«Βλακείας Εγκώμιον» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του σημερινού πονήματος, αλλά δεν θέλησα να το παρατραβήξω. Περιορίζομαι, λοιπόν, στα απολύτως απαραίτητα για να στηρίξω τη θέση μου: 
Διάβασα πριν από λίγο και ξαφνιάστηκα. Δεν φανταζόμουν ότι θα ερχόταν μέρα που θα συμφωνούσα τόσο πολύ με το Βλαδίμηρο εκ Ρωσίας. Μίλησε κατά την επίσκεψή του στη Δανία και, μεταξύ άλλων, είπε τα αυτονόητα για το Λιβυκό ζήτημα:«Οι εσωτερικές αντιφάσεις μετατράπηκαν σε ένοπλη σύγκρουση. Γιατί έπρεπε να επέμβουμε σε αυτή τη σύγκρουση; Δεν έχουμε άλλα στρεβλά καθεστώτα στον κόσμο; Θα επέμβουμε παντού στις εσωτερικές συγκρούσεις; θα βομβαρδίσουμε αυτές τις χώρες;»
Συμπληρώνοντας την προσπάθεια παραλληλισμού των εποχών, ελπίζοντας όμως πως όλο και κάτι μπορεί να πάει καλύτερα, τοποθετώ ένα μικρό λιθαράκι.-----------------------------------------
«...καλύτερα να πω απροκάλυπτα τι σκέφτομαι και τι θα γίνει,
για να μη σκούζετε άσκοπα από 'δω κι απο 'κει.
Θάνατο μου μυρίζει αυτός που άλλα σκέφτεται και άλλα λέει.
Ακου λοιπόν τι μου φαίνεται κατάλληλο για την περίσταση.
Ούτε ο Αγαμέμνονας, ούτε οι άλλοι Δαναοί - νομίζω - θα με πείσουν,
αφού έμαθα πια πως ο ακατάπαυστος αγώνας δέν υπήρξε ποτέ αντικείμενο τιμής.
Ιδιο μερίδιο καρπώνεται εδώ αυτός που πολεμά
κι αυτός που κρύβεται στην αθλιότητά του,
ίδια τιμή ο γενναίος κι ο δειλός, ίδιο θάνατο ο μαχητής κι ο λιποτάχτης.
-----------------------------------------
1. Οταν η οικολογία διαστρέφεται...
το άρθρο είναι του Γιώργου Βασσάλου και το βρήκα στου plagal με τίτλο «Η Ευρωπαικη Ενωση σκοτωνει την Ευρωπαικη Ιδεα», που το πρωτοδιάβασε στο Γκράνμα, όπου αναρτήθηκε με τον τίτλο του πρωτότυπου «Όλη η εξουσία στην Κομισιόν», όπως το μεταφέρω εδώ αυτούσιο, χωρίς όμως τις σημειώσεις που θα τις βρείτε εκεί όπου αναρτήθηκε πρώτα, στο: 
Διάβασα εδώ ότι μόνο η ΕΡΤ έχει δικαίωμα να καλύπτει δημόσιες συγκεντρώσεις πολιτικών κομμάτων και ότι αρνείται να επιτρέψει σε άλλα κανάλια που επιθυμούν να καλύψουν τις συγκεντρώσεις αυτές με δικά τους μέσα. Επίσης, ότι ενώ κάλυψαν τη συγκέντρωση του ΚΚΕ (απόγευμα Δευτέρας 18 Απριλίου) στο Σύνταγμα, δεν έδιναν εικόνα στο άμεσα ενδιαφερόμενο κανάλι 902 και δέχτηκαν να δώσουν κατόπιν πιέσεων και μόνο αφού είχε ήδη αρχίσει ο λόγος της κας Παπαρήγα.«Η διαχειρίστρια μου ζήτησε να πληρώσω τα κοινόχρηστα του περασμένου μήνα, έδειξα την απόδειξη ότι τα έχω πληρώσει στην ώρα τους, ζήτησε συγγνώμη και το θέμα έληξε. Εληξε; Αμ, δε. Επειδή τυχαίνει η ίδια κυρία να είναι και ιδιοκτήτρια του σπιτιού που νοικιάζω και τον προηγούμενο μήνα ζήτησε το νοίκι του Νοεμβρίου και ορκιζόταν πως δεν το έχω πληρώσει, ενώ πληρώνω τα ενοίκια μέσα στις 5 πρώτες μέρες του κάθε μήνα. Υπόψιν ότι η κυρία δεν δίνει αποδείξεις ενοικίου και στην εφορία δηλώνει 100 ευρά λιγότερο.
