Σελίδες

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Γιατί βαριέμαι να διαβάζω μυθιστορήματα;

Αυτό το πρόβλημα αντιμετωπίζω τα τελευταία 7-8 χρόνια. Μου είναι αδύνατο να διαβάσω μυθιστόρημα. Τα βιβλία που με έλκουν είναι όσα αναφέρονται σε επιστημονικά θέματα και προτιμώ να διαβάζω διηγήματα, να μελετήσω ακόμα και... λεξικά ή και ισολογισμούς εταιρειών(!) αντί για ένα σύγχρονο μυθιστόρημα! Εξαίρεση αποτέλεσε «η Πιανίστρια» της Ελφρίντε Γέλινεκ και καναδυοτρία ακόμα. Ξαναδιαβάζω ευχάριστα μερικά παλιά δοκιμασμένα έργα σημαντικών συγγραφέων, όπου ανακαλύπτω καινούργια στοιχεία: Τα διαβάζω εντελώς διαφορετικά από τις πρώτες αναγνώσεις, τότε που ήμουν πολύ νεότερη.

Βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη θέση, επειδή υποσχέθηκα σε ένα φίλο να διαβάσω το μυθιστόρημα του Εκο «Το νησί της προηγούμενης μέρας» και κατάφερα να φτάσω μέχρι τη σελίδα 137 κι έχει περάσει κιόλας ένας μήνας... Ανιαρό το βρίσκω -για τα γούστα μου, εννοείται. Τον Εκο τον βαριέμαι αφάνταστα, το «Εκκρεμές του Φουκό» το επέστρεψα πίσω στο βιβλιοπωλείο, αφού για μια βδομάδα λιβάνιζα τη σελίδα δέκα και δεν έλεγα να πάω παρακάτω!

Υποσχέθηκα επίσης και σε μια φίλη συγγραφέα να διαβάσω το βιβλίο της, αλλά έφτασα μέχρι τη σελίδα 48 και πάπαλα! Το εγκατέλειψα. Οταν με πήρε να με ρωτήσει πώς μου φάνηκε, τι να κάνω, είπα την αλήθεια, πως το βρήκα βαρετό δλδ, πράγμα που φοβούμαι ότι θα έχει κόστος τη φιλία μας: Εχει να με ξαναπάρει πάνω από δυο μήνες και όταν τηλεφωνώ είναι όλο βιαστική και απασχολημένη. Αν και της εξήγησα ότι ούτε τον «Οδυσσέα» του Τζόις έχω καταφέρει να προχωρήσω πέρα από τη σελίδα 20 και από το «Χαμένο Χρόνο» του Προυστ έχω διαβάσει μόνο τους δυο πρώτους τόμους, μήπως νιώσει καλύτερα, δεν φαίνεται η εξήγησή μου να είχε αποτέλεσμα...

Εντούτοις, διάβασα μονορούφι παλιά βιβλία όπως του Στάινμπεκ, του Τολστόι και του Ντοστογιέφσκι και, παρόλο που τον τελευταίο δεν τον συμπαθούσα και πολύ, βρήκα νέα στοιχεία πάρα πολύ ενδιαφέροντα εκεί μέσα. Αναρωτιέμαι, τι να φταίει άραγε και βαριέμαι τόσο πολύ τα μυθιστορήματα;

7 σχόλια:

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Εδώ βαρυόμαστε που τα γράφουμε.Μη μου αισθάνεσαι ενοχές.Γι΄αυτό υπάρχουν τα ποιήματα. Τα διαβάζεις σε δευτερόλεπτα, ακόμη κι αν πείς στον μουστερή "δεν με άγγιξε" εξακολουθεί να σε καλημερίζει πρόσχαρα.Φαντάζομαι ότι έτσι συμβαίνει με όλα τα ζητήματα που τα χτίζουμε ως επενδύσεις...

Rodia είπε...

Κάτι παραπάνω θα ξέρεις Πετεφρή, ευχαριστώ για το σχόλιο :) έχεις δίκιο για τα ποιήματα, τουλάχιστον δεν αποθαρρύνει το μέγεθός τους!
Ισως (ξανα)περνώ τη μουσική μου περίοδο τώρα. Σιάχνω κομμάτια στο πιάνο, αυτοσχεδιάζω αν και ποτέ δεν διδάχτηκα αυτό το όργανο -φημίζομαι για το θράσος μου γαρ!- και ανακαλύπτω μουσικές και ήχους που με ξετρελλαίνουν. Σήμερα, πριν από λίγο δλδ, άκουσα μια μουσικούλα που σφηνώθηκε στο κεφάλι μου κι έχω βάλει λυτούς και δεμένους να μου βρουν!
Μόλις μάθω θα ενημερώσω φυσικά.

Greek Rider είπε...

Συμφωνώ για τα ποιήματα, δεν υπάρχει κανένας συγγραφέας που να μπορεί σε 500 σελίδες να σου πει κάτι παραπάνω από έναν ποιητή σε 10 γραμμές.

Η οικονομία λέξεων είναι δείγμα ποιότητας. Άλλωστε τα μυθιστορήματα χρειάζονται άλλους εσωτερικούς ρυθμούς που καμιά φορά δεν τους έχουμε για κάποια περίοδο ή και ποτέ.

Θα έλεγα ότι τα μυθιστορήματα χρειάζονται χρόνο (για να καταλάβεις που σε πάει ο συγγραφέας)ενώ η ποίηση ησυχία (για να ακούσεις μέσα σου).

Rodia είπε...

~~Greek Rider, τρομερό αυτό που έγραψες!
«τα μυθιστορήματα χρειάζονται χρόνο (για να καταλάβεις που σε πάει ο συγγραφέας)ενώ η ποίηση ησυχία (για να ακούσεις μέσα σου)»
Απίστευτα ωραίο και συμπαγές. Πακτώθηκε ήδη στο μυλό μου!:)

Rodia είπε...

~~Πετεφρή, για να μη σε αδικήσω, παραθέτω και το δικο σου διαμαντάκι:

«έτσι συμβαίνει με όλα τα ζητήματα που τα χτίζουμε ως επενδύσεις...»

Ανώνυμος είπε...

Xμ, τελώ υπό την επήρρεια της ίδιας νόσου εδώ και 2 περίπου χρόνια αλλά το αποδίδω στη μπλογκόσφαιρα: όταν σου παίρνει 0.5 λεπτά να διαβάσεις ένα ποστ που να κάθεσαι ένα μήνα να διαβάσεις τους Αδελφούς Καραμαζώφ. Αυτό που έχω σκεφτεί τελευταία είναι να τα αγοράζω σαν audio books και να τα ακούω στο τραίνο

περιούσιος είπε...

Εξαρτάται και από την ψυχική σου κατάσταση. Μπορεί να διαθέτεις την ηρεμία να διαβάσεις ένα ογκώδες ή δυσνόητο βιβλίο αλλά υπάρχει και η πιθανότητα να είσαι τόσο πιεσμένη ή χωρίς διάθεση ανεξαρτήτως πίεσης, που να βαριέσαι να διαβάσεις ο,τιδήποτε, συμπεριλαμβανομένης και της ποίησης, και ας έχει η ποίηση τα πλεονεκτήματα ,που οι παραπάνω ανέφεραν.