Καλέ μου άνθρωπε, σκέψου τον καλό άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Με τα παιδιά και τα εγγονάκια του. Εκείνον που ψώνισε το αρνί και τη συκωταριά για το κοκορέτσι. Την κυρία που έβαψε αυγά κόκκινα τη Μ. Πέμπτη και ζύμωσε τραγανιστά κουλουράκια και όμορφα τσουρέκια. Την κοπέλα με τη λαμπάδα που ακολούθησε σεμνά και με κατάνυξη τον Επιτάφιο. Το νεαρό που σταυροκοπιέται όταν το τρόλλεϋ περνά από εκκλησία. Ολοι αυτοί ζουν γύρω σου, στη γειτονιά σου. Εκεί όπου ζουν σε γκρίζα υπόγεια φτωχοί και κατατρεγμένοι άνθρωποι, που το βλέμμα ενός ανθρώπου καθωσπρέπει δεν τους πιάνει. Ενα δυο δρόμους παραπέρα. Νηστικοί και τρομαγμένοι. Με ρημαγμένη ζωή και πεθαμένα όνειρα. Εσύ (ή οι φίλοι σου, αλλά το ίδιο κάνει) έστειλες στρατό και ρήμαξες τη ζωή του. Εσύ (ή οι φίλοι σου, αλλά το ίδιο κάνει) ρήμαξες τα όνειρά του. Και τον αγνοείς, στη καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη, τον καταδιώκεις, τον προδίδεις, τον σκοτώνεις -κατά λάθος. Και θα ευχηθείς Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση και θα διαλαλήσεις ότι Χριστός Ανέστη και δεν θα ντραπείς, δεν θα φτύσεις τα μούτρα σου στο καθρέφτη. Εσύ είσαι καλός άνθρωπος, τι δουλειά έχεις με τους φτωχοπρόδρομους; Τι σχέση έχεις με τη μιζέρια του άθλιου πρόσφυγα, του κακότυχου μετανάστη; Βλέπεις την ατυχία σαν κολλητική αρρώστεια και δεν πλησιάζεις. Νομίζεις πως κολλάει με το βλέμμα και δεν διασταυρώνεις το δικό σου με το δικό του. Αφήνεις να περνά δίπλα σου σαν σκιά, σαν να μην υπάρχει. Θεωρείς την ύπαρξή του πρόβλημα. Το πρόβλημα όμως είσαι εσύ, καλέ μου άνθρωπε, καλέ μου φίλε, καλέ μου γείτονα. Επειδή πιστεύεις ότι η Γη δημιουργήθηκε για σένα μονάχα. Επειδή πιστεύεις ότι σου ανήκει ό,τιδήποτε έφτιαξες ή/και κατέχεις. Ούτε το μνήμα που θα σε παραχώσουν δεν σου ανήκει, καλέ μου, ούτε η στάχτη σου -αν καεί το φθαρτό σώμα. Αν πραγματικά πιστεύεις σε Ανάσταση, έχεις μια ευκαιρία να το αποδείξεις: Ανάστησε τον άνθρωπο μέσα σου και κράτα τον ζωντανό κάθε μέρα, όχι μόνο τη Λαμπρή!
Καλή Ανάσταση εύχομαι, Ανάσταση αληθινή, να μην είναι και αυτή άλλη μια "Ανάσταση των υποκριτών".
________________
-->> Ευχαριστώ τον Allu Fun Marx. Η ευχή του: «Να αναστήσουμε τον άνθρωπο μέσα μας...» ήταν η έμπνευση για τούτο εδώ το ποστ.
8 σχόλια:
@Rodia Καλή Ανάσταση και σε σένα και αληθώς ο Κύριος.
Ο,τι επιθυμεις Γλαυκε. :)
..αν πιστευα στα κατασκευασμενα θρησκολαλά σεναρια, μαλλον δεν θα εγραφα αυτο το ποστ.. Θα ανέβαζα εικονιτσες με αυγουλακια και λαγουδακια!
Άντε , να πούμε τότε καλή άνοιξη...και καλή ανθοφορία.
εχμ.. Καλή Ανθρωπιά! :)
Κλέφτρα...κλέφτρα....κλέφτρα!
:)
Χαίρομαι που έγινα ο "μούσος" σου
:d
Οχι στα μούσια λεμε!:))
..τώρα θα πεις πως ειμαι μια μουσιτσα.. ;)
Η ανάρτησή σου αναμφίβολα υπέροχη και Αναστάσιμη με την ουσιαστική έννοια. Διότι, αγαπημένη μου Ροδιά, η πίστη μπορεί να μην είναι πάντα και για όλους "κατασκευασμενα θρησκολαλά σεναρια"! Αντιλαμβάνομαι, βεβαίως, τί ακριβώς εννοείς και συμφωνώ με το πνεύμα σου. Τόσο που θα κοιτάξω να ξεθάψω και αναρτήσω, προσεχώς, κάποια παλιότερα κείμενά μου για τον Χριστιανισμό ως άλλη μία θρησκεία (όπως έχει "καθιερωθεί" και τη γνωρίζουμε, ως "καθεστώς") και την Ορθοδοξία ως νέο τρόπο ζωής και συμπεριφοράς... Μέχρι τότε θα μπορούσες να ρίξεις μια ματιά και στο "Ενάντια στη θρησκεία" του Γιανναρά. Καλή σου μέρα και Χριστός Ανέστη!
Καλέ μου Στέφανε, ετσι ειναι. Η πίστη είναι μια απλή λέξη -κενο γραμμα, που λενε- όταν δεν συνοδεύεται από τη πράξη που να την επιβεβαιώνει... Μια πράξη έστω μοναχα, και μαλιστα χωρις τυμπανοκρουσιες. Νομιζω, δλδ.
Διαφορετικα, προτιμω τη πραξη χωρις τη "πιστη". :))
Δημοσίευση σχολίου