ΙΣΠΑΝΙΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1-0

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ
UPDATE: δες και αυτό-->> η μπάλα και το βλέμμα -->>

Ακολουθούσε τη μπάλα για μιάμιση ώρα να τρέχει στο χόρτο. Με τα πόδια. Ετρεχε πίσω της, προσπαθούσε να την προλάβει, αλλά δεν τα κατάφερνε. Επειδή κάτι κοντοπόδαροι διαόλοι με κόκκινα δεν την αφήναν να τους ξεφύγει. Ελισσόντουσαν όλοι μαζί σαν ένα φίδι και την κρατούσαν. Μια φορά μάλιστα κατάφεραν να τη στείλουν στο τέρμα της ομάδας του. Εκείνος προσπαθούσε. Με όλη του τη δύναμη προσπαθούσε να την αρπάξει με τα πόδια του από τα πόδια τους, αλλά εκείνη η διεστραμμένη προτιμούσε να μένει δέσμια του πάθους της με τους μπάσταρδους. Εκείνος ήταν όμορφος, ήταν και φαβορί, ήταν και ψηλός και δυνατός. Ο έρωτας όμως βλέπεις έχει δικές του προδιαγραφές και ποια δύναμη μπορεί να τα βάλει μαζί του; Η μπάλα λοιπόν ξέφευγε και έτρεχε μακριά του, λες και τον φλερτάριζε με αυτό τον απαίσιο τρόπο. Σίγουρα, τον προτιμούσε, αλλά ήθελε να τον κουράσει, να τον εξαντλήσει, να τον φτάσει στα όριά του. Ισως για να είναι ο έρωτας ισχυρότερος μετά. Το δυστύχημα είναι πως το τρεχαλητό διαρκεί μόνο μιάμιση ώρα και αυτό μάλλον η μπάλα το αγνοούσε. Οπωσδήποτε τον προτιμούσε, οπωσδήποτε ήθελε να γίνει δική του, να του ανήκει μέχρι την αιωνιότητα, οπωσδήποτε τον γουστάριζε περισσότερο, μόνο που δεν γνώριζε πως υπήρχε όριο στον αγώνα. Ετσι, έμεινε μετά το σφύριγμα της λήξης στα πόδια των νικητών, αυτών των καλλικάντζαρων με τα κόκκινα. Εκείνοι κέρδισαν το κύπελλο κι αυτός έμεινε μόνος και σκεφτικός με την απορία τί να έφταιξε τάχα. Ισως το ότι την κυνηγούσε με τα πόδια και όχι με το βλέμμα. Ισως αυτό ακριβώς να φταίει, το ότι της έδειξε τη δύναμή του, αλλά όχι την ψυχή του. Τώρα που δείχνει με το βλέμμα πόσο την ήθελε, τώρα είναι πια αργά. Είναι αργά και ποιος ξέρει αν θα έχει άλλη ευκαιρία στο μέλλον να την κερδίσει.
-->> αν δοκιμάσουμε να βάλουμε στη θέση της μπάλας την ανθρωπότητα και στη θέση του άτυχου ποδοσφαιριστή ένα θεό, μπορεί να λάβουμε απαντήσεις σε αιώνια ερωτήματα...

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΠΑΡΝΗΘΑ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΩ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, πέρυσι Παρασκευή, 29 Ιουνίου 2007, έγραφα μουδιασμένη μια «ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΜΑΣ» εδώ: -->>
http://rodia-mixer.blogspot.com/2007/06/blog-post_29.html

Ενα μήνα αργότερα, τη Δευτέρα, 23 Ιουλίου 2007, ρωτούσα χωρίς να έχω λάβει ακόμη απάντηση «Τί ΧΤίΣΜΑΤΑ ΕίΝΑΙ ΑΥΤά ΣΤΗ ΠάΡΝΗΘΑ..?» εδώ: -->>
http://rodia-mixer.blogspot.com/2007/07/blog-post_23.html

Δυο μήνες μετά, στις 19 Αυγούστου 2007, ώρα 19:00, τράβηξα αυτό το ματωμένο ήλιο λίγο πριν από το ηλιοβασίλεμα στην Αθήνα την ώρα που η μισή χώρα καιγόταν. Δεν κάηκαν μόνο δέντρα και σπίτια, αλλά και 63 (εξηντατρείς) άνθρωποι. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.



Αγαπημένη Πάρνηθα, σ' αγαπώ και ξερή και άχαρη και κάθε μέρα προσπαθώ να σε φέρω στα προηγούμενα μεγαλεία σου, στην ομορφιά σου. ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΠΕΔΟΦΑΓΩΝ

παρουσιάζω τον Charles Leadbeater

Μπορείς να δεις τη σελίδα του εδώ -->> http://www.charlesleadbeater.net/ και να σκεφτείς περισσότερα για την ελευθερία στο διαδίκτυο. Μια πρώτη δόση, πάρε από το βιντεάκι -->>



Το βρήκα στου Nichola -->> http://nicholas-manie-edge.blogspot.com/2008/06/blog-post_27.html
μαζί με ένα άρθρο για το ξεφόρτωμα των περιττών πραγμάτων που στριμώχνονται στη ζωή μας -->>
http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20080626&nid=9001988
και, αν θέλεις να το μοιραστείς με πολλούς άλλους ακόμα, μπορείς να κατεβάσεις το βίντεο από εδώ -->>
http://dotsub.com/films/wearewhatweshare/

Μεταφέρω το κείμενο: -->>

Καλωσήρθατε στον κόσμο της ΣΚΕΨΗΣ.
Χάρη στον Παγκόσμιο Ιστό, όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα βήμα να πουν την άποψή τους.
Η πληροφορία είναι κρυμμένη παντού: σε ιστότοπους, ιστολόγια, βίντεο, wikis, κάτι που μπορεί να μας μπερδεύει εκ πρώτης όψεως. Ολοι μιλάνε την ίδια στιγμή ΑΛΛΑ οι ιδέες έρχονται στη ζωή όταν τις μοιραζόμαστε. Ο παγκόσμιος ιστός γίνεται δημιουργικός όταν οι άνθρωποι δημοσιεύουν τις ιδέες τους, τότε είναι που γίνονται πραγματικά δημιουργικές. Επειδή συνήθως νέες ιδέες αναδύονται μέσα από τις συζητήσεις και ο παγκόσμιος ιστός δεν είναι τίποτε άλλο από μια παγκόσμια συζήτηση, γι αυτό και δημιουργεί καινοτομία.

Ο 20ός αιώνας χαρακτηρίστηκε από τη ΜΑΖΙΚΗ παραγωγή και κατανάλωση (εργοστάσια, αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, ψυγεία...)
Ο 21ος αιώνας χαρακτηρίζεται ως ο αιώνας της μαζικής καινοτομίας. Ιδέες μοιράζονται και ανταλλάσσονται από τους ανθρώπους περισσότερο από ποτέ. Τα πρώτα δείγματα δυνατοτήτων η Βικιπαίδεια, το Λίνουξ, το Slashdot... το World of Warcraft...

Εκατομμύρια άνθρωποι δημιουργούν παιχνίδια, (εικονικούς) κόσμους, γνώση, πληροφόρηση, λογισμικό. Οι παλιοί οργανισμοί δεν είναι η κατάλληλη δομή για να γίνει κάτι τέτοιο, μια και μοιάζουν με πυραμίδες. Η καινοτομία προέρχεται από κοινότητες που μοιάζουν περισσότερο με αυτό: (σχ.) αλλεπάλληλους κύκλους σε διάφορα επίπεδα. Είναι σαν να χτίζεις μια φωλιά πουλιών, όπου ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει το κλαδάκι του.
Και γιατί οι άνθρωποι έχουν την τάση συμμετοχής σε αυτές τις κοινότητες; Οχι για να γίνουν πλούσιοι. Γιατί θέλουν να αναγνωριστεί η δουλειά που κάνουν. Το σύνθημα για τη γενιά που μεγαλώνει με την παρουσία του Παγκόσμιου Ιστού είναι ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ.
Αυτό είναι καλό
για τη Δημοκρατία, μια και όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν φωνή,
για την Ισότητα, μια και η γνώση μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν για την απόκτησή της,
για την Ελευθερία, μια και περισσότεροι άνθρωποι θα γνωρίσουν τη δημιουργικότητα.
Ακούγεται σαν Ουτοπία και είναι πολλά που πρέπει να λυθούν.
Πώς προστατεύεται η ιδιωτικότητα; Μοιραζόμαστε πάντα με ασφάλεια; Κι αν η Βικιπαίδεια είναι λάθος; Πώς κερδίζουμε τα προς το ζειν αν όλοι μοιράζονται δωρεάν τις ιδέες τους;
Στο παρελθόν ήσουν ό,τι είχες.
Τώρα ΕΙΣΑΙ Ο,ΤΙ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ.
Ποια είναι η άποψή σας;

προώθηση petition - european forest - ευρωπαϊκά δάση

Ελαβα και προωθώ:

Oπως ανέφεραν προχθές οι ειδήσεις, η ΕΕ εξέδωσε ένα ψήφισμα για όλες τις μεσογειακές χώρες που επλήγησαν από φωτιές, να δεσμευτούν ότι τα δάση που κάηκαν θα ξαναγίνουν δάση, διότι αυτό αφορά ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ. Το ψήφισμα υπεγράφη από τις αντιπροσωπείες όλων των Μεσογειακών χωρών (Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία) και όλων των παρατάξεων... εκτός μίας.

Guess who?... Ο κ. Ρουσόπουλος είπε ως δικαιολογία ότι αυτό είναι παρέμβαση στο Σύνταγμα της Χώρας βλέπε Αρθρο 24, περί "δασικών εκτάσεων και δασών" !!...

Εκτός, αυτού, προχτές οι ειδήσεις ακόμα και των κρατικών καναλιών αναφέραν οτι 2.000 και πλέον στρέμματα στη Ζαχάρω "παραχωρήθηκαν για ήπια τουριστική ανάπτυξη" σε μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα.

Οφείλουμε να δείξουμε σε όλα τα κόμματα οτι δεν είμαστε σύμφωνοι και οτι δεν αδιαφορούμε:
υπογράψτε το petition για την προστασία των δασών. Οι τωρινές 145.000 υπογραφές είναι πάρα πολύ λίγες - οφείλουμε να τις κάνουμε 2.000.000, αφού η αίτηση αυτή θα σταλεί στη Βουλή, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά και στον ΟΗΕ.

εδώ -->> www.petitiononline.com/forestgr/

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ!

ΣΗΜ. ο τονισμός λέξεων και φράσεων δικός μου
UPDATE -->> Είδα ότι οι υπογραφές έχουν γίνει 235.718 μέχρι τώρα. Πλησιάζουμε, αλλά βρισκόμαστε μακριά από τα 2.000.000 ακόμα...
UPDATE -->> Tο σχόλιο του Τάλω (με το οποίο συμφωνώ σε γενικές γραμμές) στο buzz -->>
Δεν ήταν προχθές, δεν υπάρχει μάλλον τέτοιο ψήφισμα. η αναφορά στο άρθρο 24 από τον Ρουσόπουλο, ήταν μόνο (από όσο ξέρω) όταν καταδίκασε σχετικό σχέδιο ψηφίσματος των Ευρωπαίων Πρασίνων εναντίον της αναθεώρησης του 24 ως παρέμβαση στα εσωτερικά μας, και η είδηση για την Ζαχάρω ήταν τον Σεπτέμβριο. Το "so many forests which are our last sources of oxygen" είναι επιστημονικά ανακριβές.

Πέραν όλων αυτών η αρχική έκκληση λέει "τι κακό είναι να καίγονται δάση, ας μην τα καίμε άλλο", χωρίς να ζητάει ή να προτείνει κάτι και ως εκ τούτου είναι παντελώς άχρηστη (για την ακρίβεια είναι βλαπτική γιατί την υπογράφει κόσμος και λέει ότι έκανε κάτι για τα δάση) ενώ μπορεί να την υπογράψει εύκολα και ο ίδιος ο Ρουσόπουλος. Δεν μπαίνω καν στην συζήτηση σχετικά με το κύρος μιας έκκλησης γραμμένης σε σπαστά αγγλικά.

Ως εκ τούτου η συμμετοχή μας δεν ήταν σημαντική τον Σεπτέμβριο που μας ζητήθηκε και σίγουρα δεν είναι σήμερα, που ανακυκλώνεται το email. Σημαντικές αντίθετα είναι οι πρωτοβουλίες συμμετοχής σε ομάδες εθελοντικής πυροπροστασίας, η δημιουργία και η συμμετοχή σε ομάδες περιφρούρησης δασικών εκτάσεων, η έμπρακτη αντίθεση σε κάθε έργο που μειώνει την δασοκάλυψη στην ύπαιθρο και το πράσινο και τους ελεύθερους χώρους στις πόλεις καθώς και η μη-υπερψήφιση κραγμένων έργω εχθρών των Ελληνικών δασών και προστατών και ενισχυτών καταπατητών και εργολάβων, στην Ελληνική βουλή.

Γενικά είναι καλό όταν φτιάχνουμε εκκλήσεις κττ στο διαδίκτυο να σκεφτόμαστε πώς και με ποιον τρόπο θα είναι ουσιαστικά και όχι απλά εκτονωτικά.

Το 'A-κτιστο στη σύγχρονη πόλη

Στο πλαίσιο του προγράμματος Διεθνή Γεγονότα Αρχιτεκτονικής Έρευνας 2008 με θέμα το Άκτιστο, το οποίο πραγματοποιείται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο σε συνεργασία με τη SARCHA/ Αρχιτεκτονικοί Αγωγοί, θα πραγματοποιηθούν τον Ιούλιο εκδηλώσεις που αφορούν στην εμπειρία του Άκτιστου στην σύγχρονη πόλη.

Αρχιτέκτονες και εικαστικοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό παρουσιάζουν εκθέσεις, εργαστήρια, συζητήσεις, σεμινάρια και προσεγγίζουν επίκαιρα θέματα όπως: το ά-κτιστο του Ελαιώνα, το ζήτημα της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, τους υποτιμημένους αστικούς χώρους, την άτυπη πολεοδομία, τις άκτιστες δομές που διαμορφώνουν την σύγχρονη πόλη αλλά και την δυναμική του ουτοπικού αστικού σχεδιασμού.

Το αναλυτικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων μπορείτε να το δείτε και στην ιστοσελίδα -->>
http://www.byzantinemuseum.gr/unbuilt/unbuilt.htm

Διεύθυνση προγράμματος: Δρ Μαρία Θεοδώρου, διευθύντρια SARCHA

Για πληροφορίες: Γραφείο Τύπου Βυζαντινού Μουσείου-Μάγδα Ζήνδρου
2107294926, press@byzantinemuseum.gr

Αποσύνδεση τώρα!

Είναι παράξενο να επιθυμείς να παραμένεις συνδεδεμένος με το μυαλό σου και αυτό να αρνείται. Οταν κιόλας είσαι βέβαιος ότι είσαι συνδεδεμένος και εκείνο διαφωνεί, το πράγμα γίνεται εφιαλτικό. Ασε την περίπτωση που ενώ προσπαθείς να συνδεθείς, να σκεφτείς δυο πράγματα, εκείνο βγάζει μια ταμπελίτσα που διατάζει: «Αποσύνδεση Τώρα!» Μυστήριο; Οχι και τόσο, επειδή χτες το απόγευμα βρέθηκα κοντά σε έναν άνθρωπο που ζούσε στο πετσί του αυτό το πρόβλημα. Μάλιστα, φαινόταν ιδιαίτερα ικανοποιημένος. Μου έκανε εντύπωση και από τότε προβληματίζομαι για το δικό μου μυαλουδάκι. Ειμαι άραγε σε σύνδεση ή σε αποσύνδεση; Επικοινωνώ με το μυαλό μου;

Κάνει ζέστη...

και το μηχάνημα αγκομαχάει και να δυο εικόνες από τις εκατό τόσες που έσιαξα και πώς να μην αγκομαχήσει μετά από αυτό; Μπορεί και να μην αγκομαχεί, αλλά να κριτικάρει με τον τρόπο του.

Εβρεχε γκολ στη Βιέννη μάγκες...

