Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή:Ο μεγάλος Μαθηματικός(1873-1950) via Stazybo Horn
Αναρωτιέμαι τι άραγε να συμβαίνει, τι να σημαίνει αυτό το όψιμο ενδιαφέρον.
Αλλαξε κάτι προς όφελος των ελλήνων επιστημόνων που πρέπει να εκπατρίζονται για να ζήσουν και -συχνότατα- να διαπρέψουν; Η μαμά Ελλάς (και οι κυβερνήτες της) έχουν κάνει κάτι τι το ελάχιστο προς τη κατεύθυνση της αναγνώρισης των παιδιών αυτών ως νομίμων ή εξακολουθούν να θεωρούνται νόθα όσα παιδιά προσπαθούν χωρίς μίζες, ρουσφέτια και λαδώματα;
Αντε, να σιαχτεί κι ένα πανεπιστήμιο "Καραθεοδώρειο" στη Κομοτηνή, άντε να στηθεί ένας αδριάντας, να χτιστεί ένα μουσείο. Μια ακόμα επανάληψη της γνωστής ταινίας «Ενας ήρωας με παντούφλες», όπου κονομάνε οι ξύπνιοι. Το παραμύθι δεν τελειώνει στη χώρα μας. Ζούμε μέσα στο παραμύθι που μας πουλάνε φτηνά. Δεν είναι ότι το αγοράζουμε επειδή είναι φτηνό, μας αρέσει κιόλας. Γουστάρουμε, πώς το λένε!
-->> τα όσα γράφω έχουν άμεση συγγένεια, εξ αίματος και όχι εξ αγχιστείας. Η λαμογιά αντιμάχεται την ειλικρίνεια, το νταηλίκι κοντράρει με το θάρρος, το "άρπαξε να φας και κλέψε νά 'χεις" εξακολουθεί να βρισκεται στην πρώτη θέση των ρητών επιβίωσης -και όχι απλής επιβίωσης, με τα όλα της, τις βίλλες, τα χτήματα, τα γραφεία, τους καμπινέδες, τις πισίνες, τις σάουνες και τα τζάκια. Αλλιώς, πού βρέθηκαν τόσα τζάκια; Η κοροϊδία δεν έχει τέλος, αλλά είπαμε: μας αρέσει, βρε παιδί μου!
-->> επειδή μπορεί να ρωτήξει κάποιος γιατί (εξακολουθώ να) μένω εδώ, έχω απαντήσει ήδη αρκετές φορές ότι μου αρέσει το κλίμα, άσε που έχω χαρακτήρα ρηξικέλευθο!
Αντε, να σιαχτεί κι ένα πανεπιστήμιο "Καραθεοδώρειο" στη Κομοτηνή, άντε να στηθεί ένας αδριάντας, να χτιστεί ένα μουσείο. Μια ακόμα επανάληψη της γνωστής ταινίας «Ενας ήρωας με παντούφλες», όπου κονομάνε οι ξύπνιοι. Το παραμύθι δεν τελειώνει στη χώρα μας. Ζούμε μέσα στο παραμύθι που μας πουλάνε φτηνά. Δεν είναι ότι το αγοράζουμε επειδή είναι φτηνό, μας αρέσει κιόλας. Γουστάρουμε, πώς το λένε!
Ποστ μέσα στο ποστ (αλά enteka)
Είδα και στο κανάλι της Βουλής σήμερα το απόγευμα την τιμητική συνεδρίαση προς τους παραολυμπιονίκες, τους αναπήρους αθλητές δλδ. Αραγε, αν δεν είχαν κερδίσει μετάλλεια και αν δεν υπήρχε το προηγούμενο με τους ντοπαρισμένους αρτιμελείς αθλητές, θα γινόταν τόσος ντόρος;
Τα δικά μου μετάλλεια, όλα χρυσά, τα προσφέρω σε όλους τους αθλητές της Ζωής, σε όσους πάσχουν, υποφέρουν, αγωνίζονται, αναπήρους και αρτιμελείς.
..μετά από αυτή τη σεμνή τελετή, θα αλλάξει κάτι στις ράμπες των πεζοδρομίων; Θα πάψουν να τις κλείνουν οι αετονύχηδες της ασφάλτου;
-->> τα όσα γράφω έχουν άμεση συγγένεια, εξ αίματος και όχι εξ αγχιστείας. Η λαμογιά αντιμάχεται την ειλικρίνεια, το νταηλίκι κοντράρει με το θάρρος, το "άρπαξε να φας και κλέψε νά 'χεις" εξακολουθεί να βρισκεται στην πρώτη θέση των ρητών επιβίωσης -και όχι απλής επιβίωσης, με τα όλα της, τις βίλλες, τα χτήματα, τα γραφεία, τους καμπινέδες, τις πισίνες, τις σάουνες και τα τζάκια. Αλλιώς, πού βρέθηκαν τόσα τζάκια; Η κοροϊδία δεν έχει τέλος, αλλά είπαμε: μας αρέσει, βρε παιδί μου!
