Μάλιστα. Ρίχνω το επίπεδό μου και γράφω γι αυτον το σαχλαμαράκια, που ενας Θεος ξερει πούθε ξεφύτρωσε! Πρωτοφάνηκε στα μέρη μας στις αρχές του '70 και -ό,τι κι αν λέγεται- δεν έγινε δεκτός με πολύ ενθουσιασμό εδώ πέρα. Ιδρωναν οι ζαχαροπλάστες και οι μικρέμποροι να διαφημίζουν τα προϊόντα τους, τυπώνοντας χαρτάκια (φέιγ βολάν τα λέγαν τότε) και μοιράζοντάς τα πόρτα πόρτα, θέλοντας να πείσουν πως είναι υποχρέωση κάθε ερωτευμένου να χαρίζει σοκολάτες σε καρδιόσχημα κουτάκια και χνουδωτά κουκλάκια στο ταίρι του -όλα σε χρώμα ροζ, εννοείται.
Λέγαν πως ήταν εφεύρημα των εμπόρων για τη τόνωση της αγοράς, ήταν και κάτι τι ανώδυνο πολιτικά... Δικτατορία είχαμε και, όσο νά'ναι, ένας ροδαλός άγιος ήταν ό,τι έπρεπε για να ξεχνιέται ο κοσμάκης. Πράγμα ταιριαστό (χέρι χέρι) με τη γνωστή διαφήμιση "με ένα άρλεκιν ξεχνιέμαι". Κάθε οικογένεια είχε κι από έναν αντιφρονούντα -κοντινό ή μακρινό συγγενή, φίλο ή κουμπάρο ή συμμαθητή- που "έβαζε μυαλό" σε κάποιο ξερονήσι και "επρεπε" να τον ξεχάσει. Δώσε βαλεντίνια προϊόντα στο λαό, λοιπόν!
Εφεύρημα των εμπόρων, ξενόφερτο πανηγύρι, φάρμακο τονωτικό της αμνησίας, έτσι λέγαν -τότε. Σήμερα όμως που το ξανασκέφτομαι καλύτερα -και πιο... σφαιρικά!- λέω πως η "γιορτή" αυτή βολεύει κυρίως τους παπάδες και τους "αγνους χριστιανούς". Με ποιο τρόπο; Εξηγούμαι, αμέσως:
Η εμμονή των αγίων Πατέρων της Εκκλησιας και του ποιμνίου τους στην αγνότητα του Χριστού, είναι γνωστή. Τα μοναστήρια είναι γεμάτα παρθένους και παρθένες, στους περισσότερους χριστιανούς ιερείς (εξαιρούνται οι προτεστάντες και μερικοί αιρετικοί ακόμα) απαγορεύεται ο γάμος. Ο χριστιανισμός βάζει πάνω από όλα την αγνότητα του σώματος, δλδ την αγαμία, που τη θεωρεί αγνότητα. Ασχετο αν, στην ουσία, πολύ λίγοι από όσους την κηρύττουν την πετυχαίνουν κιόλας! Αμαρτάνουν, μετανοούν και συγχωρούνται, γιατί ενας καλός χριστιανός πρέπει να ακολουθεί αυτή τη πορεία: αμάρτημα, μετάνοια και άφεση. Απλά πράγματα. Πώς θα λειτουργήσει το μυστήριο της εξομολόγησης, αν δεν αμαρτήσει και πώς, αν δεν αμαρτήσει και μετανοησει για το αμάρτημα, θα συχωρεθεί; ε;
