Α! ξέχασα. Σήμερα γιορτάζουμε το πολυτεχνείο, πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης ή από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα κατέβασ' το καπέλο σου να μη βραχεί η ομπρέλα, κλπ παροιμιώδεις φράσεις, εκτός από τη φρασούλα μακαρόνι «κλέψε το κουστουμάκι του συμπολίτη σου, αυτουνού που τον έχεις ήδη χεσμένο αλλά που θέλεις να ταπεινώσεις κι άλλο, αυτουνού που φοβάσαι μη ξεμπροστιάσει τις πομπές σου και τα χάλια σου, κόψτο ράψτο και φέρτο στα μέτρα σου, να ντρέπεται και να σιχαίνεται να το ξαναφορέσει».
Ετσι λοιπόν, για μένα το "Πολυτεχνείο" έγινε πολυτεχνειάκι και δεν περνώ ούτε απέξω εδώ και μερικά χρονάκια και φέτος δε θα περνούσα με τπτ λέμε γιατί ντρέπομαι το μικρούλη Διομήδη που έζησα λεπτό λεπτό το σκοτωμό του στην άσφαλτο, σαν τραγί τον φάγαν, από το μηχανάκι κατευθείαν στο Παράδεισο ο μικρούλης -ο Μεγάλος. Δεν έζησε να χαλαστεί ή να φτιαχτεί σαν τους πολλούς ή να φτιάξει με το λιθαράκι του το αύριο που περιμέναμε τότε.
Το αύριο ήρθε βεβαίως και ακόμα έρχεται, όλο έρχεται, Ε-Ε-Ερχεται κι αυτό σαν τον Καραμανλή από το αεροδρόμιο και σαν τον Ανδρέα από τον Καναδά, όλοι απέξω έρχονται οι Προφήτες γιαυτό ουδείς προφήτης στον τόπο του μέχρι που λέω να μεταναστέψω μήπως γινώ προφητέσσα λέμε, αν και όλα αυτά δεν τα γουστάρω επειδή άμα τα γουστάριζα δεν θα ήμουν εδώ, δεν θα με κρατούσε ούτε το κλίμα λέμε.
Οχι το κλήμα που ήταν κοντό και τόφαγε ο γάιδαρος, ούτε τα διάφορα κλίματα (πολιτικά, καλλιτεχνικά, κλπ, που είναι μάλλον ρεύματα ακολουθούμενα από μονίμως γριπιασμένους) που διαμορφώνονται στη μικρή γειτονιά του πλανήτη που λέγεται Ελλάδα, αλλά το άλλο κλίμα, το φυσικό, αυτό που οι τρομολάγνοι όλο το καταστρέφουν και συγκεντρώνουν εκεί, στην αποτροπή καταστροφών και κλιματικών αλλαγών, όλο το μένος και την οργή του κοσμάκη και ο κοσμάκης τα χάβει και κόβει το τσιγάρο επειδή πείστηκε πως πρόκειται για την υγεία του και ότι δεν είναι αυτές οι απαγορεύσεις μια κατάφωρη εισβολή στα δικαιώματά του και στην ιδιωτικότητά του μέχρι να του κόβουν λίγο λίγο όλα όσα γουστάρει και μέχρι να του κόψουν ακόμα και την αφόδευση -«μόνο τρεις με πέντε στον καμπινέ για να σώσουμε την Ψυττάλεια», θα λένε αύριο μεθαύριο, αλλά ίσαμε τότε υποθέτω να είμαι θανούσα και ταφοπλακωμένη, Αμήν, και να μην έχω φύγει με το σκατό σε αναμονή εξόδου από το κόλον έντερον.
Σήμερα όμως ζω ακόμα και απολαμβάνω τις εκκλήσεις φρικιών -φρικιούσα τα μάλα λέμε- να επικαλούνται αγώνες υπέρ Ελευθερίας και μόνο που δε φτάσαν ίσαμε το αμαρτωλό εικοσιένα του Παλαιών Πατρών γερμανού, ούτε στο δοξασμένο σαρανταένα του Χίτλερ -γερμανός και αυτός γαρ.
