ΥΠΕΡΠΟΝΤΙΑ ΤΑΞΙΔΙΑ -1-

Υπάρχει ένα καράβι όπου δεν ισχύει ο νόμος της βαρύτητας ή, μάλλον, ο νόμος αυτός ισχύει αντιστρόφως. Μόλις επιβιβάζεται ο ταξιδιώτης σε αυτό το καράβι, μια δύναμη πανίσχυρη σαν μαγνήτης τον τραβά προς τα πάνω φέρνοντάς τον ταυτόχρονα σε ύπτια θέση, τον οριζοντιώνει δηλαδή και τον ανεβάζει ψηλά με τέτοιο τρόπο ώστε να βρίσκεται σε κλάσμα δευτερολέπτου καρφωμένος με την πλάτη στην οροφή του σαλονιού. Ο τρόπος αυτός να ταξιδεύει κανείς είναι αρκετά πρωτότυπος και ξεκούραστος, μια και το ταβάνι του σαλονιού αυτού του καραβιού είναι ντυμένο, σε όλη του την επιφάνεια, με βελούδινο μαλακό στρώμα.

Το πρόσωπο κοιτάζει αναγκαστικά προς το κρυστάλλινο δάπεδο του καραβιού, διάφανο και πεντακάθαρο. Ταξιδεύοντας λοιπόν, ο επιβάτης είναι υποχρεωμένος να βλέπει διαρκώς τη θάλασσα, εκτός κι αν κλείσει τα μάτια. Το θέαμα είναι υποβλητικό και ανανεώνεται διαρκώς, οπότε, μια και δε νυστάζει, σπάνια αποφασίζει να τα κλείσει.

Αν η θάλασσα είναι γαλήνια, μπορεί να διακρίνει ως τα απύθμενα βάθη, να καμαρώνει όλα τα θαλασσινά πλάσματα, να βλέπει παράξενα ψάρια με καρούμπαλα, αστακούς να ζευγαρώνουν, αστερίες να τρέχουν σα δαιμονισμένοι, θεώρατα καβούρια, καταχθόνιες σμέρνες, κυματιστά σαλάχια, καρχαρίες τρικάταρτους, φύκια σα θεόρατα δέντρα να τρέχουν χωρίς ρίζες, κι άλλα πολλά και θαυμαστά. Συχνά, η θάλασσα γίνεται πολύχρωμη εξ αιτίας των χρωματιστών κοπαδιών απο ψάρια πορτοκαλιά, καφετιά, μωβ ή κιτρινοπράσινα.

Αν η θάλασσα είναι φουρτουνιασμένη, αυτό που βλέπει ο ταξιδιώτης είναι μονάχα η επιφάνειά της η ταραγμένη, που πάλλεται ανάμεσα στο λευκό του αφρού και το σκούρο μπλε, παίζοντας με μυριάδες παράξενα σχήματα.

Οταν το καράβι ταξιδεύει νύχτα, υπάρχουν ειδικοί προβολείς που φωτίζουν δυνατά και τότε η εικόνα της θάλασσας είναι συναρπαστική, επειδή -έχει δεν έχει φουρτούνα- ο βυθός είναι ορατός πεντακάθαρα.

Απολαμβάνοντας αυτό το υποχρεωτικό θέαμα, που εναλλάσσεται με άτακτο ρυθμό, οι ταξιδιώτες δεν αντιλαμβάνονται καθόλου τη διάρκεια του ταξιδιού καρφωμένοι όπως είναι στο ταβάνι. Ο χρόνος εξαφανίζεται δηλαδή, όσο κρατάει το ταξίδι τους.

