//Η φρουδικη θεωρια εκανε τον ανθρωπο καχυποπτο για τη συμπεριφορα που παλαιοτερα θεωρειτο εναρετη, συχνα με δυσαρεστες συνεπειες. Το 1900, το ατομο που επεδεικνυε αλτρουισμο και αυτοθυσια, απλως θεωρειτο «καλο». Απο τον Φρουντ και μετα, οι ανθρωποι εχουν την ταση να υποψιαζονται την ανιδιοτελεια ως μαζοχιστικη αυτοτιμωρια και τον αλτρουισμο ως μια επιθυμια για πατροναρισμα. Η ανιδιοτελεια και η γενναιοδωρια θεωρουνται ακομη αρετες, αλλα για οσους δεν επιθυμουν να τις καλλιεργησουν ο Φρουντ εδωσε την ευσχημη δικαιολογια για την αποφυγη τους.//
//Η αποχη απο το σεξ ηταν αξια θαυμασμου. Τωρα ερμηνευεται σταθερα ως μια συγκεκαλυμενη διαστροφη ή ως μια ατιμωτικη φυγη απο τη σεξουαλικη πραξη, παρα ως αυτοελεγχος ή αποδειξη πνευματικης υπεροχης.//
//Λογω της επιμονης του Φρουντ οτι οι ριζες της νευρωσης ανιχνευονται στην πρωιμη παιδικη ηλικια, δινουμε μεγαλυτερη προσοχη στις συναισθηματικες αναγκες των παιδιων μας και εχουμε, ισως, περισσοτερο την ταση να προσπαθουμε να τα κατανοησουμε αντι να τα τιμωρουμε, οταν φερονται αντικοινωνικα. Το ιδιο ισχυει και για τις συμπεριφορες των εγκληματιων. Παροτι απουσιαζει σχεδον η αποτελεσματικοτητα στην αντιμετωπιση των καθ εξιν εγκληματιων, εχουμε τουλαχιστον συνειδητοποιησει οτι οι σκληρες τιμωριες ουτε αποτρεπουν ουτε αναμορφωνουν, ενω παραλληλα τεινουμε να πιστευουμε οτι η αντικοινωνικη συμπεριφορα μπορει να εκφραζει την αποξενωση απο την κοινωνια, ή συναισθηματα απελπισιας αντι μια εμφυτη κακοηθεια.//
//Το παθος του Φρουντ για την ερευνα και η ελλειψη του ενθουσιασμου για τη θεραπεια οδηγησαν, ειρωνικα, στη σημαντικοτερη κληρονομια του: οποιοσδηποτε μπορει να δωσει μια «καλη συμβουλη» σε καποιον που ειναι στενοχωρημενος. Ο Φρουντ ηταν εκεινος που μας εμαθε πως να ακουμε.//
-->> Το πρωτο αποσπασμα ηρθε στο νου οταν διαβασα για τον αρχιεπισκοπο Ιερωνυμο και τις προθεσεις του να "παγωσει" τα μεγαλεπηβολα εργα (Συνοδικο Μεγαρο, κλπ) και να (ξανα)τοποθετησει το Χριστιανισμο στη βαση του: στην ανιδιοτελη βοηθεια προς τον ανθρωπο. Ως κοινωνικη επανασταση μπορω να αντιληφθω το Χριστιανισμο και οχι ως θρησκεια. Μακαρι να μη διαψευσει τις προσδοκιες των αδυνατων και των αναξιοπαθουντων ο νεος αρχιεπισκοπος και, κυριως, μακαρι να μην ακουσει τις Σειρηνες. Το ευχομαι απο καρδιας.
Οι επομενες παραγραφοι επισκεφτηκαν το μυαλο μου διαδοχικα -αγνοω το γιατι. Οποιος το καταλαβει ας μου το εξηγησει και μενα!
Αυτα ειναι μερικα μικρα αποσπασματα απο τις τελευταιες σελιδες του βιβλιου:
Φρουντ
Ολα οσα πρεπει να γνωριζετε
εκδ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, 2006
τιτλος πρωτοτυπου:
Freud. A Very Short Introduction
Anthony Stor, 1989
3 σχόλια:
Γράφεις: "Ως κοινωνικη επανασταση μπορω να αντιληφθω το Χριστιανισμο και οχι ως θρησκεια".
Να το δεχθώ!
Κι εγώ προτιμώ τον Χριστιανισμό όχι ως θρησκεία, αλλά ως "τρόπο ζωής", ερωτική κοινωνία με τον Θεό και τους άλλους κ.λπ. (όπως τα καταγράφει και τα ναλύει ο Χρήστος Γιανναράς).
Μια παρατήρηση, μόνο: Σκέφθηκες ότι, πιθανόν, για κάποιους, και η "προσκόλληση" στον Φρόυδ και στον φροϋδισμό, έχει όλα τα συμπτώματα και τα χαρακτηριστικά μιας (οιονεί;) θρησκείας;...
Αναρωτιέμαι... Προβληματίζομαι..
Το βιβλιο ειναι μια κριτικη θεωρηση του Φρουντ και του εργου του. Το διαβασα προσφατα, για τουτο και θυμηθηκα ευκολα οσα ανεβασα στο ποστ. Εμενα ο Φρουντ δεν μου λεει και πολλα πραγματα. Ουτε οι θρησκειες, ουτε τα διαφορα "κολληματα".
Αυτο που με ενδιαφερει ειναι η εξαλειψη της βιας και η ελευθερια της σκεψης. Δεν καταφευγω σε θεωριες για να τα υπερασπισω, απλα τα κανω πραξη -οσο γινεται δλδ.
Α! ο Προυστ εχει γραψει ενα καλο: "ο αναγνωστης διαβαζει αυτο που θελει να διαβασει, ανεξαρτητα απο αυτο που γραφει ο συγγραφεας" -καπως ετσι. Αυτο συμβαινει στο γραπτο λογο. Δημιουργουμε εικονες στο μυαλο μας. Ειναι ενδιαφερον οταν διαβαζουμε ενα βιβλιο να ασκειται η φαντασια, οταν ομως επιθυμουμε επικοινωνια στο ιντερνετ καλο ειναι να αφηνουμε τη φαντασια στην ακρη και να προσπαθουμε να μη δημιουργουμε εικονες για το "συνομιλητη" και το κειμενο -οσο μπορουμε τουλαχιστον.
Το μαθηματακι χαρισμα σε οσους το διαβασουν!;-)))
Σε τι διαφέρει το διάβασμα στο Ίντερνετ από το διάβασμα ενός άρθρου ή ενός βιβλίου που δεν είναι μυθιστόρημα;
Ποιος είπε ότι ο ίδιος συγγραφέας δεν θα γράψει μερικά χρόνια αργότερα κάτι άλλο που αναιρεί την πρώτη του γραφή;
Μόνο ένα πρόσωπο ρομπότ θα έχει τις ίδιες ακριβώς ιδέες και αισθήματα δια μέσου του χρόνου.
"Ο συγγραφέας θα γράψει αυτό που θέλει να γράψει, ανεξάρτητα από αυτό που θέλει ή περιμένει να διαβάσει ο αναγνώστης". Προύστ κομπλέ.
Υ.Γ.
Η πιστή εφαρμογή του Χριστιανισμού κάνει όλες τις ουμανιστικές ιδεολογίες ανώφελες και άσκοπη κατανάλωση περιορισμένου χρόνου.
Δημοσίευση σχολίου