Ταινία σχετική με μια απο τις πιο αιματηρές μάχες του Β' παγκοσμιου πολεμου.
Αντιγράφω μερικούς διαλόγους:
1ος διάλογος: Στην αρχή της ταινίας μεταξύ του ανταποκριτή και ενός λοχαγού
Λοχαγός: -Θα έγινε σφαγή..
Αντ/τής: -Ναι, αληθινή σφαγή..
Λοχαγός: -Δε χρειάζεται να είσαι εδώ.Ας ήμουν στη θέση σου πέντε λεπτά μόνο. Μπορείς να φύγεις.. γιατί όχι;
Αντ/τής: -Που να πάω;
Λοχαγός: -Στην πατρίδα..
Αντ/τής: -Θα το σκεφτώ..
Λοχαγός: -Ακουσε ένα φίλο.. αρχίζεις να μιλάς παράξενα.. αρχίζει να σου αρέσει
Αντ/τής: -Οχι, αλλά γίνεται όλο και πιο εύκολο.
2ος διάλογος: Στα πρώτα 20 λεπτά της ταινίας, στο καράβι προς το Αντζιο, μεταξύ του ανταποκριτή και του στρατηγού
Στρατηγός: -Δεν επιζητώ την εύνοια των δημοσιογράφων.. όπως άλλοι στρατηγοί.. αλλά θέλω να ξεκαθαρίσω κάποια σημεία. Ξέρετε ποιά είναι η πραγματική επιτυχία στη μάχη; Ποτέ μόνο οι εδαφικές κατακτήσεις. Μάχες χάθηκαν αφού είχαν πετύχει το σκοπό τους. Πιστεύω πως κάθε πόντος γης πρέπει να εξισορροπείται.. με το κόστος των ανθρώπινων ζωών. Θα πετύχει η απόβαση, όπως οι περισσότερες. Αλλά η διαφορά μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας θα φανεί αφού φτάσουμε στις ακτές. Εχω δυο ευθύνες απόψε: Την αποστολή μου και τους άντρες μου. Δίνω σημασία στις ανθρώπινες ζωές. Τυπώστε το αυτό.
Αντ/τής: -Ο Ναπολέων είχε πει «Ο στρατηγός που ανησυχεί για τους άντρες του αποτυγχάνει»
Στρατηγός: -Είμαι προσεκτικός, αλλά δεν είμαι ειρηνιστής... Παρακολουθώ τη δουλειά σας χρόνια τώρα, πείτε μου, γιατί κάνετε αυτό το ταξίδι;
Αντ/τής: -Γι αυτό πληρώνομαι. Είναι η δουλειά μου. Επίσης, αναζητώ.. μια απάντηση αφ' ότου είδα τον πρώτο νεκρό. Γιατί το κάνουμε; Γιατί αλληλοσκοτωνόμαστε; Πώς γίνεται κι ένας κοινός τύπος, που δεν έχει χτυπήσει ούτε κουνούπι.. βομβαρδίζει χιλιάδες ξένους ενώ κοιμούνται;
Στρατηγός: -Για να επιβιώσουμε. Στον πόλεμο σκοτώνεις ή σκοτώνεσαι.
Αντ/τής: -Ω.. ελάτε τώρα...
Στρατηγός: -Αυτό πιστεύω. Τι απάντηση έχετε εσείς;
Αντ/τής: -Δε βρήκα ακόμα απάντηση. Οταν τη βρω, θα τη μάθετε απο τους πρώτους.
3ος διάλογος: Στα τελευταία πέντε λεπτά της ταινίας, μεταξύ του ανταποκριτή και του στρατηγού (αφού έχει γίνει η αδικαιολόγητη σφαγή μεγάλου αριθμού αντρών εξ αιτίας της ατολμίας του στρατηγού, που πήρε σήμα να φύγει)
Αντ/τής: -Διαλέγουμε πλευρές και ξαναρχίζουμε; Το θεωρείτε παιχνίδι;
Στρατηγός: -Το ύστατο παιχνίδι.
Αντ/τής: -Οχι θέμα επιβίωσης; Δεν εξασφαλίζει άσυλο, δεν ικανοποιεί την πείνα.
Στρατηγός: -Βρήκατε την απάντησή σας;
Αντ/τής: -Ετσι νομίζω. Μας αρέσει σ' εμάς τους άντρες να αλληλοσκοτωνόμαστε.
Στρατηγός: -Επειδή μας αρέσει;
Αντ/τής: -Τόσο απλό είναι. Η ιστορία μας διδάσκει ότι ο πόλεμος δε λύνει τίποτα. Αν σε απειλεί κάποιος με όπλο, ζεις τη στιγμή έντονα.. διότι φοβάσαι.. πρέπει να τον σκοτώσεις..
Στρατηγός: -Επειδή μας αρέσει να σκοτωνόμαστε.. Καταδικάζετε την ανθρωπότητα!
Αντ/τής: -Ναι, δυστυχώς στρατηγέ. Ισως, αν το παραδεχτούμε, να συμβιώσουμε αρμονικά.
Στρατηγός: -Το ελπίζουμε.
_____________________________
πρωτοανεβηκε εδω: -->> http://rodiat3.blogspot.com/2006/01/anzio-1968.html
3 σχόλια:
Πάρα πολύ ενδιαφέρον το βρήκα.
Λίγο αντιφατικός ο στρατηγός, όπως όλοι οι παράφρονες που αιματοκυλίζουν τον κόσμο τούτο!
Απλά αντιγράφω από την αρχή του δευτέρου διαλόγου δύο σημεία
1. "Πιστεύω πως κάθε πόντος γης πρέπει να εξισορροπείται.. με το κόστος των ανθρώπινων ζωών."
2. "Εχω δυο ευθύνες απόψε: Την αποστολή μου και τους άντρες μου. Δίνω σημασία στις ανθρώπινες ζωές. Τυπώστε το αυτό."
!!!!!;;;;
Bingo! :) Και στο τελος διαφωνει με τη διαπιστωση του δημ/φου-ανταποκριτη: «Επειδή μας αρέσει να σκοτωνόμαστε.. Καταδικάζετε την ανθρωπότητα!»
..Ισως μοναχα -απροσωπα- να του "του αρεσουν οι σκοτωμοι"...
Αμερικανιά...ΠΟλλή ανάλυση για το τίποτα...Και κανείς δεν λέει τις λέξεις "πόλεμος=βλακεία"
Το καλύτερο απ' όλα το έχω διαβάσει στο "Ουδέν νεώτερο από το δυτικό μέτωπο" και είναι στο περίπου, το παρακάτω:
Να μαζεύονταν όλοι εκείνοι που θέλουν να κάνουν πόλεμο, μέσα σε ένα λασπωμένο στάδιο, ντυμένοι με μαγιώ και οπλισμένοι με γκλομπ, και να λύνουν τις διαφορές τους εκεί, με θεατές και να μην παιδεύονται οι λαοί τους με πολέμους και σκοτωμούς...
Δημοσίευση σχολίου