ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ

Ο ΕΝΔΟΜΠΛΟΓΚΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ πηρε τελος χτες, μαζι με το Φλεβαρη. Ηταν βασισμενος σε αυτες τις δυο εικονες:




1. Πρωτος πρωτος (Monday, February 18, 2008) ο Nicholas Manie εγραψε το δικο του διηγημα:

Η ζωή είναι ταξίδι

Ο Γιώργος είχε σχεδιάσει το ταξίδι αυτό αρκετό καιρό πριν. Σήμερα ήταν η μέρα του, η μέρα που θα έσπαγε τρόπον τινά τα δεσμά με την πατρίδα του για το πρώτο ταξίδι εκτός. Ο σκοπός ιερός. Η κοπέλα του σπούδαζε στην Αγγλία και ήθελε να την δει. Γνωρίζονταν από το γυμνάσιο, εκείνος αλάνι από το δημοτικό, ήξερε τους πάντες. Από την καλή και την ανάποδη. Εκείνη μόλις είχε μετακομίσει στο Γαλάτσι με τη μάνα της μετά από το διαζύγιο των γονιών της. Είχαν γνωριστεί εκεί στην πρώτη γυμνασίου όταν μετά από βολέ του σε κάποιο διάλειμα την είχε βρει στο κεφάλι και όχι χωρίς κάποιο τράκ της είχε ζητήσει συγνώμη. Έκτοτε και με κάποιο σχεδόν μαγικό τρόπο, δεν είχαν καταφέρει να ξεκολήσουν. Ανακαλύψαν την ξένη μουσική σκοινή μαζί στο MTv που μεσουρανούσε τότε στα μέσα του 90, το αλκοόλ στις πρώτες εξόδους μαζί, το τσιγάρο μαζί...

Η συνεχεια και το τελος, εδω: -->>
http://nicholas-manie-edge.blogspot.com/2008/02/blog-post_18.html

2. Την ιδια μερα (Φεβρουάριος 18, 2008) πετυχα στον Elikas το ποστ: Όλοι δικαιούνται μια άσπρη μέρα, σαν να ηταν παραγγελια!
Ενα βιντεακι με τιτλο "Immigrant Snowflakes" που θα το βρειτε εδω: -->>
http://nefelikas.wordpress.com/2008/02/18/immigrant-snowflakes/

3. Την επομενη (Τρίτη, 19 Φεβρ. 2008) χτυπησε ο ninemos με ενα σατιρικο ποιηματακι:

Ωδή Στην Απελπισμένη Νοικοκυρα

Είμαι πολύ μόνη
κι έξω ρίχνει χιόνι
μαλάκα το ποδήλατο
τι κάνει στο μπαλκόνι?

Η συνεχεια και το τελος, εδω: -->>
http://ninemos.blogspot.com/2008/02/blog-post_19.html

4. Ακολουθησε (Φεβρουάριος 25, 2008) η silia με ενα διηγημα-γροθια:

ΤΟ "ΠΟΔΗΛΑΤΟ" ΣΤΟ ... ΜΠΑΛΚΟΝΙ

Τον ξαναείδα στην Βενιζέλου, μέσα Φλεβάρη, την ώρα που έβγαινα από το καινούριο καπνοπωλείο όπου είχα μπει ψάχνοντας για παλιά "ΚΙΡΕΤΣΙΛΕΡ". Είχα να τον δω πάνω από 5 χρόνια... Ψηλός κι ευθυτενής πάντα (δεν θα τον έλεγες... "μάγκα" με την πρώτη... ήταν όμως μεγάλο μαγκάκι)... Και... όμορφάντρας... Εντάξει, είχε "γεμίσει" αρκετά, ...ήταν και εκείνα τα σπασμένα μπροστινά του δόντια από παλιά "ξεκαθαρίσματα" (ποτέ δεν παραδέχτηκε το... ξυλοφόρτωμα), αλλά... ομορφάντρας... Πενηντάρης... εκεί γύρω... αλλά ομορφάντρας.
Τον γνώρισα με το που πάτησα το πόδι μου σ' αυτή την πόλη αρχές του '80... 25άρης τότε, μικροπαντρεμένος, με δυό μικρά και μια ανθούσα επιχείρηση. Συνεργείο αυτοκινήτων... είχα πάει το αυτοκίνητο για σέρβις... Θετική η... χημεία μας, γίναμε φιλαράκια από τότε. Με εκτιμούσε και με εμπιστευόταν πολύ, και μένα μου άρεζε η καλή δουλειά που έκανε στο αυτοκίνητο... Τον... ψιλοχάζευα και λίγο... Κούκλος... και από τους λεφτάδες της εποχής... Τι τα θες όμως... Τα λεφτά και η ματαιοδοξία από την επίγνωση της ομορφιάς του, του γυρίσαν τα μυαλά. Γυναίκες, ξενύχτια, ουίσκυ με τους τόνους... Καυγάδες στο σπίτι, κόντρες με πανάκριβα αυτοκίνητα, κανένας "μπάφος" που και που... Αργότερα ήρθαν και τα... "ζόρικα". Όπλα, διακίνηση "σκληρών", λαθρεμπόριο χρυσού, και λευκής σάρκας (τι λευκής δηλαδή;... οι πρώτες γυναίκες που "έφερε" ήταν από τον Άγιο Δομίνικο... σκούρες...). Η "Νύχτα", τον πήρε από κάτω, διέλυσε σπίτι, οικογένεια και συνεργείο και μπήκε για τα καλά στα μεγάλα της κόλπα...