...και η μπάλα γλίστραγε γλίστραγε γλίστραγε στο χορτάρι στο χορτάρι στο χορτάρι στο πράσινο χορτάρι και οι ρώσοι παραπατούσαν στα χόρτα λες και ήταν μεθυσμένοι από τα δημοσιεύματα των προηγούμενων ημερών όπως έλεγε ο σχολιαστής και ο τερματοφύλακάς τους ήταν χώμα και το γήπεδο αρένα όπου οι άρρενες ισπανοί έγδαραν τις πολικές αρκούδες και είναι κρίμα γιατί δεν χωνεύω τους ισπανούς μια φορά είχα πάει σε ταυρομαχία και έβγαλα τ' άντερά μου με το αίμα που έτρεχε από τους λαιμούς των ταύρων και όταν διαβάζω Λόρκα στο πρωτότυπο με πιάνει μια μελαγχολία με το αίμα του καημένου του Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας α λας θίνκο ντε λα τάρδε έραν λας θίνκο ιν τόδος λος ρελόχες και αν και νιώθω τον πόνο των ζώων που αδικοσφάζονται δημόσια λυπάμαι πολύ τον Ιγνάθιο που τον διαμέλισε ο ταύρος και η μελαγχολία μου δεν λέει να λήξει δεν έχει ημερομηνία λήξεως και λέω να ευχηθώ στο Στελάρα καλή τύχη όπως μου ευχήθηκε κι αυτός από την οθόνη της τελευταίας ζωντανής εκπομπής του αλλά αυτή την ευχή για καλή τύχη την έχει απόλυτη ανάγκη ο Παναγόπουλος μήπως και διατηρήσει τη θέση του για λίγο διάστημα ακόμα ώσπου να ξεχρεώσει τις κάρτες και τα δάνεια κλπ κλπ και τα γκολ πέφταν βροχή στα τελευταία λεπτά του αγώνα και δεν πάθαινε μια βλάβη η ΔΕΗ να γλιτώσω τουλάχιστον το θέαμα αλλά καλύτερα που δεν έπαθε βλάβη γιατί αν πάθαινε θα έκλεινε το κλιματιστικό που αν και οικολόγα σκάω και το ανοίγω το ρημάδι και είμαι διχασμένη διχάζομαι εξακολουθητικά δεν είναι δυνατό να παραμένω ολόκληρη για πολύ δίχως διχασμό και χάσματα ένα από αυτά παραδίδω στα λαίμαργα βλέμματα των πιστών τώρα δα και ψήστε κάνα σφάγιο να χορτάσω κνίσσα...

Ισπανία-Ρωσία 3-0
(βοήθειά μας, εμείς χάσαμε νωρίς!)

Κυριακή: Γερμανία-Ισπανία και στηρίζω ΙΣΠΑΝΙΑ!
(το γράφω μήπως κερδίσουν οι αγαπημένοι γερμανοί, γιατί μέχρι τώρα όσοι ήθελα να κερδίσουν χάνανε)

Ανθρωποι...

Είχα γνωρίσει παλιά, το δήμαρχο του Βύρωνα κ. Δημήτρη Κωσταντιλιέρη.
Το χρωστάω να γράψω κάποτε κατι γι αυτόν τον Ανθρωπο.

Η ευθύνη και η αποζημίωση του πολίτη

Διάβασα πριν από λίγο στου vrypan μια ωραία ιδέα, να απαιτούν αποζημίωση όσοι βλάπτονται από παραλείψεις του κράτους σε περίπτωση πυρκαγιάς. Γράφει ο Παναγιώτης:

Η ιδέα είναι να διευκολύνουμε όσους πολίτες υποστούν ζημιές να κινούνται νομικά εναντίον όσων δεν έλαβαν τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα, για εγκληματική αμέλεια. Για παράδειγμα, αν καεί μία περιοχή που δεν έχει αντιπυρικές ζώνες ή αυτές δεν έχουν καθαριστεί. Ή αν δεν υπάρχουν πυροσβεστικοί κρουνοί σε λειτουργία. Ή αν λειτουργεί κάποια παράνομη χωματερή που προκάλεσε την πυρκαγιά ή την διευκόλυνε να επεκταθεί.

Θα ήταν πράγματι μια εξαιρετική ιδέα, αν μπορούσε να αποκλείσει από τη διεκδίκηση αποζημίωσης για σχετική βλάβη π.χ. εκείνους οι οποίοι σκοπίμως χτίζουν στα δάση βίλες με άδεια αναψυκτηρίου. Οταν πας, ρε φίλε, και χτίζεις εκεί όπου απαγορεύεται (και υπάρχουν λόγοι για την απαγόρευση αυτή, δεν είναι όλα "μπάτε σκύλοι αλέστε") και μετά παραπονιέσαι, τι να σου κάνει το κράτος;

Οταν χτίζεις μέσα στο ρέμα ή εξαπλώνεις τεχνηέντως την ιδιοκτησία σου φράζοντας το ρέμα με αποτέλεσμα να πνίγεσαι ο ίδιος σε μια νεροποντή, παρασέρνοντας και μερικούς που είχαν την ατυχία να βρίσκονται λίγο πιο χαμηλά από σένα και τη βίλα (ή το εργοστάσιό) σου, τι να κάνει το κράτος άλλο από το να σε χώσει μέσα; Το δυστύχημα είναι ότι δεν το κάνει ούτε αυτό. Εσύ, καλά δικτυωμένος, τη σκαπουλάρεις με ένα προστιμο το πολύ, οι λοιποί παθόντες εξαιτίας σου σε τρέχουν στα δικαστήρια μια ζωή, εσύ ξέρεις τα κόλπα (και τους σωστούς δικηγόρους) και βγαίνεις λάδι, το κράτος "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε", και η ζωή παίρνει το δρόμο της μέχρι την επόμενη συμφορά -το "επικίνδυνο καιρικό φαινόμενο" δλδ.

Το κράτος σκαρώνει διάφορες "Αρχές" και "Φορείς" και όλοι είναι ευτυχισμένοι. Οχι πως όλοι οι φορείς και οι αρχές είναι εκ του πονηρού, αλλά κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά και η εμπιστοσύνη του πολίτη έχει χτυπήσει κόκκινο.

Το ζουμί είναι (γνώμη μου) να διεκδικεί ο πολίτης την ορθότητα και τη νομιμότητα. Να ζητά φορτικά τη δημιουργία ζωνών αντιπυρικής προστασίας, ας πούμε, πριν ανάψουν οι φωτιές, το χειμώνα. Να διεκδικεί την απελευθέρωση των χειμάρρων από τα σκουπίδια πριν έρθουν οι βροχές, το καλοκαίρι. Να φροντίσουν οι δήμοι τα θέματά τους σε συνεργασία, γιατί ένα ρέμα ή ένα δάσος μοιράζονται σε όμορους δήμους και δεν είναι δυνατό να καθαρίζει π.χ. ο δήμος της Γλυφάδας (τυχαίο παράδειγμα) το ρέμα και ο δήμος Αργυρούπολης να το αφήνει μπαζωμένο. Οι κάτοικοι της Γλυφάδας θα πάθουν τη ζημιά, που βρίσκονται χαμηλότερα.

Αν π.χ. οι δήμαρχοι περί τον Υμηττό είχαν φροντίσει από πέρισυ να καθαρίσουν το δάσος του Υμηττού και να ανοίξουν αντιπυρικές ζώνες, να σιάξουν δρόμους για πρόσβαση των πυροσβεστικών οχημάτων, να είχαν περιφράξει τα τμήματα δάσους στα όριά τους, αν είχαν τοποθετήσει παρατηρητές, σήμερα δεν θα μιλούσαμε για εμπρηστές -νομίζω.

Γενικά, η πρόληψη είναι πιο αποτελεσματική από την καταστολή, και αυτό ισχύει για πολλά πράγματα, όχι μόνο για τις πλημμύρες και τις φωτιές. Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή, λέγαν οι παλιοί.

-->> και δεν έχω υπόψη κάνεναν επιτήδειο να έχει αναστολές στο να παρανομήσει, επειδή φοβάται τις συνέπειες. Πόσοι π.χ. έχουν βάλει φίλτρα στις βιομηχανίες τους; Πόσοι δεν προτιμούν να ρίχνουν τα απόβλητα στα ποτάμια;
-->> η διύλιση του κώνωπος δεν αποτελεί λύση. Ο πλούσιος μπορεί να μη πηγαίνει στον παράδεισο μετά θάνατο, και σιγά την τιμωρία. Εχει βρει εν ζωή τον παράδεισό του!
-->> να μη χρεώσω και τους θρησκευτικούς ηγέτες κάτι λίγο, που με τα παραμυθιάσματα περί μεταθανάτιας ζωής έχουν αφήσει τον κοσμάκη στο έλεος των εκμεταλλευτών του;
-->> ΣΤΟΠ γιατί θα γράψω κι άλλα και δεν κάνει... ;)

Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ

Ηταν μια φορά ένας ονειροπαρμένος μηχανικός, που είχε αφήσει την πολιτεία και τα καλά της και ζούσε σ' ένα μικρό χωριό φροντίζοντας το μικρό χωραφι που τού είχε αφήσει κληρονομιά η γιαγιά του. Το χωραφάκι του ήταν μικρό, αλλά η παραγωγή του έφτανε για να ζεί άνετα, να μη του λείπει ούτε το λάδι ούτε τα φρούτα ούτε τα ζαρζαβατικά.

Στην άκρη του χωραφιού, προστατευμένο απο το βοριά, είχε στήσει ένα μικρό κοτέτσι με καμμιά δεκαριά κοτούλες κι έναν περήφανο κοκορίκο, που τον ξύπναγε το χάραμα με το λάλημά του, χίλιες φορές ανώτερο απ' όλα τα ξυπνητήρια του κόσμου.
Δίπλα στο κοτέτσι ήταν ο σταύλος με το άλογό του τον Ψαρή, την κατσικούλα του τη Νταίζη και τις πέντε κάτασπρες προβατίνες του, που δεν τις είχε ονομάσει για να μη συνδεθεί και πολύ συναισθηματικά μαζί τους μιά και κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα τους έπαιρνε τ' αρνάκια τους για να τραπεζώνει τους συγχωριανούς του. Είχε κι ένα γερο-γαϊδαράκο, αυτός όμως δεν έμπαινε μέσα στο σταύλο παρά μονάχα το χειμώνα με τα μεγάλα κρύα, τα χιόνια και τις βροχές. Τις άλλες μέρες -κι ήταν οι περισσότερες- του άρεσε να στέκεται ήσυχος κάτω απ' την αμυγδαλιά και να παίζει με τις πεταλούδες και τις χρυσόμυγες.

Περνούσε λοιπόν πολύ ευτυχισμένα ο τρελλούτσικος μηχανικός, μέχρι την ημέρα που τον επισκέφτηκε ένας παληός του φίλος και του είπε κάτι, που τον έβγαλε απ’ την ηρεμία του και ταρακούνησε για τα καλά το μυαλό του.
Του είπε λοιπόν ο φίλος του εκεί που έτρωγαν ώριμα και μυρωδάτα σταφύλια μισοξαπλωμένοι κάτω απ' τον ίσκιο της μεγάλης ελιάς:

- Τι ωραία που περνάς εδώ πέρα, φίλε μου! Μακρυά από σκοτούρες και προβλήματα, φαίνεσαι πραγματικά χαρούμενος κι ευτυχισμένος! Μήπως θα μπορούσες να σκεφτείς, σα μηχανικός που είσαι, κάποιο μηχάνημα που θα έκανε κι άλλους ανθρώπους να νοιώθουν έτσι, χωρίς όμως να αναγκαστούν να αφήσουν το σπίτι τους στην πόλη;

- Θα το σκεφτώ!

Απάντησε ο μηχανικός μας κι από κείνη την ημέρα το κεφάλι του κόντευε να σπάσει. Με τις οικονομίες του προμηθεύτηκε όλα τα μηχανήματα προηγμένης τεχνολογίας, που θα του επέτρεπαν να μελετήσει καλύτερα το θέμα, δηλαδή τη μελέτη μιάς μηχανής που θα έδινε χαρά στους ανθρώπους.

Απ' το πρωί ίσαμε το βράδυ, πού τον έχανες πού τον έβρισκες, χωμένος μέσ' στα χαρτιά του ήταν, να σημειώνει, να σχεδιάζει και τελειωμό να μην έχει. Ξέχναγε να φάει, ξέχναγε να κοιμηθεί, μα το χειρότερο απ' όλα ήταν πως ξέχναγε να φροντίσει τα ζωντανά του και το χωραφάκι του.

Πέρασε το καλοκαιράκι, ήρθε το φθινόπωρο, ήρθε κι ο χειμώνας κι αυτός τίποτα! Χωμένος στις σημειώσεις του, κόντευε να κολλήσει ο πισινός του στην καρέκλα έτσι που καθόταν με τις ώρες μπροστά στον υπολογιστή του.

Ευτυχώς γι αυτόν, για τα ζωντανά του και το χωράφι του, ένα Μαρτιάτικο πρωϊνό ξύπνησε με την ιδέα σφηνωμένη στο μυαλό του. Εδωσαν και πήραν οι υπολογισμοί και τα σχέδια εκείνη τη μέρα, στο τέλος όμως κρατούσε ένα πλήρη φάκελλο με όλα τα στοιχεία τα απαραίτητα για την κατασκευή του μηχανήματος, που τ' ονόμασε "η μηχανή της χαράς".

Αφησε λοιπόν την άλλη μέρα ένα συγχωριανό να προσέχει το βιός του και μιά και δυό ξεκίνησε για την πολιτεία, να παραδώσει στους αρμόδιους το φάκελλο, ώστε να ξεκινήσει η παραγωγή του θαυματουργού μηχανήματος.

Χτύπησε πρώτα την πόρτα του αρμόδιου υπουργού, του είπαν όμως πως ο υπουργός ήταν πολύ απασχολημένος κι έπρεπε να ζητήσει ραντεβού και το συντομώτερο ραντεβού μπορούσε να οριστεί μετά από ένα εξάμηνο...

Ετσι, έφυγε από κεί και πήγε στα σωματεία των υπαλλήλων και των εργατών να καταθέσει την εφεύρεσή του, μιά και στην ουσία αυτούς αφορούσε κυρίως. Κι εκεί όμως του είπαν πως, ναι μεν ήταν σπουδαία μιά τέτοια εφεύρεση, τα κονδύλια όμως πού θα τα έβρισκαν για να την υλοποιήσουν; Τον ξαπέστειλαν ευγενικά κι ο μηχανικός αποφάσισε να πάει κατ’ ευθείαν στον πρωθυπουργό.

Αφού πέρασε ένα σωρό δωμάτια, γραφεία, γραμματείς, ιδιαιτέρους και ιδιαιτέρες, έφτασε έξω από την πόρτα του πρωθυπουργού, που εκείνες τις ημέρες έλειπε σε μακρυνό ταξίδι για να προωθήσει τα ζητήματα της πατρίδας του. Κατάλαβε αμέσως ο άνθρωπός μας πως γι αυτό μπόρεσε να φτάσει μέχρι το γραφείο του πρωθυπουργού, ακριβώς επειδή ο πρωθυπουργός έλειπε!

Δεν τό 'βαλε κάτω όμως και πήγε και στον πρόεδρο της δημοκρατίας, μήπως ενδιαφερθεί εκείνος για την εφεύρεσή του. Ο πρόεδρος της δημοκρατίας τον δέχτηκε με ενθουσιασμό, άκουσε την ανάλυση σχετικά με τη "μηχανή της χαράς" κούνησε το κεφάλι και του απάντησε:

- Πολύ ενδιαφέρον το μηχάνημά σας αγαπητέ μου αλλά, όπως καλώς γνωρίζετε, δεν μπορώ να επέμβω εις το έργο της κυβερνήσεως!

Ο ονειροπόλος μηχανικός σκέφτηκε, σκέφτηκε πολύ πριν κάνει το επόμενο βήμα. Ηταν απόλυτα σίγουρος για τη χρησιμότητα της μηχανής του κι ήθελε να την προσφέρει στους ανθρώπους…

Δε μπορεί, θά 'βρισκε λοιπόν κάποιον τρόπο! Ξύπνησε αισιόδοξος την άλλη μέρα, αποφασισμένος να πάει στα σχολεία. Τί στην ευχή; Οι δάσκαλοι σίγουρα θα τον καταλάβαιναν κι ίσως έβρισκαν -μαζί και με τους μαθητές-κάποιο τρόπο να προωθηθεί η "μηχανή της χαράς".

Εφτασε στο πρώτο σχολείο και συνάντησε το διευθυντή, που τον δέχτηκε και τον άκουσε με μεγάλο ενδιαφέρον. Κάλεσε αμέσως σε συμβούλιο τους συναδέλφους του και σύστησε τον ονειροπόλο μηχανικό, που εξήγησε για μιά φορά ακόμα τη λειτουργία της μηχανής του. Τους είπε πως το μόνο πρόβλημα ήταν να βρεθούν τα χρήματα για τη μαζική παραγωγή της, πως αυτός δεν ήθελε καμμιά αμοιβή, ήταν πολύ ευχαριστημένος με τη ζωή του στο χωριό.

Τότε σηκώθηκε ένας γερο-δάσκαλος και μίλησε.

- Ωραία μας τα λες άνθρωπέ μου! Λες πως το μηχάνημα που μελέτησες δίνει χαρά στους ανθρώπους κι ότι μπορεί ο καθένας που θα το αποκτήσει να παίρνει χαρά απ’ αυτό. Μέχρι εδώ, καλά. Σκέφτηκες όμως πως υπάρχουν άνθρωποι που ζούν απ’ τον ανθρώπινο πόνο; Θησαυρίζουν εκμεταλευόμενοι την ανθρώπινη δυστυχία, προκαλούν δυστυχία στους ανθρώπους, αν το θέλεις, για να είναι αυτοί καλά;

- Ο κοσμάκης όμως; Ψέλλισε ο μηχανικός. Ο απλός κοσμάκης δε θά 'θελε ένα τέτοιο μηχάνημα;

- Και νομίζεις πως είναι στο χέρι του να τ' αποκτήσει; Απάντησε ο γέρο-δάσκαλος. Πιστεύεις πραγματικά πως ο απλός άνθρωπος μπορεί ν' αποφασίσει μόνος του για το συμφέρον του; Ο,τι και να πείς εσύ, αδερφέ μου, οι διάφοροι επιτήδιοι θα το διαστρεβλώσουν. Ασπρο θα λές, μαύρο εκείνοι. Πήγαινε λοιπόν στο χωριό σου και παραιτήσου, μη σε κυνηγήσουν κι από πάνω!

- Μα, τα παιδιά; Δε θα καταλάβουν τα παιδιά; αντιγύρισε ο μηχανικός.

- Τα παιδιά... Ποιός τα λογαριάζει τα παιδιά; Σήμερα, ναι, είναι παιδιά, αύριο όμως θα είναι πολίτες, ψηφοφόροι, επαγγελματίες, εργάτες, υπάλληλοι...

Παρ' όλ' αυτά, ο μηχανικός αποφάσισε να μη σταματήσει τις ενέργειές του και πήγε σ' ένα τηλεοπτικό κανάλι, το πιό γνωστό. Βρήκε τον υπεύθυνο ειδήσεων και του εξήγησε τη λειτουργία του μηχανήματος της χαράς.

Ο εκπρόσωπος της τέταρτης εξουσίας τον άκουσε μ’ ενθουσιασμό, έχοντας στο νού του τη θεαματικότητα του αυριανού δελτίου. Ετσι, τον κάλεσε να παρουσιάσει την εφεύρεσή του στις ειδήσεις των οκτώ, που τις βλέπει ο περισσότερος κόσμος.
Επιτέλους! Είπε μέσα του ο άνθρωπός μας και πήγε να ξεκουραστεί μέχρι νά ’ρθει η ώρα να παρουσιαστεί στην τηλεόραση. Εκανε ένα ωραίο μπανάκι, ξυρίστηκε και φόρεσε το καλό του κοστούμι και τη γραββάτα που τού 'χαν χαρίσει τα Χριστούγεννα.

Στήθηκε μπροστά στις κάμερες -πρωτόγνωρη εμπειρία κι αυτή- και περίμενε να τον παρουσιάσει ο δημοσιογράφος. Τον πουδράρησαν για να μη γυαλίζει το δέρμα του, μα περνούσε η ώρα, αυτός ίδρωνε και ξίδρωνε κάτω απ' τα εκτυφλωτικά φώτα και πάλι δώσ' του πουδράρισμα και μέηκ-απ. Οκτώ, οκτώμισυ, εννιά παρά τέταρτο, εννιά παρά ένα λεπτό... Τίποτα! Στεκόταν με τα μάτια στυλωμένα στην κάμερα αλλά τίποτα. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
Λίγο μετά τις εννιά ανοίγει το "παράθυρο" κι ο παρουσιαστής του απευθύνει το λόγο, αφού αναφέρει βιαστικά τ' όνομά του.

- Πέστε μας λοιπόν φίλε μας για τη θαυματουργή μηχανή σας τώρα, αλλά λίγο σύντομα παρακαλώ, έχετε μόνο ένα λεπτό στη διάθεσή σας, το δελτίο μας κλείνει.

- Να σας δείξω τα σχέδια, το "μηχάνημα της χαράς" λειτουργεί όταν...

- Ευχαριστούμε πολύ αγαπητέ, να μας ξανάρθετε! Πολύ ενδιαφέρον φαίνεται το μηχάνημά σας, αλλά δεν υπάρχει χρόνος κι όπως ξέρετε ο τηλεοπτικός χρόνος είναι πολύτιμος, μπλα μπλα μπλα...

Κλείνει το "παράθυρο" και μένει ο ονειροπόλος μηχανικός με τις σημειώσεις του μισανοιγμένες. Χαιρετούρες, σφίξιμο χεριών, κλείσιμο ματιών, χαμόγελα...

- Συγχαρητήρια, συγχαρητήρια, να μας ξανάρθετε, μπλα μπλα μπλα...

Εφυγε απ' το κανάλι παραζαλισμένος, πήγε γραμμή στο σταθμό και πήρε το τρένο για το χωριό του. Στο τρένο κατάλαβε τα περισσότερα, αυτά που δεν είχε καταλάβει όλες αυτές τις μέρες πού 'τρεχε στις μεγάλες πόρτες των υπουργών, των σωματείων, των, των των…

Θυμήθηκε και την κουβέντα που τού 'λεγε η γιαγιά του -νά 'ναι καλά η ψυχούλα της, όπου βρίσκεται...

- Ετσι είναι παιδάκι μου ο κόσμος... Τί τα σκαλίζεις τώρα... Ετσι είναι!

Το βράδυ που έφτασε στο σπιτάκι του έβγαλε το καλό το κοστούμι -τη γραββάτα την είχε βγάλει στο τρένο- και το κρέμασε στο πάτερο. Να μη ξεχάσω να το χαρίσω αύριο στον Αντώνη, σκέφτηκε. Αναψε φωτιά να ζεστάνει το δωμάτιο, φόρεσε τη ρόμπα του την ολόμαλλη και έγειρε στον καναπέ, μπροστά στο τζάκι. Εκεί, με το νανούρισμα της φωτιάς, τον πήρε ο ύπνος.

Το χάραμα που ξύπνησε με το λάλημα του κοκορίκου του, ντύθηκε γερά και πήγε ν' αρμέξει την κατσικούλα του τη Νταίζη.
Εβρασε το φρέσκο γάλα, το ήπιε με όρεξη, στούμπισε κι ένα ζουμερό κρεμμύδι και ξεκίνησε για το χωραφάκι του που τόσο τό 'χε παραμελήσει τον τελευταίο καιρό.
Α! Τα σχέδια για τη "μηχανή της χαράς" τά 'χωσε στο πιό βαθύ συρτάρι της παληάς συρταριέρας, κάτω απ' τα μάλλινα. Θά 'ρθει η ώρα τους κάποτε, σκέφτηκε όταν έκλεινε το συρτάρι.

Πριν έρθει όμως η ώρα τους, ήρθε η ώρα του ονειροπόλου μηχανικού που ξεψύχισε μετά από κάμποσα χρόνια. Το σπίτι και το χωράφι τα πήρε η κοινότητα του χωριού. Το χωράφι τό 'κανε παιδική χαρά, αφού έκοψε μερικά δέντρα στη μέση για να βάλει τις κούνιες. Το σπίτι θα το κάνει παιδική βιβλιοθήκη και θα της δώσει τ' όνομα του μηχανικού. Τα έπιπλα και τα ρούχα τα μοιράστηκαν οι συγχωριανοί. Το άλογο και το γερο-γαϊδαράκο τά 'στειλαν στην Ιταλία, τ' άλλα ζώα τα πήρε ο χασάπης.

Το παληό έπιπλο με τα συρτάρια πουλήθηκε σαν αντίκα. Πού; Θα σας γελάσω...

-->> πρωτοανέβηκε εδω -->> http://rodiat3.blogspot.com/2006/02/blog-post_21.html

μια καλή πρόταση

Πάρε ένα καράβι και γύρισε τις θάλασσες, όσο προλαβαίνεις, όσο έχεις καιρό να χαίρεσαι, όσο σε παίρνει, όσο δεν έχεις υποχρεώσεις να σε κρατούν πίσω, όσο είσαι ελεύθερος, όσο δεν βαριέσαι, όσο αντέχεις, όσο...

Καλό ταξίδι και καλές διακοπές!

Να κάνεις πολλά μπάνια και βουτιές, να περάσεις υπέροχα, με πυρκαγιές και σεισμούς άλλου τύπου, σούπερ!

-->> Γερμανία-Τουρκία 3-2

ΜΕΓΑΛΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΙΔΡΥΕΙ ΚΟΜΜΑ

Ποια είναι; Ποιος είναι ο αρχηγός; Ακόμα δεν έχω ακριβείς πληροφορίες. Η πρόθεση πάντως έχει διατυπωθεί. Από κάποιον, κάπου, κάποτε -όχι και πολύ παλιά, μάλλον πολύ πρόσφατα θα έλεγα. Ψάχτε το. Αν γίνει πράξη τελικά, είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα συμβεί. Προβλέπω έλληνα μπερλουσκονίζοντα, ίσως και αλλοδαπό. Ιδομεν. Εκλογάς δεν θέλομεν; Μετά από μερικές πυρκαγιές, όταν θα (ξανα)βρεθεί το πολίτευμα εις κρίσιν... Γνωστό το τροπάριον. Η κάλπη είναι απρόβλεπτη πάντα -ευτυχώς ή δυστυχώς!

-->> όποιος διαβάσει αυτό το ποστ, ας το πάρει σαν πρωταπριλιάτικο πληζζζζ :)))

μιλά ο κ. Βενιζέλος και ξεβουλώνω τα αυτιά μου

Αναρωτιέμαι μήπως δεν ακούω καλά ή μήπως κάπου χάνει η ακοή μου. Από ένα πρώην υπουργό σε ένα (από τα πιο αμαρτωλά) υπουργείο, θα περίμενα να μάθω πού πήγαιναν τα παραπανίσια χρήματα από διάφορες εκδηλώσεις των οποίων τα έξοδα υπερπολλαπλασιαζόντουσαν στην πορεία από την πρόσκληση π.χ. μιας ορχήστρας μέχρι τα παραστατικά του ταμείου. Δεν μπορεί παρά να ξέρει. Κάτι έχω ακουστά, αλλά χρειάζεται επιβεβαίωση.

Μακάρι όποιοι υπήρξαν υπουργοί όποιας κυβέρνησης να μας ενημερώσουν τι συνέβαινε στα ταμεία των υπουργείων. Μήπως μάθουμε τι συμβαίνει και σήμερα, αν εξακολουθεί να συμβαίνει. Επειδή αυτά τα χρήματα που διαχειρίζονται οι υπουργοί μέσω των ταμείων των υπουργείων τους, είναι και δικά μας χρήματα. Ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, ο μικροεπαγγελματίας, εμείς είμαστε οι κύριοι τροφοδότες του προϋπολογισμού του ελληνικού κράτους. Εμείς δεν μπορούμε να κρύψουμε ούτε να κλέψουμε. Δικαιούμαστε λοιπόν να μάθουμε -τουλάχιστον.

Θυμώνω με τον Τύπο, τον θεσμικό ελεγκτή του δημόσιου βίου, για ολιγωρία -επιεικώς αυτό, γιατί δεν είναι μόνο θυμός. Γιατί τους κρύβετε κύριοι; Βλέπω (και ακούω) πόσο οργισμένα επιτίθεστε εναντίον των πυρκαγιών, αλλά αυτές οι φωτιές μάλλον σβήνουν τις άλλες φωτιές που καίνε τα μπατζάκια μας.

Τέτοιες στιγμές, νοιώθω εθελόντρια δουλοπάροικος. Θα προτιμούσα να είμαι δηλωμένη δουλοπάροικος μιας μεγάλης αξιόπιστης εταιρείας ή και του κ. Βγενόπουλου. Περισσότερο θα φρόντιζαν την υγεία, τη μόρφωση, την καλοπέρασή μου, από εκείνους που καλούμαι, ως ελληνίδα πολίτις, να ψηφίσω κάθε 4ετία.

ΔΡΑΣΗ ΔΙΑ ΤΑ ΔΑΣΗ 2005-2008, υπ. Αναπτυξης

Ετσι ονομάζεται το πρόγραμμα του Υπ. Ανάπτυξης που διαφημίζεται προσφάτως από τα κρατικά κανάλια:
ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΣΗ, 2005-2008.
Στις εικόνες (από τη ΝΕΤ) το αποτέλεσμα του προγράμματος:




Ο ρεπόρτερ μας ενημερώνει για τη δράση "των επικεφαλών(!!!) της πυροσβεστικής"... κλπ κλπ Δεν θα το σημείωνα, αν το είχα ακούσει μόνο μια φορά. Δυστυχώς, ειπώθηκε παραπάνω από μία φορές.

-->> Απορία 1. τι στο καλό φταίει που δεν ανοίχθηκαν δρόμοι για πρόσβαση των πυροσβεστικών οχημάτων; Δεν βρίσκεται δα και στη παραμεθόριο ο Υμηττός...
-->> Απορία 2. καλά, πέρυσι που κάηκαν 63 άνθρωποι σε πυργαγιές, 2007 δεν είχαμε; Το 2007 είναι πριν το 2005 ή μετά το 2008;
-->> Απορία 3. ακούστηκαν πολλά και διάφορα από τον υπεύθυνο ενημέρωσης της πυροσβεστικής για τις καιρικές συνθήκες (μόνο για αυτές ήταν εντεταλμένος να μιλήσει, όπως είπε) και απορώ: Με τέτοιες συνθήκες δεν είναι (*σχεδόν* -αυτό το βάζω για παν ενδεχόμενο) πάντα επικίνδυνες οι φωτιές;
-->> Πρόταση προς εμπρηστές: ΜΗ ΒΑΖΕΤΕ ΦΩΤΙΕΣ ΚΥΡΙΟΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ. ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ ΝΑ ΚΑΙΤΕ ΤΑ ΔΑΣΗ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΧΕΙΜΩΝΑ, ΟΤΑΝ ΧΙΟΝΙΖΕΙ.
-->> Προς κάθε άλλη περιοχή, εκτός Αττικής: άντε και στα δικά σας! (μπλακ χιούμορ; μπα, όχι: απλή παραίνεση για μάτια ανοιχτά)
ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ, ΘΑ ΚΑΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ

EURO 2008 ημιτελικοί

Μετά τους προημιτελικούς (τι λέξη!) αγώνες, όπου:

Πορτογαλία-Γερμανία 2-3
Κροατία-Τουρκία 1-3
Ολλανδία-Ρωσία 1-3
Ισπανία-Ιταλία 4-2

Σήμερα έχουμε τον ημιτελικό Γερμανία-Τουρκία και αύριο παίζουν Ρωσία-Ισπανία.
Ο τελικός αγώνας θα γίνει την Κυριακή 29/6 μεταξύ των νικητών. Θα μου άρεσε ένας τελικός μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Ιδωμεν...

Του Χρήστου Ζυγομαλά το ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ και άλλα

Πληροφορίες από το κείμενο που συνοδεύει "ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ" στο Youtube:

Ο Χρήστος Ζυγομαλάς ασχολείται με το είδος του τσιμπητού ρεμπέτικου απο το 1981.
Επαιξε γιά πολλά χρόνια σε ακουστικές και κλασσικές κιθάρες, αλλά ένα πρόβλημα στο αριστερό χέρι τον ανάγκασε τα τελευταία δύο χρόνια να παίζει μόνο στην ηλεκτρική κιθάρα που έχει λεπτότερο τάστο και μαλακότερες χορδές.
Ο ηλεκτρικός ήχος έχει και αυτός τη γοητεία του και όπως δίπλα στα ακουστικά μπλούζ εμφανιστήκανε και καθιερωθήκανε και τα ηλεκτρικά μπλόυζ, έτσι και εδώ γίνεται μιά πειραματική προσπάθεια με τον παραπάνω αδόκιμο όρο. Οπωσδήποτε αυτό το είδος, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, δεν αντικαθιστά τον παραδοσιακό τρόπο, όπως και η μοτοσυκλέττα δεν αντικατέστησε το ποδήλατο, αλλά είναι μιά άποψη που πρέπει να δουλευτεί χρόνια γιά να καταλήξει κάπου. Μερικά προσφέρονται γιά μεγάλη παραμόρφωση και άλλα μόνο με λίγο εφφέ. Υπάρχουνε κομμάτια που θα μπορούσανε κάλλιστα να παιχτούνε και χεβυμεταλλάδικα γιατί είναι πολύ βαρειά όπως το «ρε μάγκα το μαχαίρι σου» ή το «κάντονε Σταύρο κάντονε» όπως και το «Αντιλαλούν οι φυλακές» που πρίν απο χρόνια παίχτηκε απο ένα ροκ γκρουπάκι χωρίς το ενδιάμεσο σόλο. Σίγουρα όμως τα περισσότερα «κλασσικά» ρεμπέτικα δεν σηκώνουνε και πολλή παραμόρφωση παρά μόνο λίγο εφφέ γιατί έχουνε καθιερωθεί με τη φόρμα του μπουζουκιού , ενώ στα πολύ παληα μικρασιάτικα και σμυρνείκα που δεν υπάρχει παράδοση μπουζουκιού, όπως και σε ωρισμένα του Γιοβάν Τσαούς που έχουνε περισσότερο δημοτικό χαρακτήρα, το εφφέ μπορεί να είναι εντονότερο.
Συμπερασματικά γίνεται μιά προσπάθεια προχωρήματος της φόρμας χωρίς να αλλοιωθεί ή ακρωτηριαστεί το αίσθημα που βγάζουνε αυτά τα τραγούδια που έχουμε όλοι αγαπήσει. Και τούτο γιατί με το λίμνασμα σε μιά μόνο εκδοχή, γίνονται στο τέλος βορά άλλων ντόπιων ή ξένων μουσικών συμφερόντων που δεν διαθέτουνε το ανάλογο τάκτ.
Ο Χρήστος Ζυγομαλάς γλύπτης και συνθέτης με καταγωγή απο τη Σμύρνη και έχοντας ένα δίσκο με ανασκευασμένα σμυρνέΪκα στο ενεργητικό του, «ΑΠΟ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ» το 1994 και συνεχή παρουσία ση μουσική απο το 1976, τα χρόνια 1977-1983 με τον Νικόλα τον Ασιμο, το 1984 με το ethnic-new wave «ΑΣΠΡΟ-ΜΑΥΡΟ», έχει την άποψη του επίσης μικρασιάτη και μεγάλου Ιωνα φιλσόφου, του Ηράκλειτου, που ορίζει πως «Στην αλλαγή βρίσκουν τα πράγματα ανάπαυση».
Πέρα όμως από όλα αυτά είναι πάνω απ΄όλα, βρίσκονται το βίωμα και η αίσθηση, γιά να μην παραμείνουν τα ανωτέρω μιά διανοητική σαλάτα. Οταν κάποιος έχει μεγαλώσει μέσα στο ρόκ και το ρεμπέτικο και τα έχει αγαπήσει και τα δυό, του έρχεται πολύ φυσικό να τα βλέπει και να τα παίζει ενωμένα. Αλλωστε εκείνο που μετράει είναι το "feeling" και όχι η δογματική αντίληψη. Εν πάση περιπτώσει, μιά πρόταση βρίσκεται στο τραπέζι και έτσι κι αλλοιώς έχει πάρει το δρόμο της.
Y.Γ. Ευχαριστώ τον φίλο που το αξιολόγησε ως boring, είναι κι αυτό μιά αρχή και παράλληλα μου έδωσε την ιδέα να προσθέσω την αξιολόγσή του στον τίτλο γιά να τον τιμήσω.

ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ
http://www.youtube.com/watch?v=fVKB9IJzRmQ

Μερικά ακόμα, εδώ:-->>
ΓΥΜΝΑ ΚΛΑΡΙΑ
http://www.youtube.com/watch?v=ybW5BH_SOwc
Η ΦΥΛΑΚΗ
http://www.youtube.com/watch?v=dnK3omhuRus
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ '77
http://www.youtube.com/watch?v=U-Jc1HrmEr8

-->> η σελίδα του -->> http://www.youtube.com/user/zygomalas
-->> το blog του -->> http://aeizwonpyr.blogspot.com/
-->> οι ζωγραφιές του εδώ -->> http://www.flickr.com/photos/24048500@N08/
και εδώ -->> http://www.flickr.com/photos/24048500@N08/page2/
-->> οι αφίσες του -->> http://www.flickr.com/search/?q=zygomalas

Ο Χρ. Ζυγομαλάς δεν είναι μόνο μουσικός. Είναι ζωγράφος και γλύπτης, ένας καλλιτέχνης με τη βούλα δηλαδή. Θα μάθω περισσότερα και θα ενημερώσω. Αυτά που γνωρίζω είναι ότι: -->>
1. Στην Ηπειρο, σε κάποιο χωριό, υπάρχει ένα γλυπτό του: ΤΟ ΨΑΡΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ.
2. Πριν μερικά χρόνια έλαβε μέρος στο σχετικό διαγωνισμό του Υπ. Πολιτισμού, φιλοτέχνησε μια μαρμάρινη προτομή της Μελίνας, αλλά δεν ήταν τυχερός ώστε να προκριθεί το γλυπτό του.
3. Κάποια καλοκαίρια έβγαζε μεροκάματο σε νησιά των Κυκλάδων ζωγραφίζοντας γραφικά σοκάκια και τουρίστες.
4. Στη ζωγραφική του χρησιμοποιεί δικές του εκπληκτικές τεχνικές, φτιάχνει χρώματα από απίστευτες πηγές.

-->> ΣΗΜ.1. βρίσκω πολύ άδικο να αγνοεί η Πολιτεία τους ευαίσθητους ανθρώπους, όλους όσοι μοχθούν στο μεγάλο ζυμωτήρι του δρόμου.
-->> ΣΗΜ.2. μου αρέσει που βρίσκουν μια θέση στο διαδίκτυο όλοι οι άνθρωποι, ιδίως εκείνοι που επιμένουν διακριτικά στο "περιθώριο"... Στο χέρι μας είναι να τους εντάξουμε στην κοινωνία εμείς, όλοι όσοι αντιδρούμε στα φανταχτερά παγώνια που λάμπουν μονάχα κάτω από το φως της δημοσιότητας των ΜΜΕ.

400.000 euro, ε, και λοιπόν;

Το 1 εκ. μάρκα μεταφράζεται σε 400 χιλιάδες ευρά, δηλαδή, περίπου 150 εκ. δραχμούλες. Ποιος βρίσκει αυτό το ποσό σημαντικό; Εμένα μου φαίνονται απείρως σημαντικότερα τα ποσά π.χ. από τις μίζες των οπλικών συστημάτων, για να λέμε και του στραβού το δίκιο.
Σήμερα, με 400.000 ευρά ψωνίζεις ένα δυαράκι σε περιφερεική συνοικία και πριν από 8 χρόνια άντε να ψώνιζες ένα τεσσάρι. Αλλού είναι τα λεφτά μάγκες.

Μάνος Χατζηδάκις: περί παιδείας και περί αυτών που δεν μας μοιάζουν

Ο άνθρωπος έχει μέσα του το σπέρμα της συνέχειας και της καταστροφής. Της επιβίωσης και της καταστροφής. Αυτά τα δύο στοιχεία θα παλεύουν πάντα. Οι ίδιοι άνθρωποι θα είναι καταστροφείς και σχεδιαστές. Ομαδικά προχωράει ο άνθρωπος με ισχυρή παιδεία. Αλλά την ισχυρή παιδεία τη θέλουν τα κράτη. Οι κοινωνίες δεν τη θέλουν την ισχυρή παιδεία διότι ανεξαρτοποιεί τα άτομα και γίνονται επικίνδυνα. Συνεπώς, να πάψει ο κόσμος να πιστεύει ότι υπάρχει οποιοδήποτε σύστημα που επιδιώκει την απελευθέρωσή του.

Οταν έρχεται η Πολιτεία και μας περιφρουρεί, από ομάδες που δεν μας μοιάζουν, και καταδιώκει αυτές τις ομάδες αστυνομικά, είναι πιο επικίνδυνο από το να τους άφηνε να υπάρχουν. (...) και είναι λάθος μας να νομίζουμε ότι περιφρουρείται η ελευθερία μας με το να καταδιώκονται άνθρωποι που δεν μας μοιάζουν. Τότε, θά 'ρθει μια δεδομένη στιγμή που και μεις δεν θα μοιάζουμε με κάποιους και θα καταδιωχθούμε. και θά 'χουμε το παρελθόν ότι ανεχθήκαμε τις καταδιώξεις των ατόμων που δεν μας μοιάζουν. Αρα, και μεις σωστά θα καταδιωχθούμε. Μη ξεχνάμε ότι αυτό είναι η αρχή και η βάση του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού. Δεν κινδυνεύουμε από αυτούς που δεν μας μοιάζουν, κινδυνεύουμε από αυτούς που μας περιφρουρούνε και καταδιώκουν αυτούς που δεν μας μοιάζουν.

Μάνος Χατζηδάκις

-->> ακούστε αυτά (και άλλα) από τη φωνή του, εδώ: -->>
http://www.youtube.com/watch?v=VrTiHX_QhBQ

-->> ο τονισμός ορισμένων λέξεων/φράσεων είναι δικός μου

INTIMACY (ταινία)

Jay: Ξέρω ότι μου έδωσες κάτι που ποτέ δεν ζήτησα... Κανείς δεν το κάνει αυτό και πρέπει να είμαι ευγνώμων. Κι όμως, φαίνεται ότι γι αυτό σε κατηγορώ. Το ότι είσαι κοντά με κάποιον, με σκοτώνει. Με σκοτώνει... Λοιπόν. Είμαι χωρισμένος, με δυο παιδιά που δεν με βλέπουν συχνά. Είμαι φίλος κάποιων. Ισως ο καλύτερός τους φίλος ή κάτι τέτοιο... Και είμαι ο "άντρας της Τετάρτης" για μια γυναίκα που δεν της ζήτησα ποτέ τίποτα κι αυτό δεν της είναι πρόβλημα. Κι αυτό με κάνει χάλια. Ολα αυτά.

Claire: Δεν ξέρω τι κάνω εδώ. Συγγνώμη.

Jay: Δεν έχασες τίποτα, Κλαίρ. Δεν έχασες τίποτα, γιατί δεν είπα τίποτα. Δεν ήξερα ότι θα ήταν έτσι. Δεν ήξερα πως θα δενόμουν τόσο μαζί σου. Νόμιζα ότι θα ξεθυμάνει. Μείνε μαζί μου. Αν γύρισες, μείνε. Γύρνα πίσω. Μείνε. Τώρα. Μείνε τώρα.

Claire: Οχι, Τζέι... Οχι.

Jay: Τον άφησες;

Claire: Οχι.

(σύντομη "αληθινή" ερωτική σκηνή)

Claire: Φεύγω.

Intimacy Trailer



http://www.youtube.com/watch?v=RxRMDE1RToc

Ηθοποιοί: Mark Rylance, Kerry Fox
Added: June 27, 2006
From: beck976

-->> εικόνες τέλους: Εκείνος μαζεύει την αλληλογραφία του/Εκείνη περιμένει στη στάση/Εκείνος μπαίνει στο σπίτι/Εκείνη έχει μπει ήδη στο λεωφορείο. Τίτλοι τέλους. Τραγούδι.

-->> Αν δεν έχετε δει το έργο, δείτε το. Μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα. Είναι απλούστερα, χωρίς όσα έχει εμποτίσει τα μυαλά η αντίληψη του έρωτα ως "ασπασμού των αγγέλων προς τα άστρα".

απολύμανση με ευρωπαϊκή οδηγία

Μόλις τώρα δα, άκουσα στο μεσημεριανό δελτίο για τη νέα οδηγία της ΕΕ για τους μετανάστες. 18μηνη κράτηση. κλπ κλπ, επιστροφή στη χώρα από όπου προήλθαν, κλπ κλπ

..μα γιατί επιμένουν να τους ονομάζουν *λαθρο*μετανάστες;..

Τι να κάνουν τα θύματα της δικής μας (δυτικής, ευρωπαϊκής) πολιτικής; Τι άλλο μπορούν να κάνουν ώστε να ξεφύγουν από τα δίχτυα που τους στήσαμε εδώ και κάτι αιώνες και που τώρα φαίνονται καθαρά τα αποτελέσματά τους, έχουν άλλο τρόπο να γλιτώσουν από την πείνα, τη φτώχεια, τη μιζέρια, όπου εμείς -οι πολιτισμένοι με τα εκλεπτυσμένα συναισθήματα- τους έχουμε καταδικάσει;

Η Ευρώπη με σύνορα λέιζερ, όπου θα καίγεται όποιο τομάρι προσπαθήσει να μπει, είναι φαίνεται το μέλλον της (ΠΟΛΥ) γηραιάς ηπείρου και κρίμα που είμαι και'γώ κάτοικος. Οχι πολίτης, μια και δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη. Εστω με ενα δημοψηφισμα...

-->> η έμπνευση του σχολίου από εδώ: -->>
http://nicholas-manie-edge.blogspot.com/2008/06/blog-post_12.html

το μακρύ και το κοντό και η ελευθερία του Λόγου

Δεν νομίζω πως θα διατύπωνα τη θέση μου καλύτερα από τον Alberich:

«Αποδοκιμάζω την πολιτική πρακτική που ποινικοποιεί τον λόγο δεν σημαίνει επιδοκιμάζω τη λεκτική βία. Η ελευθερία του λόγου είναι ο μοναδικός παράγοντας που επιτρέπει στην κοινωνία να αναλύει τις εμπειρίες της, να αυτορρυθμίζεται, και να υπερβαίνει κάθε φορά τις τρέχουσες προκαταλήψεις της.»

-->> όχι, δεν βάζω σύνδεσμο!

Αποτελέσματα του Διαγωνισμού αφίσας για το φεστιβάλ Ιθάκης 2008

Μετά από αρκετή αναμονή σας ανακοινώνουμε τα τελικά αποτελέσματα του διαγωνισμού Δέκα Εικόνες για την Ιθάκη που φέτος είχε σαν θέμα το "όνειρο".

Η κριτική επιτροπή είχε αρκετή δουλειά φέτος αφού οι συμμετοχές ξεπέρασαν σε αριθμό κάθε προηγούμενη χρονιά. Λάβαμε συνολικά 1900 αφίσες από 1257 συμμετέχοντες από την Ελλάδα και άλλες 69 χώρες!

Οι δέκα πρώτες αφίσες που επιλέχθηκαν από την κριτική επιτροπή διαθέτουν ένα έντονο "προσωπικό" στοιχείο. Στο σύνολό τους αποτελούν μια πολυδιάστατη καταγραφή για το τι μπορεί να σημαίνει η λέξη "όνειρο" στον κάθεναν: φυγή - απόδραση, μια ευχή, μια σχεδόν μαθηματική συνάρτηση, μια μηχανή επεξεργασίας εικόνων και συναισθημάτων, κάτι ανεξήγητο ή παράλογο ή ακόμα ένα προϊόν.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους μας έστειλαν τη δουλειά τους και θα χαρούμε να σας υποδεχτούμε στην Ιθάκη στις 12 Ιουλίου όπου θα γίνει η απονομή των βραβείων και θα εγκαινιαστούν οι δύο εκθέσεις με τους δέκα νικητές και τους 123 φιναλίστ καθώς και η έκθεση αφίσας της Apeiron Photos με θέμα "20 years to know".

Τα αποτελέσματα εδώ: -->>
http://www.tenimages.org/winners.php?lang=1&aa=8

και του χρόνου !!!

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ - ΤΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Το Συμβούλιο Αρχιτεκτόνων Ευρώπης (ΣΑΕ) πραγματοποιεί την πρώτη Eρευνα Ευρωπαϊκής κλίμακας για το Αρχιτεκτονικό Επάγγελμα. Χρειαζόμαστε πληροφορίες σχετικά με τους αρχιτέκτονες σε όλη την Ευρώπη και σε κάθε δραστηριότητα. Σας ζητούμε να μας δώσετε πληροφορίες σχετικά με εσάς, το επάγγελμά σας και τις απόψεις σας· οι πληροφορίες αυτές θα είναι απόρρητες και θα χρησιμοποιηθούν μόνο για στατιστικούς λόγους. Σας παρακαλούμε να αφιερώσετε λίγα λεπτά για να μας βοηθήσετε συμπληρώνοντας το ερωτηματολόγιο, μέσω του παρακάτω link:

http://www.tickbox.org/ACE_Home.asp?CID=14&MID=639

Αν έχετε οποιεσδήποτε απορίες σχετικά με την έρευνα, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον Adrian Joyce: -->>
adrian.joyce@cae-ace.org

Αφού συγκεντρωθούν και εγκριθούν από το ΣΑΕ, τα αποτελέσματα θα αναρτηθούν στο -->>
http://www.ace-cae.org/

Μια ωραία παροιμία

Νά 'ταν η ζήλεια ψώρα,
θα γέμιζ' όλη η χώρα

Μούγγα στη στρούγγα

Αυτό θα πει "αυτορρύθμιση", η αποφυγή ειλικρινούς έκφρασης. Σε περιπτώσεις περιορισμών -δικτατορικών καθεστώτων, κλπ- η επικοινωνία βρίσκει τρόπους καλυμμένης έκφρασης, ώστε να διαδίδονται ειδήσεις. Αυτό είναι το επιδιωκόμενο; Να το βουλώσουμε "για το φόβο των ιουδαίων"; Αντί να παλέψουμε για το κεκτημένο δικαίωμα της ελεύθερης επικοινωνίας και έκφρασης, να αρχίσουμε να θέτουμε όρια; Για να αποτρέψουμε τί; Το επικείμενο νομοσχέδιο; Αυτό, έτσι κι αλλοιώς, θα έρθει, μην ανησυχείτε. Το ζουμί είναι να προετοιμαζόμαστε θετικά και όχι λουφαδόρικα. Ισως με μια ομαδική αντίδραση των 15.000 ποστ, ας πούμε... Καλό; Εχε το στα υπόψη, αγαπητέ αναγνώστη, αν θέλεις να συνεχίσεις να εκφράζεις ελεύθερα τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΓΝΩΜΗ σου.

EURO 2008 αποτέλεσματα Α' φάσης αγώνων

Ελβετία-Τσεχία 0-1
Πορτογαλία-Τουρκία 2-0
Αυστρία-Κροατία 0-1
Γερμανία-Πολωνία 2-0
Ρουμανία-Γαλλία 0-0
Ολλανδία-Ιταλία 3-0
Ισπανία-Ρωσία 4-1
Ελλάδα-Σουηδία 0-2
Τσεχία-Πορτογαλία 1-3
Ελβετία-Τουρκία 1-2
Κροατία-Γερμανία 2-1
Αυστρία-Πολωνία 1-1
Ιταλία-Ρουμανία 1-1
Ολλανδία-Γαλλία 4-1
Σουηδία-Ισπανία 1-2
Ελλάδα-Ρωσία 0-1
Ελβετία-Πορτογαλία 2-0
Τουρκία-Τσεχία 3-2
Πολωνία-Κροατία 0-1
Αυστρία-Γερμανία 0-1
Ολλανδία-Ρουμανία 2-0
Γαλλία-Ιταλία 0-2
Ελλάδα-Ισπανία 1-2
Ρωσία-Σουηδία 2-0

ΠΡΟΗΜΙΤΕΛΙΚΟΙ

Πορτογαλία-Γερμανία
Κροατία-Τουρκία
Ολλανδία-Ρωσία
Ισπανία-Ιταλία

Καταγγελία εταιρείας τηλεφωνίας με σύνδεση internet

Θέλω να καταγγείλω την εταιρεία με την οποία έχω συνδεθεί, επειδή:

1. Δεν ανέφερε ρητώς στο συμβόλαιο ότι με κλειστό ρούτερ διακόπτεται η τηλεφωνική επικοινωνία (ελλιπής πληροφόρηση)

2. Δεδομένου ότι η σύνδεση έγινε ένα χρόνο μετά την αίτησή μου, ζητά να καταβάλλω πρόστιμο ως "ποινή" προκειμένου να διακόψει την παροχή υπηρεσιών επειδή δεν συμπλήρωσα ως χρήστης το απαιτούμενο χρονικό διάστημα του ενός έτους

3. Επανειλημμένως έχει διακοπεί απροειδοποίητα η παροχή υπηρεσιών -και ως εκ τούτου η τηλεφωνική επικοινωνία- ακόμη και σε διαστήματα μεγαλύτερα των 24 ωρών, προκειμένου να εκτελεί η εταιρεία "εργασίες αναβάθμισης του συστήματος", όπως με ενημέρωσαν αφού επικοινώνησα με το αρμόδιο τμήμα από τηλεφωνικό θάλαμο! Την τελευταία φορά που συνέβη αυτό, όταν ρώτησα αν η αναβάθμιση περιλαμβάνει την διαρκή τηλεφωνική σύνδεση, η απάντηση ήταν καταφατική, πράγμα που στη συνέχεια ενημερώθηκα (πάλι με δικό μου τηλεφώνημα) ότι δεν ισχύει.

