Στο Παρίσι, το 1800, η Τράπεζα της Γαλλίας ήταν οργανωμένη σύμφωνα με τα πρότυπα της Τράπεζας της Αγγλίας. Ο Ναπολέων όμως, αποφάσισε ότι η Γαλλία έπρεπε να απελευθερωθεί από το χρέος και ποτέ δεν εμπιστεύθηκε την Κεντρική Τράπεζα της Γαλλίας.
Ο Ναπολέων διακήρυττε ότι, όταν μια κυβέρνηση εξαρτάται από τα χρήματα των τραπεζιτών, οι τραπεζίτες και όχι οι επικεφαλής της Κυβέρνησης βρίσκονται στην εξουσία:
- “Το χέρι που δίνει είναι πάντα πάνω από το χέρι που δέχεται. Το χρήμα δεν έχει πατρίδα, οι κεφαλαιούχοι δεν είναι πατριώτες και δεν έχουν καμία αρετή, ο μοναδικός τους αντικειμενικός σκοπός είναι το κέρδος.” ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗΣ
Πίσω στην Αμερική, κατέφθανε ανέλπιστη βοήθεια. Το 1800 ο Τόμας Τζέφερσον νίκησε με μικρή διαφορά τον Τζον Ανταμς, και έγινε ο τρίτος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Το 1803, ο Τζέφερσον και ο Ναπολέων συνήψαν μια συμφωνία. Οι ΗΠΑ θα έδιναν στον Ναπολέοντα 3.000.000 δολάρια σε χρυσό, παίρνοντας ως αντάλλαγμα μια τεράστια εδαφική έκταση δυτικά του ποταμού Μισισιπή. Επρόκειτο για την εξαγορά της Λουϊζιάνα.
Με αυτά τα τρία εκατομμύρια δολάρια σε χρυσό, ο Ναπολέων σύντομα προετοίμασε ολόκληρο στρατό και ξεκίνησε την κατάκτηση της Ευρώπης, υποτάσσοντας τα πάντα στο πέρασμά του. Η Τράπεζα της Αγγλίας γρήγορα κατόρθωσε να του αντιταχθεί και, χρηματοδοτώντας κάθε κράτος που βρισκόταν στο δρόμο του, θέριζε τα κολοσσιαία κέρδη του πολέμου. Η Πρωσία, η Αυστρία, και τελικά η Ρωσία, υπερχρεώθηκαν (στην Τράπεζα της Αγγλίας) σε μια μάταιη προσπάθεια να τον σταματήσουν.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν το κύριο σώμα του Γαλλικού στρατού βρισκόταν στη Ρωσία, ο τριαντάχρονος Νάθαν Ρόθτσιλντ, επικεφαλής του παραρτήματος του Λονδίνου της οικογένειας Ρόθτσιλντ, ανέλαβε προσωπικά την πραγματοποίηση ενός ριψοκίνδυνου σχεδίου: Να περάσει λαθραία μέσα από τη Γαλλία ένα φορτίο χρυσού, απαραίτητο για την χρηματοδότηση μιας επίθεσης από την πλευρά της Ισπανίας, με επικεφαλής της επίθεσης τον Δούκα του Ουέλιγκτον.
Ο Νάθαν αργότερα περηφανευόταν, σε ένα δείπνο στο Λονδίνο, ότι ήταν η καλύτερη επιχείρηση που είχε κάνει ποτέ. Δεν φανταζόταν ότι θα έφτιαχνε πολύ πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στο κοντινό μέλλον.
Οι επιθέσεις του Ουέλιγκτον από το Νότο και άλλες ήττες, ανάγκασαν τελικά τον Ναπολέοντα να παραιτηθεί και ο Λουδοβίκος 18ος στέφθηκε βασιλιάς. Ο Ναπολέων εξορίστηκε -θεωρητικά για πάντα- στο μικροσκοπικό νησί Ελβα, κοντά στις ιταλικές ακτές.
Ενώ ο Ναπολέων βρισκόταν στην εξορία, προσωρινά ηττημένος από την Αγγλία που είχε την οικονομική υποστήριξη των Ρόθτσιλντ, η Αμερική προσπαθούσε να απελευθερωθεί από την Κεντρική της Τράπεζα.
(από περίπου 49’:34’’ μέχρι το 52’:16’’)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου