση...

Seagull είπε...

Καλημέρα!
Προσωπικά πιστεύω πως δεν είναι "έτσι ακριβώς". Είμαι κι εγώ από αυτούς που επίσης θεωρούν πως "επιμένουν να σκέφτονται" και αυτή (μου) η σκέψη περιλαμβάνει και τις διάφορες οπτικές μιας κατάστασης (που δεν είναι αφεαυτή κάτι συγκεκριμένο π.χ. μαύρο ή άσπρο, σκοτεινό ή φωτεινό, αλλά εξαρτάται από την οπτική γωνία...) και από αυτές να επιλέγουμε την καλύτερη και θετικότερη, χωρίς όμως να παραβλέπουμε ή να ξεχνάμε τις άλλες. Πάντως, η επιλογή αυτής της στάσης (την οποία εν καιρώ θα εκθέσω αναλυτικότερα στην ιστοσελίδα μου), σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να μας κάνει λιγότερο μαχητικούς απέναντι στα κακώς κείμενα! (Ως προς αυτό, τουλάχιστον, συμφωνούμε!...)
Καλημέρα!