4. Η εταιρεία κατέχει όλα τα στοιχεία μου, πράγμα που με προβληματίζει για την χρήση τους στην περίπτωση που προβώ σε αίτηση διακοπής.

-->> δεν γνωρίζω πώς ακριβώς να ενεργήσω, ώστε να γίνει η διακοπή χωρίς να υπάρξει κενό τηλεφωνικής σύνδεσης και σύνδεσης με το διαδίκτυο, καθώς και χωρίς να υποστώ την πληρωμή της σχετικής "ποινής".

προς την αυτογνωσία

Τσίμπησα στην τιβι δυο ενδιαφέρουσες φράσεις:
1. Δεν ταυτίζεται με τους ήρωές του ο συγγραφέας. Εμπλέκεται συναισθηματικά.
(Νίκος Παναγιωτόπουλος)
2. Η τόλμη είναι το τίμημα που σου ζητά η ζωή για να σου δώσει την εσωτερική γαλήνη.
(Αμέλια Ερχαρτ, αμερικανίδα αεροπόρος, η πρώτη που διέσχισε τον Ατλαντικό με υδροπλάνο. Χάθηκε διασχίζοντας τον Ειρηνικό ωκεανό)

CULT art, η Λαμία προχωρεί!

CULTure, art magasine: Hλεκτρονικό περιοδικό τέχνης. Ανοίξτε το, ξεφυλλίστε το, μελετείστε το. Αξίζει!
-->> εδώ: -->> http://www.culturemagazine.info/

Φεστιβάλ Οίτης 2008

Από 28 Μαίου μέχρι 14 Σεπτεμβρίου οι εκδηλώσεις του 2ου φεστιβάλ Οίτης. Διαλέξτε εκδήλωση, ο χώρος είναι όμορφος και δροσερός, στο βουνό αλλά και πολύ κοντά στη θάλασσα.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ IOYNIOY

Τετάρτη 18 Ιουνίου
Παιδικό θέατρο: Θέατρο του παπουτσιού πάνω στο δέντρο
Δευτέρα 23 Ιουνίου
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Σάββατο 28 Ιουνίου
Το Αλφαβητάρι των Άστρων
με τον Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο και τον Τάσση Χριστογιαννόπουλο
Δευτέρα 30 Ιουνίου
ENCARDIA

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΟΥΛΙΟΥ

Τετάρτη 2 Ιουλίου
θέατρο Μαριονέτας και κούκλας “Η μικρή αυλαία“, “Σοκολάκης και Ζαχαρούλα Τρυποδόντη”
Κυριακή 6 Ιουλίου
1ο συμπόσιο ΟΙΝΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ κοιλάδας ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ
Δευτέρα 7 Ιουλίου
ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ
Τετάρτη 9 Ιουλίου
θέατρο: Τα Μωρά τα Φέρνει ο Πελαργός των Ρέππα - Παπαθανασίου
Δευτέρα 14 Ιουλίου
ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ MONIE & MONIE CONNIENTE
15, 16, 17 Ιουλίου
EMOTION PICTURES FESTIVAL
Δευτέρα 21 Ιουλίου
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
23 & 24 Ιουλίου
ένα διήμερο ΑΦΙΕΡΩΜΑ στο ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ & Λαικό τραγούδι
Δευτέρα 28 Ιουλίου
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Σάββατο 2 Αυγούστου
ΤΑΡΤΟΥΦΟΣ του Μολιέρου
με τους: Θύμιο Καρακατσάνη & Κώστα Βουτσά
Τρίτη 5 Αυγούστου
ΒΑΚΧΕΣ του ΕΥΡΥΠΙΔΗ
από το ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
Παρασκευή 8 Αυγούστου
ECOFESTIVAL
Κυριακή 10 Αυγούστου
Συμπόσιο ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ
Δευτέρα 11 Αυγούστου
ΡΙΧΑΡΔΟΣ Γ’ του Σαίξπηρ
με τον Γιώργο Κιμούλη
Τετάρτη 20 Αυγούστου
ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

αρχές Σεπτεμβρίου
Σεμινάριο και live από τα κρουστά της ΤΑΚΗ
Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου
σεμινάριο έγχορδων παραδοσιακών οργάνων με τον ROSS DALLY
Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου
EARTHDANCE FESTIVAL

Πληροφορίες για εισιτήρια: τηλ 2231051075-6936995142

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΟΙΤΗΣ, ΧΩΡΑ τόπος τεχνών & ψυχαγωγίας, Λελέικα Υπάτης (ανάμεσα Λουτρά Υπάτης & Μεξιάτες)

http://www.kafodeioorfeas.gr/
info@kafodeioorfeas.gr
τηλ: 2231051075 / 6936995142 / 6936994980

Λεπτομέρειες, εδώ: -->> http://www.kafodeioorfeas.gr/?p=349

artbox Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

artbox
για την τέχνη και τον πολιτισμό.
Ακούστε αύριο Τρίτη 17 Ιουνίου 12 με 2 το μεσημέρι, live μέσω ίντερνετ http://www.phaseradio.gr/ ποιου καλλιτέχνη θα μπει στο εξώφυλλο της STEREA PRESS στα πλαίσια του project
BELLE ARTE LAMIA 2008 PUBLIC VIEW
παρουσίαση: Παπασταμούλος Γεώργιος

Μεταφυσικό-θρησκευτικό EURO 2008

Στο τέλος αυτής της διοργάνωσης ποδοσφαιρικών αγώνων θα μάθουμε με βεβαιότητα ποιος είναι πιο δυνατός Θεός. Ο δικός μας ή ο Αλλάχ!
..Εχω ένα κενό: αλήθεια, οι κροάτες σε τι Θεό πιστεύουν;..

το κλάσμα του δευτερολέπτου

Η μπάλα βρέθηκε μπροστά του για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, αλλά ήταν σαν να μη το πίστευε πως αυτός θα μπορούσε να γίνει ο ήρωας της ομάδας. Ετσι, έψαξε με τα μάτια να βρει σε ποιον να τη πλασσάρει, όμως το κλάσμα του δευτερολέπτου είναι τόσο λίγος χρόνος που πέρασε γοργά και μέσα σε αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου ο αντίπαλος βρήκε την ευκαιρία να τη κλέψει. Το κλάσμα εκείνου του δευτερολέπτου ήταν δικό του και το έχασε -μαζί με τη μπάλα. Αλήθεια, πόσο ασύλληπτο είναι να κρέμεται η ζωή και η υπόληψη ενός ανθρώπου από ένα κλάσμα δευτερολέπτου... Μιλάμε για ένα ελαχιστότατο χρόνο, για μια μικρή στιγμούλα.

Πόσο σημαντικοί είναι εκείνοι που, ενώ διαχειρίζονται τη ζωή τους ώρες ολόκληρες, μέρες, βδομάδες, μήνες, χρόνια, βρίσκονται ξαφνικά και απροειδοποίητα αντίπαλοι με τη δική τους στιγμή, αυτή που θα δικαιώσει ή θα απαλείψει το έργο τους; Είναι σημαντικότεροι από ένα ποδοσφαιριστή, έναν αθλητή, που η απόδοσή του κρίνεται διαρκώς (και μόνο) με βάση το κλάσμα του δευτερολέπτου;

τι ζήτησε ο Οττο Ρεχάγκελ, κλπ

Ο προπονητής της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου, πριν από τον αγώνα με την εθνική Ρωσίας, ζήτησε από τους έλληνες φιλάθλους να προσευχηθούν. Ο,τι ακριβώς ζητά ο γιατρός όταν έχει εξαντλήσει τα επιστημονικά μέσα και εναποθέτει τις ελπίδες του σε ένα θεϊκό θαύμα. Μόλις πριν από λίγα λεπτά φάγαμε ένα γκολ και αναρωτιέμαι αν ήταν αποτέλεσμα της προσευχής, χωρίς αυτή δλδ θα είχαμε φάει περισσότερα, ή οι ρώσοι προσευχήθηκαν με περισσότερη θέρμη. Ο αγώνας συνεχίζεται, σε λιγάκι ξεκινά να μετρά ο χρόνος για το β' ημίχρονο. Κλείνω εδώ πέρα για να πάω να προσευχηθώ.
-->> σήμερα πάντως η ομάδα δεν είχε καμία σχέση με τα "παλτά" που αντιμετώπισαν την εθνική Σουηδίας. Αυτό είναι σημαντικό και διατηρώ ελπίδες... ΕΛ-ΛΑΣ ΕΛ-ΛΑΣ ΕΛ-ΛΑΣ!
(φτάνει ο Νικοπολίδης να μην αφήνει στη θέση του τερματοφύλακα τα δοκάρια μόνα τους)

το τσίτωμα

Είναι κάτι μέρες που είναι όλα τεντωμένα. Τα σκοινιά της μπουγάδας, οι διαθέσεις των ανθρώπων, τα νεύρα, τα μυαλά. Μετά, έρχονται οι χαλαρές μέρες όπου όλα μοιάζουν ζαχαρωμένα και χαρούμενα. Υστερα, ακολουθούν άλλες μέρες γεμάτες γεγονότα, όπου θέση δεν υπάρχει ούτε για τέντωμα ούτε για χαλάρωση και, απλώς, ο άνθρωπος παρατηρεί προσεκτικά -ίσως και με αγωνία. Τελικά, φτάνουν οι μέρες δράσης. Τώρα νομίζω ότι βρισκόμαστε ακόμα στο τσίτωμα, οι μέρες είναι ακόμα τεντωμένες.

ΟΧΙ ΕΙΠΕ Η ΙΡΛΑΝΔΙΑ

Στη Συνθήκη της Λισαβώνας. Δεν έχει τελειώσει η καταμέτρηση, αλλά το αποτέλεσμα καθώς φαίνεται δεν θα ανατραπεί. Ιρλανδία, σ' αγαπώ!:))

Για να δούμε τώρα τι θα γίνει... Χάσαμε μια ευκαιρία ίσως;.. Οι ιρλανδοί θα ξελασπώσουν και μας, μαζί με τους υπόλοιπους ευρωπαίους; Είμαι περίεργη.

5:00 στο κανάλι ΝΕΤ ~ αθλητικά

Είπα να δω λιγάκι ποδοσφαιρικά, να ενημερωθω. Τι τό 'θελα; Αυτό που έμαθα σίγουρα είναι ότι οι αθλητικοί συντάκτες είναι αγεωγράφητοι. «Να ένας κροάτης που πέφτει στη θάλασσα!» ανέκραξε ο στα δεξιά της οθόνης. Ας έλεγε «στο νερό», άμα δεν ήταν σίγουρος για το αν το Κλάνγκενφουρτ είναι... παραθαλάσσιο!

Αλλο ένα στοιχείο που συγκράτησα είναι η επιμονή του (στα δεξιά πάντα μιλάμε) συντάκτη να επιβάλλει τη δική του άποψη στον Κωνσταντινίδη -παίκτη από Θεσ/νίκη, στον οποίο είχε υποβάλλει ερώτηση. Τα έχασε ο άνθρωπος, τα μάσησε λίγο, αλλά τελικά κατάφερε να εκφραστεί, έστω και συγκαλυμμένα...

Διερωτώμαι, πόσο πληρώνονται οι τύποι. Πάνω από 700 ευρώ; Μάλλον όχι, γιατί αν παίρνανε τόσα, κάτι θα περίσσευε για ένα βιβλίο γεωγραφίας.

Α! είδα και κάτι άλλο: έναν έλληνα φίλαθλο που αναχωρούσε από το ΕΛ ΒενιζΕΛ για Αυστρία και παρακαλούσε από το γυαλί τη μαμά και την πεθερά του να στείλουν μπικικίνια έξτρα αν χρειαστεί να μείνουν παραπάνω εκεί πέρα -αν νικήσει αύριο η εθνική μας δλδ. Ετσι εξηγείται γιατί δεν υπάρχει μεγάλη παρουσία ελλήνων φιλάθλων. Οσοι δεν έχουν μαμάδες και πεθερές να συμπληρώνουν το μηνιάτικο, πώς να πάνε οι άνθρωποι; Τι να σου κάνουν 450+κάτι νομάτοι μπροστά στις χιλιάδες των σουηδών, των ρώσων, κλπ...

Κάνετε λάθος...

...για την ακρίβεια, τη φτώχεια, την ανεργία, τον πληθωρισμό, το 65ωρο, το ασφαλιστικό αλαλούμ, κλπ. Δεν πιέζει η κυβέρνηση. Απλώς, μας ζουλάει για να διαπιστώσει αν... ωριμάσαμε!

αναζητείστε τον ασυνείδητο οδηγό

πριν απο λίγο, ο http://spyros1000.blogspot.com/2008/06/blog-post_12.html άφησε ένα σχόλιο: Το περασμένο Σάββατο 07 Ιουνίου 2008, βραδινή ώρα, γύρω στις 22:00, ένας ασυνείδητος οδηγός παρέσυρε, τραυμάτισε σοβαρότατα και εγκατέλειψε στο δρόμο την ξαδέλφη μου Κατερίνα Τσιγαρίδα, καθώς εκείνη διέσχιζε την διάβαση της στάσης Μετρό «Μεγάρου Μουσικής» επί της Βασιλίσσης Σοφίας, στο ρεύμα καθόδου με κατεύθυνση το «Hilton».
Παρακαλώ θερμά την προώθηση του μηνύματος προς πάσα δυνατή κατεύθυνση για τον εντοπισμού του οδηγού.
Αν οποιοσδήποτε γνωρίζει ο,τιδήποτε, παρακαλώ να επικοινωνήσει με την Δ/νση Τροχαίας Καισαριανής ή στα τηλέφωνα 6944 469 667 και 6949 076 887.

ΠΑΡΑΚΑΚΑΛΩ ΘΕΡΜΑ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ...

-->> είναι αργά και δεν τηλεφωνώ για να διασταυρώσω την αναζήτηση, αύριο το μεσημέρι μπορώ να το πράξω, εκτός αν προθυμοποιηθεί κάποιος άλλος νωρίτερα. Ενημερώστε παρακαλώ αν αληθεύει, ώστε να τη διατηρήσω στη πλαϊνή μπάρα.

ο κ. Σημίτης και οι προθέσεις του

εν, (αρχή ήν ο εκλογολόγος)
εις, (μίαν επιστολήν)
εκ, (βαθέων)
ανά, (βάθμιση)
κατά, (Γ. Παπανδρέου)
δια, (μάχη)
παρά, (πονα)
μετά, (την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται)
περί, (ανέμων και υδάτων)
αμφί, (δρομες εξελίξεις)
από, (την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα)
υπό, (το μηδέν)
υπέρ (της θέσης του Προέδρου της Δημοκρατίας φυσικά)

ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ

Ο λόγος του πρωθυπουργού για τη Συνθήκη της Λισαβώνας

Ενας άψογος πολιτικός λόγος, γεμάτος όμορφες λέξεις και ασάφειες, όπως όλοι οι πολιτικοί λόγοι. Απολαύστε τον. Τα δικά μου σχόλια (ίσως και σχόλια που τριγυρνούσαν στον εγκέφαλο του ομιλητή χωρίς να φτάνουν στην άκρη της γλώσσας) σε στιλ (italic), μέσα σε παρενθέσεις.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Το λόγο έχει ο Πρωθυπουργός κύριος Κώστας Καραμανλής.

(Ορθιοι οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας χειροκροτούν ζωηρά και παρατεταμένα)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι λαοί της Ευρωπαϊκής Eνωσης βρίσκονται και πάλι μπροστά σ' ένα νέο σταυροδρόμι. (όλο σταυροδρόμια, βρε παιδί μου, Ευρώπη είναι αυτό ή μπακλαβάς;) Τα δεδομένα που διαμορφώνονται στο παγκόσμιο περιβάλλον, η κλιματική αλλαγή, τα ενεργειακά ζητήματα, (πες πες, θα το χάψουν το παραμύθι) οι αναταράξεις στις παγκόσμιες αγορές, (καλά, με αεροπλάνα μετακινούνται οι αγορές και οι αγοραστές, γνωστό αυτό, είναι μεγάλες οι αποστάσεις) η ακρίβεια, (συγκινούμαι τώρα) η μετανάστευση, (ξανασυγκινούμαι) οι δημογραφικές εξελίξεις (θα βάλω τα κλάμματα λέμε) απαιτούν διαρκείς προσαρμογές, (πόσες;) απαιτούν προπάντων συστράτευση, συνένωση δυνάμεων, σύνθεση απόψεων. (πώς τα λέει, ποιος τα γράφει μάλλον, φοβερές λέξεις!) Βασικό ζητούμενο είναι η δημιουργία μιας Ευρώπης που όσο διευρύνεται, τόσο περισσότερο να θωρακίζεται θεσμικά και να ενοποιείται πολιτικά, μιας Ευρώπης που να γίνεται ολοένα και πιο αποτελεσματική, πιο αξιόπιστη, πιο συμμετοχική, πιο ισχυρή στο σύγχρονο κόσμο. ("αποτελεσματική", "αξιόπιστη", "συμμετοχική", "ισχυρή", ωραία επίθετα, πιασάρικα! Για ποιους όμως δεν αποκαλύπτει.)

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη είναι ένα ακόμα βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. (προς ποια κατεύθυνση ακόμα δεν κατάλαβα, αλλά δεν πειράζει) Η υπογραφή της τον περασμένο Δεκέμβριο σηματοδότησε την ολοκλήρωση μιας μακράς, επίπονης αλλά καθοριστικής διαδικασίας για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης. (για το παρόν ούτε λέξη, ε) Η χώρα μας διαδραμάτισε ουσιαστικό ρόλο στις προσπάθειες που έγιναν και είμαστε ικανοποιημένοι που μπορέσαμε όλοι μαζί οι Ευρωπαίοι εταίροι να χαράξουμε το τέλος της εσωστρέφειας, το τέλος της καθήλωσης που είχε επέλθει τα προηγούμενα χρόνια. (πάλι εμείς, οι υπερήφανοι απόγονοι των αρχαίων ΕΛ, πες το, μη ντρέπεσαι)

Η Ελλάδα προσδοκά σήμερα την ταχεία κύρωση της Συνθήκης (την ταχεία ανάρρωση της Ευρώπης, θα πρόσθετα) απ' όλα τα κράτη μέλη της Ενωσης έτσι ώστε να μην υπάρξει καμία καθυστέρηση στο χρονοδιάγραμμα για την πλήρη εφαρμογή της. (πόσο θα ζήσουμε, να προλάβουμε να χαρούμε λιγουλάκι) Στόχος είναι να εργαστούμε όλοι μαζί οι λαοί της Ευρώπης με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, (μεγαλύτερη; τρομάζω!) με μεγαλύτερη ταχύτητα (προσοχή στο γκρεμόόόόό) για την αντιμετώπιση των σοβαρών, των μεγάλων προκλήσεων που αντιμετωπίζουν σήμερα όλες οι χώρες, όλες οι κοινωνίες της Ευρώπης. (όλες όλες; σίγουρα;)

Είναι γεγονός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη (πάντως από ονοματάκι σκίζει, μεγάλο και βαρύγδουπο) δεν υιοθετεί το σύνολο των επιδιώξεων και των στόχων καμιάς χώρας-μέλους. (κάτι πάει να αποκαλυφθεί, περιμένω με αγωνία) Είναι, άλλωστε, ένας καθαρός πολιτικός συμβιβασμός, μια συμφωνία με βάση τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή των χωρών-μελών της Ενωσης. (τώρα, αυτό είναι καθησυχαστικό ή ανησυχητικό;) Και βέβαια –το ξέρουμε όλοι αυτό- (ποιοι "όλοι"; εγώ π.χ. δεν το ξέρω. Εσείς οι 300 το ξέρετε μάλλον μόνο.. χμ...) δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος, κανένας άλλος δρόμος που να διασφαλίζει την κοινή πορεία. (έτσι που στριμωχτήκαμε...) Αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα, αυτή είναι η διαδικασία που οδήγησε το ενοποιητικό εγχείρημα στις έως τώρα επιτυχίες. (επιτυχίες όπως ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, ο διαμελισμός της, οι διασπάσεις σαν αλυσιδωτές αντιδράσεις, κάθε χωριό και κρατίδιο, κλπ, αλλά κάποιος πρέπει να τιμωρείται για να παραδειγματίζονται οι άλλοι, έτσι είναι) Αδυναμίες πράγματι μπορεί να υπάρχουν, αναμφίβολα, όμως, η νέα Συνθήκη είναι ένας σημαντικός σταθμός στη διαλεκτική αναζήτηση κοινών τόπων για την Ευρώπη που θέλουμε. (πολύ μπερδεμένη φράση αυτή, άψογος πολιτικός-μπουρδουκλωμένος λόγος που δεν σημαίνει τίποτε απολύτως, άριστα!)

Είναι, μάλιστα, ιδιαίτερης σημασίας (ωραίο κι αυτό: "ιδιαίτερη σημασία", ποιος το σκέφτηκε;) το γεγονός ότι περιλαμβάνει στις διατάξεις της τις βασικότερες ρυθμίσεις της Συνταγματικής Συνθήκης την οποία είχε κυρώσει και η Βουλή των Ελλήνων. Είναι με άλλα λόγια ένα στέρεο βήμα για την έξοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης από την περίοδο περίσκεψης, ένα αναγκαίο μετά τη διεύρυνση, αλλά και σημαντικό βήμα προόδου. (ναι, δεν αντιλέγω, μόνο που δεν καταλαβαίνω τίποτα. Κάτι σε πιο χειροπιαστό δεν έχει;)

Βασικοί στόχοι της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης είναι η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των ευρωπαϊκών πολιτικών, η εύρυθμη, η διαφανέστερη λειτουργία των θεσμών, η μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. (πωπωπω! φοβερές κι αυτές οι λέξεις! "εύρυθμη", "διαφανέστερη", "συμμετοχή των πολιτών", ωραία πάμε, βουρ να υπογράψω ΤΩΡΑ, πού είναι το χαρτί;) Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη εξασφαλίζει ακόμη καλύτερες συνθήκες σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών. (όπα μεγάλε, τέτοια θέλουμε! εκτός από τους ομοφυλόφιλους βέβαια, τους γύφτους, τους ανάπηρους, τους μετανάστες, κλπ. Αυτοί να περιμένουν στην ουρά για συμβίωση, κατοικίες, πεζοδρόμια, εργασία, κλπ) Προωθεί ως απαρέγκλιτους στόχους της Ευρωπαϊκής Ενωσης τις αξίες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, της ευημερίας των πολιτών. (αχ, αχ, αχ, πεθαίνω λέμε! "απαρέγκλιτοι στόχοι"! ντουγρού για Λισαβώνα! Ολα τα καλά εκεί βρίσκονται, τι καθόμασταν τόσο καιρό;) Επιβεβαιώνει ότι η σύγχρονη Ευρώπη μπορεί και πρέπει να προσεγγίζει ολοένα (άλλο θανατερό αυτό το "ολοένα", μη τα ρίχνεις όλα μαζί, θα υπάρξουν απώλειες!) και περισσότερο τους πολίτες της. Αποδεικνύει ότι οι στόχοι της Ενωσης ξεπερνούν σταδιακά τη νομισματική και την οικονομική ενοποίηση και προσβλέπουν σε πιο στέρεες, πιο πολιτικές βάσεις. (να γεμίσει τον πλανήτη φαντάρους και τα κράτη μοντέρνες φυλακές π.χ.) Δρομολογεί κανόνες, (και κανόνια) δρομολογεί λειτουργίες, που βάζουν την Ενωση στην τροχιά της πολιτικής ενοποίησης. Ενδυναμώνει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και καθιστά την Ενωση αποτελεσματικότερη μπροστά στις νέες προκλήσεις. Ενισχύει τη δημοκρατική της νομιμοποίηση και αναβαθμίζει τον κοινοβουλευτισμό. (αυτά τώρα δεν κατάλαβα πώς τα πετυχαίνει, αλλά μια και το λες εσύ κάτι θα ξέρεις... Πιθανότατα με το να μας έχει στο γκεζί 65ωρο τη βδομάδα με μηνιάτικα πείνας, να μη μπορούμε να σύρουμε τα πόδια από την κούραση, έτσι θα μπορούν να αλωνίζουν οι αναβαθμιστές τύπου Βγενόπουλου, κλπ)

Ενδυναμώνεται τόσο ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όσο και η ενεργός συμμετοχή των εθνικών Κοινοβουλίων στην όλη κοινοτική διαδικασία και κυρίως στην ευρωπαϊκή νομοθετική λειτουργία. (άλλο ένα μυστήριο: πώς θα συμβεί αυτό με τη συγκέντρωση της εξουσίας σε ένα πρόσωπο, όπως προβλέπεται;) Ανατίθεται στα εθνικά Κοινοβούλια ένας σημαντικά αναβαθμισμένος ρόλος. (μπα μπα μπα, μένω έκπληκτη!) Θεσμοθετείται η συνεργασία τους με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. (μέχρι τώρα έκαναν του κεφαλιού τους βλέπεις) Καθιερώνεται το δικαίωμά τους να ενημερώνονται απ' ευθείας από τα κοινοτικά όργανα, χωρίς τη διαμεσολάβηση των Κυβερνήσεων. (αφού οι κυβερνήσεις μπαίνουν στο μούσκιο, πώς ενδυναμώνεται ο ρόλος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου; Αρα, καταργούνται οι τοπικές κυβερνήσεις. Αυτό είναι το μόνο που μου αρέσει. Πολύ. Σπίτια σας παιδιά, να κάνουμε και οικονομία 300 μισθά.)

Εγκαθιδρύονται μηχανισμοί για τον έλεγχο των αρχών της επικουρικότητας και της αναλογικότητας. Παρέχεται στα εθνικά Κοινοβούλια η δυνατότητα να προβάλλουν αντιρρήσεις για τη συμβατότητα μιας νομοθετικής πρότασης με την αρχή της επικουρικότητας. (αχ, αυτή η επικουρικότητα! Πάλι τα ρέστα μου!) Ενισχύεται έτσι ο δημοκρατικός χαρακτήρας της Ενωσης. (Ο δικτατορικός χαρακτήρας ήθελε να πει, αλλά μπερδεύτηκε μάλλον) Διευρύνεται η νομιμοποίηση της λειτουργίας της. (κάτι άλλο προβλέπω να διευρυνθεί, αλλά δεν είναι της παρούσης)

Είναι, μάλιστα, εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός ότι προωθείται παράλληλα η ενσωμάτωση του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων ως νομικά δεσμευτικού κειμένου. (κάτι σαν τη Χάρτα του Ρήγα; ή πρόκειται για τα δικαιώματα της καρέτα-καρέτα;) Και αυτό είναι μια σημαντική κατάκτηση δημοκρατίας για την Ευρώπη του κοινού μέλλοντος, μια κατάκτηση που φέρνει την Ευρώπη πιο κοντά στους πολίτες της. (οι πολίτες όμως μάλλον θα βρεθούν μακριά νυχτωμένοι έτσι όπως πάει το πράγμα)

Σημαντική εξέλιξη ακόμα συνιστά η θεσμοθέτηση μόνιμου Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Είναι μια ουσιαστική καινοτομία που έρχεται να ενισχύσει την ενιαία εικόνα της Ενωσης και να συμβάλει στην αποτελεσματικότητά της. (θα έχουμε το δικό μας Μπους! πέστο να ψηλώσω 10 πόντους!)

Σημαντική, όμως, είναι και η καθιέρωση μόνιμης Προεδρίας στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων με την υιοθέτηση του θεσμού του Υπατου Εκπροσώπου. (ωραίοι τίτλοι πάντως, ε; Νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σα να λέμε) Και αυτό, διότι ανοίγει καινούργιους δρόμους στο στόχο μας για μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας της Ενωσης. Ο Υπατος Εκπρόσωπος θα έχει στη διάθεσή του ένα νέο κοινοτικό όργανο, την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, που και αυτή θα συμβάλει δημιουργικά στην άσκηση μιας πιο συνεκτικής, πιο κοινής εξωτερικής πολιτικής. (σίγουρα, το πρώτο που θα κάνει είναι να συρματοπλέξει τα σύνορα -όταν τα καθορίσει- μη πλακώσουν τίποτα πεινάλες αφρικανοί και ασιάτες, τους οποίους θα φροντίσει να εξαφανίσει από προσώπου γης, σιγά σιγά και με το μαλακό, με μη κερδοσκοπικές οργανώσεις δλδ)

Υπογραμμίζω, ακόμη, την αναγνώριση νομικής προσωπικότητας της Ενωσης, την απλοποίηση των διαδικασιών στη λήψη των αποφάσεων, την επέκταση των περιπτώσεων στις οποίες εφαρμόζεται η αρχή της ειδικής πλειοψηφίας. (άλλη μια ωραία και περίπλοκη φράση χωρίς νόημα, όπως όλες οι προηγούμενες άλλωστε)

Η Ελλάδα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υποστηρίζει τόσο την ενδυνάμωση της αποτελεσματικότητας όσο και το σεβασμό των ιδιαίτερων συμφερόντων (ποιος θα καθορίσει τα συμφέροντά μας; εμείς αποκλείεται!) των χωρών-μελών της Ενωσης. Εχουμε στη διάθεσή μας όλες τις αναγκαίες ασφαλιστικές δικλείδες (ΙΚΑ, ΤΣΑ, ΤΣΜΕΔΕ, κλπ) για να προασπίζουμε τα συμφέροντα της πατρίδας μας. Είμαστε στον κεντρικό πυρήνα (του ηφαιστείου) της Ενωσης. Είμαστε ενεργοί συμμέτοχοι στην επιδίωξη στενότερης συνεργασίας για την καλύτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ευρώπη είναι το παρόν, είναι το μέλλον για όλους τους λαούς της και βέβαια για όλες τις Ελληνίδες και για όλους τους Ελληνες. (να αρχίζω να αισθάνομαι μογγόλα από τώρα ή είναι νωρίς;) Η ισότιμη συμμετοχή μας στην ένωση των κρατών και των λαών της Ευρώπης συνέβαλε καθοριστικά στην κατοχύρωση της δημοκρατίας, της πολιτικής σταθερότητας, του ομαλού πολιτικού βίου. (μπα, μάλλον κάπου αλλού ζω...) Η φωνή της πατρίδας μας ενισχύθηκε. Η παρουσία μας στον άμεσο γεωγραφικό περίγυρο, αλλά και στο παγκόσμιο γίγνεσθαι ενισχύθηκε και μάλιστα σημαντικά. (μα τι λέει; ακούει αυτά που λέει;) Μετέχουμε ισότιμα στη διαμόρφωση και τη λήψη αποφάσεων (για το κόστος του γάλατος π.χ. και των ζυμαρικών) που αφορούν ολόκληρη την ήπειρό μας. Υπερασπιζόμαστε πιο αποτελεσματικά τα εθνικά μας δίκαια, την ειρήνη, την ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής. (εδώ, πρέπει να συνυπολογίσουμε τις επιθυμίες των γειτόνων μας και αναρωτιέμαι αν θα μειωθεί το κόστος των εξοπλισμών ή αν θα το μετακυλίσουμε πληρώνοντας τα ίδια στη δύναμη κρούσης του ΝΑΤΟ) Εχουμε σημαντική οικονομική συνδρομή για τη δημιουργία μεγάλων έργων υποδομής και τη στήριξη του αγροτικού κόσμου. (τις προσλήψεις των δικών μας παιδιών, τις τσέπες των κομματαρχών μας, κλπ) Εχουμε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότερα τις μεγάλες παγκόσμιες προκλήσεις, αλλά και να αξιοποιούμε καλύτερα τις ευκαιρίες που διαγράφονται στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. (ίσα και σας φάγαμε κινέζοι, ινδοί, βραζιλιάνοι, κλπ)

Με άλλα λόγια, η Ευρώπη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι δύναμη και μάλιστα δύναμη για όλα τα μέλη της -αυτή είναι η πραγματικότητα- για τη δημοκρατία, την πολιτική ομαλότητα, τη σταθερότητα, την ασφάλεια, την ειρήνη. (θέλω να μάθω όχι μόνο τα "άλλα λόγια", αλλά και τα αληθινά λόγια)

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) (σιγά που δεν θα χειροκροτούσαν, σάμπως τι καταλαβαίνουν κι αυτοί οι καημένοι; ό,τι τους λένε καταλαβαίνουν. με τρεις δουλειές για να τα βγάζουν πέρα, πού να βρουν χρόνο και υπομονή να διαβάσουν τη Συνθήκη;)

Είναι δύναμη για την οικονομική ανάπτυξη, είναι δύναμη για την περιφερειακή και κοινωνική σύγκλιση, για την πρόοδο κάθε χώρας-μέλους της. Είναι δύναμη απέναντι στις μεγάλες παγκόσμιες προκλήσεις και βεβαίως στις δυσμενείς διεθνείς συγκυρίες. (ωραία, είναι δύναμη, πάρα κάτω. Πόσο δυνατά χαστούκια δίνει π.χ. στους συνταξιούχους που διαδηλώνουν; Πιο δυνατά από τα ΕΜΑΚ; πες να έχω μια κλίμακα σύγκρισης)

