Το άλας της ζωής: Natrum muriaticum (της Ελένης Σπυρίδου)

Το αλάτι κατέχει σημαντική θέση στη ζωή των λαών, στις συνήθειες, στη θρησκεία και στις παραδόσεις τους. Κατά τους αρχαίους Έλληνες συμβολίζει τη φιλία και την αλληλεγγύη. Με αλάτι επισφράγιζαν τις συμφωνίες τους. Επίσης το χρησιμοποιούσαν στις θυσίες και στις προσφορές τους προς τους θεούς. Το αλάτι θεωρείται ότι είναι ιερή ουσία και έχει συσχετισθεί με κάθε τύπο θρησκείας.
Η σχέση του αλατιού με την θάλασσα είναι εμφανής. Η θάλασσα είναι η μητέρα και η πηγή κάθε μορφής οργανικής ζωής, και το αλάτι είναι το κύριο ορυκτό συστατικό της. Είναι επίσης το κύριο συστατικό των υγρών του σώματος του ανθρώπου και το πιο σημαντικό άλας του πλάσματος του αίματος. Αλάτι έχουν και τα δάκρυά μας– και όχι τα δάκρυα που προκαλούνται όταν καθαρίζουμε κρεμμύδια –  αλλά τα δάκρυα που κυλούν για συναισθηματικούς λόγους. Τα δάκρυα αυτά έχουν υψηλότερα επίπεδα ορισμένων πρωτεϊνών και ως εκ τούτου αλμυρή γεύση. Αυτό οφείλεται στις υψηλές συγκεντρώσεις χλωριούχου νατρίου που βρίσκονται στα όργανα της αντίληψης και αίσθησης, και αυτό δείχνει τη σύνδεση της ψυχής με το σώμα.
Το χλωριούχο νάτριο, το κοινό μας αλάτι, ένα ορυκτό τόσο σημαντικό για τη ζωή, παρέχει στην ομοιοπαθητική φαρμακολογία ένα φάρμακο βαθιάς σημασίας για τη θεραπεία του συναισθηματικού πόνου, για τις τύψεις και τις πληγές της ζωής, οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι κρυφές από τους άλλους. Αφού περάσει από την διαδικασία αραίωσης και κρούσης, αφού δηλαδή δυναμοποιηθεί, γίνεται ένα πολύχρηστο φάρμακο, το σωτήριο Natrum muriaticum.
Χρησιμοποιείται για να βοηθήσει ανθρώπους με συναισθηματικά προβλήματα που προκύπτουν από καταπιεσμένα συναισθήματα και φυσικά για τα προβλήματα υγείας που προκαλούνται από αυτήν την καταπίεση, όπως ημικρανίες και πονοκεφάλους, εξανθήματα στο δέρμα ή υψηλή αρτηριακή πίεση. Ο τύπος Natrum muriaticum είναι σοβαρός, ειλικρινής, ιδεαλιστής και άκαμπτος σαν στήλη άλατος, είναι πολύ ευαίσθητος και τραυματίζεται εύκολα. Αντιπαθεί την παρηγοριά και την συμβουλή, προτιμά να λύνει τα προβλήματα μόνος του και είναι αδύνατον να συγχωρέσει κάποιον που του έχει προκαλέσει σοβαρή θλίψη. Το κυριότερο χαρακτηριστικό της παθολογίας του Natrum muriaticum είναι η εσωστρέφεια, που πηγάζει από ένα αίσθημα μεγάλης συναισθηματικής τρωτότητας. Επειδή είναι συναισθηματικά πολύ ευαίσθητοι και δεν θα μπορούσαν να αντέξουν κανένα είδος απόρριψης, γελιοποίησης, ταπείνωσης ή λύπης, δημιουργούν ένα άτρωτο τείχος γύρω τους, κλείνονται στον κόσμο τους και προτιμούν να διατηρούν τον έλεγχο των καταστάσεων. Αποφεύγουν να πληγωθούν με κάθε τρόπο.
Πρέπει να εμφανίζονται ισχυροί, δεν δείχνουν αδυναμία, αλλά μέσα τους είναι εξαιρετικά ευάλωτοι και φοβούνται μην πληγωθούν. Συχνά υπάρχει μια ιστορία ενός χωρισμού και μια ερωτική απογοήτευση. Από εκείνη τη στιγμή δεν πλησιάζουν κανέναν και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να τους πλησιάσει συναισθηματικά. Δεν είναι η προσκόλληση που φοβούνται, αλλά το αποτέλεσμα, το οποίο αναμένουν με τρόμο: το τέλος της σχέσης, η προδοσία, η απογοήτευση, η τρομερή απώλεια, το πένθος και η ταπείνωση. Ο βαθύτερος φόβος τους είναι η κλοπή των συναισθημάτων τους και της ευτυχίας τους και η παραβίαση της εμπιστοσύνης τους (η συμβολική σημασία του «Φόβος των ληστών» στην ψυχολογία του Nat Mur). Με το να «κοιτάνε συνεχώς πίσω» και με το να κρέμονται στο παρελθόν, επιδιώκουν να προστατεύσουν τον εαυτό τους από παρόμοιες καταστάσεις. Επειδή γνωρίζουν από πρώτο χέρι τον συναισθηματικό πόνο, προσέχουν πάρα πολύ να μην προκαλέσουν κακό σε κάποιον άλλον. Δεν θα ήθελαν με τίποτα να μπει κάποιος στη θέση τους και να πληγωθεί. Γι’ αυτό το λόγο, πιθανόν να ακούνε με συμπάθεια τους άλλους, που όταν είναι απελπισμένοι απευθύνονται σ’ αυτούς. Η συναισθηματική ευαισθησία κι η αίσθηση της ευθύνης πρόθυμα οδηγούν αυτούς τους ανθρώπους στα επαγγέλματα του συμβούλου (δικηγόρου), ψυχοθεραπευτή, ιερωμένου, κ.λπ.
Στην βιβλική καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρρων, η γυναίκα του Λωτ δεν έλαβε σοβαρά υπόψη την προειδοποίηση να μην κοιτάξουν πίσω, καθώς έτρεχε με τον άντρα της να φύγει από τις πόλεις που καίγονταν. Μετατράπηκε σε στήλη άλατος! Αυτή είναι η προσωπική τραγωδία του παιδιού και ενήλικα Natrum muriaticum: Κοιτάζουν συνεχώς πίσω, συχνά ασυνείδητα, τα τραύματα του παρελθόντος τους, τη θλίψη τους και την ενοχή τους. Δεν μπορούν να συγχωρήσουν τον εαυτό τους ή τους άλλους, δεν μπορούν να ξεχάσουν, να αφήσουν πίσω και να προχωρήσουν. Τα συναισθήματά τους και τα δάκρυά τους αποκρυσταλλώνονται σε στήλη άλατος και κρύβονται βαθιά μέσα στο ασυνείδητο. Και το αλάτι τα διατηρεί. Γιατί το αλάτι διατηρεί και δεν διατηρεί μόνον υγρά και τρόφιμα, αλλά επίσης παλιά συναισθήματα, και δυστυχώς τα φυλάσσει προσεκτικά όπως ένας τσιγκούνης φυλάει τους θησαυρούς του. Επίσης το αλάτι χρησιμοποιείται για να καθαρίσει, ως διάλυμα για το πλύσιμο πληγών, καθώς και να θέσει το παρελθόν σταθερά στο παρελθόν – ρίψη άλατος πάνω από τον ώμο.
Αυτοί οι άνθρωποι ακούν ωραία αλλά λυπητερή μουσική και βλέπουν λυπητερές ταινίες. Ο ήλιος, η μεγάλη μας πηγή ζωτικής ενέργειας, λιώνει το αλάτι. Έτσι οι ιδιοσυγκρασίες Natrium muriaticum αναπτύσσουν πολλά προβλήματα στον ήλιο και σε θερμό περιβάλλον, όπως πονοκεφάλους, ημικρανίες, έρπητα ζωστήρα γύρω από το στόμα με συμπτώματα που επιδεινώνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στην παραλία αισθάνονται ή καλύτερα ή πολύ χειρότερα. Αισθάνονται καλύτερα με τον αέρα και κρύο νερό.
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι τα τρία τέταρτα της επιφάνειας της γης καλύπτονται από θαλασσινό νερό και ότι το μεγαλύτερο στερεό συστατικό του νερού είναι το απλό αλάτι, ακόμα λαμβάνοντας υπόψη, ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται και καταναλώνουν αλάτι στο φαγητό τους, άρα ίσως το Natrum muriaticum να είναι μια πολύ σημαντική θεραπεία για πολλές ασθένειες και ίσως θα έπρεπε να χρησιμοποιείται πιο εκτεταμένα. Όπως ευχάριστη είναι και η γεύση του αλατιού στον ουρανίσκο, όταν δοθεί Natrum muriaticum σε έναν ασθενή αυτής της ιδιοσυγκρασίας αποκαθιστά την όρεξη και το μεράκι για τη ζωή, και βοηθά την πέψη των δοκιμασιών της ζωής.

Φωτογραφία/Κείμενο: Ελένη Σπυρίδου