Παγκοσμιος Πλουτος;

TRUELIES:

Το παρον κειμενο δεν γραφτηκε με σκοπο να προπαγανδισει τις αποψεις ή τις θεσεις του ενος ή του αλλου πολιτικου κομματος. Σκοπος του ειναι να καταδειξει καποιες απο τις δομικες δυσλειτουργιες, καθως και τον εμφυτο παραλογισμο του υπαρχοντος νομισματικου-οικονομικου συστηματος. Οι ανθρωποι που το εγραψαν ειναι απλοι, καθημερινοι ανθρωποι σαν και εσας και δεν διαθετουν εξειδικευμενες γνωσεις οικονομικης φυσεως, παρα μονο γενικες γνωσεις που ειναι ευκολα προσβασιμες και μπορουν να εξακριβωθουν απο τον καθενα. Οι πηγες που χρησιμοποιηθηκαν αναφερονται στο τελος του κειμενου.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Το χρημα με τη σημερινη του μορφη, δηλαδη τα χαρτονομισματα, μετραει μολις 2-3 αιωνες ζωης. Μεχρι τοτε, ακομα και στις καθημερινες συναλλαγες, χρησιμοποιουνταν ο χρυσος και το ασημι. Με την αναπτυξη του εμποριου ομως αυτος ο τροπος συναλλαγης εγινε δυσχρηστος, καθως ηταν πρακτικα δυσκολο να κουβαλαει κανεις μαζι του το χρυσο στη φυσικη του μορφη. Επιπλεον, υπηρχαν και προφανεις λογοι ασφαλειας που καθιστουσαν επικινδυνο να εχει κανεις στο σπιτι του μεγαλες ποσοτητες χρυσου. Ετσι, εκαναν την εμφανιση τους οι προγονοι των σημερινων τραπεζων, οι οποιοι αρχικα ηταν επιχειρησεις (συνηθως χρυσοχοοι) που διεθεταν χρηματοκιβωτια και παρειχαν υπηρεσιες φυλαξης του χρυσου που διεθετε καποιος, εναντι ενος μικρου αντιτιμου.

Τα πρωτα χαρτονομισματα που εμφανιστηκαν ηταν οι αποδειξεις που επαιρναν οσοι κατεθεταν το χρυσο τους για φυλαξη στις επιχειρισεις αυτες. Μια επιπλεον λειτουργια που εκτελουσαν αυτες οι επιχειρισεις ηταν η παροχη δανειων –σε χρυσο. Καθως ομως αρχισε να διαδιδεται η χρηση των χαρτονομισματων και να γινονται εμφανη τα πλεονεκτηματα τους, ολο και περισσοτερος κοσμος ζητουσε το δανειο να του παρεχεται σε αυτη τη μορφη αντι για χρυσο. Αυτη ειναι η απαρχη της καθολικης επικρατησης των χαρτονομισματων και η γεννηση των τραπεζων οπως τις ξερουμε σημερα.

Πολυ συντομα, οι τραπεζιτες παρατηρησαν οτι πλεον ελαχιστοι απο τους καταθετες επεστρεφαν χαρτονομισματα –δηλαδη αποδειξεις καταθεσης χρυσου– και ζητουσαν πισω πραγματικο χρυσαφι. Η αποσταση μεχρι την επομενη σκεψη ηταν ελαχιστη: μπορουσαν να χρησιμοποιουν σαν αντικρυσμα για νεα δανεια οχι μονο το δικο τους ιδιοκτητο χρυσαφι, αλλα και αυτο των καταθετων τους. Προφανως η κινηση αυτη τους απεφερε τεραστιο πλουτο, κατι που δημιουργησε σε καποιους απο τους καταθετες την υποψια οτι αυτοι στους οποιους ειχαν εμπιστευτει τη φυλαξη της περιουσιας τους καλοπερνουσαν κατασπαταλωντας τη. Η υποψια αυτη διαλυθηκε οταν, μετα απο απαιτηση τους, οι τραπεζιτες τους εδειξαν το χρυσο τους που εξακολουθουσε να βρισκεται ασφαλης στα χρηματοκιβωτια τους.

