Συνέντευξη Γ. Παπανδρέου, 27 Οκτώβρη 2011 ~5:00 π.μ.

Συνέντευξη Γ. Παπανδρέου, 27 Οκτώβρη 2011 ~5:00 π.μ.

Χωρίς κανένα δικό μου σχόλιο, μεταφέρω ακριβώς τη συνέντευξη του κ. πρωθυπουργού, όπως ακούστηκε σήμερα το ξημέρωμα από το κανάλι της ΝΕΤ :


- Λειτουργεί το μικρόφωνο; μάλλον δεν λειτουργεί. Τώρα λειτουργεί; Ωραία. Λοιπόν, μπορούμε να πούμε στην κυριολεξία ότι μια καινούργια μέρα ξημερώνει.. ας ελπίσουμε ότι αυτή η καινούργια μέρα είναι μια καινούργια μέρα και για την Ευρώπη και για την Ελλάδα, καλύτερη από αυτά που έχουμε περάσει τον τελευταίο καιρό.

Θά'θελα πρώτ' απ' όλα να ευχαριστήσω όλους τους έλληνες και ελληνίδες για τις θυσίες τους, που έδωσαν με τις θυσίες αυτές τη δυνατότητα να παραστούμε.. να παραστεί η Ελλάδα στη σημερινή -χθεσινή, αν θέλετε- σύνοδο και να διαπραγματευθούμε, με ισχυρό εργαλείο/όπλο την αξιοπιστία μας, την ελάφρυνση του πιο σημαντικού βάρους, αυτό που κουβαλάμε όλοι μας από το παρελθόν: την υπερχρέωση της πατρίδας μας, της χώρας μας.
Χωρίς τη δική τους συγκλονιστική προσπάθεια, όλων των ελλήνων, όλ' αυτά θά'χαν τελειώσει από πέρυσι το Μάιο, δηλαδή.. (κι αυτό μη το ξεχνάμε ποτέ) αν δεν είχαμε κάνει τίποτα δεν θά'μασταν εδώ σήμερα, θά'χαμε χρεοκοπήσει από πέρσι το Μάιο κι αυτό θά'χε τραγικές συνέπειες, θά'καναν πολύ δύσκολη την κατάσταση που ζούμε, ακόμα πιο δύσκολη από σήμερα.. από τη σημερινή, θα φανταζόταν η σημερινή κατάσταση ιδανική μπροστά στο τί θα ζούσαμε. Η χώρα θα είχε λυγίσει κάτω απ' το βάρος της υπερχρέωσης που κληρονομήσαμε.

Αποφύγαμε λοιπόν αυτό το θανάσιμο κίνδυνο, και μόνο που βρισκόμαστε σήμερα εδώ είναι επίτευγμα, επίτευγμα όλων των ελλήνων. Μην το ξεχνάμε αυτό ποτέ.

Σήμερα, έχουμε πια τη δυνατότητα να κλείσουμε οριστικά τους λογαριασμούς της χώρας με το παρελθόν, για να μπορέσουμε πια να αφιερώσουμε απερίσπαστοι όλες μας τις δυνάμεις στο σήμερα και το αύριο, το μέλλον της χώρας. Να φύγει το βάρος του παρελθόντος και να μπούμε σε μια χώρα, μια εποχή, αναπτυξιακή, βασισμένη πάνω στις δικές μας δυνάμεις.

Οπως ξέρετε, μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς αβεβαιότητας, με πολλές χώρες σε κρίση, κληθήκαμε να διαπραγματευθούμε ενα ζήτημα υπαρξιακού χαρακτήρα για τη χώρα, ένα ζήτημα που αφορά κάθε εργαζόμενο, κάθε επιχειρηματία, κάθε μισθωτό, κάθε άνεργο, κάθε αγρότη, κάθε έλληνα και κάθε ελληνίδα, τους πάντες.

Το μεγάλο βάρος που κουβαλάμε απ' το παρελθόν είναι αυτό της υπερχρέωσης. Είναι και πρώτιστο ζήτημα εθνικής ασφάλειας για τη χώρα και, βεβαίως, με περιορισμούς παντού, όπως π.χ. 16 διαφορετικά πολιτικά συστήματα, μεταξύ των οποίων είμαστε κι εμείς στους 17, δεκαέξι διαφορετικά εθνικά κοινοβούλια, δεκαέξι διαφορετικές κυβερνήσεις, με τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα και προτεραιότητες, αλλά και με πολλούς στο εσωτερικό της χώρας να καλλιεργούν συνειδητά και συνεχώς ένα κλίμα ηττοπάθειας, ανασφάλειας, ότι θα αποτύχουμε. Και αυτή, βέβαια, η εσωτερική ανασφάλεια πολλές φορές τροφοδοτούσε τη διεθνή κοινή γνώμη, το διεθνή Τύπο, αλλά και τη διεθνή ανασφάλεια, που με τη σειρά επιδείνωνε και την ανασφάλεια στη δικιά μας χώρα.
Αυτη η γενικευμένη ανασφάλεια που έχουμε ζήσει τον τελευταίο καιρό επιδεινώθηκε απο το γεγονός ότι υπήρχε δυσπιστία στη μεγάλη και σημαντική απόφαση της 21ης Ιουλίου, που δεν μπόρεσε να εφαρμοστεί λόγω κυρίως της αλλαγής σε θέματα όπως των επιτοκίων, αλλά επίσης και της ασσύμετρης τελικά κατανομής των βαρών υπέρ των τραπεζών και κατά του δημόσιου τομέα.

Κληθήκαμε επίσης να αντιμετωπίσουμε την κακόπιστη κριτική εκείνων που επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα ως αποδιοπομπαίο τράγο, για να καλυφθούν άλλες αδυναμίες ή άλλες επιδιώξεις ή να μη δούν όλοι κατάφατσα ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Εμείς, κλείσαμε τα αυτιά μας στις Σειρήνες της καταστροφής και στρωθήκαμε στη δουλειά, έχοντας ως μεγάλο διαπραγματευτικό όπλο την υπεράνθρωπη προσπάθεια των ελλήνων πολιτών τα τελευταία δυο χρόνια, επιδιώξαμε να οικοδμήσουμε πάνω στα θετικά της απόφασης του Ιουλίου, να εξασφαλίσουμε μια συμφωνία -αν θέλετε- 21ης Ιουλίου plus (συν) μια επιπλέον, δηλαδή, καλύτερη συμφωνία. Να διατηρήσουμε, δηλαδή, και να ενισχύσουμε όλα τα πλειονεκτήματα αλλά να αναιρέσουμε και όποια μειονεκτήματα.
Παρά τις πρωτοφανείς αντιξοότητες, που όλοι μας ζήσαμε, παρά την αβεβαιότητα που εντάθηκε μετά από ισχυρές πιέσεις που ασκήθηκαν τους τελευταίους μήνες ακόμα και σε πολύ ισχυρές χώρες της Ευρωζώνης, καταφέραμε να πετύχουμε τον στόχο μας. Μπήκαμε σε διαπραγμάτευση με στόχο ένα νέο πρόγραμμα, τη διασφάλιση των χρηματοδοτικών αναγκών μας μέχρι το 2014, να λύσουμε το πρόβλημα της ρευστότητας και επανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών, να καταστήσουμε εντέλει και το χρέος βιώσιμο σύμφωνα και με τις πιο αυστηρές αναλύσεις, δηλαδή, αναλύσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Το πακέτο της σημερινής συμφωνίας, πρώτ' απ' όλα επιβεβαιώνει τους θετικούς όρους του νέου προγράμματος, όπως είχαν συμφωνηθεί τον Ιούλιο, δηλαδή,
το μέγεθος της χρηματοδότησης,
τα χαμηλά επιτόκια,
της περίοδο χάριτος
και τη μεγαλύτερη περίοδο της αποπληρωμής.

Δεύτερο, το πακέτο της σημερινής συμφωνίας επιβεβαιώνει τη διασφάλιση της ρευστότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και την ενίσχυση της κεφαλαιακής του επάρκειας, και αυτά ενδιαφέρουν πρωτίστως τον έλληνα πολίτη, γιατί για μας "προστασία των τραπεζών" σημαίνει πρώτα και πάνω απ' όλα την προστασία του καταθέτη και την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας.

Βεβαίως, για να διαμορφωθεί το πακέτο έπρεπε να διαμορφωθούν και οι όροι της συμμετοχής των τραπεζών και για όσους είχαν και έχουν ελληνικά ομόλογα. Στόχος μας, η κατανομή των βαρών μεταξύ ιδιωτών και δημοσίου να γίνει με ισόρροπο, πιο δίκαιο, πιο αναλογικό τρόπο.

Η σημαντική αλλαγή είναι ότι επιτυγχάνεται η μείωση του ονομαστικού βάρους του ελληνικού χρέους σχεδόν τέσσερις φορές μεγαλύτερη σε σχέση με τον Ιούλιο, γιατί ενώ τον Ιούλιο η μείωση του ονομαστικού χρέους ήταν 11,6% του ΑΕΠ, τώρα ανέρχεται κοντά στο 50% του ΑΕΠ η μείωση. Αυτό, βεβαίως, συνεπάγεται αντίστοιχα πολύ μεγαλύτερη ανάληψη ζημιών από τις τράπεζες, αλλά θαρρώ ότι είναι μια δίκαιη πια κατανομή αυτών των βαρών. Αίρονται βάρη από τον ελληνικό λαό, μεταφέρονται σε τράπεζες.
Ετσι, η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου εναρμονίζεται απόλυτα με το στόχο που είχε θέσει η έκθεση της ευρωπαϊκής επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, δηλαδή, το 2020 το ελληνικό δημόσιο χρέος να ανέρχεται μόνο στο 120% του ΑΕΠ.

Το χρέος θεωρούμε ότι είναι απολύτως βιώσιμο, γιατί πια συνδυάζει τα νέα χαμηλότερα επιτόκια, την προσδοκώμενη αναπτυξιακή ανάκαμψη, τα ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα που οφείλει να παράγει η χώρα μετά τη δημοσιονομική προσαρμογή που πετυχαίνουμε, χάρη βεβαίως της μεγάλης θυσίας του ελληνικού λαού, και αυτά είναι πια που παλαίψαμε και καταφέραμε να.. με τον αγώνα αυτόν των ελλήνων, να πιάσουν τόπο αυτές οι θυσίες προς όφελος των παιδιών μας.

Η απαλλαγή της πατρίδας μας από ένα μεγάλο μέρος του ιστορικού βάρους του δημοσίου χρέους, μπορεί να μας βάλει σε μια νέα αφετηρία, αρκεί εμείς να μείνουμε σταθεροί στο στόχο μας.

Από το 2012 να πούμε -και αυτός είναι ο στόχος- τέρμα πλέον τα πρωτογενή ελλείμματα! Να μη παράγουμε πια εμείς ελλείμματα. Από το 2012 και για πάντα περνάμε στα πρωτογενή πλεονάσματα, να παράγει η ελληνική οικονομία πλεονάσματα. Αυτά, βεβαίως, δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς τις θυσίες, όπως είπα.

Ολα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μειώνεται σημαντικά, ήδη απο το 2012, το ετήσιο βάρος για την εξυπηρέτηση του χρέους μας. Αυτά μας επιτρέπουν πραγματικά να ανασάνουμε, διότι θα υπάρξει μια σχετική, σημαντική -δεν έχουμε ακόμα τους συγκεκριμένους αριθμούς, γιατί αυτά βεβαίως θα βγουν και απο την τελική διευθέτηση της διαπραγμάτευσης που έχουμε με τον επενδυτικό τομέα- θα μας επιτρέψει να μειώσουμε σημαντικά το κόστος των επιτοκίων που σήμερα πληρώνει ο ελληνικός λαός.
Με αυτή την απόφαση κάναμε κι ένα πατριωτικό καθήκον. Η ελάφρυνση του βάρους στην πατρίδα μας, τα πλεονάσματα που θα παράξουμε, εγγυώνται να φύγουμε σιγά αλλά σταθερά από την επιτήρηση και από εξαρτήσεις.