Η συνεχεια και το τελος, εδω: -->>
http://silia.wordpress.com/2008/02/25/%ce%a4%ce%9f-%ce%a0%ce%9f%ce%94%ce%97%ce%9b%ce%91%ce%a4%ce%9f-%ce%a3%ce%a4%ce%9f-%ce%9c%ce%a0%ce%91%ce%9b%ce%9a%ce%9f%ce%9d%ce%99/

5. Και η τελευταια συμμετοχη (Παρασκευή, Φεβρουάριος 29, 2008) της fieryfairy, ενα τρυφερο, ευαισθητο διηγημα:

Το ποδήλατο

«Ο μικρός πού είναι;» ρώτησε η κοπέλα με τα βαμμένα κόκκινα μαλλιά καθώς άφηνε την δερμάτινη τσάντα της σε μια καρέκλα της τραπεζαρίας. Η μυρωδιά του καφέ πλημμύριζε την μικροσκοπική κουζίνα με τα κίτρινα πλακάκια και το βουητό της καφετιέρας σιγοντάριζε την κίνηση της κοντινής λεωφόρου.
Η οικοδέσποινα στεκόταν μπροστά στον πάγκο.
«Μέσα, παίζει. Δώστου κάστρα πλέι-μομπίλ και πάρτου την ψυχή! Δύο ζάχαρη στον καφέ, καλά θυμάμαι;»
«Αχ, όχι, Μάγδα μου, την έκοψα την ζάχαρη. Σκέτο τον πίνω τώρα.»
«Σοβαρά; Εσύ παλιά δε μπορούσες χωρίς ένα κιλό ζάχαρη!»
Η Μάγδα στάθηκε για μια στιγμή αμήχανη με τα φλυτζάνια στο χέρι, δίστασε και μετά προχώρησε προς το σαλόνι κι έκανε νόημα στης φίλης της να ακολουθήσει.
«Εκεί που δουλεύω πρέπει να προσέχω την εμφάνιση μου ξέρεις, και τώρα δεν είναι εύκολο να έχουμε την ίδια σιλουέτα με παλιά.» Παύση. «Ωραίο διαμέρισμα,» είπε με ένα σφιχτό χαμόγελο η Έλλη.
Πράσινοι βελουτέ καναπέδες περιτριγύριζαν ένα ξύλινο τραπεζάκι φορτωμένο με περιοδικά, παιχνίδια και μερικά διακοσμητικά: σετάκι βάζο, τασάκι και μπωλ με σοκολατάκια. Στο βάθος ένας ξύλινος μπουφές ήταν καλυμμένος από φωτογραφίες: νυφιάτικες, τα γεννητούρια, το ζευγάρι σε ένα άλλο γάμο, το ζευγάρι όταν έγιναν κουμπάροι, τα βαφτίσια του μικρού. Μια πολυθρόνα αναστέναζε κάτω από το βάρος ενός σωρού ρούχων.

Η συνεχεια και το τελος, εδω: -->>
http://fieryfairy.blogspot.com/2008/02/blog-post_29.html

ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ!!! ΚΕΡΔΙΣΑΤΕ!!! :-)))
Πεντε συμμετοχες και με τοση προθυμια, ε, δεν ειναι και λιγο...