Δε βρίσκονται πολλοί άνθρωποι στον κόσμο πρόθυμοι να ταξιδέψουν με αυτό το καράβι και θεωρούν όσους το προτιμούν τρελλούς κι αλλοπαρμένους. Οι περισσότεροι δεν αντέχουν το μηδενισμό του χρόνου και των αποστάσεων. Χρειάζονται το χρόνο και τις αποστάσεις για να δικαιολογούν την ύπαρξή τους. Ο χρόνος είναι ανθρώπινο δημιούργημα κι ο άνθρωπος δεν τον αποχωρίζεται εύκολα. Η απόσταση χωρίζει, όπως πιστεύουν πολλοί άνθρωποι που επιζητούν να ζουν απομακρυσμένοι, χωρισμένοι ο ένας απο τον άλλο.

Στο καράβι που αντιστρέφει το νόμο της βαρύτητας, η απόσταση που διανύει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μηδενίζεται, επειδή δεν υπάρχει χρόνος για να την υπολογίσει κανείς. Ακόμη, η απόσταση των ανθρώπων που είναι καρφωμένοι στην οροφή του καραβιού είναι μηδενική μεταξύ τους, μια και είναι κολλημένοι ο ένας με τον άλλο και όλοι μαζί επάνω στο βελούδινο στρώμα. Αυτό τρομάζει τον κοινό άνθρωπο, που θέλει να νοιώθει τον εαυτό του ως κάτι το εντελώς ξεχωριστό. Η ανάσα και η μυρωδιά του διπλανού ενοχλούν, έτσι τον έχουν διδάξει.

Το καράβι αυτό ταξιδεύει σπάνια και πάντα τα δρομολόγιά του μένουν μυστικά για να μην ενοχλείται ο λαός, οι παπάδες και οι κυβερνήσεις. Ανακοινώνονται ιδιαιτέρως στους ενδιαφερόμενους και διαδίδονται με μεγάλη μυστικότητα. Το πώς βρίσκονται νέοι επιβάτες, αφήνεται στους παλιούς ταξιδευτές, στους γνώστες αυτής της ιδιαίτερης εμπειρίας. Αυτοί ανακαλύπτουν εκείνους που θα συνεχίσουν τα παράξενα -για τους υπόλοιπους- ταξίδια.

Η αναγνώριση γίνεται μονάχα με ένα βλέμμα. Φτάνει ένας σπινθήρας βλέμματος για να αναγνωριστούν οι άνθρωποι που διαφέρουν, οι πρωτοπόροι.

Με τον καιρό, λένε, η βαρύτητα θα εξαφανιστεί εντελώς από τον πλανήτη και τίποτα δε θα μας κρατά στην αναγκαστική όρθια στάση και τόσο μακρυά μεταξύ μας. Οπότε, αυτό το καράβι είναι μια πρόγευση απο το μέλλον του ανθρώπου και, όπως όλα τα μελλούμενα να συμβούν, προκαλεί φόβο και ανησυχία στον πολύ κόσμο. Λένε ακόμα, πως είναι κατασκεύασμα τρομοκρατών ή ότι πίσω του κρύβονται σκοτεινά συμφέροντα.

Η αλήθεια είναι ότι το καράβι αυτό απλώς υπάρχει και ότι υπήρχε απο πάντα. Αυτό όμως είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό. Για να το εννοήσει κάποιος, χρειάζεται να κάνει πρώτα ένα ταξίδι μαζί του. Και πώς να αποφασίσει ένα παρόμοιο ταξίδι όταν βρίσκεται με τις πατούσες καρφωμένες στο χώμα; Πώς να ταξιδέψει κοιτάζοντας τη θάλασσα, αφού, ακόμα κι όταν βρίσκεται μέσα της, θάλασσα γι αυτόν δεν υπάρχει;

____________________
ΣΗΜ.1. κλικ! στην εικονα να μεγαλωσει. Ειναι ενας ακομα "βυθος", σε διαστασεις 1,50Χ0,90 εκ.
ΣΗΜ.2. προηγουμενες αναρτησεις:
-->> http://stachtes.stratosfountoulis.com/14.htm
τευχος (14) Ιούλιος-Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2006, ηλεκτρονικο περιοδικο
www.stachtes.com
-->> http://rodiat3.blogspot.com/2006/03/1.html