Οσοι θέλουν και δικαίως φωνάζουν ότι πρέπει να φύγουμε από κηδεμονίες και εξαρτήσεις, αυτό κάνουμε στην πράξη. Οχι με φωνές, όχι με μεγάλες κορώνες, αυτό κάνουμε στην πράξη. Γιατί όσο η Ελλάδα θα ήταν εξαρτημένη από ένα πολύ μεγάλο χρέος και με τεράστια βάρη, τόσο βεβαίως δεν θα μπορούσε να ανακτήσει την αυτονομία της.
Γι αυτό το λόγο, για μας δεν υπήρξε ποτέ δίλλημμα να βάλουμε πάνω από το εθνικό συμφέρον το οποιοδήποτε ιδιωτικό συμφέρον, γι αυτό με έκπληξη παρακολουθήσαμε τις τελευταίες μέρες ακόμα και -σε εισαγωγικά- προοδευτικές φωνές, διαμορφωτές κοινής γνώμης, να ανησυχούν επειδή μειώνουμε το δημόσιο χρέος! Δημιουργούσαν ένα κλίμα ανησυχίας, επειδή μειώνουμε το δημόσιο χρέος. Πραγματικά, πολύ παράδοξο αυτό.
Δηλαδή, εμείς μεταφέραμε ένα βάρος από τον έλληνα, από τον ελληνικό λαό, στις πλάτες των τραπεζών. Θεωρούμε ότι ήταν μια δίκαιη μεταφορά.

Θέλω όμως επίσης να απαντήσω σε όσους θέλησαν να προτάξουν την ανησυχία τους για την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων. Επαναλαμβάνουμε ότι η σημερινή απόφαση του ευρωπαϊκού συμβουλίου και η εφαρμογή της δεν θα προκαλέσει καμμία μείωση του επιπέδου που βρίσκεται σήμερα η περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων, γιατί εμείς έχουμε ειλλημμένη απόφαση, απόφαση της κυβέρνησης, να αναπληρωθεί σε επίπεδα τουλάχιστον ίδια με αυτά που θα προέκυπταν με την εφαρμογή της απόφασης του Ιουλίου. Οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι μπορούν να είναι ήσυχοι για τα ασφαλιστικά τους ταμεία, όπως βεβαίως και για τις συντάξεις τους.

Οσοι όμως ανησυχούν για άλλους λόγους, επικαλούνται δηλαδή προσχηματικά το ενδιαφέρον τους για τους ασφαλισμένους, καλό είναι να μη μπερδεύουν τις μετοχικές συνθέσεις των τραπεζών με την κοινωνική και ασφαλιστική πολιτική που αποτελεί και βασική μέριμνα και προτεραιότητα της πολιτείας και, επομένως, και της ίδιας της κυβέρνησής μας.

Είναι προφανές ότι η σημερινή απόφαση όχι μόνο δεν θίγει τις συντάξεις, αντιθέτως, με την ελάφρυνση της εξυπηρέτησης των τόκων από του χρόνου, διευκολύνεται η άσκηση της κοινωνικής και ασφαλιστικής πολιτικής. Επίσης, οι ελληνικές τράπεζες, με διασφαλισμένη τη ρευστότητα και την επανακεφαλαιοποίησή τους, εξυγιαίνονται πλήρως.

Είναι πολύ πιθανόν, ένα μεγάλο μέρος των τραπεζικών μετοχών να περιέλθουν στο ελληνικό δημόσιο, με αυτή τη διαδικασία που ακολουθούμε. Ομως, και η διάθεση αυτών των μετοχών μετά που θα περιέλθουν στο δημόσιο, μετά από την εξυγίανσή τους, θα ξαναδοθούν το ταχύτερο δυνατό, σύμφωνα με διεθνείς και ευρωπαϊκές πρακτικές, που έχουν ακολουθηθεί και σε άλλες χώρες και έχουν δώσει ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα σε άλλες χώρες και για τον κρατικό προϋπολογισμό.

Με την εφαρμογή των αποφάσεων του ευρωπαϊκού συμβουλίου, αλλάζουν τα επίπεδα ρευστότητας στην ελληνική οικονομία. Αυτό είναι ό,τι πιο θετικό μπορεί να συμβεί για την υποστήριξη της ανάπτυξης, δηλαδή των επιχειρήσεων, των νοικοκυριών, της απασχόλησης, της καταπολέμησης της ανεργίας, δηλαδή της στήριξης της πραγματικής οικονομίας.