Κατά τα άλλα, η νεολαία ανέκαθεν αυτοκτονούσε, με κινίνο τα παλιά χρόνια μια κάποια Κλειώ είχε κατεβάσει δυο σωληνάρια στον 13χρονο καταπιώνα της ένεκα του έρωτα ενός κάποιου Γιώργου, αλλά τη γλίτωσε στο παρατσάκ και η μάνα της δεν τη ξανάστειλε σχολείο να μη διαφθαρεί περισσότερο. Φτηνά τη γλίτωσε πράγματι, την είδα μια μέρα πριν κάτι χρόνια καθαρίστρια σε ένα υπουργείο, τώρα θα είναι συνταξιούχα -αν ζει, που το εύχομαι- με άντρα υδραυλικό, παιδιά μπόλικα, εγγόνια στο περίμενε και πολλά παράπονα και έβαλα τύψεις στο νου μου επειδή δεν κάναμε τπτ οι συμμαθητές να διορθώσουμε τη γνώμη της μάνας της για το σχολείο και δεν τολμώ να δω στα μάτια τα σημερνά παιδιά που κάτι κάνουν, για κάτι καλύτερο πασχίζουν, και τα λένε πρεζόνια και άχρηστα και χαλασμένη νεολαία -οι ποιοί;- οι απατεώνες και τα όρνια. Αυτά και καλά Κούλουμα, μόλις περάσει η Αποκριά με τα σουβλάκια και τα μασκαρέματα.
-->> η Ρήση λέει «μη ρίχνετε τα Αγια στα σκυλιά», αλλά δεν λέει τι γίνεται όταν τα σκυλιά πέφτουν πάνω στα Αγια από μόνα τους χωρίς να τους τα ρίχνει κανείς κι έτσι καλό είναι -λέμε τώρα- να τα φυλάμε τα Αγια στην καρδιά μας, όπου τα σκυλιά δεν έχουν πρόσβαση, παρεκτός αν τα συχωρνάμε και λέμε π.χ. «τι να κάνουν κι αυτά; συμπεριφέρονται σύμφωνα με τη φύση τους» κλπ κλπ χαζοκουβέντες ηλιθίων γερόντων, που όταν έβλεπαν το «Θυρωρό της νύχτας» έριχναν τούφες στο σινεμά ή, όσοι δεν κοιμόντουσαν, μάλλον γουστάριζαν πολύ τις φάσεις με τα μπουτάκια της καημένης Μισέλ.
-->> ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙΣ, ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ. Ναι, αλλά το θέμα παραμένει: Πού ζεις και πού οδηγείς και, κυρίως, ποιούς οδηγείς; ΑΝ ζεις, πράγμα για το οποίο (έχω σημαντικούς λόγους να) αμφιβάλλω. Γιατί, αν ζούσες πραγματικά, τι λόγο θα είχαν να συνεχίζονται οι κοινωνικές εξεγέρσεις; Το "νόημά" σου παραποιήθηκε, διαστρεβλώθηκε, κάθε χρόνο το χαλάνε λίγο ακόμα, προσθαφαιρώντας καλλιγραφικές τζιριτζάντουλες, ώσπου να έρθουν μέρες που "ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ" να σημαίνει συντηρητικούρα και εθνικοσύνη, ώσπου στο όνομά σου να πλακώσουν τπτ μελλοντικοί σωτήρες -ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ, φτύνω στον κόρφο μου τώρα!
-->> ΑΜΑΝ και ΟΥΦΦΦΦΦΦ
...αλήθεια, το όνομα ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ έχει πατενταριστεί ή θα μας το φάει κάνας τυροκόμος ή κατασκευαστής τσίπουρου;
Update-->> Θυμήθηκα μερικά παλιότερα ποστάκια, ρίξτε μια ματιά:-->>
-->> Πέμπτη, Νοέμβριος 16, 2006: το Πολυτεχνείο: πόση αλήθεια και πόσο μύθος
-->> Πέμπτη, Νοέμβριος 16, 2006: ΤΙ ΓΙΝΟΤΑΝ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1973 ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠ' ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
-->> Πέμπτη, Νοέμβριος 16, 2006: ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ (από το indymedia.org)
-->> Παρασκευή, Νοέμβριος 17, 2006: ΥΠΟΘΗΚΕΣ παπ+πατ αυτόχθων σουρρεαλισμός
-->> Σάββατο, Νοέμβριος 18, 2006: Το ΟΡΑΜΑ είναι ΕΝΑ και διαχρονικό: Μυαλό καθαρό
-->> Σάββατο, 17 Νοέμβριος 2007: 600 post - Λαμπρος Τζιανος
-->> Σάββατο, 17 Νοέμβριος 2007: η κουκουλα του Γιαγκουλα
-->> Σάββατο, 17 Νοέμβριος 2007: διαχρονικα αιτηματα
-->> Κυριακή, 18 Νοέμβριος 2007: ο Αλλιεντε και ο Σεφερης μιλουν εναντιον της ολιγαρχιας οπου γης (videos)
Ετσι λοιπόν, για μένα το "Πολυτεχνείο" έγινε πολυτεχνειάκι και δεν περνώ ούτε απέξω εδώ και μερικά χρονάκια και φέτος δε θα περνούσα με τπτ λέμε γιατί ντρέπομαι το μικρούλη Διομήδη που έζησα λεπτό λεπτό το σκοτωμό του στην άσφαλτο, σαν τραγί τον φάγαν, από το μηχανάκι κατευθείαν στο Παράδεισο ο μικρούλης -ο Μεγάλος. Δεν έζησε να χαλαστεί ή να φτιαχτεί σαν τους πολλούς ή να φτιάξει με το λιθαράκι του το αύριο που περιμέναμε τότε.
