Διεθνής Ναζιστική Τάξη

Η συνταγή που εφάρμοζαν οι ναζί ήταν πολύ απλή:

1. Λύγισε το σώμα
2. Λύγισε το πνεύμα
3. Λύγισε την καρδιά

Αυτή τη συνταγή ακριβώς χρησιμοποιούν και οι γνωστοί μας δυνάστες του Δ.Ν.Τ., όθεν και ο αποκρυπτογραφημένος τίτλος. Αυτή είναι η απλή μέθοδος καθυπόταξης των λαών, με πρόσχημα το υποτιθέμενο Χρέος, με πρώτο θύμα στον κατάλογο την πολύπαθη Χιλή -αν δεν κάνω λάθος- και την εν συνεχεία καθυπόταξη πλείστων όσων χωρών της Νότιας Αμερικής. Η μέθοδος αυτή, πρώτο στόχο έχει το σώμα των ανθρώπων, το οποίο, κατά την έναρξη εφαρμογής της μεθόδου, καθυποτάχθηκε με βασανιστήρια, φόνους, βιασμούς, εκτελέσεις, μετά από την επιβολή αιμοσταγών δικτατόρων. Με δυο λόγια, πολλές χώρες της Νότιας Αμερικής εξακολουθούν να είναι μπλεγμένες στα δίχτυα του ΔΝΤ και των συμφερόντων των ΗΠΑ και να δούμε αν και πότε θα ξεμπλέξουν εντελώς.

Το θέμα όμως δεν τράβαγε άλλο, οπότε, οι ευφάνταστοι -σε κάτι τέτοια η φαντασία τους οργιάζει- ναζιστές του καπιταλισμού σκέφτηκαν άλλα κόλπα, που να συνάδουν, να είναι "συμβατά" που λένε, με τα ήπια δημοκρατικά καθεστώτα. Χαρακτηριστική η "εφαρμογή" πριν μερικά χρόνια των κανόνων του Δ.Ν.Τ. (βλ. αναλυτικό τίτλο και μη μασάς περί "Ταμείου", κλπ φούμαρα, καλέ/ή μου αναγνώστη/τρια) χαρακτηριστική λοιπόν η εφαρμογή στη Νότια Αφρική. Μετά την αποφυλάκισή του, ο ταλαίπωρος Μαντέλα πού να φανταστεί τί ακριβώς συνέβαινε στον κόσμο! Είχε το νου του να πάρει την εξουσία και να κάνει πράξη όλα όσα είχε υποσχεθεί στο λαό του. Αμ, δε!

Εκανε το λάθος να μη δώσει και μεγάλη σημασία στις οικονομικές διευθετήσεις, πράγμα που ανέθεσε σε μερικούς οικονομολόγους να πράξουν, να διαπραγματευτούν δλδ το οικονομικό κομμάτι με τα τζιμάνια της σχολής του Σικάγου, τα εξαμβλώματα του Φρίντμαν. Και την πάτησε, όπως ήταν επόμενο. Τα ορυχεία και όλος ο πλούτος της πάμπλουτης αυτής χώρας ξεπουλήθηκαν, οι πλούσιοι γίναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί όχι απλώς φτωχότεροι αλλά πληρώνουν κι από πάνω τα πρώην αφεντικά τους, προβιβασμένοι πλέον σε κανονικούς δούλους. Ψάξε το θέμα, μη τα θέλεις όλα μασημένα!

Οι ιστορίες των χωρών που υποτάσσονται με ήπια και δημοκρατικά μέσα, έχουν ένα κοινό παρανομαστή: Την παραπλάνηση, τον αιφνιδιασμό ή το ξεπούλημα των κυβερνήσεών τους, οι οποίες -εν αγνοία τους ή και εν πλήρει γνώσει τους- παραμυθιάζουν, παραπλανούν, αιφνιδιάζουν τους λαούς που εξουσιάζουν (δεν γράφω κυβερνούν, γιατί άλλος είναι ο ρόλος μιας κυβέρνησης και όχι το ξεπούλημα της χώρας) ώστε να καταπίνει εύκολα -με το καλό, σαν σιροπάκι για το βήχα ή και σαν μουρουνόλαδο- τα διάφορα "μέτρα".

Τα μέτρα δηλαδή που θα φέρουν τους πολίτες σε απόγνωση, θα ταπεινώσουν και εξαθλιώσουν πρώτα το σώμα, μετά θα εκμαυλίσουν το πνεύμα και στο τέλος θα ψυχράνουν την καρδιά μέχρις απονέκρωσης.