Με τη μείωση του ονομαστικού βάρους του δημοσίου χρέους και την έναρξη εφαρμογής του νέου προγράμματος, διαμορφώνονται και προϋποθέσεις για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Πρέπει να πάμε σε ένα άλλο αναπτυξιακό μοντέλο. Η χώρα.. η Ελλάδα, η χώρα μας, πρέπει να γίνει μια χώρα που παράγει και όχι μόνο μια χώρα που καταναλώνει. Πρέπει να γίνει μια χώρα που εξάγει και όχι μόνο εισάγει.

οι υπερπατριώτες.

Με αφορμή το σημερινό Ε.Σ. ήταν πάρα πολλοί που χρησιμοποίησαν υπερπατριωτικές κορώνες στο όνομα της εθνικής κυριαρχίας. Χωρίς να περιμένουν τελικές αποφάσεις, με τρόπο θά'λεγα ανέλπιδο, διαβεβαίωναν σε όλους τους τόνους ότι το νέο πρόγραμμα και η δραστική μείωση του βέρους του δημοσίου χρέους θα συνοδευτεί από επαχθείς όρους, προσβλητικούς για την εθνική μας ανεξαρτησία, την εθνική μας κυριαρχία, την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού.
Πρώτ' απ' όλα, πρέπει να πει κανείς ότι η μείωση των βαρών βοηθά ακριβώς στην απελευθέρωσή μας απ' την εξάρτηση. Αλλά και γι αυτούς τους λεγόμενους επαχθείς όρους, βιάστηκαν. Επένδυσαν για μια ακόμα φορά στην αποτυχία της χώρας και διαψεύδονται από τα συμπεράσματα για τα οποία δώσαμε σκληρή μάχη, πετυχαίνοντας αυτά ακριβώς που ζητήσαμε.

Επιτέλους, να τελειώνουμε με την προπαγάνδα και την εύκολη λασπολογία. Εμείς παλεύουμε για την πατρίδα. Ολοι αγαπάμε το ίδιο τον τόπο μας κι όλοι παλεύουμε για το καλό του. Μπορεί να διαφωνούμε, αλλά ας σταματήσουμε να τρώμε τις σάρκες μας.

Οι ευθύνες.

Οι θεσμοί που μας στηρίζουν, η Ευρωπαϊκή επιτροπή, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, θέλουν να πετύχει το πρόγραμμα και μας προσφέρουν στήριξη, τεχνική βοήθεια, τεχνογνωσία, αλλά η κυριαρχική ευθύνη και η αρμοδιότητα εφαρμογής του προγράμματος ανήκει στην ελληνική κυβέρνηση και στη Βουλή των ελλήνων.
Αλλά τις τελευταίες βδομάδες ακούσαμε κι άλλα. Κάποιοι υποστήριξαν, με απόλυτη μάλιστα βεβαιότητα, ότι η Ελλάδα είναι απούσα από τις διαπραγματεύσεις. Το ακούσαμε και αυτό! Δεν προσβάλλουν εμένα, ούτε τους υπουργούς της κυβέρνησης που μήνες τώρα δεν περνάει μέρα που να μη δίνουν μάχες, προσβάλλουν σίγουρα τα δεκάδες στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης, τους διπλωμάτες, τους συμβούλους, και όλους αυτούς που έχουν ξεχάσει τί σημαίνει ξεκούραση, συμμετέχοντας στη συνεχή και σκληρή διαπραγμάτευση.
Η αλήθεια είναι ότι με μεγάλη προθυμία οι εταίροι μας θα ανέθεταν στην Ελλάδα να διαπραγματευθεί μόνη της με τον ιδιωτικό τομέα. Εμείς ζητήσαμε, ακριβώς για να έχουμε ισχύ, πολύ πιο δυνατή διαπραγματευτική, οι αποφάσεις του ευρωπαϊκού συμβουλίου, που βεβαίως τις υλοποιούσε η Ελλάδα, να διέπονται και από το ελληνικό Δίκαιο αλλά και να στηρίζονται από μια διαπραγματευτική ομάδα με τη συμμετοχή των θεσμών της Ευρωζώνης, με την παρουσία της ευρωπαϊκής επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, με ενεργό συμμετοχή των μεγαλύτερων κρατών μελών όπως ειναι η Γερμανία και η Γαλλία, αλλά και βεβαίως και με μια ισχυρή ομάδα διεθνών συμβούλων.