Το αύριο ήρθε βεβαίως και ακόμα έρχεται, όλο έρχεται, Ε-Ε-Ερχεται κι αυτό σαν τον Καραμανλή από το αεροδρόμιο και σαν τον Ανδρέα από τον Καναδά, όλοι απέξω έρχονται οι Προφήτες γιαυτό ουδείς προφήτης στον τόπο του μέχρι που λέω να μεταναστέψω μήπως γινώ προφητέσσα λέμε, αν και όλα αυτά δεν τα γουστάρω επειδή άμα τα γουστάριζα δεν θα ήμουν εδώ, δεν θα με κρατούσε ούτε το κλίμα λέμε.
Οχι το κλήμα που ήταν κοντό και τόφαγε ο γάιδαρος, ούτε τα διάφορα κλίματα (πολιτικά, καλλιτεχνικά, κλπ, που είναι μάλλον ρεύματα ακολουθούμενα από μονίμως γριπιασμένους) που διαμορφώνονται στη μικρή γειτονιά του πλανήτη που λέγεται Ελλάδα, αλλά το άλλο κλίμα, το φυσικό, αυτό που οι τρομολάγνοι όλο το καταστρέφουν και συγκεντρώνουν εκεί, στην αποτροπή καταστροφών και κλιματικών αλλαγών, όλο το μένος και την οργή του κοσμάκη και ο κοσμάκης τα χάβει και κόβει το τσιγάρο επειδή πείστηκε πως πρόκειται για την υγεία του και ότι δεν είναι αυτές οι απαγορεύσεις μια κατάφωρη εισβολή στα δικαιώματά του και στην ιδιωτικότητά του μέχρι να του κόβουν λίγο λίγο όλα όσα γουστάρει και μέχρι να του κόψουν ακόμα και την αφόδευση -«μόνο τρεις με πέντε στον καμπινέ για να σώσουμε την Ψυττάλεια», θα λένε αύριο μεθαύριο, αλλά ίσαμε τότε υποθέτω να είμαι θανούσα και ταφοπλακωμένη, Αμήν, και να μην έχω φύγει με το σκατό σε αναμονή εξόδου από το κόλον έντερον.
Σήμερα όμως ζω ακόμα και απολαμβάνω τις εκκλήσεις φρικιών -φρικιούσα τα μάλα λέμε- να επικαλούνται αγώνες υπέρ Ελευθερίας και μόνο που δε φτάσαν ίσαμε το αμαρτωλό εικοσιένα του Παλαιών Πατρών γερμανού, ούτε στο δοξασμένο σαρανταένα του Χίτλερ -γερμανός και αυτός γαρ.