...μέχρι αυτή την ώρα, 20:20μμ ώρα Ελλάδος, ειστε εσείς και σας ευχαριστώ από καρδιάς! :)
Παρουσιάζω μια ενδιαφέρουσα, κατά τη γνώμη μου, διαδικτυακή συνομιλία περί Δούρειου Ιππου και φόβου. Ο συνομιλητής μπλόγγερ papadoc βάζει τα πράγματα στη θέση τους, ξεμπλοκάροντας τη σκέψη που συγχέει την έννοια του Δούρειου Ιππου με το ρόλο που έπαιξε -να παγιδεύσει τους Τρώες γοητεύοντάς τους. Οι Τρώες τον δέχτηκαν ως θείο δώρο και τον έμπασαν στα τείχη τους με αποτέλεσμα την καταστροφή της Τροίας που ήταν απόρθητη για πάρα πολλά χρόνια και, πιθανότατα, δεν θα είχε εκπορθηθεί από τους Αχαιούς χωρίς το διαολεμένο τέχνασμα του Ιθακήσιου Οδυσσέα.papadoc:
Ο Δούρειος Ιππος ήταν τέχνασμα, εξαπάτηση, πουστιά. Δώρο που κρύβει κίνδυνο, αυγό του φιδιού, λύκος με προβιά αρνιού, φαινόμενο που απατά.
Κατ' εμέ ο «Δούρειος Ιππος» δεν είναι συνώνυμο της «εξαπάτησης» γενικώς, αλλά έχει την ειδικότερη έννοια του «τεχνάσματος».
Οι εξουσιάζοντες απροκαλύπτως καθυποτάσσουν τους εξουσιαζομένους με χρήση φόβου (και τρόμου). Το εμβάλλειν φόβον είναι τακτική της εξουσίας και όχι τέχνασμα, ούτε απάτη.
Η εξαπάτηση συνίσταται στην δημιουργία κλίματος φόβου με επίκληση ψευδών απειλών ή ανύπαρκτων κινδύνων.
Αρα η διάδοση των ψευδών είναι το αίτιο και η δημιουργία φόβου το αποτέλεσμα.
Η θεώρηση του φόβου ως «Δουρείου Ιππου» ενέχει λογικό σφάλμα, καθ’ όσον ο φόβος είναι το αποτέλεσμα, ενώ ο Δούρειος Ιππος είναι το αίτιο που επέφερε την καταστροφή της Τροίας.
Οθεν, ξεχάστε τους Δουρείους Ιππους και τ' αλόγατα!
Εδώ θα μπορούσε να αναφερθεί η «νεοφοβία» ως μερικώς ανασταλτική της εξέλιξης.
Μεταφράζεται και άνετα στην Αγγλική ως "neophobia".
Ο ελέγχων τον φόβο (του) είναι γενναίος.
Ο ελέγχων τον φόβο (των άλλων) είναι ο επιλοχίας που προτρέπει τα (φοβισμένα) φαντάρια να κάνουν ηρωϊκή επίθεση.
Ο εμβάλλων φόβο χειραγωγεί τα φοβισμένα θύματα προς ίδιον όφελος.
Μετά το τέλος της πλαστής ευδαιμονίας ορθώς έρχεται η ώρα της πληρωμής.
Ποίοι πληρώνουν; Οι πλαστώς ευδαιμονήσαντες, έμφοβοι και άφοβοι ομού.
______________________Με τον εμφανή κίνδυνο να θεωρηθώ συνομωσιολόγος, θα ήθελα να μοιραστώ την ανησυχία μου για ένα ξεχαρβάλωμα της Παιδείας τουλάχιστον ως προς τον Πολιτισμό που με αφορά.
Από τον Ιούνιο του 2010 έχει τεθεί θέμα για τις συμβάσεις μοντέλων στη Σχολή Καλών Τεχνών. Ως σήμερα –στον εκσυγχρονισμένο κόσμο- τα μοντέλα επιλέγονται από τον διδάσκοντα καθηγητή με γνώμονα η εικόνα τους να υπηρετεί την ταυτότητα και τους στόχους της σπουδής και του μαθήματος. Υποθέτω ύστερα από όραμα που είδε κάποιος κυβερνητικός σκέφτονται πολύ σοβαρά την «εξυγίανση» του τομέα με την υπαγωγή της πρόσληψης στο ΑΣΕΠ! Σύμφωνα μ' αυτή τη λογική προηγούνται σε προσλήψεις οι πολύτεκνες μητέρες, ακολουθούν οι πολυκαιρισμένες άνεργες και οι οικονομικά ασθενέστερες, κλπ.
Η Σχολή ήδη συμπλήρωσε εξάμηνο υπολειτουργίας, αφού μέχρι στιγμής δεν έχουν αποφασίσει τα τρία υπουργεία που εμπλέκονται, Παιδείας, Οικονομίας, Εσωτερικών. Εδώ παπάς, εκεί παπάς το ποιος αποφασίζει για ένα θέμα λυμένο, εδώ και έναν αιώνα που αφορά αποκλειστικά στα εργαστήρια και τα κριτήρια μπαίνουν από καθηγητές και τη διεύθυνση της Σχολής. Εκτός αν ελλείψει απασχόλησης αναρμόδιων στα τρία υπουργεία θέλουν να αναλάβουν αυτό το ρόλο και να παίξουν το «γιατρό»: Περάστε, γδυθείτε, δεν προσλαμβάνεστε, οι επόμενοι.
Δεν είναι λίγα τα κυβερνητικά στελέχη που επιδεικνύουν ως πιστοποιητικό... σοσιαλιστικής παιδείας τη λογική της «κύριας πλευράς» και του «πρωτεύοντος», και δεν... προλαβαίνουν να λύσουν ένα ΗΔΗ λυμένο θέμα γιατί πάντα προηγείται κάποιο άλλο. Πώς το μυαλό μου να μην πάει... στο πονηρό;
Στην ΑΣΚΤ δεν ανάβει επαρκώς καλοριφέρ, αδυνατούμε να βάψουμε τους τοίχους – νομίζεις πως βρίσκεσαι σε υπόγειο φρενοκομείου ξένου σε κάθε είδους πολιτισμό (ακόμη και οι εκπρόσωποι των φοιτητών συμφώνησαν στο ασβέστωμα) και οι αρμόδιοι... συσκέπτονται για τα μοντέλα.
Σ' αυτό το περιβάλλον ό,τι και να προτείνεις γίνεται απαγορευτικό και ήδη ματαιωμένο.
Την μαγική εικόνα συμπλήρωσε σχετικά πρόσφατη έρευνα της εφημερίδα «Το ΒΗΜΑ» όπου διαπίστωνε πως το 93% δεν αναγνωρίζει τον υπουργό Πολιτισμού, ποσοστό που όπως θυμάμαι αναγνώριζε την αείμνηστη Μελίνα. Αλλά δεν σήμαινε τίποτα αυτή η αναγνωρησιμότητα. Μήπως τότε παρήγαμε έργο πολιτισμού ή υπήρχε μια διαφορετική σχέση του κόσμου ή των υπουργείων με τις Τέχνες; Σε καμία των περιπτώσεων. Άλλο μαζική κουλτούρα και άλλο Τέχνη ας το πληροφορηθούν οι ερευνητές δημοσκοπήσεων υψηλής τηλεθέασης και να μην μας πρήζουν με αβασάνιστα και μπουρδολόγα συμπεράσματα.
Λίγο αυτοί, λίγο τα υπουργεία, λίγο οι γραφειοκράτες, με κάνουν να πιστεύω πως είναι –πιθανόν εν αγνοία τους- να οδηγούμεθα σε ξεχαρβάλωμα καθώς μέσα σ' αυτή τη σχιζοφρένεια το Παιδείας ζητά και ντοκτορά από τους διδάσκοντες καλλιτέχνες.
Ισως να ήμουν πολύ αυστηρή στο ακριβώς προηγούμενο ποστ και χρειάζεται τώρα, σε αυτό εδώ, να δώσετε προσοχή: Διάβαζα πρόσφατα το βιβλίο της Ναόμι Κλάιν --ξέρω, ξέρω, σας έχω πρήξει, αλλά είναι μια σπουδαία καταγραφή σημαντικών γεγονότων του καιρού μας, που αφορούν και όλα αυτά που γίνονται αυτό τον καιρό στη χώρα μας-- διάβαζα λοιπόν για τις μεθόδους καθυπόταξης των λαών, των λαών αυτών που θέλουν οι σύγχρονοι οικονομικοί δυνάστες να γονατίσουν ώστε να εκμεταλλευθούν τον πλούτο των χωρών τους --έδαφος και κατοίκους μαζί. Δεν θα παραθέσω αυτή τη φορά κομμάτια από το βιβλίο της «Το Δόγμα του Σοκ», αλλά θα γράψω με δικά μου λόγια τί ακριβώς συμβαίνει. 
Αγαπητοί συμπλογκοχωριανοί, όταν μιλάμε για τα παπαγαλάκια της εξουσίας, ας μην εννοούμε μονάχα τους δημοσιογράφους στον Τύπο και στα κανάλια.
Σήμερα ανεβάζω μερικές σοφές κουβέντες που είπαν ή έγραψαν κάποιοι άνθρωποι που ομόρφυναν με την παρουσία τους τον πλανήτη μας διαχρονικά.
Τι έχουμε να αντιτάξουμε στα κύματα των μαυραγοριτών που έρχονται κατά πάνω μας να μας πνίξουν; Πριν το σκεφτούμε λίγο, μια σύντομη προεπισκόπηση: Μαυραγορίτες είναι αυτοί *οι λίγοι* που κερδίζουν από τον πόλεμο και τη συμφορά *των πολλών*, τους γνώρισε η χώρα μας στην Κατοχή, αλλά και μετά την Κατοχή, τους είχε γνωρίσει και παλιότερα. Μερικοί από αυτούς, εξαναγκάστηκαν να επιστρέψουν κάποια από τα πράγματα που απέκτησαν με το νοσηρό ζήλο τους -κυρίως ακίνητες περιουσίες- σε όσους έτυχε να ζήσουν ή στους ζωντανούς κληρονόμους τους. Οι υπόλοιποι, που ήταν τυχεροί και τα θύματά τους πεθάναν, έμειναν με τις περιουσίες στην κυριότητά τους και κανείς δεν τους ζήτησε τα ρέστα. Ενα ακόμα σκοτεινό μυστικό που βαραίνει συνειδήσεις και μιλιέται στα κρυφά από παπούδες και γιαγιάδες που τυχαίνει να ζουν ακόμα και να θυμούνται. Γνωρίζω και'γώ για μερικά μέγαρα στο κέντρο της Αθήνας πότε και πώς αποκτήθηκαν, γνωρίζω και για κάτι θαλασσοδάνεια που ανέδειξαν τους μεταπολεμικούς αστέρες της οικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας, αλλά τι ωφελεί να μιλάμε γι αυτά; Εχουν γραφτεί σε άρθρα και σε βιβλία, από μένα περιμένετε να μάθετε;
Ο Ιωάννης Ζίγδης, υπουργός Βιομηχανίας στην κυβέρνηση Παπανδρέου, μου διηγήθηκε αργότερα ότι είχε μείνει κατάπληκτος από τη θερμότητα του ενδιαφέροντος που είχε δείξει ο Κωνσταντίνος υπέρ των κατηγορουμένων για καταχρήσεις. Κατά την τελετή των εγκαινίων ενός υδροηλεκτρικού φράγματος ο Κωνσταντίνος πλησίασε το Ζίγδη και ευθέως του έθεσε το θέμα αμνηστεύσεως των ευθυνών του παρελθόντος: —«Τι αναμοχλεύετε αυτά τα πράγματα», του είπε ενοχλημένος. «Πρέπει να παραγραφούν».
—«Μα αν οι κατηγορίες είναι ανακριβείς», παρατήρησε ο Ζίγδης, «θά 'πρεπε η ίδια η ΕΡΕ να επιζητεί τη δικαστική εκκαθάριση. Ενώ με την παραγραφή θα παραμείνει η σκιά».
—«Όχι, όχι», επέμενε ο βασιλιάς. «Πρέπει να παραγραφούν. Είναι θέμα εθνικής ανάγκης. Ο πολιτικός κόσμος πρέπει να διατηρηθεί ηθικά άσπιλος».
—«Έστω και αν δεν είναι;»
—«Δεν ξέρω. Θέλω παραγραφή».
Ωραία, βρε παιδί μου, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, γκρινιάξαμε, άντε πια.. Καιρός είναι να σκεφτούμε κιόλας τι κάνουμε από αύριο! Θα μας φάει η γκρίνια λέμε... κι όσο γκρινιάζουμε, τόσο θα μας έρχονται κεραμίδες. Αμάν πια! 
οι πανεπιστημιακοί αντιδρούν για το μνημόνιο που συμφώνησε το ΠΑΣΟΚ με τους διεθνείς δανειστές της Ελλάδας.
Αναφέρει: "να καταργηθεί η κληρονομική οικογενειοκρατία στην πολιτική... αυτή η ντροπή του πολιτεύματος.."
Ποιός ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας και πόσο νόμιμος ήταν αυτός, στη σύμπραξη του μνημονίου;
Ο κ. Κώστας Μπέης είναι ομότιμος καθηγητής της πολιτικής δικονομίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών.
(απόσπασμα από την εκπομπή του Τ. Κουίκ, Kontra Channel, 12 Απρ. 2011)
Ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Καλαμίδας αρνήθηκε να παραστεί σήμερα στην Επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής.
Ετσι όπως πάει το πράγμα, θα γίνουμε όλοι οικονομολόγοι, όπως τα παλιά χρόνια είμασταν όλοι δικηγόροι και πιο πρόσφατα είμασταν όλοι αρχιτέκτονες και πολιτικοί μηχανικοί. Ευτυχώς και μυαλό έχουμε και θέληση για μάθηση, άσχετα που τώρα τελευταία έχουμε παραζαλιστεί λιγουλάκι από τις απανωτές κεραμίδες που πέφτουν σα βροχή στα κεφάλια μας, τα σχέδια επί σχεδίων και την απίστευτη ροή χρήσιμων και -κυρίως- άχρηστων πληροφοριών που παρατάσσονται μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας και σφυρίζουν σκοπούς παραπλανητικούς στα αυτιά μας. Ας έχουμε τα μυαλά στο κεφάλι μας κι ας μη τρομάζουμε: ούτε θα μας μπερδέψουν ούτε θα μας τρελλάνουν. Μεταφέρω ένα μικρό κομμάτι από το διαφωτιστικότατο βιβλίο «Το Δόγμα του Σοκ», μελετήστε το να μάθετε πράματα και θάματα, όπως π.χ. τα... μαγειρέματα του ΔΝΤ. Και ο Πρώτος Σεφ λέμε! Ιδίως η συνταγή "Σχετική Μονάδα Εργατικού Κόστους", μου θύμισε τα δικά μας κόλπα με τον αριθμό των Δ.Υ. και το κόστος των μισθών και συντάξεων... μιαμ μιαμ...