Ετσι διαμορφώθηκε και διαμορφώνεται το ισχυρό μέτωπο που διασφαλίζει τα συμφέροντα όχι μόνο της Ευρωζώνης, αλλά και της ίδιας της Ελλάδας. Ετσι εξελίχθηκε και η διαδικασία όλους τους προηγούμενους μήνες και σε πολιτικό και σε τεχνικό επίπεδο.
Τέλος, εμείς από την αρχή της κρίσης τονίζουμε ότι δεν περιορίζεται η κρίση αυτή στην Ελλάδα. Είναι ευρωπαϊκή, και αυτό οφειλόταν στο συστημικό και θεσμικό έλλειμμα της Ευρωζώνης. Δυστυχώς, η Ελλάδα πρώτη πλήρωσε αυτά τα συστημικά προβλήματα και, αν θέλετε, είμασταν κι ένα πειραματόζωο στην προσπάθεια επίλυσης της κρίσης με όσα αυτό σημαινε και για τις πολλές και νέες προσαρμογές που χρειάστηκαν και στο πρόγραμμά μας.

Εμείς είπαμε από την αρχή ότι χρειαζόταν ενίσχυση της Ευρωζώνης και οι εξελίξεις μας δικαίωσαν. Αποφασίστηκε να προχωρήσουν στην ενίσχυση των θεσμών, των εργαλείων, αλλά και της διακυβέρνησης της Ευρωζώνης. Αυτά είναι θέματα που προχωρούν, αλλά και δρομολογούνται και για το μέλλον. Θα δείτε τις αποφάσεις, βεβαίως, πολύ σημαντικες αποφάσεις για το μηχανισμό, το λεγόμενο EFSF, αλλά και πολλά άλλα που αφορούν και τις τράπεζες και την εμβάθυνση της οικονομικής συνεργασίας στην Ευρωζώνη.

Επιτρέψτε μου, πριν κλείσω να ευχαριστήσω τουλάχιστον μερικούς από τους πολλούς συνεργάτες που συνέβαλαν και για να πω επίσης ότι μερικοί θα είχανε και τέτοια πίεση που θα έπρεπε να τους παρασχεθεί και ιατρική περίθαλψη -βλέπω το Γιώργο εδώ- ευτυχώς είναι κοντά μας, είναι όμως κι ο άλλος Γιώργος, ο Γλυνός, που δεν μπόρεσε νά'ναι μαζί μας, ο οποίος από την πίεση έπαθε δυστυχώς έμφραγμα, είναι ευτυχώς καλύτερα.. Να ευχαριστήσω λοιπόν το Γιώργο το Ζανιά, τον Πέτρο το Χριστοδούλου, τη Μαρία την Ασημακοπούλου, το Γιώργο το Γλυνό, το Θόδωρο το Σωτηρόπουλο, που είναι ο πρέσβης μας εδώ, βεβαίως κι απ' τη κυβέρνηση το Βαγγέλη το Βενιζέλο, το Φίλιππο το Σαχινίδη, τη Μαριλίζα τη Ξενογιαννακοπούλου, τον Ηλία το Μόσιαλο και, βέβαια, και πολλούς σημαντικούς ξένους τεχνικούς συμβούλους.. και θέλω να σας πω εδώ ότι οι εταίροι μας πολλές φορές επικαλέστηκαν την ελληνική ομάδα διαπραγμάτευσης και τους τεχνικούς συμβούλους που είχαμε και τους θεωρήσαν ως τους καλύτερους.. την καλύτερη δυνατή ομάδα διεθνώς και συμβουλευόντουσαν αυτούς τους ανθρώπους για να φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα.

Και πάλι ευχαριστώ.

(ακολουθούν ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και απαντήσεις)