Φυσικα, οταν αυτοι εμαθαν το κολπακι αυτο, απαιτησαν να εχουν μεριδιο απο τα κερδη: αυτη ειναι η γεννηση του τοκου στις καταθεσεις και ετσι αντι να πληρωνουν για τη φυλαξη του χρυσου τους οπως εκαναν μεχρι τωρα, πληρωνοταν για την καταθεση του. Το μονο προβλημα τωρα ηταν οτι τα κερδη του τραπεζιτη τωρα μειωθηκαν δραματικα, κατι που τον οδηγησε στην επομενη σκεψη. Αφου πλεον κανεις δεν του ζητουσε χρυσο και κανεις δεν ηξερε ποσο ακριβως χρυσο εχει στο χρηματοκιβωτιο του, τοτε γιατι να μην κοψει λιγα παραπανω χαρτονομισματα; αυτο φυσικα εκανε τους τραπεζιτες πανισχυρους και η απατη ηταν κυριολεκτικα απιστευτη: κανεις δεν θεωρησε οτι ειναι πιθανο να συμβαινει κατι τετοιο.


Αυτη η πρακτικη ομως ηταν φυσικο και επομενο να δημιουργησει ανεξελεγκτο πληθωρισμο, και στις ελαχιστες περιπτωσεις που οι απατες αυτες εγιναν αντιληπτες, κλυδωνιστηκαν οι οικονομιες ολοκληρων κρατων. Η αντιδραση αυτη τη φορα δεν ηρθε απο τους καταθετες αφου αυτοι ηταν πλεον ικανοποιημενοι επειδη η φυλαξη του χρυσου τους αντι να κοστιζει, απεδιδε. Η αντιδραση προηλθε απο τις κυβερνησεις, οι οποιες και κληθηκαν να λογοδοτησουν για τα προβληματα που προκαλεσε η ανεξελεγκτη κυκλοφορια νεου χρηματος χωρις αντικρυσμα. Πλεον ομως ηταν αδυνατη η αποσυρση του πλαστου χρηματος που ειχε ηδη κυκλοφορησει καθως κατι τετοιο θα προκαλουσε πανικο στον κοσμο και καταρρευση της οικονομιας. Ετσι, απο τη στιγμη που αποκλειοταν η καταδικη των πραγματικων υπευθυνων, η λυση που απεμενε ηταν μονοδρομος: νομιμοποιηση, υπο την προυποθεση ομως οτι απο εκεινο το σημειο και επειτα θα εμπαιναν καποια ορια. Οι τραπεζες δηλαδη θα ειχαν ενα οριο ως προς το ποσο επιπλεον χρημα θα μπορουσαν να τυπωσουν για καθε μοναδα χρυσου που ειχαν στο θεσαυροφυλακιο τους. Αρχικα, η αναλογια αυτη ηταν 1:2, δηλαδη για καθε πραγματικο νομισμα στο θησαυροφυλακιο, η τραπεζα ειχε δικαιωμα να τυπωσει χαρτονομισματα 2πλασιας αξιας, κατι που στη συνεχεια αλλαξε. Μετα απο συνεχεις πιεσεις του καρτελ των τραπεζων, η αναλογια εγινε 1:10 ή και μεγαλυτερη. Στο σημειο αυτο, το χρημα εξακολουθουσε να αντιπροσωπευει αξια, καθως καθε χαρτονομισμα μπορουσε θεωρητικα να ανταλλαχθει με μια δεδομενη ποσοτητα χρυσου. Αυτος ειναι με απλα λογια ο κανονας χρυσου, ο οποιος ομως ειχε ενα προφανες ελλατωμα. Εαν πολλοι ανθρωποι ταυτοχρονα επεστρεφαν τα χαρτονομισματα και απαιτουσαν την εξαργυρωση τους σε χρυσο (οπως και εγινε σε περιοδους κρισεων), ο χρυσος αυτoς πολυ απλα δεν υπηρχε.

Ετσι, το επομενο βημα, σε κυβερνητικο επιπεδο πια, καθως η καθε κυβερνηση εχει αμεσο συμφερον να ευημερουν οι τραπεζες της χωρας της, ηταν να καταργηθει ο κανονας χρυσου.

_____________________
-->> Διαβάστε και την ενδιαφερουσα συνέχεια...