Σύμφωνα με μία παράδοση, οι κόρες του Δαναού, οι Δαναΐδες, καταδικάστηκαν μετά τον θάνατό τους και την κάθοδό τους στον Άδη να μεταφέρουν και να ρίχνουν αιώνια νερό σε ένα πιθάρι με τρύπες («τετρημένον πίθον») για να τιμωρηθούν δήθεν για τη δολοφονία των συζύγων τους την πρώτη νύχτα του γάμου. Αυτό έγινε στη νεότερη εποχή πολύ γνωστή έκφραση, ο «Πίθος των Δαναΐδων» ή το «γέμισμα του πίθου των Δαναΐδων», που αναφέρεται σε μια μάταιη εργασία ή κόπο χωρίς τέλος. Σε αυτό θα πρέπει να καταδικάστηκαν οι 49 από τις 50 Δαναΐδες, καθώς η μία, η Υπερμήστρα, ερωτεύθηκε τον σύζυγό της και δεν τον σκότωσε. Οι αντίστοιχες αρχαίες εκφράσεις είναι «εις τον τετρημένον πίθον αντλείν» και «άπληστος πίθος επί των πολλά εσθιόντων». Η έκφραση υπάρχει και στα γαλλικά ως «tonneau des Danaïdes».Με την πάροδο του χρόνου η μεταφορά νερού σε τρύπιο δοχείο κατέληξε να συμβολίζει τη ματαιοπονία και ερμηνεύθηκε από τους μεταγενέστερους ως τιμωρία των αμύητων, όπως ήταν και οι Δαναΐδες, που δεν θέλησαν να «μυηθούν» στον γάμο και δολοφόνησαν τους συζύγους τους.
*** *** ***
Μετά το μύθο και τον πίθο, μια συζήτηση σχετική με την εφαρμογή του μύθου στο σύγχρονο ιστορικό (και όχι μυθολογικό) πλαίσιο:
M.R.: Μια σκέψη ακόμα: Οι δανειστές μας δανείζουν για να εξοφλούμε τους τόκους των δανείων μας προς αυτούς. Το άκρον άωτον του παραλόγου!
S.K.: Καθόλου παράλογο γι αυτούς. Για τους δανειστές εννοώ...
Τα νέα δάνεια δίνονται με μεγαλύτερο επιτόκιο, άρα, έχουμε νέο καπέλο, αντί για κούρεμα στο χρέος...
P.P.: Αυτό και μόνο δείχνει πόσο ασύμφορη για την Ελλάδα είναι η λύση της επιμήκυνσης που προσπαθούν όλοι τους, με πρώτους πάντα τους 'Ελληνες πολιτικούς, που τούς δώσαμε το τιμόνι, "να κάνουν κι αυτοί λίγο"!
Μάς παραμυθιάζουν ότι με την επιμήκυνση φέτος θα εξοικονομήσουμε 800 εκ, αλλά δεν μάς λένε ότι μέχρι την (λέμε τώρα) αποπληρωμή, το δάνειο θα μάς έρθει σχεδόν διπλό.
Ταυτόχρονα, βάζουν και μια σταγόνα κόλλα στο κλαρί που κάθονται (και που μόνοι τους βέβαια πριόνισαν τόσο καιρό!).
M.R.: Οι τόκοι που μετατρέπονται σε κεφάλαιο είναι το κλειδί. Αν δεν συνέβαινε αυτό, οι δανειστές θα ήθελαν να εξοφληθούν και όχι να θέλουν να μας ξεζουμίζουν εσσαεί, μονίμως χρεωμένους. Αν δεν υπήρχε η κεφαλαιοποίηση των τόκων, θα μπορούσαμε κάποτε να εξοφλήσουμε τα δάνεια.. ή μάλλον θα τα είχαμε ήδη ξοφλήσει εδώ και δεκαετίες. Απορώ γιατί δεν έχουν θέσει το πρόβλημα οι κυβερνησεις μας τόσα χρόνια.. Τί στο καλό κερδίζουμε παραμενοντας υποτελείς;
P.P.: Μίζες!
M.R.: συμπλρ. Με τον τρόπο αυτό (κεφαλαιοποιηση τοκων) ειναι αδύνατο να εξοφληθει ενα δανειο και μαλιστα τετοιου μεγεθους. Απορώ επισης τι θελει ο κ. Σαμαρας. Να κανει κι αυτος "λιγο τιμόνι"; ;))
M.R.: ..και.. δεν ειναι πρόβλημα μόνο η κεφαλαιοποίηση των τόκων αλλά και το διαρκώς αυξανόμενο επιτόκιο και, κυρίως, ο εγκλωβισμός σε μια συγκεκριμένη ομάδα δανειστών. Απαγορεύεται (και με δικη μας συμφωνια) να εξυπηρετήσουμε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο το χρέος μας εκτός απο αυτο το συγκεκριμένο: να δανειζόμαστε στον αιώνα τον άπαντα από τους ίδιους και με όλο και επαχθέστερους όρους. Σαν το πιθάρι των Δαναϊδων, σπο περίπου.
____________________
Περισσότερα για το πιθάρι των Δαναΐδων, εδώ
Ο πίνακας είναι έργο του John William Waterhouse, ζωγραφισμένο το 1904.
3 σχόλια:
Το κρίσιμο σημείο στο μύθο: Οι Δαναϊδες έπαιρναν -δωρεάν- νερό και το έριχναν στο πηγάδι. Η κυβέρνηση παίρνει δανεική σαμπάνια (δεν το λες νερό όταν θα μας κοστίσει 4πλάσιο) και μέχρι να φτάσει στο πιθάρι δεν έχει μείνει σταγόνα.
Οσο νερό κι αν ρίξουμε στο πιθαρι, δεν γεμίζει γιατί είναι τρύπιο! :)
Δεκτό. Με τις Δαναΐδες όμως λες ας χειροκροτήσω την προσπάθεια.
Λες μπράβο κορίτσια, πολύ καλές, τγία. Στο Γιωργάκη τι να πεις που για τρύπιο πιθάρι πάει να κάνει γεώτρυση μην τυχόν και χάσει καμιά σταγόνα; Του το φέρνεις στο κεφάλι ή όχι;
Δημοσίευση σχολίου