Η ευθύνη και η αποζημίωση του πολίτη

Διάβασα πριν από λίγο στου vrypan μια ωραία ιδέα, να απαιτούν αποζημίωση όσοι βλάπτονται από παραλείψεις του κράτους σε περίπτωση πυρκαγιάς. Γράφει ο Παναγιώτης:

Η ιδέα είναι να διευκολύνουμε όσους πολίτες υποστούν ζημιές να κινούνται νομικά εναντίον όσων δεν έλαβαν τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα, για εγκληματική αμέλεια. Για παράδειγμα, αν καεί μία περιοχή που δεν έχει αντιπυρικές ζώνες ή αυτές δεν έχουν καθαριστεί. Ή αν δεν υπάρχουν πυροσβεστικοί κρουνοί σε λειτουργία. Ή αν λειτουργεί κάποια παράνομη χωματερή που προκάλεσε την πυρκαγιά ή την διευκόλυνε να επεκταθεί.

Θα ήταν πράγματι μια εξαιρετική ιδέα, αν μπορούσε να αποκλείσει από τη διεκδίκηση αποζημίωσης για σχετική βλάβη π.χ. εκείνους οι οποίοι σκοπίμως χτίζουν στα δάση βίλες με άδεια αναψυκτηρίου. Οταν πας, ρε φίλε, και χτίζεις εκεί όπου απαγορεύεται (και υπάρχουν λόγοι για την απαγόρευση αυτή, δεν είναι όλα "μπάτε σκύλοι αλέστε") και μετά παραπονιέσαι, τι να σου κάνει το κράτος;

Οταν χτίζεις μέσα στο ρέμα ή εξαπλώνεις τεχνηέντως την ιδιοκτησία σου φράζοντας το ρέμα με αποτέλεσμα να πνίγεσαι ο ίδιος σε μια νεροποντή, παρασέρνοντας και μερικούς που είχαν την ατυχία να βρίσκονται λίγο πιο χαμηλά από σένα και τη βίλα (ή το εργοστάσιό) σου, τι να κάνει το κράτος άλλο από το να σε χώσει μέσα; Το δυστύχημα είναι ότι δεν το κάνει ούτε αυτό. Εσύ, καλά δικτυωμένος, τη σκαπουλάρεις με ένα προστιμο το πολύ, οι λοιποί παθόντες εξαιτίας σου σε τρέχουν στα δικαστήρια μια ζωή, εσύ ξέρεις τα κόλπα (και τους σωστούς δικηγόρους) και βγαίνεις λάδι, το κράτος "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε", και η ζωή παίρνει το δρόμο της μέχρι την επόμενη συμφορά -το "επικίνδυνο καιρικό φαινόμενο" δλδ.

Το κράτος σκαρώνει διάφορες "Αρχές" και "Φορείς" και όλοι είναι ευτυχισμένοι. Οχι πως όλοι οι φορείς και οι αρχές είναι εκ του πονηρού, αλλά κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά και η εμπιστοσύνη του πολίτη έχει χτυπήσει κόκκινο.

Το ζουμί είναι (γνώμη μου) να διεκδικεί ο πολίτης την ορθότητα και τη νομιμότητα. Να ζητά φορτικά τη δημιουργία ζωνών αντιπυρικής προστασίας, ας πούμε, πριν ανάψουν οι φωτιές, το χειμώνα. Να διεκδικεί την απελευθέρωση των χειμάρρων από τα σκουπίδια πριν έρθουν οι βροχές, το καλοκαίρι. Να φροντίσουν οι δήμοι τα θέματά τους σε συνεργασία, γιατί ένα ρέμα ή ένα δάσος μοιράζονται σε όμορους δήμους και δεν είναι δυνατό να καθαρίζει π.χ. ο δήμος της Γλυφάδας (τυχαίο παράδειγμα) το ρέμα και ο δήμος Αργυρούπολης να το αφήνει μπαζωμένο. Οι κάτοικοι της Γλυφάδας θα πάθουν τη ζημιά, που βρίσκονται χαμηλότερα.

Αν π.χ. οι δήμαρχοι περί τον Υμηττό είχαν φροντίσει από πέρισυ να καθαρίσουν το δάσος του Υμηττού και να ανοίξουν αντιπυρικές ζώνες, να σιάξουν δρόμους για πρόσβαση των πυροσβεστικών οχημάτων, να είχαν περιφράξει τα τμήματα δάσους στα όριά τους, αν είχαν τοποθετήσει παρατηρητές, σήμερα δεν θα μιλούσαμε για εμπρηστές -νομίζω.

Γενικά, η πρόληψη είναι πιο αποτελεσματική από την καταστολή, και αυτό ισχύει για πολλά πράγματα, όχι μόνο για τις πλημμύρες και τις φωτιές. Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή, λέγαν οι παλιοί.

-->> και δεν έχω υπόψη κάνεναν επιτήδειο να έχει αναστολές στο να παρανομήσει, επειδή φοβάται τις συνέπειες. Πόσοι π.χ. έχουν βάλει φίλτρα στις βιομηχανίες τους; Πόσοι δεν προτιμούν να ρίχνουν τα απόβλητα στα ποτάμια;
-->> η διύλιση του κώνωπος δεν αποτελεί λύση. Ο πλούσιος μπορεί να μη πηγαίνει στον παράδεισο μετά θάνατο, και σιγά την τιμωρία. Εχει βρει εν ζωή τον παράδεισό του!
-->> να μη χρεώσω και τους θρησκευτικούς ηγέτες κάτι λίγο, που με τα παραμυθιάσματα περί μεταθανάτιας ζωής έχουν αφήσει τον κοσμάκη στο έλεος των εκμεταλλευτών του;
-->> ΣΤΟΠ γιατί θα γράψω κι άλλα και δεν κάνει... ;)