Σελίδες

Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

ANTI 1981, συλλεκτικό





Mετά το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο που ανέβασα στο προηγούμενο ποστ, διαβάστε 9 σελίδες από το ΑΝΤΙ, ειδική έκδοση, τεύχος 188, 2-16 Οκτωβρίου 1981. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές που έφεραν την ΑΛΛΑΓΗ. Ποια αλλαγή; Μια από τα ίδια φέραν, χάθηκε τότε μια πραγματική ευκαιρία να αλλάξει κάτι τι σε αυτό τον τόπο...

Περιέχονται άρθρα παλιά -Λασκαράτος, Σκόκος- και καινούργια, της εποχής καινούργια δηλαδή, που δείχνουν ότι εδώ πέρα δεν αλλάζει τίποτα. Ακόμα και οι αυξήσεις στη τιμή της ντομάτας!

-->> κάντε κλικ! πάνω στις εικόνες για να τις δείτε σε φυσικό μέγεθος και... απολαύστε τα αδιόρθωτα χάλια μας!
-->> αφιερωμένο στους νέους που δεν είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν το Χρήστο Παπουτσάκη και το απίστευτο, το μεγάλο περιοδικάκι του, το ΑΝΤΙ.
-->> ίσως αυτή την έλλιψη να καλύπτουν σήμερα τα μπλογκ μας, αφού ο τύπος πέρασε στην απέναντι πλευρά και το παίζει Εξουσία αντί να την ελέγχει...

4 σχόλια:

kopria είπε...

χάθηκε τότε μια πραγματική ευκαιρία να αλλάξει κάτι τι σε αυτό τον τόπο...

Μεγάλη κουβέντα είπες. Υπήρχε η ανοχή προς την ηγεσία τότε και η ελπίδα

pølsemannen είπε...

Φοβερή περιοδικάρα το αντί, τώρα πια όμως κυκλοφορούν μόνο λάιφ στάυλ μπούρδες...

Οι ντομάτες τότε ήταν πυραυλοκίνητες, πληθωρισμός 25% γαρ... Τώρα είναι απλά σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο, μεταλλαγμένες και τίγκα στο Roundup!

Θυμάμαι το βρώμικο '89 που είχε μασκαρευτεί τις απόκριες σε "Αντριανή" (Σάτιρα της Αυριανής)...
Φοβερό σοκ για την ευαίσθητη και τρυφερή παιδική μου ψυχούλα... :-D

Rodia είπε...

..και σήμερα δεν μπορεί ολόκληρη χώρα να συντηρήσει ενα σατιρικό περιοδικάκι.. τι να λέμε τώρα..
Σατιρικό με ζουμί όμως!
Το ΒΑΒΕΛ έκλεισε, πάει, αν και δεν ήταν κριτικό σχετικά με την εξουσία, η ΓΑΛΕΡΑ φυτοζωεί.. και δεν έχει την επιθετικότητα του ΑΝΤΙ κιόλας...

Stazybο Hοrn είπε...

Έντάξει, επιτρέπεται μια σχετική εξιδανίκευση, λόγω της περίστασης· ο νεκρός δεδικαίωται...

Θυμάμαι πάμπολλες φορές την δεκαετία του 80, να εκνευρίζομαι αφάνταστα με το πόσο δυσαναλόγα φτωχό, σε σχέση με την τιμή του, αξιόλογο υλικό πρόσφερε. Κι από κεκτημένη ταχύτητα συνέχιζα να καταβάλλω τον οβολό μου.

Ώσπου, τελικά, πήρα τη μεγάλη απόφαση και προς το τέλος της επόμενης δεκαετίας (90), το αποχωρίστηκα οριστικά. Πιο πολύ, πάντως, είχα στενοχωρηθεί για τη διακοπή του Τετάρτου, του Σχολιαστή, του πρώτου και του δεύτερου Παρά Πέντε...