Οχι άλλη κλάψα και αυτοκριτική

Βαρέθηκα, κουράστηκα πια να διαβάζω και να ακούω μίζερα πράγματα. Δεν ήρθε δα και η συντέλεια του κόσμου! Ησυχάστε, η Ουρανίτσα η Οφιούχος διαψεύδει και αυτή την προφητεία. Ας ακούσουμε κάτι αισιόδοξο, ας διαβάσουμε κάτι καλό, ας κοιτάξουμε να βρούμε συγκεκριμένους τρόπους αντίστασης, ας αντιδράσουμε συντεταγμένα και όχι σπασμωδικά στα γεγονότα που μας προβληματίζουν και μας ανησυχούν. Με τη σιγουριά ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτό τον πλανήτη, δεν βρίσκεται καθένας μοναχός του σε μια τρύπα, είμαστε όλοι μαζί και όλοι μαζί χρειάζεται να δράσουμε.

Ωραία λοιπόν, οι πολιτικοί μας ξεγέλασαν, αρκετοί μας κατακλέψανε, πολλοί εξακολουθούν να μας κοροϊδεύουν. Και τί σημασία έχει να το διαπιστώνουμε και να το επιβεβαιώνουμε ξανά και ξανά; Αρκετά με τα δελτία ειδήσεων παραπληροφόρησης, αρκετά με τα τρομολαγνικά σενάρια. Ας βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει, είναι τζάμπα!


Πριν από λίγο, λοιπόν, βρήκα δυο αξιοσημείωτες αναρτήσεις και θέλω να τις μοιραστώ μαζί σου, καλοί/ές μου αναγνώστες/τριες. Πρώτα πρώτα το σημαντικό ποστ για τις αγριόχηνες, που έγραψε ο Στράτος Στυλιανίδης δείχνοντας ένα τρόπο αυνεργασίας και αλληλεγγύης. Με τίτλο «Κάντο όπως οι αγριόχηνες», πληροφορεί πώς πετυχαίνουν, πετώντας σε σχηματισμό V, τη δημιουργία ανοδικού ρεύματος το οποίο προσθέτει περίπου 70% περισσότερη πτητική εμβέλεια αθροιστικά για όλο το σμήνος. Ετσι, το ταξίδι για όλες τις χήνες γίνεται πολύ πιο ξεκούραστο, από το αν κάθε χήνα πετούσε μόνη της! Στο πολυ καλό αυτό blog οδηγήθηκα από από το blog "Επισκίασις", όπου το βρήκα αναδημοσιευμένο. Η αναδημοσίευση είναι και αυτή μια καλή μέθοδος συνεργασίας και αλληλοπληροφόρησης. Ενα μικρό ενδεικτικό απόσπασμα:

Οι αγριόχηνες δίνουν το στίγμα. Η αλληλεγγύη είναι ουσιαστικό στοιχείο της συλλογικής δράσης.

Κάντο όπως οι χήνες. Ειδικότερα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Συλλογικά, δημιουργικά, ενθαρρυντικά, υπεύθυνα, αλληλέγγυα. Η κοινή κατεύθυνση και στόχευση, είναι να βγούμε όλοι μαζί και όσο το δυνατόν λιγότερο λαβωμένοι από την πολυεπίπεδη κρίση που μας μαστίζει.

Το δεύτερο ποστ το βρήκα στο metablogging.gr, με τίτλο «Η εξωστρέφεια δεν χρειάζεται να είναι εντυπωσιακή – μέρος 2ο», όπου δίνονται πληροφορίες για δραστηριοποίηση σε τομείς παραγωγής μικρών και φτηνών αντικειμένων που δίνουν χαρά. Γράφει χαρακτηριστικά ότι «οι γιαπωνέζοι δεν κάνουν διάκριση ανάμεσα σε ‘υψηλή’ και ‘χαμηλή’ τέχνη. Κάτι που σχεδιάζει ένας μεγάλος σχεδιαστής και αναπαράγεται σε χιλιάδες αντίτυπα, έχει γι αυτούς την ίδια αξία με το αν ήταν ένα και μοναδικό αντίτυπο (άρα υποκείμενο στους νόμους της αγοράς που χαρακτηρίζονται από τη σπάνη). Αυτό που θα διαφοροποιήσει την αξία είναι το κόστος των υλικών δηλ. το ποια, τι ποιότητας και ποσότητας υλικά θα απαιτηθούν για την κατασκευή.», αναφέροντας τα λόγια μιας ξεναγού στο Γκουγκενχάιμ στο Μπιλμπάο πριν 2 χρόνια.





_________________
ΣΗΜ.1. Λες γι αυτό να μου άρεσε τόσο πολύ η τηλεοπτική σειρά με τα ταξίδια του Νιλς Χόλγκερσον;
ΣΗΜ.2. Μετανοιώνω μεν που δεν είχα δώσει και πολλή σημασία στα λόγια της 4χρονης κόρης μου, όταν μου είχε ανακοινώσει την ιδέα της πριν καμμιά 25ριά χρόνια «μαμά, βρήκα τι να κάνουμε για να βγάλουμε λεφτά. Να φτιάχνουμε μικρούτσικα πραγματάκια και να τα πουλάμε πολύ πολύ φτηνά!», αλλά και τώρα δεν είναι αργά να τα κάνω πράξη. Λες;...