Σελίδες

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Ζόμπι Ολέ!



Θέλω πολύ να γίνω ζόμπι
με τα μυαλά μου κόμποι κόμποι
να κομποδιάζω την ψυχή μου
να μεγαλώνει η αντοχή μου!

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εκπληκτικό!
Είναι απίστευτο πόσο καλά μπορεί κανείς να χειριστεί, αντιμετωπίσει, εμπνευστεί, μεγαλουργήσει, εκθέσει τα πράγματα με λίγο καλό χιούμορ!

Χαίρομαι πολύ που σας βρήκα!
Σας ευχαριστώ.

(το αφήνω δεύτερη φορά, το πρώτο νομίζω χάθηκε)

Φιλαλήθης είπε...

Τις καλημέρες μου αγαπητή...
Σας αφιερώνω το τραγούδι από το τελευταίο μου post.....

Rodia είπε...

Φιλαληθη, φιλε μου,
Ευχαριστω για την αφιερωση, αλλα χρειαστηκε να ακουσω 2 φορες το τραγουδι και δεν καταλαβα γιατι ακριβως...

Δεν δινει λυση, απλως αποτυπωνει μια δυσκολη κατασταση και μενα μου αρεσει να προχωρω περα απο τα δυσκολα. Οχι να τα ξεχνω, αλλα να ειναι μαθηματα τα δυσκολα, να μη μενω και να αναμασω τη θλιψη.

Ειχα δει καποτε στη Γραναδα μια μεγαλης ηλικιας τσιγγανα να χορευει φλαμενκο. Χορευε με τοσο παθος, που επισκιαζε ολες τις νεαρες κοπελες. Οι κινησεις της ηταν πολυ περιορισμενες, ουτε τσαλιμια, ουτε κουνηματα, ενας χορος στιβαρος, που εξεφραζε δυναμη ψυχης και συχωρεση. Αυτο το προτιμω.

Σκεφτομαι παλι οτι ισως η εικονα που ειχες σχηματισει στην πρωτη συναντηση σου με το τραγουδι αυτο να ηταν κατι τι παρομοιο... :))

Rodia είπε...

thethreewishes, υπερβαλλεις! :)
..αλλα δεν με πειραζει καθολου... μα καθολου λεμε!!!
Κατι τετοιες στιγμες νοιωθω οτι εχω κερδισει λαχειο. Τι αλλο ειναι ενα καλοτυχο συναπαντημα, εκτος απο μια εύνοια της τυχης;
Χαίρομαι επίσης. Πολύ. Πάρα πολύ. :)))