Ομολογώ! Ομολογώ λέμε ότι προσπάθησα να αποφύγω αυτή την πρόσκληση για διακοπές σε σπίτι φίλων βορειοευρωπαίων. Ομολογώ και κρεμάστε με πια! Τα είχα όλα προβλέψει, τα είχα υποψιαστεί τουλάχιστον. Παρόλο που οι φίλοι μου είναι καπνιστές, φαντάστηκα -άτιμη φαντασία που σπανίως με προδίδεις!- ότι κάτι τι επικίνδυνο μού την είχε στημένη στη γωνία στη μακρινή αυτή χώρα...
Ετσι έγινε, όπως το περίμενα -δυστυχώς. Πλάκωσαν τα συμπεθέρια των φίλων μου, καλεσμένα και αυτά, με χίλια μύρια προβλήματα υγείας -διπλά και τριπλά μπάι-πας, εγχειρήσεις εις πενταπλούν σε κάθε πιθανή περιοχή του αθρώπινου σώματός τους.. τί να λέμε τώρα... Μυριάδες χρωματιστά χαπάκια που πρέπει να πίνονται ωρισμένες ώρες... κλπ κλπ και το σημαντικότερο «δεν πρέπει να καπνίζουμε, καταλαβαίνεις φαντάζομαι, πρέπει να σεβαστούμε την υγεία τους...» και τα σχετικά.
Και μένα; Εμένα που χωρίς καπνό μού έρχεται κάπως δύσκολα, που δυσκολεύομαι να γράψω χωρίς καπνίζω, να κάνω ο,τιδήποτε χωρίς ένα τσιγαράκι στριφτό στο δεξί μου χεράκι αναμμένο κάθε τόσο, ποιος με υπολόγισε; Να «πρέπει» να βγαίνω έξω από την πόρτα της κουζίνας, σε ένα χορταριασμένο (με γκαζόν) κήπο για να έχω το ελεύθερο να ανάψω ένα αναθεματισμένο (για τους πάσχοντες) αλλά απαραίτητο (για μένα) τσιγαράκι; Να νοιώθω τιμωρημένη, εκτός κοινωνίας, παρείσακτη; Είναι δίκαιο; Λέμε τώρα...
Φυσικά, δεν είμαι και τόσο αναίσθητη να απαιτήσω να γίνεται το δικό μου, αλλά περίμενα να είχα τουλάχιστον ενημερωθεί εγκαιρως και όχι μόλις πάτησα το ποδαράκι μου μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το home, sweet home μου... Εχω άδικο; Και η (κανονισμένη) επιστροφή αργεί... Αργεί πολύ λέμε. Τί να κάνω; Μη τολμήσεις να με συμβουλέψεις πως είναι ευκαιρία να το κόψω το ρημάδι και άλλα τέτοια, αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, γιατί... δεν μου ξαναγράφω!!!
2 σχόλια:
Αγαπητή ροδιά, σου δόθηκε μια εξαιρετική ευκαιρία να δοκιμάσεις να απαλλαγείς από τη καταστροφική συνήθεια του τσιγάρου...
Δές το από τη θετική πλευρά.. και γώ κάπνιζα στο γραφείο μέχρι 2 πακέτα B&H....μέχρι που χτύπησε η καμπάνα.. έκτοτε ούτε να το μυρίσω δεν θέλω.. με ενοχλεί.. Δεν χρειάζεται να φθάσεις στο σημείο του απόλυτου φόβου για να απαλλαγείς...
Ο φόβος δυστυχώς δεν έχει αποτέλεσμα.
Οι καπνιστές όπως και όσοι δεν φοράνε κράνος στα μηχανάκια θεωρούν ότι σε κάποιους άλλους θα τύχει το κακό.
Εγώ το έκοψα γιατί ντρεπόμουνα να είμαι ένα εξαρτημένο άτομο από την νικοτίνη, εξάρτηση που είναι χειρότερη από την ηρωίνη και γι΄ αυτό μόνο ένα 7% καταφέρνει να διατηρήσει την διακοπή του καπνίσματος περαν του 1 χρόνου.
Δημοσίευση σχολίου