Κατά τα άλλα, η νεολαία ανέκαθεν αυτοκτονούσε, με κινίνο τα παλιά χρόνια μια κάποια Κλειώ είχε κατεβάσει δυο σωληνάρια στον 13χρονο καταπιώνα της ένεκα του έρωτα ενός κάποιου Γιώργου, αλλά τη γλίτωσε στο παρατσάκ και η μάνα της δεν τη ξανάστειλε σχολείο να μη διαφθαρεί περισσότερο. Φτηνά τη γλίτωσε πράγματι, την είδα μια μέρα πριν κάτι χρόνια καθαρίστρια σε ένα υπουργείο, τώρα θα είναι συνταξιούχα -αν ζει, που το εύχομαι- με άντρα υδραυλικό, παιδιά μπόλικα, εγγόνια στο περίμενε και πολλά παράπονα και έβαλα τύψεις στο νου μου επειδή δεν κάναμε τπτ οι συμμαθητές να διορθώσουμε τη γνώμη της μάνας της για το σχολείο και δεν τολμώ να δω στα μάτια τα σημερνά παιδιά που κάτι κάνουν, για κάτι καλύτερο πασχίζουν, και τα λένε πρεζόνια και άχρηστα και χαλασμένη νεολαία -οι ποιοί;- οι απατεώνες και τα όρνια. Αυτά και καλά Κούλουμα, μόλις περάσει η Αποκριά με τα σουβλάκια και τα μασκαρέματα.
-->> η Ρήση λέει «μη ρίχνετε τα Αγια στα σκυλιά», αλλά δεν λέει τι γίνεται όταν τα σκυλιά πέφτουν πάνω στα Αγια από μόνα τους χωρίς να τους τα ρίχνει κανείς κι έτσι καλό είναι -λέμε τώρα- να τα φυλάμε τα Αγια στην καρδιά μας, όπου τα σκυλιά δεν έχουν πρόσβαση, παρεκτός αν τα συχωρνάμε και λέμε π.χ. «τι να κάνουν κι αυτά; συμπεριφέρονται σύμφωνα με τη φύση τους» κλπ κλπ χαζοκουβέντες ηλιθίων γερόντων, που όταν έβλεπαν το «Θυρωρό της νύχτας» έριχναν τούφες στο σινεμά ή, όσοι δεν κοιμόντουσαν, μάλλον γουστάριζαν πολύ τις φάσεις με τα μπουτάκια της καημένης Μισέλ.
-->> ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙΣ, ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ. Ναι, αλλά το θέμα παραμένει: Πού ζεις και πού οδηγείς και, κυρίως, ποιούς οδηγείς; ΑΝ ζεις, πράγμα για το οποίο (έχω σημαντικούς λόγους να) αμφιβάλλω. Γιατί, αν ζούσες πραγματικά, τι λόγο θα είχαν να συνεχίζονται οι κοινωνικές εξεγέρσεις; Το "νόημά" σου παραποιήθηκε, διαστρεβλώθηκε, κάθε χρόνο το χαλάνε λίγο ακόμα, προσθαφαιρώντας καλλιγραφικές τζιριτζάντουλες, ώσπου να έρθουν μέρες που "ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ" να σημαίνει συντηρητικούρα και εθνικοσύνη, ώσπου στο όνομά σου να πλακώσουν τπτ μελλοντικοί σωτήρες -ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ, φτύνω στον κόρφο μου τώρα!
-->> ΑΜΑΝ και ΟΥΦΦΦΦΦΦ
...αλήθεια, το όνομα ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ έχει πατενταριστεί ή θα μας το φάει κάνας τυροκόμος ή κατασκευαστής τσίπουρου;
Update-->> Θυμήθηκα μερικά παλιότερα ποστάκια, ρίξτε μια ματιά:-->>
-->> Πέμπτη, Νοέμβριος 16, 2006: το Πολυτεχνείο: πόση αλήθεια και πόσο μύθος
-->> Πέμπτη, Νοέμβριος 16, 2006: ΤΙ ΓΙΝΟΤΑΝ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1973 ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠ' ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
-->> Πέμπτη, Νοέμβριος 16, 2006: ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ (από το indymedia.org)
-->> Παρασκευή, Νοέμβριος 17, 2006: ΥΠΟΘΗΚΕΣ παπ+πατ αυτόχθων σουρρεαλισμός
-->> Σάββατο, Νοέμβριος 18, 2006: Το ΟΡΑΜΑ είναι ΕΝΑ και διαχρονικό: Μυαλό καθαρό
-->> Σάββατο, 17 Νοέμβριος 2007: 600 post - Λαμπρος Τζιανος
-->> Σάββατο, 17 Νοέμβριος 2007: η κουκουλα του Γιαγκουλα
-->> Σάββατο, 17 Νοέμβριος 2007: διαχρονικα αιτηματα
-->> Κυριακή, 18 Νοέμβριος 2007: ο Αλλιεντε και ο Σεφερης μιλουν εναντιον της ολιγαρχιας οπου γης (videos)
4 σχόλια:
Mε στενοχωρει που το απαξιωνεις τοσο πολυ.
Δεν το απαξιώνω καθόλου, Αδαμαντια, ίσα ίσα το φέρνω στα μέτρα του. Διάβασε πιο προσεκτικά το κείμενο, αν θέλεις.
Αυτό που στενοχωρεί εμένα είναι το ότι γίνονται ένα σωρό φανφάρες προς τιμή ενός γεγονότος που σήμαινε την κορυφαία εξέγερση μέσα σε καθεστώς ολοκληρωτισμού και παράλληλα γίνονται ένα σωρό απαξιωτικές πράξεις (και νομοθετικά διατάγματα) εναντίον σημερινών καταστάσεων, σημερινών διαμαρτυριών πολιτών που εξεγείρονται, όπως π.χ. οι καταλήψεις των σχολείων με συγκεκριμένα αιτήματα, η απεργια πείνας των φυλακισμένων με συγκεκριμένα αιτήματα, κλπ κλπ
Το ότι σήμερα το καθεστώς δεν είναι δικτατορία, δεν σημαίνει ότι τα αιτήματα της κοινωνίας είναι ψεύτικα ή ότι δεν πρέπει να ικανοποιούνται. Το αντίθετο θα έλεγα πως χρειάζεται: επειδή ακριβώς ζούμε (ή υποτίθεται ότι ζούμε, ή αν θέλουμε να λέμε ότι ζούμε) σε ένα ελεύθερο καθεστώς, τι εμποδίζει το καθεστώς αυτό, τη δημοκρατική Πολιτεία δλδ, να συμπεριφέρεται όμορφα και δημοκρατικά στους πολίτες; Λιβανίζουμε το Πολυτεχνείο κι από την άλλη στέλνουμε τα ΕΜΑΚ στις πορείες των πεινασμένων συνταξιούχων, λιβανίζουμε το Πολυτεχνείο και ανεχόμαστε -ως κοινωνία και ως Πολιτεία- να υπάρχουν άθλιες συνθήκες στις φυλακές, λιβανίζουμε το Πολυτεχνείο και κυνηγάμε τους μαθητές -τα συνομήλικα παιδιά με εκείνα που θυσιάστηκαν τότε- που κάνουν κατάληψη στα σχολεία μήπως βελτιωθούν οι συνθήκες στην Παιδεία και στα σχολικά κτίρια, κλπ κλπ
Οπως βλέπεις, το Πολυτεχνείο δεν απαξιώνεται με τπτ, αυτό που απαξιώνεται είναι η τωρινή υποκριτική συμπεριφορά μας, ως Πολιτείας και πολιτών. Ετσι, φέτος αποφάσισα να μη λιβανίσω και'γώ ξανά και να βάλω το λιθαράκι μου για σκέψη. :)
Kαθε εποχη εχει τα δικα της αιτηματα. Το να τιμας ενα ιστορικο γεγονος σαν το Πολυτεχνειο το κανεις κυριως για να μαθαινουν τα νεα παιδια τι σημαινει αγωνας. Οι πολιτικοι καθε φορα ιδιοι ειναι.
Κι ο Παπαδοπουλος τοτε εβαζε στεφανι στο μνημειο των Αγωνιστων του 40. Η τοτε γενια ομως ειχε παρει πολλα μαθηματα απ΄αυτους.
Υπαρχει μια ταση απαξιωσης γενικοτερα της 17/11 που επιμενω με στενοχωρει. Οπως και ναχει χαρηκα για τη συζητηση που ειχαμε.
Τότε ο αντίπαλος ήταν ορατός και ο δρόμος της αντίστασης σαφής.
Θίασος καραγκιόζηδων ο οχτρός όπως ο Παττακός π.χ., μερικοί σίγουρα και στο pay roll (πέη ρολ) της CIA, αλλά παρά την ανυπαρξία τους έβαλαν τους πάντες στον γύψο.
Τώρα; Πως αντιμετωπίζεις τον σημερινό ημι-αόρατο εχθρό;
(Α, μην το ξεχάσω, στο καμπινέ δια χονδρό ΜΟΝΟ μεταξύ 16.30 - 17.00. Εμπρός να σώσουμε την Ψυτάλειά μας!)
Δημοσίευση σχολίου