Οι παίκτες, τουλάχιστο δυο, στεκότανε σε απόσταση δέκα μέτρων από μια μικρή λακκούβα μέσα στην οποία είχανε ρίξει κέρματα, (τη συμμετοχή του κάθε παίχτη στο παιχνίδι). Μπροστά από τη λακκούβα βάζανε ένα μικρό τετράγωνο χαλίκι ή κομματάκι τούβλο (βίσαλο). Κέρδιζε εκείνος που με την πλακουτσωτή πέτρα του (την αμάδα) κατάφερνε να ρίξει το βίσαλο και να σκεπάσει τη λακκούβα. Η σειρά προτεραιότητας των παιχτών κανονιζότανε με τον ακόλουθο τρόπο: Στεκόντανε στη θέση της λακκούβας (αντίστροφα από το παιχνίδι) και ένας-ένας ρίχνανε τις αμάδες σε απόσταση δέκα μέτρων σε μία γραμμή, που είχανε χαράξει παράλληλη. Η αμάδα που έπεφτε πιο κοντά στη γραμμή έριχνε πρώτη. Η δεύτερη, δεύτερη. Κι έτσι συνέχεια.
______________
-->> από το διαδικτυακό περιοδικό "Ο κεφαλονίτης" -->> kefalonitis.com, τεύχος 14, Απρίλιος 2009
______________
-->> από το διαδικτυακό περιοδικό "Ο κεφαλονίτης" -->> kefalonitis.com, τεύχος 14, Απρίλιος 2009
2 σχόλια:
Καταπληκτικό! Εγώ ξέρω πως παίζεται το πίτσι-πίτσι! (την περίμενες τη μαλακία έτσι?)
Το ανεβασα επίτηδες, να δείξω ότι πράγματι υπήρχε το "πίτσι", για να μη παρεξηγηθεί η αναφορά μου σε προηγούμενο ποστ (για το θέμα του ΟΛΠ) στο παιχνίδι αυτο. Οταν λέμε στα Επτάνησα "τους μιλώ κι αυτοί παίζουνε το πίτσι" σημαίνει γενικά αδιαφορία ή απαξίωση του θέματος που συζητείται.
Δημοσίευση σχολίου