Ο χρυσοχόος Αμσελ Μωϋσής Μπάουερ (Amschel Moses Bauer) άνοιξε ένα ανταλλακτήριο νομισμάτων μαζί με ένα λογιστικό γραφείο και τοποθέτησε σαν σήμα της επιχείρησης πάνω από την είσοδο των γραφείων ένα ρωμαϊκό αετό πάνω σε μια κόκκινη ασπίδα.
Η επιχείρηση έγινε γνωστή ως η εταιρεία της Κόκκινης Ασπίδας, Ρόθτσιλντ (Rothschild) στα γερμανικά. Οταν ο γιός του, ο Μάγιερ Αμσελ Μπάουερ, κληρονόμησε την επιχείρηση, αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του σε Ρόθτσιλντ.
Ο Μάγιερ Ρόθτσιλντ σύντομα ανακάλυψε ότι το να δανείζει χρήματα σε κυβερνήσεις και βασιλείς ήταν πολύ πιο προσοδοφόρο από το να δανείζει σε ιδιώτες. Οχι μόνο ήταν μεγαλύτερο το ποσό του δανείου αλλά ήταν εγγυημένο και εξασφαλισμένο με την είσπραξη των φόρων.
Ο Μάγιερ Ρότσιλντ είχε πέντε γιους. Τους εκπαίδευσε όλους στις τεχνικές της δημιουργίας χρήματος και της επιδέξιας διαχείρισής του. Κατόπιν, τους έστειλε στις κυριότερες πρωτεύουσες της Ευρώπης να ανοίξουν υποκαταστήματα της οικογενειακής τραπεζικής επιχείρησης.
Ο πρώτος γιος του Μάγιερ, ο Αμσελ, έμεινε στη Φραγκφούρτη για τη διαχείριση της γενέθλιας Τράπεζας. Ο δεύτερος γιος του, ο Σολομών (Salomon), στάλθηκε στη Βιέννη. Ο τρίτος γιος του, ο Νάθαν (Nathan), που ήταν εμφανώς πιο έξυπνος, στάλθηκε στα 1798 στο Λονδίνο, σε ηλικία εικοσιενός ετών, εκατό χρόνια μετά την ίδρυση της Τράπεζας της Αγγλίας. Ο τέταρτος γιος του, ο Κάρολος (Karl), πήγε στη Νάπολη και ο πέμπτος γιος του, ο Ιακώβ (Jacob), και αργότερα (James), ταξίδεψε στο Παρίσι.
Στα 1785, ο Μάγιερ μετέφερε όλη την οικογένεια σε ένα μεγαλύτερο σπίτι. Ενα πενταόροφο οίκημα που μοιραζόταν με την οικογένεια Σιφφ (Schiff). Το σπίτι αυτό έγινε γνωστό ως το οίκημα της Πράσινης Ασπίδας. Οι Ρόθτσιλντ και οι Σιφφ επρόκειτο να παίξουν κεντρικό ρόλο στην Ευρωπαϊκή οικονομική ιστορία, σε αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και ολόκληρου του κόσμου.
Οι Ρόθτσιλντ ξεκίνησαν τη συνεργασία τους με τους ευρωπαίους ευγενείς στο Wilhelmshole, το παλάτι ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Γερμανίας. Στην πραγματικότητα, ο πρίγκηπας Ουίλλιαμ (Prince William) του Hesse-Cassel ήταν ο πλουσιότερος μονάρχης της Ευρώπης. Στην αρχή, οι Ρόθτσιλντ απλώς βοήθησαν τον Ουίλλιαμ να κερδοσκοπήσει με πολύτιμα νομίσματα. Οταν όμως ο Ναπολέων οδήγησε τον πρίγκηπα Ουίλλιαμ στην εξορία, ο Ουίλλιαμ έστειλε 550.000 λίρες Αγγλίας (ένα τεράστιο ποσό χρημάτων για την εποχή, που ισοδυναμεί με εκατοντάδες εκατομμύρια αμερικανικών δολαρίων σήμερα) στον Νάθαν Ρόθτσιλντ στο Λονδίνο, με εντολή να αγοραστούν ομόλογα ή μετοχές (consols) της Βρετανικής κυβέρνησης.
Ομως, ο Ρόθτσιλντ χρησιμοποίησε τα χρήματα για τους δικούς του σκοπούς. Με τον Ναπολέοντα να λυμαίνεται την Ευρώπη, οι πιθανότητες και οι ευκαιρίες για προσοδοφόρες επενδύσεις σε καιρό πολέμου ήταν σχεδόν απεριόριστες.
Ο Ουίλλιαμ επέστρεψε στο Wilhelmshole λίγο πριν τη μάχη του Βατερλώ, στα 1815. Κάλεσε τους Ρόθτσιλντ να παρουσιαστούν και απαίτησε την επιστροφή των χρημάτων του. Οι Ρόθτσιλντ επέστρεψαν τα χρήματα του στον Ουίλλιαμ με επιπλέον τόσο 8%, όσο θα του απέδιδαν τα βρετανικά ομόλογα αν η επένδυση είχε γίνει πράγματι σε αυτά. Ομως, οι Ρόθτσιλντ καρπώθηκαν όλα τα κέρδη που απέκτησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου χρησιμοποιώντας τα χρήματα του Ουίλλιαμ.
Ο Νάθαν Ρόθτσιλντ περιαυτολογούσε αργότερα, ότι, στα δεκαεπτά χρόνια που βρισκόταν στην Αγγλία, είχε αυξήσει το αρχικό κεφάλαιο των 20.000 λιρών που του είχε δώσει ο πατέρας του, κατά δυόμισι χιλιάδες φορές!
Μέσω της οικογενειακής συνεργασίας τους, οι Τράπεζες των Ρόθτσιλντ σύντομα γνώρισαν απίστευτη οικονομική άνθιση. Γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα κυριαρχούσαν σε ολόκληρη την Ευρώπη και φυσικά ήταν η πλουσιότερη οικογένεια στον κόσμο. Αυτοί χρηματοδότησαν τον Σέσιλ Ρόουντς (Cecil Rhodes) παρέχοντάς του τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα μονοπώλιο που ελέγχει τα κοιτάσματα χρυσού και τα διαμάντια της Νοτίου Αφρικής. Στην Αμερική, ανάμεσα σε πολλούς άλλους, χρηματοδότησαν τους Χέρμανς (Hermans) σιδηροδρόμους, τους Βαν Ντερ Μπιλτ (Van Der Bilt) στους σιδηροδρόμους και στον τύπο, και τους Κάρνεγκι (Carnegie) στη βιομηχανία χάλυβα.
Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο J. P. Morgan θεωρούνταν ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Αμερική, αλλά μετά τον θάνατό του αποκαλύφθηκε πως ήταν απλώς ένας αξιωματικός στην υπηρεσία των Ρόθτσιλντ. Οταν κοινοποιήθηκε η διαθήκη του Μόργκαν, φανερώθηκε ότι του ανήκε μόνον το 19% των εταιρειών J. P. Morgan.
Το 1850 κυκλοφορούσε η φήμη ότι ο Ιακώβ (ή James) Ρόθτσιλντ, διάδοχος του Γαλλικού Οίκου του οικογενειακού δέντρου των Ρόθτσιλντ, είχε περιουσία αξίας 600.000.000 γαλλικών φράγκων. Εκατόν πενήντα εκατομμύρια περισσότερα από όσα είχαν όλοι οι άλλοι τραπεζίτες μαζί. Ο Ιακώβ κατασκεύασε τη φημισμένη του έπαυλη, που ονομαζόταν Ferrietes, τριάντα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Παρισιού.
Ο Γουλιέλμος ο Α’ (Wilhelm I) όταν την αντίκρυσε αναφώνησε: “Οι βασιλείς δεν μπορούν να αντέξουν ένα τέτοιο κόστος. Μόνο σε έναν Ρόθτσιλντ μπορεί να ανήκει”. Κάποιος Γάλλος, σχολίασε την οικογένεια Ρόθτσιλντ με αυτόν τον τρόπο: “Υπάρχει μόνο μία δύναμη στην Ευρώπη και αυτή είναι οι Ρόθτσιλντ”.
Ο Γουλιέλμος ο Α’ (Wilhelm I) όταν την αντίκρυσε αναφώνησε: “Οι βασιλείς δεν μπορούν να αντέξουν ένα τέτοιο κόστος. Μόνο σε έναν Ρόθτσιλντ μπορεί να ανήκει”. Κάποιος Γάλλος, σχολίασε την οικογένεια Ρόθτσιλντ με αυτόν τον τρόπο: “Υπάρχει μόνο μία δύναμη στην Ευρώπη και αυτή είναι οι Ρόθτσιλντ”.
Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι η δεσπόζουσα θέση των Ρόθτσιλντ στον οικονομικό κόσμο της Ευρώπης έχει αλλάξει.
(από περίπου 27’:45’’ μέχρι το 33’:10’’)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου