όταν το άλογο φορά πέδιλα βατράχου

Μια φορά, ήταν ένα άλογο που φοβόταν το νερό και, για να αντιμετωπίσει το φόβο του, πηγαινορχόταν στο Παρίσι κολυμπώντας. Στο δρόμο, έπινε πολύ νερό αλμυρό, αλλά συνέχιζε απτόητο την άσκηση. Το σωσίβιο που φορούσε στο λαιμό, του θύμιζε τα χάμουρα κι έτσι νόμιζε πως ο -ανύπαρκτος- αναβάτης είχε την ευθύνη της πορείας στη θάλασσα. Οταν κατάλαβε ότι αναβάτης δεν υπήρχε, ζήτησε τη συμβουλή του ναυτικού κι ο ναυτικός του είπε να φορέσει βατραχοπέδιλα. Το άλογο σκότωσε ένα βάτραχο κι έκλεψε τα πέδιλά του. Ξέχασε να σκοτώσει κι άλλον ένα βάτραχο για να κλέψει κι άλλα δυο βατραχοπέδιλα. Ετσι, το οικοδόμημα της εμπιστοσύνης του στα βατράχια κατέρρευσε μέσα σε μια νύχτα. Χρέωνε όλα τα βατράχια με τη λιποψυχία του, που δεν μπορεσε να σκοτώσει δυο, αλλά μόνον ένα. Οταν ξημέρωσε, αποφάσισε να δοκιμάσει να ταξιδέψει -πάλι για Παρίσι, εννοείται- με το σωσίβιο και δυο βατραχοπέδιλα μονάχα. Ο εξοπλισμός αυτός δεν το βοήθησε καθόλου κι έτσι το άλογο πνίγηκε σε μια κουταλιά νερό. Ο ναυτικός κρατούσε το κουτάλι.