Αποδόμηση μιας συζήτησης για το "Δεν Πληρώνω"

Πρόκειται για μια συζήτηση πραγματική ή φανταστική, μια συζήτηση που θα μπορούσε να είχε γίνει ή και πιθανόν να έγινε, αυτές τις παράξενες και μπερδεμένες μέρες που ζούμε. Ας προσπαθήσω να την αποδομήσω όπως εισπράττω εγώ η ίδια τα λεγόμενα, μήπως και μπορέσω να πλησιάσω την ουσία του θέματος που απασχολεί όλους μας -νομίζω... Με πλάγια γράμματα και σε εσοχές η αποδόμηση και η απάντηση που δίνω. Στο τέλος το πιθανό αποτέλεσμα, αν υπάρξει. Ιδωμεν!

Το "κίνημα" "δεν πληρώνω-δεν πληρώνω" μου γυρίζει τα σωθικά. Είμαι απολύτως ενάντιος σε παράνομες ενέργειες είτε προέρχονται από "τζαμπατζήδες", είτε από πολιτικοποιημένους ανθρώπους που τις ασκούν με ιδεαλισμό, είτε από ανθρώπους που έχουν πραγματικά οικονομικό πρόβλημα.

[Εχεις δίκιο να αναστατώνεσαι επειδή ήσουν και είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου μια ζωή και αυτή την στάση/κατάσταση δεν την καταλαβαίνεις. Για τό ότι δεν βλέπεις να χωράει ιδεολογία ή/και πολιτική στη στάση αυτή, ας το δούμε. Πρώτα, τι θα πει "δεν πληρώνω" και πώς ζητώ/απαιτώ καλύτερο οδικό δίκτυο από την πολιτεία χωρίς χρήματα. Αυτό δεν ισχύει, γιατί τα χρήματα έχουν πληρωθεί περισσότερες από μια φορές στην πολιτεία, αλλά και στις υπεύθυνες εταιρείες. Η εκχώρηση των δρόμων από την πολιτεία προς τις κατασκευαστικές εταιρείες έγιναν με νόμο του κράτους χωρίς να ερωτηθείς, όπως πολλοί νόμοι ακόμα που αφορούν την καθημερινότητά σου. Πώς σκέφτεσαι, με ποιο τρόπο δηλαδή, μπορεί πλέον ο πολίτης να διεκδικήσει όλα όσα του οφείλονται από την πολιτεία; Μια ζωή πληρώνεις εισφορές, φόρους, κλπ, και χαΐρι δεν βλέπεις. Ζητάς να πληρώσεις κι άλλο; Πόσο; Κάποια στιγμή δεν πρέπει να εκβιάσεις τα πράγματα, ώστε η πολιτεία να σου παρέχει όσα σου οφείλει; Το ότι εκχώρησε τις εθνικές οδούς σε ιδιώτες δεν σε απασχολεί; Τίνος είναι τελικά οι δρόμοι;]

Εάν έχουν οικονομικό πρόβλημα γιατί δεν διαπράττουν, ας πούμε, ληστείες;

[Αστειεύεσαι, βέβαια, αλλά καταλαβαίνω ότι αν δεν το θέσεις χοντρά το ζήτημα, πώς θα δώσεις να καταλάβει ο άλλος τι εννοείς;]

Σίγουρα διότι το "δεν πληρώνω" είναι εύκολη κι ως τώρα ατιμώρητη στάση μια που θεσμοθετείται σιγά-σιγά από την αδράνεια της πολιτείας και την ανοχή της κοινωνίας.

[Νομίζω πως δεν είναι και τόσο εύκολη στάση, όπως επίσης νομίζω ότι η πολιτεία κάθε άλλο παρά αδρανής μένει. Ο αρμόδιος υπουργός είναι έξαλλος, τόσο που μίλησε από το βήμα της Βουλής για "τζαμπατζήδες", αυτος που ζήτημα είναι να έχει πληρώσει μια δεκάρα σε όλο του το βίο, μια και κάνει καριέρα "τζαμπατζή" πολιτικού. Η κοινωνία πάλι, μάλλον περιμένει με αγωνία το αποτέλεσμα ευχόμενη να βγει κάτι χρήσιμο γι αυτήν από αυτή την ιστορία.]

Αν η πολιτεία αδυνατεί ή αρνείται να επιβάλλει την δημοκρατική τάξη, γιατί οι νομοταγείς πολίτες δεν αναλαμβάνουν τη διαφύλαξη της δημοκρατίας και των νόμων; Την τήρηση του Συντάγματος την αφιερώνει το ίδιο το Σύνταγμα στους πολίτες του.

[Ωραια, φτάνουμε σιγά σιγά στο ζουμί. Ποια είναι η πολιτεία σήμερα; Αυτή που στέκεται απέναντι στον πολίτη; Πώς να είναι νομοταγής ο πολίτης όταν οι νόμοι που θεσμοθετούνται είναι εναντίον του; Για ποια δημοκρατία μιλάμε; Μάλλον για ασυδοσία πρόκειται, η οποία ξεκινά απο τους κρατούντες. Το Σύνταγμα είναι τώρα πια το Μνημόνιο και κυβερνήτες οι τρεις του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η κυβέρνηση τους ανήκει. Παραδόθηκε σε αυτούς.]

Οι κλέφτες κι οι αρματωλοί, οι Ρομπέν των δασών και οι Ζορρό ήσαν μεν παράνομοι, έδρασαν όμως σε άνομα και παράνομα καθεστώτα που έπρεπε να ανατραπούν και γιαυτό ηρωοποιήθηκαν.

[Ακριβώς κάτι παρόμοιο συμβαίνει σήμερα. Η κυβέρνηση έλαβε την εξουσία ξεγελώντας τους ψηφοφόρους και συνεχίζει να τους εξαπατά. Αρα; κατά ένα τρόπο είναι παράνομη. Και το δυστύχημα είναι ότι όποια κυβέρνηση και αν αναλάβει σήμερα, είναι δέσμια των καταστάσεων που δημιουργήθηκαν, άσε που αυτή η πραγματικότητα υπερβαίνει και την πιο νοσηρή φαντασία: Η απόφαση του "πολιτικού κόσμου" για το ξεπούλημα της χώρας μας είναι πράγμα που φαίνεται καθαρά και από τη στάση των κομμάτων.]

Γιατί πχ αυτά τα νταϊλίκια δεν γίναν κατά τη διάρκεια της Χούντας;

[Στη διάρκεια της Χούντας έγιναν τα νταηλίκια που μπορούσαν να γίνουν, λαμβανομένου υπόψιν ότι το ένα τρίτο του ενεργού ανδρικού πληθυσμού βρισκόταν στις εξορίες και υπήρχε τρομοκρατία, γινόντουσαν σωματικά βασανιστήρια, κλπ. Σήμερα, τα βασανιστήρια είναι ψυχολογικά και οι πληγές δεν αφήνουν εξωτερικά σημάδια, αλλά σημαδεύουν δια βίου τις ψυχές των ανθρώπων. Με φόβο, ανασφάλεια, ταπείνωση, εξευτελισμό, αναξιοπρέπεια. Με προτροπή στην τρέλλα, μέσα απο διαστρεβλώσεις/παραποιήσεις λέξεων και εννοιών, με κάθε πρόσφορο μέσο. Οταν ακούμε κατι από "υπεύθυνα" χείλη, πρέπει να κάνουμε αυτόματη μετατροπή στο αντίθετο ακριβώς, ώστε να καταλάβουμε τί λέγεται. Αυτή η "μέθοδος" έχει ξεκινήσει εδώ και καμμιά 10ριά χρόνια περίπου.]

Σίγουρα το δημοκρατικό καθεστώς της Ελλάδας είναι ατελές κι άρα πρέπει να γίνουν δύο πράγματα: ή να το ανατρέψουμε ή να το επιδιορθώσουμε.

[Ποιο δημοκρατικό καθεστώς; Το καθεστώς "μπάτε σκύλοι αλέστε" και "όποιος προλάβει τον Κύριον οίδε"; Εδώ μάλλον χωράει να συμπληρώσω κάτι που πήρε κάπου το μάτι μου: ότι η Ελλάδα είναι (ήταν ανέκαθεν και παρά ορισμένες προσπάθειες δεν κατάφερε να ξεφύγει) ένα πλαστό δημιούργημα των ευρωπαίων συμμάχων της, ένα τεχνητό κράτος. Για τούτο και η κοινωνία στην ουσία δεν έχει ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των μελών της. Υπάρχουν συντεχνίες επαγγελματιών, αλλά όχι κοινωνία πολιτών όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και το κράτος το δημιουργεί η κοινωνία, δεν συμβαίνει το αντίστροφο, να αναγκάζει/υποχρεώνει το κράτος τη δημιουργία μιας κοινωνίας, δηλαδή.]