Ο χριστιανισμός διαθέτει δυο περίλαμπρες γιορτές, καταξιωμένες στη συνείδηση όλων των ανθρώπων -ένθεων και μη- κατά τις οποίες γιορτάζεται η Αγάπη: τα Χριστούγεννα και το Αγιον Πάσχα. Μηπως πέφτουν λίγες και εφευρέθηκε ο αη Βαλεντίνος μεγάλη η χάρη του; Μπα, καμμία σχέση. Ο "αγιος" αυτος που εμφανίστηκε χαλαρά ως επινόηση των εμπόρων, απενοχοποιεί τους αγνούς θρησκευόμενους και τους ταγούς τους. Επειδή στην αγαπη τους δεν χωράει άλλη αγάπη από τη λεγόμενη αγνή, όπου περιλαμβάνονται οι αγάπες (αγνές πάντα) των παιδιών προς τους γονείς και τούμπαλιν, η αγάπη μεταξύ αδερφών, συγγενών και φίλων, μεταξύ ανθρώπων που απαγορεύεται (ηθικά, κοινωνικά, κλπ) να ερωτευτούν μεταξύ τους. Η χριστιανική αγάπη αποκλείει τον έρωτα και το σεξ. Οπότε, οι ανυπαντροι, οι ομοφυλόφιλοι, και λοιποί τεχνητά διαχωρισμένοι άνθρωποι και ομάδες ανθρώπων, εκτός. Απαντες λέμε, πλην των μαυροφόρων που την αγάπη αυτή τη νέμονται και τη τσιγγουνεύονται -προς τους άλλους, να εξηγούμαστε. Μη γράψει κανείς για φιλανθρωπίες, κλπ, γιατί θα ανεβάσω κι άλλο ποστ! Πάτε καλύτερα στο μπλογκ του κ. Ροϊδη, που τα γνωρίζει καλά αυτά τα θέματα, να δειτε.
Ετσι λοιπόν, οι μάγοι του Βατικανού (νομιζω οτι απο εκει ξεκινησε ο ντόρος και αν κανω λαθος διαψεύστε με) βγάλαν απο το καπέλο τους μια φαεινή ιδέα, γιατί ιδέα ανθρώπινου μυαλού αποκλείεται να είναι. Ισως και να ζήτησαν οι τοπικοί έμποροι μια χάρη απο τον τότε Πάπα -μπορεί να έγινε κι έτσι- να εμφανίσει έναν άγιο που θα γέμιζε τις τσέπες τους, ο ποντίφηκας να τους έκανε το χατηράκι και -τσουπ!- νάτος νάτος ο Βαλεντίνος!
Με αυτό το κολπάκι μπορουν να γιορτάζουν την αγάπη (την "κατώτερη" αγαπη, όχι την ανώτερη, τη χριστιανική, αυτη που είναι μονάχα για χριστιανούς) και οι δευτεροκλασσάτοι πολίτες, οι αμαρτωλοί και τρισάθλιοι, που έχουν το μυαλό τους μακριά απο την αγνότητα και τα αγνά αισθήματα και (θα εγραφα εδώ και κατι αλλο, αλλα συγκρατηθηκα) αντί να κερδίζουν τη συχώρεση στο διηνεκές, γλιτώνουν τα σπυράκια στα μάγουλα και τον ψυχαναλυτή.
Εμπρος λοιπον, με χαρά, να γιορτάσετε του Αη Βαλεντίνου, να τονώσετε την αγορά, να ικανοποιήσετε τον παπά της ενορίας σας, να φάτε τα σοκολατάκια και να χαϊδέψετε τα χνουδωτά ζωάκια -ολα δωρακια απο το καλό σας κολασμένο ταίρι- και να κοιμηθείτε το βράδυ ευτυχισμένοι και ανάλαφροι: Σήμερα, δείξατε την αγάπη σας τη παράνομη, την αντίχριστη, την άπληστη, τη μουτζουρωμένη! Εμένα, μη μου χαρίζετε τπτ, γιορτάζω κάθε μέρα και θα καταξοδευτείτε. Προτιμώ να σας αγαπώ πολύ και, αν με αγαπάτε κι εσείς λιγουλάκι, με φτάνει. Μου αρκεί και το καθόλου λέμε... Κι αυτό, μια μορφή αγάπης είναι, καταλαβαίνει κανείς πως υπάχει.