-->> επειδή μπορεί να ρωτήξει κάποιος γιατί (εξακολουθώ να) μένω εδώ, έχω απαντήσει ήδη αρκετές φορές ότι μου αρέσει το κλίμα, άσε που έχω χαρακτήρα ρηξικέλευθο!
6 σχόλια:
Κοίταξε να δεις, χρειάζεται προσπάθεια για να είσαι σωστός, είτε είσαι ΒιΑιΠι, είτε είσαι απλός πολίτης.
Πάντως συνήθως προσθέτω έναν ακόμα λόγο: Η φυγή είναι δείγμα αδυναμίας.
Για τη φυγή, δεν είμαι σίγουρη τώρα που το καταλαβαίνω καλύτερα πως τόσα χρόνια χάθηκαν τζάμπα και βερεσέ. Για τούτο δεν εμπόδισα το πρώτο παιδί να φύγει και να εγκατασταθεί σε άλλη χώρα και, αν θέλει και το δεύτερο, δεν πρόκειται να το εμποδίσω επίσης. Η Ελλάδα είναι καλή για διακοπές, όλα τα υπόλοιπα είναι απλές οδοντόκρεμες.
Ναι, μπορώ σήμερα να ομολογήσω ότι μετανοιώνω. Ισως είναι (τι "ισως"; σίγουρα!) το μόνο πράγμα για το οποίο μετανοιώνω. Τα εμπόδια που μπαίνουν (οι τρικλοποδιές που βάζουν οι ασχετίλες δλδ με αρωγό το δημ. τομεα) είναι πολύ ψυχοφθόρα. Θα πει κανείς ότι έτσι απόχτησα γερό στομάχι και γερό χαρακτήρα, ευχαριστώ, θα προτιμούσα κάτι σε πιο γερό π.χ. σε... κομπόδεμα!!! Με τις ιδέες που κατέβασα και με τη δουλειά που έχω πατήσει λέμε αν ζούσα οπουδήποτε αλλού τουλάχιστον θα μου το είχαν αναγνωρίσει.
Πικρία; Μπα, μια αλήθεια ακόμα.
Μα... διακοπές δεν είν' η ζωή;
Όσο η ζωή μου είναι βιώσιμη τα υπόλοιπα με αφήνουν παγερά διάφορο Ροδιά μου. Προτιμώ να προσπαθήσω να βάλω ένα λιθάρι αντί να φύγω. Κατά τα άλλα δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με "αντίτιμα" ούτε αισθάνομαι κάποιο λόγο για τον οποίο θα ήθελα να φύγω, ούτε καν η πρόταση για 4πλάσιο μισθό δε με δελέασε ;)
μα... είναι βιώσιμος ο τρόπος ζωής εδώ τελικά; Οταν όπου και να πας βρισκεις έναν υπαλληλάκο να φέρεται με ύφος 800 μανδαρίνων... όταν ντρέπεσαι να απαντήσεις στους ξένους φίλους που λένε ανέκδοτα για τη κυβέρνηση της χώρας σου... όταν θέλεις να ανοίξει η γη να σε καταπιεί από τη ντροπή σου για όλα όσα συμβαίνουν εδώ πέρα... όταν νοιώθεις πως φταίς κι εσύ, αλλά δεν μπορείς να βρεις τρόπο να το εξηγήσεις αυτό ούτε στον εαυτό σου... Πού φταίω, βρε παιδί μου, π.χ. για το Βατοπέδιο;
κλπ κλπ κλπ
Σήμερα είμαι ντάουν, βαρέθηκα λέμε ΑΜΑΝ πια
..όσο για μένα, αρνήθηκα κάτι τι μεγαλύτερο και σπουδαιότερο από 4πλάσιο μισθό, αλλά πάνε πολλά πολλά χρονάκια από τότε..
Γιατί δεν είναι; Δεν βλέπω να μην ζούμε! Δε δίνω ιδιαίτερη σημασία στον υπάλληλο, άσε που δεν τον βρίσκω και όπου πάω... μια στο τόσο, όπως και παντού, τον βρίσκω. Δεν ντρέπομαι να απαντήσω στους ξένους μιας και λέω κι εγώ ανέκδοτα και για τη δική μου κυβέρνηση αλλά και για τη δική τους, άσε που ούτε μου καίγεται καρφάκι γιατί δεν ευθύνομαι και για δαύτη! Ούτε ντρέπομαι φυσικά γιατί δεν φταίω για όλα, αλλά ευθύνη έχω για όσα κάνω και είμαι απόλυτα περίφανος για δαύτα.
Δημοσίευση σχολίου