Ηδη, διακρίνω στον τόπο μου τα πρώτα φανερά δείγματα. Γονείς που δεν μπορούν πια να στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν ή διέκοψαν τις σπουδές των παιδιών και τα στείλαν για δουλειά (ποια δουλεια;), αξιοσέβαστους συνταξιούχους να ψάχνουν στους κάδους ανακύκλισης, τεράστιες ταμπέλες με πωλητήρια σπιτιών και ενοικιαστήρια μαγαζιών, πρώην μαγαζάτορες να διαβιούν μέσα στα σαραβαλάκια τους -ναι, τα έχουν κάνει σπίτι, γραφείο, βιβλιοπωλείο και δεν ξέρω πού πλένονται και αποπατούν.

Τί μπορεί να σκεφτεί ένας άνθρωπος εξαθλιωμένος, άλλο από το πού θα βρει μια μπουκιά φαΐ να θρέψει το κορμί το δικό του και της οικογένειάς του; Είχα ακούσει για το μεγάλο λιμό που είχε πέσει στη χώρα μας -κυρίως στις πόλεις και μάλιστα στην Αθήνα- το 1941-42 και δεν πίστευα ότι μπορεί να ξαναγίνει τέτοιο κακό, να πεθαίνουν οι άνθρωποι από πείνα στη σύγχρονη Ευρώπη, την πολιτισμένη. Μη φέυγω από το θέμα όμως... Μετά την εξαθλίωση του σώματος, έρχεται ο εξανδραποδισμός του πνεύματος, η πλήρης αλλοτρίωση, ο εκμαυλισμός, η υποδούλωση. Υστερα από αυτό, παγώνει η καρδιά, γίνεται πέτρα το συναίσθημα και πάνε περίπατο η αλληλεγγύη και ο ανθρωπισμός. Κυριαρχεί το μίσος, οι -τύποις πλέον- άνθρωποι αλληλομισούνται, αλληλοκαταδίδονται, αλληλοσπαράζονται, χώνεται καθένας στο καβούκι της προσωπικής του μιζέριας γεμάτος φόβο και ενοχές, αντί να ενώσουν τις δυνάμεις τους να πολεμήσουν τον κοινό εχθρό.

Για τούτο, ας αντισταθούμε στα δεινά, ας μη τα αφήσουμε να μας πλησιάσουν, ας διώξουμε το τέρας από τη χώρα μας. Ας θυμηθούμε στην ανάγκη τα ένδοξα παλιά κατορθώματα, Μαραθώνες και Σαλαμίνες, και ας μη γίνουμε η Κερκόπορτα που θα χώσει το Τέρας της Παγκόσμιας Ταπείνωσης στην Ευρώπη. Ηδη, ακούγονται φωνές σοφών (αν δεν ακούσαμε τους προηγούμενους που λέγαν να μη πέσουμε στα δίχτυα του ΔΝΤ) ήδη μιλούν σοφοί άνθρωποι στο Ην. Βασίλειο, στην Αυστρία και σε άλλες χώρες. Φωνές σοφών που αμφισβητούν τις "οδηγίες", τις "συνθήκες" και άλλα φαιδρά που "πρότειναν" οι μη εκλεγμένοι δικτατορίσκοι των Βρυξελλών στους λαούς της Ε.Ε. και που ψήφισαν με ελαφριά καρδιά και χωρίς σκέψη οι ανεγκέφαλοι (ή πουλημένοι, δεν το αποκλείω) δημοκρατικά εκλεγμένοι κυβερνήτες των ευρωπαϊκών χωρών.

Στο κάτω κάτω, ας δοκιμάσουμε. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα κι ένα πιάτο φασολάδα βρίσκεται, όσο και νά'ναι. Τα λαμόγια που τρέφουμε με τους κόπους μιας ζωής, δεν χορταίνουν με φασολάδα, ας το έχουμε κι αυτό υπόψη, από χαβιάρι και πάνω θελουν.. για να μη γράψω ΑΙΜΑ. Ας πράξουμε, ας δράσουμε, όσο έχουμε συνείδηση.

Α! ξέχασα να γράψω για το φόβο και το φορτίο ενοχών. Σιγά τα ωά που θα βγουν κι αποπάνω! Ας κρατήσουν το φόβο για τον εαυτό τους, τους ανήκει, μαζί με τις ενοχές τους -αν έχουν συνείδηση αυτά τα χοντρόπετσα υβρίδια.