Η ανατροπή και η επανάσταση προϋποθέτουν πρόταση και σχέδιο για την επομένη ημέρα. Εάν κανείς γκρεμίζει μόνον, αλλά δεν κτίζει, δεν έχουμε επανάσταση αλλά πραξικόπημα. Ακούω συνεχώς για ανυπακοή, αλλά δεν ακούω ποτέ σχέδια, προγράμματα για την άλλη μέρα.

[Εχω διαβάσει/ακούσει πολλές λύσεις για διεξοδο, πριν ακόμα εμφανιστούν οι τρεις νέοι κυβερνήτες στη χώρα μας, πριν υπογραφεί το περιβόητο Μνημόνιο. Αναλύσεις και προτάσεις από οικονομολόγους και ειδικούς. Ελληνες και ξένους. Αυτά όλα στο διαδίκτυο, γιατί στα τηλεοπτικά κανάλια δεν μεταδόθηκε σχεδόν τίποτα και ό,τι μεταδόθηκε βρέθηκε κάτω από την απαξιωτική κριτική των υπεύθυνων για τη διασπορά της γενικευμένης θολούρας "δημοσιογράφων". Ας μη ξεχνούμε ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες των καναλιών και ποια είναι τα συμφέροντά τους.]

Η συμπεριφορά να τα κάψω όλα επειδή κάτι με ενοχλεί, δεν είναι συμπεριφορά πολίτη αλλά δούλου. Γιούρια ενάντια σε ό,τι μας ενοχλεί κι ας ακολουθήσει μετά κάτι ακόμη χειρότερο. Όταν δεν υπάρχει πρόγραμματική πρόταση επαναστατικών ανατροπών, τότε η πλέον επαναστατική δράση ενός πολίτη είναι να υπερασπισθεί τη δημοκρατία και να αγωνισθεί προς όλες τις κατευθύνσεις για τη βελτίωση και τη διεύρυνσή της με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συναίνεση και μαζικότητα.

[Συμφωνώ απολύτως. Ετσι πρέπει να λειτουργεί μια ευνομούμενη πολιτεία. Εδώ όμως έχουμε μια παραδομένη, μια δέσμια των επιλογών της πολιτεία, μια κοινωνία σε πλήρη εξάρθρωση και μια ανύπαρκτη δημοκρατία. Το ότι τα πράγματα δείχνουν να λειτουργούν με δημοκρατικούς κανόνες, είναι στάχτη στα μάτια. Υποτίθεται ότι γίνονται συζητήσεις, ότι λειτουργούν οι Επιτροπές της Βουλής, ότι οι νόμοι ψηφίζονται κατά συνείδηση. Γίνεται όμως πραγματικά έτσι; Ας το σκεφτούμε λίγο αυτό.]

Κατεβαίνουν στους δρόμους μαχόμενοι οι διάφοροι επαγγελματικοί κλάδοι, γιατροί, αγρότες, οδηγοί, φαρμακοποιοί για να υπερασπίσουν τα κλαδικά τους συμφέροντα. Για το συμφέρον της πατρίδας μας, πχ για να σταλούν στα δικαστήρια οι αμαρτήσαντες υπουργοί δεν κατεβαίνουν στους δρόμους 5.000.000 Έλληνες τουλάχιστον...

[Εδώ βρίσκεται το κλειδί. Το "διαίρει και βασίλευε" σε πλήρη ανάπτυξη. Με τις απανωτές κεραμίδες που ρίχνονται στα κεφάλια των πολιτών, έτσι ώστε να μη ξέρει κανείς από πού και ποιον να φυλαχτεί, γίνεται πράξη το ρητό των άγγλων αποικιοκρατών -δικό τους ειναι το "διαίρει και βασίλευε" νομιζω. Για τούτο φαίνεται πως πρόκειται για οργανωμένο σχέδιο. Ξεκίνησε απαλά απαλά από κάτι ψιλομειώσεις μισθών, μετά χόντρυνε με την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, με κοπάνημα των συνταξιούχων, με τη δήθεν απελευθέρωση των επαγγελμάτων, με τη σφήνα της απαγόρευσης του καπνίσματος και του υποχρεωτικού εμβολίου που αποδείχτηκε άχρηστο, με κατάργηση δικαιωμάτων κεκτημένων με αίμα από γενιές επί γενεών, κλπ. Ολα γίναν κλιμακωτά, με ψυχολογικούς κανόνες, γιατί αν γινόντουσαν όλα μονοκοπανιά που λένε, νομίζεις ότι δεν θα είχε ξεσηκωθεί ο κόσμος; Επιπλέον, ενέσκηψαν ο εκφοβισμός, η ταπείνωση, ο εξευτελισμός και η απαξίωση, η αφαίρεση κάθε αξιοπρέπειας, με εκφράσεις και κατηγορίες, καθώς και με ευθεία μεταβίβαση ευθυνών. "Μαζί τα φάγαμε", "τζαμπατζήδες", κλπ, τα ξέρεις. Οταν ένας ολόκληρος λαός χτυπιέται με τόσα ψεύδη, από χείλη εκείνων τους οποίους έβαλε στη Βουλή για να υπερασπίσουν τα συμφέροντά του, όταν έχει μείνει ενεός και παραζαλισμένος, χρειάζεται πρώτα λίγο χρόνο να συνέλθει και να καταλάβει, λίγο χρόνο που δεν αφέθηκε να υπάρξει ανάμεσα στα αλλεπάλληλα χτυπήματα.]

Μεγάλωσα με τη βροντερή κραυγή γύρω μου και μέσα μου "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει". Κι όμως πεθαίνει. Ίσως την έχουμε εκτελέσει προ πολλού όλοι εμείς. Κρίμα.

[Κάτι άλλο συμβαίνει με αυτή την κραυγή. Κάτι που υπερβαίνει τις έννοιες κράτος και κοινωνία. Νομίζω πως είναι αυτό που αποκαλείται "εθνική ομοψυχία" και έρχεται και μας βρίσκει στις πολύ δύσκολες στιγμές, όπως π.χ. στον πόλεμο του '40-'41 και στην αντίσταση εναντίον του γερμανού κατακτητή. Μόλις περνούν τα δύσκολα, επανερχόμαστε δυστυχώς στην προηγούμενη κατάσταση της αλληλοφαγωμάρας. Η Ελλάδα πιθανότατα δεν γεννήθηκε ακόμα, άρα πώς να πεθάνει χωρίς να γεννηθεί; Το ζητούμενο, η κοινωνία η οποία άρχισε κάπως να γεννιέται πρόσφατα, χτυπήθηκε βάναυσα στη βάση της, οπότε, μάλλον θα αργήσουμε ακόμα να δούμε πραγματικό ελληνικό κράτος.]

Σαν κίνηση απελπισίας το βλεπω.. Σάμπως εχουν μεινει πολλα πραγματα να κανει ο κοσμος που πλήττεται; Οι λεγομενοι μικρομεσαίοι, δλδ.. Εκει που πείσθηκαν με απανωτες διαφημισεις να ψωνισουν ενα τουτού, να η βενζίνη στα ύψη, να διοδια χωρις δρομους, να, να, να... και πέσαν και οι τιμες και πώς να το ξεφορτωθουν; Και πες το ξεφορτωνονται, να τα εισιτηρια σε τρενα και ΚΤΕΛ απλησίαστα.. κρατος; ποιο κρατος και ποια δημοκρατια; Αλλα υποσχονται και άλλα κανουν, αλλαλούμ γενικα. Μας δουλεύουν μεσ' στα μουτρα μας, λέμε!

[Αλλο καπέλο πάλι αυτός ο βομβαρδισμός από τις τηλεοράσεις, με τα διάφορα δάνεια, για αγορά αυτοκινήτου, σπιτιού, εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, κλπ τραπεζικά "προϊόντα". Δεν είδα κανένα εισαγγελέα να παρεμβαίνει αυτεπαγγέλτως, όπως δεν είχα δει και πολύ παλιότερα, όταν διαφημίζονταν απο τα ραδιόφωνα "οικόπεδα με δόσεις τρια λεπτά απο την Ομόνοια" και πήξαν στα αυθαίρετα τα δυτικά προάστεια κυρίως. Πουλιόταν γη χωρίς υποδομές, από αετονύχηδες -ημέτερους, υποθετω, κατά τα φαινόμενα. Τι σκοπό είχαν όλα αυτά τα δάνεια, άλλον από το να δέσουν χειροπόδαρα το δανειολήπτη; Αφού οι τράπεζες δάνειζαν ενώ γνώριζαν ότι αποκλείεται να πάρουν τα λεφτά τους πίσω, δεν έχουν ευθύνη; Εξαπάτησαν κόσμο και κοσμάκη, ωφέλησαν ένα σωρό επιχειρηματίες, εισαγωγείς αυτοκινήτων, εργολάβους οικοδομών, ξενοδόχους, κλπ. Τα χρήματα που κέρδισαν όλοι αυτοί πού είναι; Οι δανειολήπτες ήταν απλώς οι μεσάζοντες στο δρομολόγιο των χρημάτων από τις τράπεζες προς τις επιχειρήσεις. Κέρδισαν μερικές στιγμές ονείρου οι -φτωχότερα αμειβόμενοι από όλους τους ευρωπαίους "εταίρους"- έλληνες πολίτες και μετά έχασαν τα πάντα. Συν την πνευματική τους διαύγεια να ξεχωρίσουν το ψέμμα και την κοροϊδία.]

Το κράτος εν κράτει είμαστε εμείς. Αυτοί μόνοι τους είναι φοβισμένα σκουπίδια. Όσο παραμένουμε δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα, θα διορίζουμε τους εκλεκτούς μας κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν. Δεν υπάρχει αυτοί και εμείς. Είμαστε ένα πράγμα ενιαίο μέσα στην κλειστή γραμμή που λέγεται Ελλάδα. Στην προκειμένη περίπτωση είμαστε ένας ενιαίος χυλός. Δεν μ΄αρέσει το τρίτο πρόσωπο: υπόσχονται, κάνουν, μας δουλεύουν.

[Παλιότερα, έτσι σκεφτόμουν επίσης, ότι το κράτος είναι ο κάθε πολίτης ξεχωριστά και όλοι οι πολίτες μαζί. Εδώ και μερικά χρόνια, παρατήρησα ότι το κράτος είναι κάτι έξω και μακριά και σε αντίθεση με τον κάθε πολίτη. Το ελληνικό κράτος είναι ένας αποσαθρωμένος μηχανισμός, που κυνηγάει τον οικονομικώς αδύναμο και επιβραβεύει τον οικονομικώς ισχυρό. Η διαπίδυση (όπως στη χημεία) της διαφθοράς από τα "ανώτερα" λεγόμενα κλιμάκια προς τα κατώτερα στην ιεραρχία των δημοσίων λειτουργών είναι γεγονός. Και'γώ έλεγα να απολυθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι σε μια μέρα και να προσληφθούν εξαρχής οι ικανοί, αυτοί που θα αξιολογηθούν απο τους υπόλοιπους πολίτες ως πραγματικά ικανοί. Καθένας μας γνώριζε πόσοι και ποιοι δημ. υπάλληλοι εργάζονται και ποιοι και πόσοι χτυπάνε μύγες. Οι βολευτές (για να βολεύουν κόσμο ψηφίζονται, όχι για να σκέφτονται) βόλευαν τους κομματάρχες και τα ξαδερφοκούμπαρά τους στο δημόσιο και τους πληρώναμε εσύ και'γώ. Μια ζωή το χέρι στην τσέπη. Για το κράτος, που νομίζαμε ότι αποτελούμε κομμάτι του. Τα πράγματα όμως δεν ήταν έτσι και πάλι καλά που μπορούμε να το δούμε σήμερα -αν μπορούμε, βέβαια. Γιατί δεν σου αρέσει το γ' πρόσωπο; Υποσχέθηκες κάτι και δεν κράτησες την υπόσχεσή σου; Κορόιδεψες κάποιο συμπολίτη σου για να σε ψηφίσει; Ψήφιζες και ψηφίζεις κι εσύ σαν και μένα, μια στο τόσο και περιμένεις, όπως και'γώ, κάτι καλύτερο να γίνει. Να μην εξαγγέλονται π.χ. περικοπές σε μισθους και συντάξεις και να υπεραμείβονται τα πλήθη των νεαρών βοηθών στα υπουργοπρωθυπουργικά γραφεία. Οσα χρήματα λαβαίνει ένας συνταξιούχος το χρόνο, κερδίζει το μήνα μια κοπελίτσα σε ιδιαίτερο γραφείο. Καλά κάνει και τα λαβαίνει, αλλά οταν οι αγελάδες είναι ισχνές (όπως μας εχουν γανιάσει τα μυαλά να λένε) δεν γίνεται να είναι ισχνές μόνο για τα γερόντια και τους νέους χωρίς μπάρμπα στην Κορώνη. Είμαστε υπεύθυνοι που ψηφίσαμε (όσοι ψήφισαν δηλαδή) τέτοιες κυβερνήσεις που εξαπατούν; Ναι, είναι υπεύθυνοι -δεν "είμαστε". Για τούτο έχεις δίκιο με το "χυλό, το έγραψα και προηγουμένως. Δεν είμαστε ακόμα κοινωνία. Δεν είχαμε το χρόνο να γίνουμε κοινωνία. Ούτε διακόσια χρόνια δεν έχουμε που γίναμε κράτος -αν γίναμε, στα χαρτιά είμαστε μονάχα- ένα κράτος "δοτό" με βασιλιά και πολίτευμα φυτευτό, αφού δεν είμασταν από τότε ικανοί να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας, κλείσαμε στη φυλακή και δολοφονήσαμε σαν κοινους εγκληματίες τους αγωνιστές, κλπ, μη τα ξεχνάμε αυτά. Οι διάφοροι εξωνημένοι μαυροκορδάτοι έβαλαν την ανεξίτηλη σφραγίδα τους σε αυτό που (συνεχίζουμε να) είμαστε και σήμερα. Ενα συνονθύλευμα ομάδων που δεν μίλαγαν καν ελληνικά πολλές από αυτές. Με πολύ κόπο έγινε η εκμάθηση μιας ενιαίας γλώσσας και, με καπέλο την τεχνητή καθαρεύουσα, άργησε να γινει κτήμα όλων.]

Να σου πω.. αυτα ακριβως σκεφτομουν πριν μερικα χρονια.. Σημερα, η σκεψη μου πηγαινει στο οτι κανεις δεν θελει να ειναι χυλος.. δεν το πιστευω αυτο για κανενα δλδ.. Οτι βρισκομαστε σε μια δίνη, ναι, αυτο νομιζω πως συμβαινει.. και.. όταν καποιος βρισκεται μεσα στο καζανι, δυσκολα μπορει να καταλαβει οτι πραγματι αυτο συμβαινει: βρισκεται μεσα στο καζανι!

[Σίγουρα κανείς δεν θέλει να είναι χυλός. Για τούτο σπουδάζει, γι αυτό δημιουργήθηκε η τάξη των μικρομεσαίων τα τελευταια χρόνια. Σπούδασαν οι άνθρωποι, ανέβηκαν τη σκάλα της γνώσης, ξέφυγαν από τη σκληρή αγροτική εργασία, τη χειρονακτική εργασία γενικά. Σχετικά με το καζάνι, που λες, νομίζω ότι "καζάνι" είναι η αν όχι η ανυπαρξία, η χαλαρότητα του κοινωνικού ιστού. Καθένας για την πάρτη του, έτσι παιζόταν το παιχνίδι μέχρι τώρα που (υποθέτω και ελπίζω ότι) ξυπνήσαμε. Αμα δεν ξυπνήσαμε ούτε και τώρα... κλάφτα Χαράλαμπε!]

____________________________
Υποσχέθηκα στην αρχή, πριν αρχίσω την αποδόμηση(!) ένα αποτέλεσμα, κάποιο συμπέρασμα. Ποιο είναι το συμπέρασμα; Δεν το αποκαλύπτω. Ας βγάλει ο καθένας το δικό του. Αύριο μπορεί να αλλάξω γνώμη, είναι όλα πολύ ρευστά. Το μόνο που μπορώ να πω είναι: "ΚΟΥΡΑΓΙΟ και ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ" και ισχύει για όλους μαζι και τον καθένα χωριστά.