Κρίση και Ανατροπή

Γιώργο, καλέ μου άνθρωπε και πρωθυπουργέ*,

Σε είδα στις βραδινές ειδήσεις και στενοχωρήθηκα πολύ. Οχι για όσα έλεγες, ούτε επειδή σκεφτόμουν τον εαυτό μου. Κινητα και ακινητα δεν εχω, μια ψιλοσύνταξη παίρνω, έχω κάνει το σκ@τό παξιμάδι (μετά συγχωρήσεως) εδώ και λίγα χρόνια και έχω συνηθίσει πια στην ολιγάρκεια. Ελάχιστα χρειάζομαι, τα απολύτως απαραίτητα, και αυτά για να τσοντάρω το μικρό παιδί μου που σπουδάζει ακόμα -ψιλοεργαζόμενο. Δεν ξερω αν βρισκομαι σε αυτο που λενε "κατω απο το οριο της φτωχειας", δεν βρεθηκα εδω απο επιλογη, το ατιμο το ΕΣΥ με εφερε και η αδελφικη στοργη, όσα ειχα κερδισει τα ξοδεψα σε γιατρους, δλδ, επειδη δεν συμβαδισα με τη νεα ηθικη -του χρήματος. Αυτα, για να συστηθούμε. :) Λιγο πολυ οσοι με παρακολουθουν τα ξερουν.

Σε είδα λοιπόν και σε λυπήθηκα, όπως λυπάμαι να βλέπω σε κινηματογραφικες ταινίες να έχουν στριμώξει το πρωταγωνιστή στη γωνία του ριγκ και να μη σταματούν να του ρίχνουν μπουνίδια. Κάθε φορά που βλέπω μια τέτοια σκηνή -πράγμα που δεν επιδιώκω αλλά τυχαίνει κάπου κάπου- σκέφτομαι τι άραγε να περνά από το νου του στριμωγμένου, πόσο θα ήθελε π.χ. να (εξ)αφανίσει τον αντίπαλο, πόσα λογαριάζει να του ανταποδώσει, κλπ κλπ, και συχνά το κάνει.

Τότε, με την αντίστροφη δράση, σκάει μύτη η "ανατροπή". Το παληκάρι που τις έφαγε στα γερά, παίρνει τα πάνω του, βρίσκει ένα κόλπο -ή κάτι παρόμοιο τεσπα- και στριμώχνει εκείνο τον αντίπαλο στη γωνία και όλοι το χειροκροτούν. Στο σινεμά, οι κακοί δέρνουν και σκοτώνουν πολλές φορές, ενώ ο καλός (ένας ή περισσότεροι καλοί, εννοείται) δέρνουν ή σκοτώνουν (αν το θεωρεί απαραίτητο ο σκηνοθετης) μια φορά μονάχα, μόνο που η μια φορά αυτή είναι η σημαντική και αυτή που αποδίδει δικαιοσύνη. Η "μια φορά" τους είναι αποτελεσματική, βάζει τα πράγματα στη θέση τους, για τούτο έχουν και την επιδοκιμασία του κόσμου.

Εύχομαι να έχεις στο νου σου κάποια παρόμοια ανατροπή και να μην είναι μονάχα μια λέξη εντυπωσιασμού. Φυσικά, γνωρίζεις πολλά περισσότερα και μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μας τα λες όλα. Δεν μπορώ πάντως να αποφύγω τον πειρασμό να εκθέσω μερικές ανατροπές που περνούν απο το δικό μου μυαλουδάκι:

1. Να υπαγορεύουμε και εμεις τους ορους μας, τους δικους μας ορους, όχι μόνο να δεχόμαστε τους όρους της Ε.Ε. Λιγα ειναι τα (πανάκριβα) προϊόντα που εισάγουμε απο τις χώρες των εταίρων μας; Στην Ε.Ε. πήγαμε ως εταίροι, που σημαίνει ΣΥΝ+εργάτες, ΣΥΝ+εταίροι, ΣΥΝ+μέτοχοι, και όλα τα ΣΥΝ που υπάρχουν. Γιατί τώρα πεφτουμε στο ΥΠΟ; Εμ, διαλύσαν τη Γιουγκοσλαβία (με πρωτοβουλία της Γερμανίας που έτρεξε να "αναγνωρίσει" τους υποτελείς της στο πόλεμο κροατες) και μεις δεν ειπαμε κουβέντα και (εξακολουθουμε να) διατηρούμε εκει περα στρατό, εμ, κάναν αυτο το φρικαλέο πόλεμο στη περιοχή μας και τη γεμίσαν ενα σωρό δηλητηριώδη καρκινογόνα απόβλητα, εμ, δεχόμαστε προκλήσεις απο τη "φιλη χώρα" Τουρκία -έτσι, για να ψωνίζουμε γαλλικους και γερμανικους, κλπ κλπ, εξοπλισμούς- θέλουν τώρα να ζητήσουν τα ρέστα απο εμάς. Μάλιστα κ.κ. συνέταιροι, μια εταιρεία δεν στέκεται μονάχη της, εκτός αν θέλετε κολλαούζους τα (πρωην ανατολικα) φτωχαδάκια να χορεύουν οπως τους παιζετε.

2. Επειδή δεν έχω πεισθεί απολύτως για την ύπαρξη "οικονομικής κρίσης" και νομίζω πως πρόκειται για ένα λεκτικό πυροτέχνημα, θα πρότεινα να αγνοηθουν τα παπαγαλάκια της ΕΕ όσο υψηλά και αν βρίσκονται. Να κοιτάζει καθένας (καθε κράτος, δλδ) τη δουλειά του και ιδίως η Γερμανία που (κατά μερικούς μελετητές που έτυχε να διαβασω) έχει τη μερίδα του λέοντος στο φαινόμενο "οικονομική κρίση".

3. Επειδή υποθέτω ότι όλο αυτό το πατιρντί γίνεται εξαιτίας ενός τραπεζικού "σχεδίου" που αποβλέπει στη κατάργηση του χρήματος (ως νομισμα) με σκοπό το πλήρη έλεγχο των πολιτών, λεω να πατήσουμε πόδι και -αντι να βγουμε εμεις απο την Ε.Ε.- να τους πετάξουμε όλους έξω(!!! πλακα κανω λεμε) τη στιγμή που δεν συνάδουν οι πράξεις των εταιρων με το καταστατικό της Ενωσης. Για να ξαναμελετήσουμε το καταστατικό... Τις συνθήκες... Λέει πουθενά ότι οι πλούσιοι εταίροι και οι... εταιρείες τους, τράπεζες, βιομηχανιες, κλπ, -που γίναν πλουσιοι ξεζουμιζοντας τους φτωχους, εννοειται- πετάνε σα στιμενες λεμονοκουπες εκεινους που εξαιτιας των "μεγαλων" έχουν "μικρύνει";

-->> λεω να παω για υπνο πια... θα μπορουσα να γραφω ωσπου να ξημερωσει...
______________________
* διευκρινίζω ότι η οικειότητα της προσφώνησης εκφράζει στοργή, έτσι το νοιώθω.
ΣΗΜ.1. Πού είναι ο ιπποτης που σκοτωσε το δράκο ΟΕΟ;!
ΣΗΜ.2. Καταλαβαίνω -επειδη το παθαινω καμια φορα, όταν χανομαι αναμεσα στους λογαριασμους και στις αποδειξεις για την εφορια- πως οταν καποιος ειναι στριμωγμένος στο καναβάτσο των ψιλοπροβληματων και αυτα τα μικρα του φαινονται τεραστια δυσκολευεται να αντιμετωπισει τα πραγματικα μεγαλα και να κατεβασει φρεσκιες ιδεες! Ε, αυτο εχουμε παθει. Μπερδευτηκαμε στα ψιλοπράγματα και μας έκαναν να πιστεψουμε οτι ειναι σημαντικα κι ετσι δεν μπορουμε (για την ωρα) να οργανωσουμε την αντισταση μας...