μια καινούργια μέρα ξημερώνει...

Κάθε μέρα είναι μια καινούργια μερα. Ο Ηλιος ανατέλλει, βασιλεύει, η μέρα φεύγει και μετά ξαναξημερώνει. Μπορεί να φταίει η Γη, που δεν βαρέθηκε να γυρίζει γύρω από τον Ηλιο και που φερνει αυτη τη μονοτονία στη ζωή μας. Κάποτε βρέχει, κάποτε χιονίζει, κάποτε φυσουν ισχυροί ή απαλοί άνεμοι, κάποτε κάνει κρύο, αλλά συχνότερα κάνει ζέστη. Ολα αυτά όμως είναι προβλέψιμα -βάρδα μη κάνει κανα σεισμό- και ουδόλως μας απασχολούν, είναι τα στοιχεία που αποτελούν τη καθημερινότητα και η επιρροή τους είναι μηδαμινή έως αμελητέα. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με τα πολιτικά πραγματα. Εχουμε ένα Πρόεδρο της Δημοκρατίας και μια κυβέρνηση. Κάθε τόσο ψηφίζουμε για κυβέρνηση και κάθε τόσο η Βουλή ψηφίζει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως εκανε χτες και κανείς δεν το πήρε χαμπάρι. Μετά, κατόπιν εορτής που λένε, ησυχάζουμε και περιμένουμε τις επόμενες εκλογές για να ξανακάνουμε το δημοκρατικό μας καθήκον, να ξαναψηφίσουμε και να ξαναπέσουμε στη νάρκη μας. Θεωρητικά, έχουμε Δημοκρατία. Πρακτικά, κάποιοι αποφασίζουν για λογαριασμό μας. Το αν θα ξεπατωθεί η χώρα, αν θα ξεπουληθεί, αν θα καεί, για να έρθουν πιο βολικά και τελεσίδικα τα πράγματα που κάποιοι εχουν αποφασίσει, είναι κάτι τι αμελητέο, κάτι τι που αφορά κάποιες ομάδες πολιτών ξεκομμένες απο τις άλλες ομάδες και είναι σπάνιο να γνωρίζει η κάθε ομάδα τι συμβαίνει στην άλλη. Συνήθως μάλιστα, η απεγνωσμένη αντίδραση μιας τυχούσας ομάδας ενοχλεί τη μακαριότητα της άλλης ή των αλλων ομάδων, μέχρις ότου έρθει η σειρά τους να έρθουν σε σημείο οριακό, σε σημείο απελπισίας που λένε και να αντιδράσουν. Οι βασικές ειδήσεις της ημέρας είναι το διαζύγιο προβεβλημένων προσώπων στις γειτονιές των αγγέλων, οι αρκούδες που δεν κοιμήθηκαν ακόμα φέτος, κάποιες μέλισσες που παρενοχλούν διερχομένους οδηγούς σε κάποια εθνική οδό, τα διόδια που αυξήθηκαν σε δύο σε κάποια διαδρομή αλλά μειώθηκαν κατά δεκα λεπτά του ευρώ το καθένα. Πριν, πλήρωνες σε ένα διόδιο για να πας στο χωριό σου, ενώ τώρα πληρώνεις σε δύο. Πληρώνεις όμως δέκα λεπτά (0,10 ευρω) λιγότερο στο καθένα. Για λογαριάστε, εγώ κουράστηκα. Αυξάνονται οι φόροι στα καύσιμα και μένα δεν με νοιαζει γιατί δεν έχω τουτού. Ας τα πληρώσουν όσοι τρέξαν να γίνουν ευρωπαίοι σε μια νύχτα με δανεικά, να εκπληρώσουν τον κρυφό τους πόθο για τουτού επί ένα χρόνο -μεχρι να τους το πάρει πίσω η τράπεζα. Οι ευρωπαίοι εταίροι μας που μας τα πούλησαν -και στήριξαμε ετσι τις αυτοκινητοβιομηχανιες τους, εννοείται- πήραν τα λεφτουδάκια και σφυρίζουν αδιάφορα ή μάλλον σφυρίζουν γιούχα και να βγούμε απο το θέατρο, αρκεί που πληρώσαμε τα εισιτήρια, τι, έχουμε το θράσος να θέλουμε να δούμε και τη παράσταση; Οι αντιπρόσωποι και εισαγωγείς αυτοκινήτων τρίβουν τα χέρια τους για το παραδάκι και οι ελβετικές τράπεζες επίσης. Μήπως, τελικά, θα έπρεπε να συνεταιριστούμε με την Ελβετία; Εκείνη σαλέ κι εμείς πλαζ, μια χαρά θα τα πηγαίναμε. Εκείνη ρολόγια και τράπεζες κι εμείς μπακαλοτέφτερα και ραχάτι -απαξίωση του χρόνου γενικά- εδώ θα τα χαλάγαμε λιγουλάκι. Αλλά, εμείς -εμείς οι νότιοι ερωτύλοι, γενικά- έτσι είμαστε και, τη στιγμή που οι άλλοι -οι βόρειοι ξενερέ, γενικά- μας ζηλεύουν γι αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά μας, γιατί να αλλάξουμε; Εμείς μπορεί να μη θέλουμε να αλλάξουμε, τα βολεύουμε καλά με τη δουλίτσα μας, τις διακοπούλες μας, δεν θέλουμε και πολλά για να αισθανθούμε ευτυχείς: Λίγο κρασί, λίγο θαλασσά και ταγοριμού μας φτάνουν και μας περισσεύουν. Εμείς οι πολλοί ή τουλάχιστον οι περισσότεροι απο μας, γιατί υπάρχουν και οι λιγότεροι -οι πολύ λιγότεροι, εννοείται- που αναζητούν τα πολλά, τα χαβιάρια, τις αστακουρες και τις τζιπούρες και θέλουν μάλιστα (και βρίσκουν τρόπους κιολας!) να τους τα πληρώνουμε αυτά εμείς -γιατί είμαστε πολλοί, μάλλον. Και τι καταφέραμε που διώξαμε το βασιλιά και τους αυλικούς; Εχουμε τώρα εκατό βασιλιάδες βασιλικότερους, κότερους, κότερους και αμφίβιους, σε ξηρά και θάλασσα, που θέλουν να μας στερήσουν τις ακρογιαλιες τις μαγικές, να τις χτίσουν με πολυτελεις μοναδες και να κανουν και γηπεδα γκολφ, επειδή "ετσι κανουν οι πλουσιοι". Ποιοι πλουσιοι παιδια; αυτοι που μόλις βάλαν ενα μεταξωτο βρακι στο πισινό τους απέκτησαν μεταξωτό δερματάκι με μπότοξ στη μουρη. Μάλιστα... Λοιπον, αυτό είναι το κόλπο: να τη στήσουν ειδικοί κυνηγοί χρηματοκεφαλών στα ειδικά γυμναστήρια αποτοξινωτήρια. Εχεις άνθρωπε μου μποτοξ; Κατέβασε τόσα χιλιάρικα -σε ευρά, εννοείται. Για να ολοκληρώσω τη προηγούμενη σκέψη μου, οι ακρογιαλιες και τα βουνά είναι -υποτίθεται- κτήμα του λαού, εκεί πέρα οι αγρότες καλλιεργούν, εκεί πέρα οι κτηνοτρόφοι βόσκουν τα πράμματα, εκεί πέρα πάνε εκδρομες τα προσκοπάκια και τα ΚΑΠΗ, άρα η αντίδραση στα μεγαθήρια μοντέρνου τουρισμού για πλουσίους ήταν δεδομένη. Για να καμφθεί λοιπόν η αντίδραση αυτή, κάποιοι φροντίσαν να μην υπάρξει καν. Λύση του προβλήματος για της καταργήσεως, που λένε. Κατάφεραν λοιπόν να φέρουν το λαουτζίκο (κατα Μανταμ Σουσου) σε κατάσταση απόγνωσης καιγοντας τα χωράφια και τα βουνά του, ώστε να μην έχει στον ηλιο μοίρα και να εκλιπαρεί για ένα ξεροκόμματο. Ετσι, όταν δούμε να ξεφυτρώνουν αντί για δέντρα μεγαθήρια και αντί για χωράφια γήπεδα γκολφ, όταν δούμε φραγμένες τις προσβάσεις στα μαγικά μας ακρογιάλια και στις πλαγιές των όμορφων βουνών μας (βλ. Πάρνηθα, γιατι η Πεντελη παει, μας άφησε χρόνους) ας μη ξαφνιαστούμε και πολύ, ας γεμίσουμε τα ποτήρια και με ενα "Εβιβα, ρε παιδια!" ας πηδήξουμε απο το μπαλκόνι. Το δυστύχημα είναι πως δεν έχουν μπαλκόνι τα υπόγεια... Φυσικά, υπάρχει κι άλλη λύση. Λύσεις να δουν τα μάτια σας! Τα μάτια όμως είναι φραγμένα απο καταρράκτες ράσων, εθνικοτάδε "προβλημάτων" που προωθούνται απο πυροβολημένους βουλευτές, ανθυποπροβλημάτων τ.κ. που διαδίδονται για "μεγάλα προβλήματα", όπως π.χ. αυτό το πρόσφατο της "οικονομικής κρίσης", το οποίο -γνώμη μου- είναι ένα λογιστικό κολπάκι και τπτ παραπάνω. Ολες οι χώρες του πλανήτη έχουν το ίδιο "προβλημα", μόνο που εκείνες έχουν καλύτερους λογιστες ή λογιστες μπασμένους στα κόλπα και όχι σκιτζήδες σαν και τα μας εδώ. Γιατί, ο καλός ο λογιστής δεν πρεπει να κάνει μονο λογαριασμους, πρέπει να ειναι εξασκημενος να κανει και ακροβατικα και πιρουέττες τη σημερον ημερα. Παρτε πια ενα γερμανο λογισταρα ντε. Αυτη ειναι μια... επιθετικη λύση! Ας μας ξεκολλησει απο το λακκο, ας αλλάξει και τα λάστιχα στην αναγκη και μετα βλέπουμε.
-->> εδω σταματω γιατι κουραστηκε το χερι μου. Ειναι και Τσικνοπέμπτη.