Αλήθεια, γιατί στις μέρες μας όλοι θέλουν να αγαπιούνται και κανείς δεν θέλει να αγαπά;
Εχμ... Αυτό είναι τεστ και περιμενω απάντηση! :))
_________________
ΣΗΜ. αν δεν ετυχε να ακουσετε περισυ το επίκαιρο αη_βαλεντίνικο τραγουδακι μου -μεγάλη επιτυχια λέμε!- «Ο έρωτας ανθεί στα κρατητήρια (tango version)» τρέξτε φέτος εδω: -->> http://www.radiobubble.gr/el/audio/3362/tango-version
Λέγαν πως ήταν εφεύρημα των εμπόρων για τη τόνωση της αγοράς, ήταν και κάτι τι ανώδυνο πολιτικά... Δικτατορία είχαμε και, όσο νά'ναι, ένας ροδαλός άγιος ήταν ό,τι έπρεπε για να ξεχνιέται ο κοσμάκης. Πράγμα ταιριαστό (χέρι χέρι) με τη γνωστή διαφήμιση "με ένα άρλεκιν ξεχνιέμαι". Κάθε οικογένεια είχε κι από έναν αντιφρονούντα -κοντινό ή μακρινό συγγενή, φίλο ή κουμπάρο ή συμμαθητή- που "έβαζε μυαλό" σε κάποιο ξερονήσι και "επρεπε" να τον ξεχάσει. Δώσε βαλεντίνια προϊόντα στο λαό, λοιπόν!
Εφεύρημα των εμπόρων, ξενόφερτο πανηγύρι, φάρμακο τονωτικό της αμνησίας, έτσι λέγαν -τότε. Σήμερα όμως που το ξανασκέφτομαι καλύτερα -και πιο... σφαιρικά!- λέω πως η "γιορτή" αυτή βολεύει κυρίως τους παπάδες και τους "αγνους χριστιανούς". Με ποιο τρόπο; Εξηγούμαι, αμέσως:
Η εμμονή των αγίων Πατέρων της Εκκλησιας και του ποιμνίου τους στην αγνότητα του Χριστού, είναι γνωστή. Τα μοναστήρια είναι γεμάτα παρθένους και παρθένες, στους περισσότερους χριστιανούς ιερείς (εξαιρούνται οι προτεστάντες και μερικοί αιρετικοί ακόμα) απαγορεύεται ο γάμος. Ο χριστιανισμός βάζει πάνω από όλα την αγνότητα του σώματος, δλδ την αγαμία, που τη θεωρεί αγνότητα. Ασχετο αν, στην ουσία, πολύ λίγοι από όσους την κηρύττουν την πετυχαίνουν κιόλας! Αμαρτάνουν, μετανοούν και συγχωρούνται, γιατί ενας καλός χριστιανός πρέπει να ακολουθεί αυτή τη πορεία: αμάρτημα, μετάνοια και άφεση. Απλά πράγματα. Πώς θα λειτουργήσει το μυστήριο της εξομολόγησης, αν δεν αμαρτήσει και πώς, αν δεν αμαρτήσει και μετανοησει για το αμάρτημα, θα συχωρεθεί; ε;
Ο χριστιανισμός διαθέτει δυο περίλαμπρες γιορτές, καταξιωμένες στη συνείδηση όλων των ανθρώπων -ένθεων και μη- κατά τις οποίες γιορτάζεται η Αγάπη: τα Χριστούγεννα και το Αγιον Πάσχα. Μηπως πέφτουν λίγες και εφευρέθηκε ο αη Βαλεντίνος μεγάλη η χάρη του; Μπα, καμμία σχέση. Ο "αγιος" αυτος που εμφανίστηκε χαλαρά ως επινόηση των εμπόρων, απενοχοποιεί τους αγνούς θρησκευόμενους και τους ταγούς τους. Επειδή στην αγαπη τους δεν χωράει άλλη αγάπη από τη λεγόμενη αγνή, όπου περιλαμβάνονται οι αγάπες (αγνές πάντα) των παιδιών προς τους γονείς και τούμπαλιν, η αγάπη μεταξύ αδερφών, συγγενών και φίλων, μεταξύ ανθρώπων που απαγορεύεται (ηθικά, κοινωνικά, κλπ) να ερωτευτούν μεταξύ τους. Η χριστιανική αγάπη αποκλείει τον έρωτα και το σεξ. Οπότε, οι ανυπαντροι, οι ομοφυλόφιλοι, και λοιποί τεχνητά διαχωρισμένοι άνθρωποι και ομάδες ανθρώπων, εκτός. Απαντες λέμε, πλην των μαυροφόρων που την αγάπη αυτή τη νέμονται και τη τσιγγουνεύονται -προς τους άλλους, να εξηγούμαστε. Μη γράψει κανείς για φιλανθρωπίες, κλπ, γιατί θα ανεβάσω κι άλλο ποστ! Πάτε καλύτερα στο μπλογκ του κ. Ροϊδη, που τα γνωρίζει καλά αυτά τα θέματα, να δειτε.