Εμείς θέλουμε να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. (όλοι θέλουν να ολοκληρώσουν στα κανάλια, ας ολοκληρώσει και η Ευρώπη) Θέλουμε την Ευρώπη να δίνει ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στην κοινή εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας. Θέλουμε την Ευρώπη να είναι πιο πολιτική, να λειτουργεί περισσότερο δημοκρατικά και αλληλέγγυα. Να δίνει ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στην κοινωνική της διάσταση. Θέλουμε την Ευρώπη να αφουγκράζεται τις ανησυχίες, τις αγωνίες, τις προσδοκίες όλων των πολιτών της. (καλά, εμείς θέλουμε, αλλά το τι θελουμε εμείς έχει κάποια σημασία;)

Για όλους αυτούς τους λόγους οι Ελληνίδες και οι Ελληνες θα θέλαμε (θα θέλαμε λέει...) πολύ περισσότερα (ουουου, πολύ πολύ περισσότερα, δεν υπάρχει αμφιβολία) απ' όσα διασφαλίζονται με τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, τη Συνθήκη της Λισσαβώνας. (αφού θα θέλαμε πρισσότερα, γιατί την ψηφίσαμε; ε;) Πιστεύουμε ωστόσο -και πρέπει να μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας- (για να ακούσω...) ότι τα βήματα που γίνονται με τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, όσο και εάν δεν είναι επαρκή για εμάς τουλάχιστον, πάντως είναι ιδιαίτερα σημαντικά. (αν αυτή είναι η αλήθεια, σεβαστή, σαφέστατη πρόταση, ήξεις αφίξεις!) Πιστεύουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έδωσε πολλά σε ολόκληρη την ήπειρό μας και μπορεί να δώσει ακόμη περισσότερα στα χρόνια που έρχονται. Πιστεύουμε ότι τα κράτη, οι λαοί της Ενωσης, οι λαοί της Ευρώπης μπορούμε να βρεθούμε πιο κοντά. (πόσο κοντά; Μπορεί η Ελλάδα π.χ. να πάει στη Μασσαλία που έχει και θάλασσα;)

Ολοι μαζί να χτίσουμε την Ευρώπη των ενεργών πολιτών, των πολιτών που αποκτούν ουσιαστικό λόγο στις αποφάσεις της Ενωσης, των πολιτών που συνειδητοποιούν ότι το ευρωπαϊκό όραμα αφορά την πρόοδο όλων και συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση της κοινής πορείας. (μα τόσο ωραία λόγια... πώς να μη συμφωνήσει κανείς;)

Η Ευρωπαϊκή Ενωση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι μόνο κοινότητα κοινών συμφερόντων. Είναι πρωτίστως –και θέλω να το τονίσω- κοινότητα αξιών και ιδεών με επίκεντρο τον πολίτη, τις σύγχρονες ανάγκες του, τα αιτήματά του. (καλά τώρα, το ζουμί βρίσκεται στην προηγούμενη πρόταση, αυτή με τα συμφέροντα, μη κρυβόμαστε. Η Ευρωπαϊκή Ενωση κατάντησε μια Κοινότητα Κοινών Συμφερόντων. τελεία και παύλα) Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη είναι ο δρόμος για να έρθουν οι πολίτες της Ενωσης πιο κοντά στην ευρωπαϊκή ιδέα, πιο κοντά στη δομή και τη λειτουργία των θεσμών της, πιο κοντά στις αποφάσεις που λαμβάνονται από αποτελεσματικούς θεσμούς με αντιπροσωπευτικότητα, με δημοκρατικότητα. Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη είναι ο ρεαλιστικός δρόμος για την Ευρώπη του 21ου αιώνα, δρόμος για ένα καλύτερο ευρωπαϊκό μέλλον, δρόμος αλληλεγγύης, δρόμος σταθερότητας, δρόμος συλλογικής προόδου για όλους τους λαούς της Ευρώπης, δρόμος που πάνω από όλα υπηρετεί τα συμφέροντα όλων των Ελληνίδων, όλων των Ελλήνων. ("αντιπροσωπευτικότητα", δημοκρατικότητα", "μέλλον", "ρεαλιστικός δρόμος", αλληλεγγύη", "σταθερότητα", "πρόοδος", ωραίες λέξεις, για τούτο μάλλον και το παρατεταμένο χειροκρότημα που ακολουθεί)

(Όρθιοι οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας χειροκροτούν ζωηρά και παρατεταμένα)

-->> http://www.parliament.gr/ergasies/showfile.asp?file=syne080611ap.txt

-->> Μετά την καταμέτρηση των ψήφων -->>
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το αποτέλεσμα της διεξαχθείσης ονομαστικής ψηφοφορίας.
Ψήφισαν συνολικά 292 Βουλευτές.
Υπέρ της κυρώσεως της Συνθήκης, δηλαδή «ΝΑΙ», ψήφισαν 250 Βουλευτές.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Κατά της κυρώσεως της Συνθήκης, δηλαδή «ΟΧΙ», ψήφισαν 42 Βουλευτές.
«ΠΑΡΩΝ» δεν ψήφισε κανείς Βουλευτής. (μάλλον επειδή ήταν απόντες... είχαν αλλού το μυαλό τους...)
Συνεπώς, το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών «Κύρωση της Συνθήκης της Λισσαβώνας που τροποποιεί τη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Eνωση, τη Συνθήκη περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και ορισμένες συναφείς πράξεις» έγινε δεκτό κατ' αρχήν, κατ' άρθρο και στο σύνολό του κατά πλειοψηφία (...)

-->> Η απορία μου είναι η εξής: Αφού είμαστε ώριμοι να ψηφίζουμε, από τα 18 κιόλας, γιατί δεν είμαστε ώριμοι να ενημερωνόμαστε; Γιατί όλα γίνονται "για μένα χωρίς εμένα"; Γιατί ειδικά ο έλληνας πολίτης απαξιώνεται τόσο πολύ από την κάθε εξουσία; Μετά την ψήφιση της Συνθήκης αυτής, θα αλλάξει κάτι, π.χ. θα ωριμάσουμε επιτέλους; Θα έχουμε γνώμη; Αν είναι να συνεχιστεί το ίδιο βιολί, να φεύγουμε; Αυτό θέλουν; Ποιος θα αγοράσει τη χώρα; Πόσο πουλιέται η Ελλάδα;

Με δική τους ευθύνη...

Δυο φωτογραφίες από το κατάστημα Τράπεζας, όπου καλούνται οι υπάλληλοι να μπουν και να δουλέψουν με δική τους ευθύνη...



Το κατάστημα της τράπεζας βρίσκεται στην Ερυμάνθεια.
Περισσότερα στο μπλογκ του Αλέκου, εδώ:-->>
http://alekos.blogspot.com/2008/06/blog-post.html

-->> Το μόνο που δεν μας λέει είναι ΠΟΙΑΝΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ

Λυσσαβόγγα (update)

Συζήτηση στη Βουλή, μεταδιδεται τώρα από το ΚΑΝΑΛΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ.

update -->> Αναρωτιέμαι ποιος θα επιθυμούσε σήμερα να ενταχθεί στην Ευρώπη όπως είναι σήμερα, με το πρόσωπο που έχει εμφανίσει: στην Ευρώπη της φτώχειας και της ανεργίας, στην Ευρώπη του εβδομαδιαίου 65ωρου εργασίας, στην Ευρώπη που δεν μπόρεσε (ή δεν θέλησε) να αποτρέψει ένα πόλεμο και που που συδαύλισε τις εθνικές ανακατάξεις στα εδάφη της περιοχής της, στην Ευρώπη που, ανεμίζοντας το σημαιάκι της οικολογίας και της τρομολαγνίας, συνεργάζεται με τις ΗΠΑ στην καταστροφή του πλανήτη.

-->> στη Μεγάλη Βρετανία το ωράριο εργασίας κυμαίνεται από 35-45 ώρες εβδομαδιαίας εργασίας, η Λίρα είναι πανίσχυρη, ο λαός της ευημερεί σε σχέση με τους υπόλοιπους λαούς. Ναι, συμμετείχε ως εταίρος των ΗΠΑ στον πόλεμο του Ιράκ, ναι, ακολούθησε τις ΗΠΑ στις επιλογές για τα θέματα της Γιουγκοσλαβίας -πόλεμο και ανακατάξεις. Ποια είναι η διαφορά λοιπόν των κρατών της ενωμένης Ευρώπης; Τι κέρδισαν οι ευρωπαϊκοί λαοί που δέχτηκαν π.χ. το ευρώ;

-->> η ένωση των λαών της Ευρώπης δεν οδηγεί σε ευημερία, αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από μένα, την αφελή περί τα οικονομικά και πολιτικά. Κρίμα.

-->> όσο για τη φημολογούμενη ασφάλεια απέναντι σε κοινούς εχθρούς, ας μη γράψω τίποτα. Μήπως ξοδεύουμε λιγότερα για την άμυνά μας;

Μετασεισμική Ακολουθία

Η Κορνηλία εγεννήθηκε στα Κύθηρα πριν ενενήντα πέντε χρόνια. Κοντά έναν αιώνα τώρα. Εκανε οικογένεια, ο καλός της άντρας έφυγε για ψάρεμα ένα ξημέρωμα και δεν εματαγύρισε. Τον επήρε η θάλασσα. Οι δυο της γιοί έφυγαν να σπουδάσουνε στα ξένα και μείναν εκεί. Τους πήρε η ξενητιά. Αγόρια κιόλας, και με τα χρόνια χαθήκαν εντελώς. Βάρυναν, γεράσανε, δικαιολογίες έβρισκε πολλές για τ’ αδικαιολόγητο, να ξεχάσουνε τη μάνα τους δηλαδή.

Στην αρχή, τους κυνηγούσε ο στρατός, μετά οι δουλειές, ύστερα οι υποχρεώσεις, και στο τέλος τα αρθριτικά και η στηθάγχη. Γερά παιδιά ήτανε αλλά, ρουφιάνα η ζωή, τους ρούφηξε το μεδούλι. Τώρα θα ’τανε κι αυτοί παπούδες, αν ζούσανε. Αχ! Αναστέναζε κάπου κάπου, μέσα στον πόθο της τον ανεκπλήρωτο να δει εγγόνι. Και δισέγγονα θα είχε τώρα, λογαριάζοντας τον καιρό, ίσως και τρισέγγονα, αλλά τι να το κάνει που εδώ και πενήντα τόσα χρόνια δεν είχε δει ούτε τα παιδιά της.

Είχε μάθει κέντημα η Κορνηλία, καλό κέντημα, όχι μονάχα σταυροβελονιά, αλλά και ανεβατό και αζούρ και πλακέ και ρίζα. Εφτιαχνε και μπιμπίλα με τη βελόνα, δαντελώνοντας τα τελειώματα των εσωρούχων που της παραγγέλνανε κάποιες καλοκυράδες. Γιατί, πριν το πόλεμο δεν υπήρχαν έτοιμα εσώρουχα και η Κορνηλία ήξερε κι από αυτά. Μοδίστρα δεν ήταν, αλλά ένα εσώρουχο δεν ήθελε και πολλή τέχνη, ένα πατρονάκι να είχες, προσάρμοζες τα μέτρα της πελάτισσας, κι έτοιμο το μεσοφόρι ή το βρακί ή το μπουστάκι.

Με τα χρόνια, πλακώσανε τ’ αρθριτικά, στράβωσαν τα δαχτυλάκια της, γεμίσανε γρόμπους∙ και τα ματάκια της τα γαλανά δύσκολα ξεχώριζαν πια, ακόμα και τα περιγράμματα των πραγμάτων, χωρίς γυαλιά. Της είχε μείνει το σπιτάκι όμως, ένα μικρό αλλά βολικό σπιτάκι με μικρό κήπο, όπου φύτευε ζαρζαβατικά και τα κουτσοβόλευε με τη μικρή σύνταξη, ως σύζυγος του πνιγμένου. Για δική της σύνταξη, ούτε λόγος.

Ωσπου έγινε ο σεισμός. Επεσε το ’να ντουβάρι, κατόπι και τ’ άλλο, ύστερα η σκεπή. Ρημαδιό! Ανάκατα τα πράματά της, βούλιαξε το τραπέζι, έσπασ’ η κασέλα, το κρεβάτι άχρηστο. Πιάτα και ποτηρικά σπασμένα, ρουχισμός, όλα ένα κουβάρι μέσ’ στα χώματα. «Ευτυχώς που γλίτωσες τη ζωή σου κερά-Κορνηλία» της λέγανε οι γειτόνοι, αλλά εκείνη δεν το πίστεψε καθόλου αυτό το «ευτυχώς». Σάμπως και τηνε νοιάστηκε κανείς; Μόνο λόγια και τίποτ’ άλλο.

«Να πας στο Δήμαρχο, καλή μου» της είπε η κερά-Κατερίνα «αυτό εκάναμε κι εμείς και σε δυο μήνες κάτι θα μας εδώσουν από τη Τράπεζα, μόνε πρέπει να πάμε στην πολιτεία και να τους εκεράσουμε και κάτι». Ναι, και δυο μήνες θα κάθεται σε μια καρέκλα μαθές; Και τι κέρασμα να τους κάνει; Εκάθησε πράγματι σε μια ξεποδαριασμένη καρέκλα, τη στήριξε καλά σε μια κοτρόνα να μη κουνιέται, και μοιρολογούσε τη κατάντια της.

Από κερά και βασίλισσα, εκατάντησε δούλα και ζητιάνα σε δυο λεπτά της ώρας. Και πώς να το αντέξει; Και πώς το άντεξε, να λες. Και πόσο θα να ζούσε ακόμα; Αναρωτιόταν κι έπιανε το κεφάλι με τα αραιωμένα της μαλλάκια, κάτασπρα και απαλά σα μπαμπάκι. Κι αυτοί οι αναθεματισμένοι πόνοι; Δε σταματάγανε καθόλου να τη παιδεύουν. Κι η ζωή εξακολουθούσε να τρέχει μέσα στο κρέας της. Τι σου είναι ο άθρωπος!

Πέρασε τη νύχτα καθισμένη εκειδανά, στην καρέκλα. Τότε, αυτή τη νύχτα την αφέγγαρη, επήρε την απόφαση. Μόλις εξημέρωσε, πήγε στο ζαχαροπλαστείο και ψώνισε σοκολατάκια. Μετά, στο μισοχαλασμένο νεροχύτη, ξεκαπάκωσε το κουτί με τα γλυκά, γέμισε νερό ένα κουπάκι και ανάλυσε ποντικοφάρμακο. Υστερα, επήρε μια σύριγγα με χοντρή βελόνα και εγέμισε ταχτικά-ταχτικά τα σοκολατάκια ένα-ένα. Εκαπάκωσε ξανά το κουτί, το πόστιασε στο περιτύλιγμά του, και μια και δυο, επήρε το καράβι, έφτασε στην πόλη κι επήγε στην Τράπεζα, περπατώντας σιγά-σιγά και προσεκτικά, μη πέσει και σπάσει κάνα κόκαλο.

Ετσι την είδα σήμερα το μεσημέρι τη Κορνηλία, τυλιγμένη στο γκρίζο παλτουδάκι της, ψηλή και κοκαλιάρα, μαντιλοδεμένη μ’ ένα μάλλινο κασκόλ. Τα ποδάρια της εξείχαν κάτω από το ρούχο σαν οδοντογλυφίδες, αλλά περπατούσαν σταθερά από γραφείο σε γραφείο. Με το που έφτανε στο κάθε ταμείο, στο κάθε γραφείο, άνοιγε το κουτί και κέρναγε κι ο κάθε υπάλληλος έπαιρνε κι από ένα σοκολατάκι και την ευχαριστούσε χαμογελώντας.

Οταν έβαλε στο δικό της στόμα το τελευταίο, να πάει γλυκαμένη, τελειώσανε τα σοκολατάκια. Τότε, κάπως σα να ζαλίστηκε και πήγε να πιαστεί από μια κολόνα. Βρισκόμουν σχεδόν δίπλα της και σηκώθηκα στα γρήγορα να τη βοηθήσω. Ισα που πρόλαβα να τη βολέψω σε μια πολυθρόνα πλάι στο γραφείο του διευθυντή. «Νερό, λίγο νερό παιδάκι μου» κομπιασμένες βγήκαν οι λέξεις από το στόμα της γριούλας. Ετρεξα και της έφερα νερό κι όταν συνήρθε και μου είπε πως δεν είχε πού να μείνει μετά το σεισμό, την πήρα στο σπίτι μου. Είχα έτοιμη φασολάδα από το πρωί, τη ζέστανα καλά-καλά και σερβίρισα αυτό το νόστιμο χειμωνιάτικο φαγητό.

Φάγαμε και χορτάσαμε και φχαριστηθήκαμε, και τότε μου είπε την ιστορία με τα σοκολατάκια.

- Εφαγες κι εσύ κερά-Κορνηλία;
- Αμ πώς δεν έφαγα κόρη μου…
- Κι ακόμα δεν ένοιωσες τίποτα; Κάτι να σε πείραξε;
- Όχι, παιδάκι μου, τίποτα.
- Κι έβαλες στα σίγουρα ποντικοφάρμακο;
- Αμή! Ψέμματα θα σου πω;
- Τότε θα ήταν μπαγιάτικο το φαρμάκι.. τι να πω…
- Μπορεί. Το ’χα από τον καιρό του συχωρεμένου…

Καλού κακού, τηλεφώνησα στο εφημερεύον νοσοκομείο να μάθω για τυχόν δηλητηριασμένους, τίποτα. Αποφάσισα να φιλοξενήσω την Κορνηλία, ώσπου να γίνουν τα χαρτιά για το δάνειο και οι επισκευές του σπιτιού της. Θα δώσουν άραγε δάνειο σε μια υπέργηρη γυναίκα μόνη; Μπα, μάλλον θα προγραμματιστεί να μείνει στ’ αζήτητα, να τρώει από το συσσίτιο και να μένει στο γηροκομείο. Αυτό όμως δεν θα της το μαρτυρήσω. Γιατί; Γιατί, πόσο θα ζήσει ακόμα; Θα την αφήσω να μείνει με την ελπίδα. Και ψάχνω και στο ινερνέτ μπας και βρω και τα παιδιά της. Τι στο καλό! Ανοιξ’ η γη και τα κατάπιε;

-->> Πρωτοανέβηκε στις 9 Γενάρη 2006, εδώ: -->>
http://rodiat3.blogspot.com/2006/01/blog-post_09.html
-->> Το ανεβάζω και τώρα, επειδή θεωρώ σημαντική τη συμπαράσταση προς τον άνθρωπο που πλήττεται από μια φυσική καταστροφή. Σημαντικότερη ίσως και από χρήματα και υλικά αγαθά, όπως:
* κρεβάτια (ραντζάκια),
* κλινοσκεπάσματα (σεντόνια και κουβέρτες),
* μαξιλάρια,
* φωτιστικά γκαζάκια,
* γκαζάκια με μεγαλύτερη βάση και φιαλίδιο, ώστε να μπορεί κάποιος να τηγανίσει,
* μικρές κρεμαστές δεξαμενές νερού για μπάνιο,
* ομπρέλες (τέντες σκίασης) με βάση.

-->> ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΠΡΟΣΩΠΟ "ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ", ΠΑΡΕ ΜΙΑ ΚΟΡΝΗΛΙΑ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ, ΜΠΟΡΕΙΣ..?

ΤΟ ΤΕΤΡάΓΩΝΟ

Σχεδίασε ένα τετράγωνο στο χρυσαφί περιτύλιγμα των ονείρων του. Σε κάθε γωνία κι από μια αγωνία. Μπορεί να ήταν και η ίδια αγωνία κομμένη στα τέσσερα. Στρίμωξε από ένα καναπεδάκι σε κάθε γωνία, να ξαπλώνει την αντίστοιχη αγωνία του. Στη μέση του τετραγώνου, τοποθέτησε ένα δέκτη τηλεόρασης σε τηλεχειριζόμενη περιστρεφόμενη βάση. Κάθε τόσο, άλλαζε καναπέ και γωνία, άλλαζε και πρόγραμμα. Πέρασαν μέρες και νύχτες αλλεπάλληλων αλλαγών, μέχρι που βαρέθηκε να ακούει. Τότε, έκλεισε τον ήχο. Οταν βαρέθηκε να βλέπει, έκλεισε και την εικόνα. Εμεινε ξαπλωμένος στο βορειοδυτικό καναπεδάκι, ίσα που τον χωρούσε κουρκουμιασμένο σε στάση εμβρύου. Μετά από λίγες μέρες, άλλαξε καναπεδάκι, και πάλι και πάλι, αλλά στάση δεν άλλαζε. Στάση εμβρύου πάντα. Ούτε έτρωγε, ούτε κοιμόταν, μόνο έμενε κουρκουμιασμένος στα καναπεδάκια να ξορκίζει τις αγωνίες του. Περίμενε να περάσουν, χωρίς να του περάσει στιγμή από το νου ότι ίσως αυτός να μην ήταν ο καλύτερος τρόπος εξορκισμού. Κατόπιν, ύστερα από πολλές δοκιμές, έσκισε το περιτύλιγμα των ονείρων του και βγήκε έξω από το σκισμένο τετράγωνο.

-->> θα μπορούσα να τελειώσω εδώ, αλλά συνέχισα:

Βρέθηκε στην πραγματικότητα. Σε αυτό που αποκαλείται πραγματικότητα, δηλαδή. Εκεί υπήρχαν επίσης τετράγωνα. Τετράγωνα περιτριγυρισμένα με δρόμους. Αρχισε να κινείται, να περπατάει γύρω τους. Περιτριγύριζε τα τετράγωνα και η αγωνία του μεγάλωνε. «Τώρα θα με πατήσει ένα αυτοκίνητο» και «Τώρα θα με ληστέψει ένας αλήτης» και «Τώρα θα μου ρίξει βιτριόλι μια μάγισσα» έλεγε από μέσα του, αλλά τίποτε από αυτά δεν γινόταν. Ετσι, καταφανώς απογοητευμένος και με δάκρυα στα μάτια, άνοιξε ένα κάδο σκουπιδιών, έβγαλε από μέσα ένα βρωμόχαρτο και ξανατύλιξε τα όνειρά του.

-->> θα μπορούσα να τελειώσω εδώ, αλλά συνέχισα:

Σχεδίασε πάνω στο περιτύλιγμα ένα κύκλο, κάθησε μέσα και έκλαψε. Πολύ.

-->> θα μπορούσα να τελειώσω εδώ, αλλά συνέχισα:

Οταν τα δάκρυα στερέψαν, έσκισε το βρωμόχαρτο και βγήκε από τον εαυτό του.

-->> θα μπορούσα να τελειώσω εδώ, αλλά συνέχισα:

Ενοιωθε ελεύθερος; Θα ένοιωθε ελεύθερος, αν το πίστευε κιόλας. Κανείς όμως δεν του είχε μάθει να πιστεύει. Πάντα νόμιζε. Για όλα νόμιζε, δεν είχε καμιά βεβαιότητα. Η μόνη βεβαιότητα ήταν τα σκορπισμένα όνειρά του.

-->> θα μπορούσα να τελειώσω εδώ, αλλά συνέχισα:

Αρχισε λοιπόν να ψάχνει για νέο χαρτί να τα τυλίξει, να τα προστατέψει, αλλά χαρτί πουθενά. Τότε ήταν που πήρε τη μεγάλη απόφαση να τα καταπιεί. Τύλιξε με το κορμί τα όνειρά του και το περιτύλιγμα αυτό θα ήταν δύσκολο πια να ξεσκιστεί.

-->> θα μπορούσα να τελειώσω εδώ, αλλά συνέχισα:

Ασε που το νέο πακέτο είχε το πλεονέκτημα να κρατά τις αγωνίες απέξω!

-->> νομίζω ότι έχει κι άλλο, αλλά σταματώ εδώ με μια αισιόδοξη νότα.

Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Μόλις ενημερώθηκα ότι ψηφιοποιήθηκαν ΟΛΑ τα φύλλα της βορειοελλαδίτικης εφημερίδας "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" που αφορούν το διάστημα 1957-1981 και βρίσκονται διαθέσιμα online, στην ιστοσελίδα της ΕΘΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ:
-->> http://www.nlg.gr/digitalnewspapers/ns/main.html

Αν λάβουμε υπόψη και το γεγονός ότι δίνεται η δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε την "μηχανή αναζήτησης" δίνοντας όρους-κλειδιά για να βρούμε αυτό που ψάχνουμε, καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό... Γεγονότα (πολιτικά, κοινωνικά), θέματα συγκοινωνιών (αστικές - υπεραστικές μεταφορές, ελληνική αμαξοποιία), τεχνικά έργα (δρόμοι-λιμάνια-αεροδρόμια), δυστυχήματα (φωτιές, συγκρούσεις) κι ένα σωρό άλλα πράγματα...

-->> Ευχαριστώ τον Γ.Κόλλια για την ενημέρωση :)
(το κείμενο δικό του)

περιμένοντας το επόμενο αρνί

Εμένα, που κατάλαβα νωρίς, από τη σύλληψή μου, ότι ο θάνατος μας ζώνει από παντού και ότι η αγάπη δεν είναι δυνατό να κάνει τους αγαπημένους μας να τον αναβάλλουν όσο ωραίες ιστορίες και αν συλλέγουμε για να τους διηγηθούμε, εμένα, που κατάλαβα νωρίς ότι οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους και ότι το χαμόγελο είναι μια κολλημένη τσίχλα σε πλαστικά πρόσωπα, εμένα, που τις σεισμικές δονήσεις, τα φαινόμενα του θερμοκηπίου, όλες τις τρομολαγνικές θεωρίες που κυκλοφορούν, τα φώτα και τα σκοτάδια τα καταπίνω αμάσητα, εμένα, που μένω μέσα στο καβούκι μου, σε ένα μικρούτσικο μπουμπούκι άγριας μαργαρίτας κατοικώ, εμένα που νοιώθω, εμένα που τραγουδώ τη θλίψη ξεκαρδισμένη στα γέλια και δεν χαμογελώ ποτέ μου, μόνο γελάω ασταμάτητα ή ουρλιάζω, από μέσα μου πάντα, εμένα που αυτοσαρκάζομαι ακόρεστα και αφήνομαι στη γελοιοποίηση, εμένα με συντάραξε αυτό το φονικό.

Δεν μπόρεσα να το κατατάξω στα στενά όρια ενός "φαινομένου σήψης" ή επιλεκτικής ταξινόμησης σε "ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές" ή σε "εγκλήματα κατά ναρκωμανών" και άλλα τέτοια φαιδρά, όπως σχολιάστηκε το γεγονός στα ΜΜΕ και αλλού, πότε με συμπάθεια (συντεχνιακή ή άδολης αγάπης) και πότε με μένος, με το μένος των "αθώων", των "φιλήσυχων πολιτών", των "στυλοβατών της ηθικής", και λοιπών τεράτων της κοινωνίας μας.

Τα Τέρατα μας στοιχειώνουν. Οι ΜΥΓΕΣ. Και Ορέστης δεν φαίνεται στον ορίζοντα να μας γλιτώσει. Ενας που ξεμύτισε, τον είπαμε 56χρονο σαν να ήταν καταζητούμενος για ντιβιντιά και πολιτικά σκάνδαλα. Ενας ταλαίπωρος καλλιτέχνης, ένας δρόμος, μια δίοδος, μια διέξοδος προς την αθανασία, τα πληρώνει όλα όπως συνηθίζεται εδώ πέρα στον κόσμο μας. Η λέξη "κόσμος" σήμαινε παλιά κόσμημα, σήμερα σημαίνει βρωμιά -ασχέτως αν τη θεωρούμε πλέον μια λέξη χωρίς νόημα.

Το σχόλιο του no frost (7 Ιούνιος 2008 στο 4:09 π.μ.) εδώ, ήταν μια αναπάντεχη έκπληξη για μένα:

Νάταν μόνο αυτό; Η ενοχική σεξουαλικότητα; Αυτό πιστεύεις; Όχι. Κι άσε τώρα το χώμα.

Τον είχα δεί παλιά μαζί με την Καραμπέτη σ' ενα δύσκολο θεατρικό. Ηταν παρασάγγας ανώτερος απο εκείνη. Φαντάστηκα οτι έρχεται ένας μεγάλος επίγονος του δράματος.. Λάμψη. Η αίσθησή του, η σφραγίδα του ξεπερνούσε τον ρόλο, τον έσκιζε σαν στενο ρούχο.. Σκληρός και τόσο ευάλωτος κι ανοιχτός μαζί, υπέροχα τρωτός στον χρόνο, δικές του εναλλαγές, κομψές.. ένταση, πόνος, ουσία, ευφυία, νεύρο. Επειτα είχε δεξιοτεχνία χωρίς καμιά μανιέρα.. Ιδρώτας αληθινός χωρίς να υπολογίζει.. Θεατρικό animal.

Ηλπισα σαν κάτι παλιούς ρομαντικούς της τέχνης που ονειρεύονται στο φως του λαμπατέρ.. Υπάρχει τέχνη.. Και μετά άρχιζε να παίζει σε κάτι ξεφωνημένα σήριαλ.. σιγά σιγά έγινε θλιβερή καρικατούρα του εαυτού του. Μια εκνευριστική περσόνα μετροσέξουαλ που έπαιζε μαζί με μια υστέρω ανορεξικιά δηθενιάρα και πλασαρόταν για άγριος γκόμενος. Μόνο το βλέμμα-μελαγχολία πρόδιδε κατι ακόμα. Για αυτόν ήταν παιχνιδάκι οι διάλογοι-ξεφτίδια, μια βαρετή μανιέρα, αλλά οι φίλοι, ο Ρήγας, το common sense, τα λεφτά.. για την κόκα.. τους εραστές, την αδελφή στο χωριό..

Πόσο κοστίζει το ξεπούλημα; Στούς άλλους τίποτα σε κείνον όμως πόσο κόστισε;

Πόση εκδίκηση έπαιρνε στα κρυφά εκείνη η φωτογραφία της μάνας απο την Δράμα στο σαλόνι; Πόση ενοχή "ξεπλήρωνε" στην κόκα και το αλκοόλ; Πόσο αποζήτησε την απουσία, την ανυπαρξία πριν πεθάνει; Τι βλέπετε εσείς σ΄αυτό το τρομαγμένο βλέμμα του, στο πικραμένο σφιχτό στόμα;

Κρίμα γαμώτο. Αυτή η ταλεντάρα είχε ανάγκη πραγματικά απο κάποιον που δεν βρέθηκε.Να τον κρατήσει στο νόημα.Στο νόημα με καταλαβαίνετε; Να σταματήσει να εκδικείται τον εαυτό του. Το άξιζε. Αυτός έφτυσε αίμα για την τέχνη χρόνια. Κι ήταν κι αποδιωγμένος, μόνος. Και μετά ενέδωσε. Σε όλα. Είναι κι αυτό μια ολέθρια τιμιότητα. Με καταλαβαίνετε;

Ποιός τελικα τον σκότωσε αυτόν; Φονιάδες υπάρχουν παντού. Αυτός όμως του άνοιξε την πόρτα διάπλατα.Γιατί;Πως οδηγήθηκε εκεί;

Πάμε οι άνθρωποι σε θέατρα, ταινίες, συναυλίες για να νοιώσουμε κάτι.. Aς νοιώσουμε αυτόν τον απελπισμένο άνθρωπο να σφάζεται κάτω απο το βλέμμα της μάνας του στην φωτογραφία στο σαλόνι. Να βασανίζεται να πεθάνει με 21 μαχαιριές.. Να σφαδάζει μόνος. Δεν έχω λόγια. Νοιώστε επιτέλους. Άς νοιώσουμε τον πόνο του άλλου. Είναι δίπλα και μας μοιάζει τόσο πολύ.. Ο θάνατος είναι ένα στιγμιαίο γεγονός. Πού όμως μας οδηγεί ο καθημερινός θάνατος κι η αδιαφορία ακομη και φίλων; Ποιοί μας σκοτώνουν κάθε μέρα συστηματικά;

Μήπως τελικά η τραγική αυτή πορεία Πτώσης αυτού του ανθρώπου είναι ένα σημάδι για το που φτάσαμε; Ποιός ακολουθεί;

-----------
Βλέμμα
http://vlemma.wordpress.com/2008/06/06/sergianopoulos/
Rodia:
~~ no frost, Ευχαριστω. Πολύ. Το καλύτερο σχόλιο (και σόρρυ Νίκο) για το συγκεκριμένο θύμα του κανιβαλισμού μας, αλλά ταυτόχρονα για όλα τα θύματα που καταβροχθίζονται σήμερα από νουνεχείς και ήρεμους και ηθικούς και ήπιους, γλυκούληδες, τρυφερούς, σοφούς, κλπ κλπ -οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους, πρόσθεσε όσες "θετικές" θέλεις για να νοιώσεις πόση φρίκη τριγυρίζει σφυρίζοντας αδιάφορα και μαχαιρώνοντας την κατάλληλη στιγμή, στα ξαφνικά, με τρυφερότητα και κατανόηση -εννοείται...
-----------
greek gay LOLITA
http://greek-lolita.blogspot.com/2008/06/take-me-back-to-that-red-mouth-as.html
Rodia:
Δεν θα μπορέσω να γράψω καλύτερο σχόλιο από του no frost...
Αυτό που μπορώ να συμπληρώσω είναι ότι οι εικόνες με τα παγ(ι)ωμένα χαμόγελα κυκλοφορούν γύρω μας έτοιμες να κατασπαράξουν -με τρυφερότητα, εννοείται.

-----------
ΠΕΤΕΦΡΗΣ
http://petefris.blogspot.com/2008/06/tractatus.html
Rodia:
«Την σπασμένη σε θρύψαλλα ζωή, δεν την λένε θάνατο, δεν ξέρω γιατί.» γράφεις Πετεφρή, μερικοί όμως γνωρίζουν γιατί, επειδή εκμεταλλεύονται αυτά τα θρύψαλλα.
-----------

Ο Old Boy γράφει στην επικεφαλίδα του μπλογκ του «ΑΝΑΒΑΛΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΜΑΡΤΙΕΣ & ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ», αλλά πώς να τον αναβάλλουμε δεν εξηγεί, δεν δίνει οδηγίες.
Ετσι, ας διαβάζουμε ανελιπώς σχόλια και ποστ και ας αφηνόμαστε να αφροκυλάμε στο χλάπεργο... όπως έμαθα στου hamarn papeerte.
-----------

-->> Τώρα, μπορούμε να σπαράξουμε άνετα, να σκίσουμε τα μάγουλά μας σαν μανιάτισσες μοιρολογίστρες, περιμένοντας το επόμενο αρνί για το φτωχό μας γιουβετσάκι.