Κοιμήσου γλυκά κι η τύχη σου δουλεύει μωρό μου. Κοιμήσου, αγγελούδι μου, όλα θα τα φροντίσει ο καλός σου ο μπαμπάκας. Θα σου πάρει και ντουντούκα, όταν μεγαλώσεις να βγεις κι εσύ να φωνάζεις στο δρόμο σαν τον κυριούλη απο κάτω:«Το κλειδί το κρατάτε στα χέρια σας. Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε; Αν μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε, μπορεί και η Ελλάδα επιτέλους, κάποια στιγμή, να βγει απο το αδιέξοδο. Οσο εσείς θα κοιμόσαστε και θα ροχαλίζετε, θ' αφήνετε όλους αυτούς να παίζουν παιχνίδια με το δικό σας μέλλον. Καταλάβαμε τι είπα;
Αυτό εκμεταλλεύονται αυτά τα κομματόσκυλα, αυτό εκμεταλλεύονται όλοι αυτοί οι λωποδύτες, ότι και όπως και να σας φερθούν, εσείς δεν ξυπνάτε με τίποτα! Τι πράμα είν' αυτό; Ρε, δηλαδή, ειλικρινά σας το λέω: Τρελλαίνομαι! Οπως και να σας φερθούν, εσείς εκεί. Δηλαδή, έχω σαλτάρει, δεν μπορώ να καταλάβω... Τόσο ευχαριστημένοι είσαστε; Κι ο μόνος που είμαι εγώ, μόνος μου εναντίον όλων αυτών; Μ' αφήσατε μόνο μου; Αφήσατε έναν άνθρωπο μόνο του;»
Αυτό είναι είδηση! Διαβάστε λεπτομέρειες εδώ. Ο Μπερλουσκόνι έπραξε το αυτονόητο, το πραγματικά αυτονόητο και όχι το αυτονόητο-γιαλαντζί που (δεν) πράττουμε εμείς εδωπέρα τόσα χρόνια τώρα. Μάλιστα. Ο ιταλός πρόεδρος *τόλμησε* ανάμεσα στις κραιπάλες του να σκεφτεί --ίσως η έντονη ερωτική ζωή να βοηθά τη λειτουργία του εγκεφάλου, ποιος ξέρει!-- τόλμησε λέμε να χορηγήσει ταξιδιωτικά έγγραφα στους 39.000 τυνήσιους μετανάστες που φτάσαν με τις βάρκες τους στις ιταλικές ακτές, προκαλώντας ισχυρό πονοκέφαλο στην κυρία Μέρκελ.
Το πως εξηγείται ψυχοδυναμικά η τόσο «περίεργη» αυτή ψυχική κατάσταση είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Το θύμα περιέρχεται σ' ένα ψυχολογικό στάδιο όπου κυριαρχείται από μια διαρκή και σοβαρή απειλή προς την επιβίωσή του. Οντας σε απομόνωση, μακριά από άλλους ανθρώπους που θα μπορούσαν να του προσφέρουν προστασία, προσπαθεί να αναπληρώσει αυτή του την ανάγκη αναζητώντας την, έστω και ασυνείδητα από τον δράστη. Ειδικά στην περίπτωση που ο δράστης δείχνει κάποια μικρά δείγματα «ευγένειας», το θύμα δένεται με αυτή την θεωρούμενη ώς καλή του πλευρά. Εισχωρεί δε σε μία κατάσταση ασυνείδητης «αποσύνδεσης» από την φυσιολογική αντίληψη της κατάστασης, με αποτέλεσμα να αρνείται να συνειδητοποιήσει την αρνητική πλευρά του δράστη, η οποία προκάλεσε και εξ αρχής όλη αυτή την κατάσταση.
[...]
Τι έκανε η φουκαριάρα (σ.σ. η πολυεθνική εταιρεία Johnson & Johnson) και έχει τέτοιους μπελάδες; Τίποτε σπουδαίο. Λάδωνε γιατρούς στην Ελλάδα. Και λιγουλάκι στην Ρουμανία. Ώστε να πουλάει τα προϊόντα της λίγο παραπάνω από την πραγματική τους εμπορική αξία. Περίπου 800% παραπάνω. Εδώ, για μας είναι το 800. Όχι για την Ρουμανία.
Μέσα, λοιπόν σε αυτήν την καταιγίδα των διαβουλεύσεων με τα διεθνή αρπακτικά, μέσα στη θύελλα των «καυτών» πολιτικών ζυμώσεων και των ηχηρών κυβερνητικών «ανταρσιών», «ανένδοτων» και «ειρηνικών επαναστάσεων», τα ΜΜΕ σύσσωμα και με ζήλο ασυνήθιστο δηλώνουν απών για τετραήμερο!!!
Πριν από λίγες ώρες, διάβασα για το Σ/Ν περί τυχερών παιχνιδιών που έφερε στη Βουλή για συζήτηση και προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και σφοδρές αντιπαραθέσεις από συναδέλφους του, βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. 
Το πρώτο ακρόαμα που ανέβασα στις 2/9/2008 ώρα 19:40 στο www.radiobubble.gr είναι το έργο του Τάκη Κουφόπουλου "Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ". Υπάρχει στην ιστοσελίδα του, όπου διατίθεται για προσωπική (μη κερδοσκοπική) χρήση. 