Ετσι λοιπόν, οι μάγοι του Βατικανού (νομιζω οτι απο εκει ξεκινησε ο ντόρος και αν κανω λαθος διαψεύστε με) βγάλαν απο το καπέλο τους μια φαεινή ιδέα, γιατί ιδέα ανθρώπινου μυαλού αποκλείεται να είναι. Ισως και να ζήτησαν οι τοπικοί έμποροι μια χάρη απο τον τότε Πάπα -μπορεί να έγινε κι έτσι- να εμφανίσει έναν άγιο που θα γέμιζε τις τσέπες τους, ο ποντίφηκας να τους έκανε το χατηράκι και -τσουπ!- νάτος νάτος ο Βαλεντίνος!
Με αυτό το κολπάκι μπορουν να γιορτάζουν την αγάπη (την "κατώτερη" αγαπη, όχι την ανώτερη, τη χριστιανική, αυτη που είναι μονάχα για χριστιανούς) και οι δευτεροκλασσάτοι πολίτες, οι αμαρτωλοί και τρισάθλιοι, που έχουν το μυαλό τους μακριά απο την αγνότητα και τα αγνά αισθήματα και (θα εγραφα εδώ και κατι αλλο, αλλα συγκρατηθηκα) αντί να κερδίζουν τη συχώρεση στο διηνεκές, γλιτώνουν τα σπυράκια στα μάγουλα και τον ψυχαναλυτή.
Εμπρος λοιπον, με χαρά, να γιορτάσετε του Αη Βαλεντίνου, να τονώσετε την αγορά, να ικανοποιήσετε τον παπά της ενορίας σας, να φάτε τα σοκολατάκια και να χαϊδέψετε τα χνουδωτά ζωάκια -ολα δωρακια απο το καλό σας κολασμένο ταίρι- και να κοιμηθείτε το βράδυ ευτυχισμένοι και ανάλαφροι: Σήμερα, δείξατε την αγάπη σας τη παράνομη, την αντίχριστη, την άπληστη, τη μουτζουρωμένη! Εμένα, μη μου χαρίζετε τπτ, γιορτάζω κάθε μέρα και θα καταξοδευτείτε. Προτιμώ να σας αγαπώ πολύ και, αν με αγαπάτε κι εσείς λιγουλάκι, με φτάνει. Μου αρκεί και το καθόλου λέμε... Κι αυτό, μια μορφή αγάπης είναι, καταλαβαίνει κανείς πως υπάχει.
Αλήθεια, γιατί στις μέρες μας όλοι θέλουν να αγαπιούνται και κανείς δεν θέλει να αγαπά;
Εχμ... Αυτό είναι τεστ και περιμενω απάντηση! :))
_________________
ΣΗΜ. αν δεν ετυχε να ακουσετε περισυ το επίκαιρο αη_βαλεντίνικο τραγουδακι μου -μεγάλη επιτυχια λέμε!- «Ο έρωτας ανθεί στα κρατητήρια (tango version)» τρέξτε φέτος εδω: -->> http://www.radiobubble.gr/el/audio/3362/tango-version
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου