George's Wonderland

Πολύ μου άρεσε η λέξη "Συμμετοχή", εξίσου ωραίες και ευφάνταστες οι ονομασίες των υπουργείων. Ειδικά το "Προστασίας του Πολίτη" ηχεί σαν ερωτικά καμπανάκια. Ελάτε ν' αγαπηθούμε!
Πέρα από αστειότητες, θέλω πάρα πολύ -μα πάρα πάρα πάρα πολύ, λέμε- να ξυπνήσουμε από τον εφιάλτη και να βρεθούμε σε ένα μαγευτικό τοπίο, να βρεθούμε μέσα στο παραμυθένιο κόσμο του Γιώργου, αυτό που θέλει (και μας καλεί) να μοιραστούμε μαζί του, να συμμετέχουμε σε αυτόν.
Το σκέφτομαι ειλικρινά -ή, μάλλον, χωρίς καν να σκεφτώ, το θέλω- να συμμετέχω όχι με γκρίνιες και καταγγελίες αλλά με εποικοδομητικές προτάσεις, αν και όταν σκεφτώ μια καλή πρόταση. Θέλω να συμμετέχω, επειδή με γοητεύουν οι όμορφες ζαχαρωμένες εικόνες, επειδή από μια εικόνα ξεκινούν ο έρωτας και η ζωή και σε μια εικόνα τελειώνουν. Το ζητούμενο είναι να διατηρείται η εικόνα ζωντανή και'γώ δεν έχω καμμιά πρόθεση να την αμφισβητήσω -εκτός κι αν "δεν πάει άλλο", εκτός κι αν έρθει η εικόνα η ίδια να με χαστουκίσει και να μου πει "ξύπνα, αυτό που συμβαίνει είναι ένα όνειρο".

Το "άλλο" ζητούμενο είναι να πεισθεί η Κρατική Μηχανή να δει κι εκείνη την εικόνα την ωραία, να φανταστούν (και να δεχτούν) οι δημόσιοι υπάλληλοι ότι είναι δυνατό να ζουν και να εργάζονται για το καλό του τόπου και όχι για το καλό αυτουνού που τους διόρισε -όποιος κι αν είναι αυτός και όπως κι αν αντιλαμβάνονται αυτό το "καλό"- ή απλώς να δεχτούν να δουλέψουν επιτέλους! Στην αντίθετη περίπτωση, δεν θα με χάλαγε καθόλου -λέμε τώρα- να τεθούν εκβιαστικά διλλήμματα τύπου "ή δουλεύεις, ή απολύεσαι". Γιατί θα πρέπει ο έλληνας φορολογούμενος να είναι εσσαεί ο πιο ανεκτικός εργοδότης;

Βέβαια, ο έλληνας φορολογούμενος και ο έλληνας δημόσιος υπάλληλος συχνότατα ταυτίζονται, είναι ένα και το αυτό πρόσωπο, μόνο που δεν έχει καταλάβει ότι συμβαίνει αυτό και ζει σε μια διαιωνιζόμενη διπλοπροσωπεία: ο υπάλληλος που εργάζεται στην εφορία π.χ. αντιμάχεται τον υπάλληλο που εργάζεται σε ένα υπουργείο ή στη πολεοδομία ή αλλού και όλοι οι υπάλληλοι τρομοκρατούνται μπροστά σε ένα εφοριακό υπάλληλο, χωρίς να περνά απο το νου κανενός ότι όλοι τους είναι ένας υπάλληλος, ο Δημόσιος Υπάλληλος ή Κρατικός Λειτουργός. Ετσι, η καθαρίστρια -τυχαίο παράδειγμα, ε- λουφάρει πίνοντας καφέδες στο κυλικείο ή στην αποθήκη της Υπηρεσίας, και φεύγει έχοντας συμπληρώσει δυο με τρεις ωρίτσες πραγματικής δουλειάς, φεύγει αφήνοντας αξεσκόνιστα τα ράφια και ασκούπιστα τα πατώματα, φεύγει αφήνοντας πίσω της ένα στρώμα λάσπης μετά απο ένα σφουγγάρισμα τύπου πασαλειψατέρ, δικαιολογούμενη πως δεν υπάρχουν απορρυπαντικά στα ντουλάπια και γνωρίζοντας ότι τα απορρυπαντικά τα μοιράζεται με τις συναδέλφους της μόλις γίνει η παραλαβή τους. Με τον ίδιο περίπου τρόπο λειτουργούν όλοι οι Κρατικοί Λειτουργοί και αυτή η Λειτουργία ψάλλεται εδώ και κάμποσες δεκαετίες, έχει επιβληθεί και ακολουθείται πιστά μεταβιβαζόμενη απο γενιά σε γενιά Υπαλλήλων του Δημοσίου, έχει μετουσιωθεί σε κάτι σαν "Ηθη και Εθιμα" του μυστηριώδους αυτού Τομέα της ζωής μας, του Δημόσιου Τομέα, και αποτελεί το "Βαθύ Ελληνικό Κράτος".

Αν απειληθεί με μετάθεση στον Εβρο η καθαρίστρια που προαναφέρθηκε ως παράδειγμα, θα ξεσηκωθούν όλες οι καθαρίστριες, τα κόμματα που υποστηρίζουν την εργασία καθαρισμού, τα αδελφά συνδικάτα, θα βγει στα ΜΜΕ η οικογενειακή κατάσταση της Δημ. Υπαλλήλου με ζοφερά χρώματα, θα βγει και η ίδια η Δημ. Υπάλληλος στα κανάλια να κλαίει τη μοίρα της, και κανείς και ποτέ δεν προκειται να τη κουνήσει απο τη Θέση της στον αιώνα τον άπαντα και η (εξασφαλισμένη) Θέση_Της θα της επιτρέπει να συνεχίζει τη λούφα και την παραλλαγή.

Ολα αυτά, (υποθέτω ότι) συμβαίνουν επειδή η καθαρίστρια του παραδείγματος
1. προσλήφθηκε με αναξιοκρατικά κριτήρια, ήταν δλδ ανεψιά ενός μπάρμπα που είχε τα κονέ
2. προσλήφθηκε έχοντας προσόντα για ανώτερη θεση, αλλά μπήκε σε αυτή περιμένοντας να αδειασει η ανώτερη θεση για την οποία τελικά προορίζεται
-->> Ο,τι και να συμβαίνει απο τα δυο, η καθαρίστρια δεν πρόκειται να εργαστεί με ζήλο. Επειδή, απλούστατα, Δεν Είναι Καθαρίστρια. Είναι Δημόσιος Υπάλληλος και, στο μυαλό της, η εικόνα του Δημοσίου Υπαλλήλου είναι μια εικόνα ξεθωριασμένη, μια εικόνα απαξιωμένη, μια εικόνα ενός τεμπελχανά και άχρηστου ανθρώπου ο οποίος είναι απαραίτητος στο Ελληνικό Κράτος επειδή πληρώνει φόρους. Μάλιστα.

-->> Στη θέση της "καθαρίστριας" του παραδείγματος μπορεί να μπει κάλλιστα ένας γιατρός του ΕΣΥ, ένας μηχανικός, ένας εφοριακός, κλπ κλπ, οποιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος δηλαδή.

-->> Δεν έχω καταφέρει να σκεφτώ μέχρι σήμερα ένα καλό τρόπο κινητοποίησης αυτού του Παράξενου Μηχανισμού που ονομάζουμε Ελληνικό Κράτος.

-->> Νομίζω ότι λειτουργεί εντελώς τυχαία και ότι η λειτουργία του οφείλεται στη καλή μας τύχη που όλο και κάποιο ξεχασμένο γραναζάκι βρίσκεται που είναι καλοσυντηρημένο και κάνει καλά τη δουλειά του.

-->> Ελπίζω σε αυτά τα ξεχασμένα ευσυνείδητα γραναζάκια. Εκεί στήριζα και εξακολουθώ να στηρίζω τις ελπίδες μου για ένα καλύτερο αύριο.

-->> Εύχομαι στον Γιώργο και στους νέους υπουργούς του να ανακαλύψουν και να αξιοποιήσουν αυτά τα γραναζάκια. Φτάνει να τα ξεχωρίσουν από τους κόλακες που θα πλημμυρίσουν από σήμερα τα γραφεία τους...

-->> Η αλλαγή ονομασίας των υπουργείων -τα ευφάνταστα ονόματα που δόθηκαν, δλδ- με κάνει αισιόδοξη. Μπορεί, πράγματι, το αφανές (και αδρανές) πλήθος των Δημοσίων Υπαλλήλων (Κρατικών Λειτουργών, αν προτιμάτε) να ενστερνιστούν την όμορφη εικόνα που τους χαρίστηκε και μακάρι να θελήσουν να ταυτιστούν με αυτή.

-->> Ιδωμεν!
________________________________________
Θα παρακολουθώ στενά τη πορεία της κυβέρνησης με διάθεση στήριξης στα στραβοπατήματα, αλλά χωρίς οίκτο και ανοχή στο λοξοδρόμισμα.
Ας είναι καλοτάξιδη!:)

UPDATE-->> Η ομιλία του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στο Υπουργικό Συμβούλιο-->>
http://www.naftemporiki.gr/podcast/listenclip.asp?id=19048