αναμνήσεις από το μέλλον (μαρούλια στα μπαλκόνια)

Στον ευλογημένο τόπο μας, το παρελθόν σφιχταγκαλιάζεται με το μέλλον, ενώ το παρόν αποτελεί απλή υποψία ύπαρξης. Δεν υπάρχουμε σήμερα, κανείς και τίποτα δεν υπάρχει σήμερα. Υπήρξαμε στο δοξασμένο παρελθόν και θα υπάρχουμε στον αιώνα τον άπαντα. Ετσι, τα όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν μας αφορούν καθόλου εμάς, τους πολλούς. Μερικούς μόνο τους αφορούν ελάχιστα, ίσα για να πουν «είδες; δε στά 'λεγα;» και να δρέψουν δάφνες προφήτου.

Επειδή και 'γώ γραπώνομαι από τη καρέκλα για να υπάρξω -να την ακουμπάω, να νοιώθω πως βρίσκεται κάποιο έπιπλο αποκάτω μου και δεν κάθομαι σε κάνα συννεφάκι- καταπίνω κάπου κάπου μικρές δόσεις παρελθόντος, τις ανακατεύω με πράγματα σημερινά -αλλά που στοχεύουν στο μέλλον!- και βγάζω τα συμπεράσματά μου. Ωφέλιμα συμπεράσματα; μα την αλήθεια, δεν ξέρω. Εμένα πάντως με ικανοποιούν επειδή με βεβαιώνουν ότι ο εγκέφαλός μου όχι μονάχα λειτουργεί αλλα συνεχίζει να αναπτύσσεται -κι αυτό πάρτο όπως θέλεις (θετικά ή αρνητικά) καλέ/ή μου αναγνώστη/τρια, από σένα δεν κρύβω τίποτα λέμε.

Ενα σημαντικό στοιχείο από το παρελθόν είναι μια φράση από μια παλιά συζήτηση σε συναδελφικό κύκλο ευρωπαίων τεχνικών επιστημόνων (αυτός ο όρος βρίσκω να ταιριάζει γάντι) δηλαδή, ιταλών, ισπανών και ελλήνων μηχανικών, που έλαβε χώρα σε ελληνική πόλη. Η φράση εκστομίστηκε από έναν ισπανό αρχιτέκτονα και ήταν η εξής: «Εσείς εδώ δεν έχετε κανένα πρόβλημα να εκσυγχρονίσετε τη κατασκευή των κτιρίων σας και να τη κάνετε συμβατή με την Οδηγία της ΕΕ, έχετε όλα αυτά τα μπαλκόνια στα πολυόροφα κτίρια*, τα μισά από αυτά να κλείσετε και να φυτέψετε είστε οκ από άποψη εξοικονόμησης ενεργειας.»

Η φρασούλα αυτή, όσο αθωα και αν ειπώθηκε, ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από την ομηγυρη. Στο πιτς φιτίλι ξεχώρησαν οι φατρίες, οι κομματικοί συνδυασμοί, τα βρισίδια δώσαν και πήραν -σε τόνο πολιτισμένο, πάντα. Σήμερα που ξαναήρθε στο νου μου, κατάλαβα πολλά περισσότερα από όσα είχα καταλάβει τότε, που δεν εννόησα και πολλά πράγματα, να λέω την αληθεια: απλώς στεκόμουν μεταξύ των ένθεν κακείθεν πυρών και έπαιζα ρόλο αναχώματος.

Λίγο καιρό μετά τη συζήτηση εκείνη, όπου είχε ειπωθεί η περίφημη φρασούλα, διάβασα ότι στην Ισπανία είχε αρχίσει να εφαρμόζεται η ενεργειακή πολιτική με πολύ καλά αποτελέσματα, βασισμένη στις μελέτες/οδηγούς των ισπανών συναδέλφων. Περίμενα λοιπόν να ξεκινήσει να γίνεται και στη χώρα μας κάτι τι σχετικό, αλλά αντί γι αυτό άκουγα διάφορες ασχετουά αναγγελίες με πολλά φουσκωμένα λόγια -ε, είμαστε μανούλες να λέμε πολλά και να μην εννοούμε τίποτα! Οχι, δεν τα λέμε εμείς οι απλοί πολίτες, οι πολιτικοί που εμείς ψηφίζουμε τα λένε και ίσως τους ψηφίζουμε (κυρίως) και γι αυτή την ικανότητά τους, 'ξηγημένα πράγματα.

Τώρα τελευταία, κάπου πήρε το αφτί μου κάτι για την "ταχτοποίηση" των ακαλύπτων χώρων που -φυσικά, στο ελλαντάν ζούμε- κλείστηκαν αμέσως μετά τη κατασκευή του κτιρίου: ούτε νομιμοποίηση, ούτε κατεδάφιση, αλλά ταχτοποίηση. Μάλιστα. Νόμιμα κλείστηκαν λοιπόν ή είναι παράνομοι; άγνωσται αι βουλαί των βουλευτάδων. Πάει αυτό, πάμ' παρακάτ' τώρα.

Προχτές, έμαθα και για τον καυγά μεταξύ των πυργοδεσποτάδων του Φρουρίου ΥποΑνάπτυξιν και του Πύργου ΧωροΑταξίας. Δε χρειάστηκε και πολλή σκέψη να καταλάβω ποιο είναι το (πραγματικό) Μήλον της Εριδος. Το Μήλον, που δεν είναι μήλο αλλά το μάνα εξ ουρανού, η φορμουλα που βγάζει τη χώρα από τα αδιέξοδα και "κινεί την οικονομία" μας όσο και ο τουρισμός, είναι... τι είναι; το μάντεψες καλέ; Οχι; Να το πάρει το ποτάμι; Ναι.. μια προσπάθεια ακόμα.. έλα.. Ναι! Αυτό ακριβώς: Η οικοδομική δραστηριότητα, δλδ, οι Εργολάβοι! Μπράβο το μωρό μου, το βρήκες!

Το ζουμί λοιπόν δεν είναι η ενεργειακή μελέτη και πόσο θα παίρνει ο μηχανικός και ποιος μηχανικός θα την υπογράφει και αν θα την κάνει καν μηχανικός ΑΕΙ ή ΤΕΙ ή απλός απόφοιτος Λυκείου με θείο εργολαβέ. Το ζουμί είναι το χρημα που θα πέσει στα κλεισίματα των μπαλκονιών για φύτευση, η "ταχτοποίησή" τους με τη βούλα, λέμε. Ολα τα λοιπά είναι οδοντόκρεμες και να το θυμηθείτε. Ολη η χώρα ένα απεραντο εργοτάξιο, οι πολεοδομίες στις δόξες τους με τον Αρχηγό τους δαφνοστεφή, οι εφορίες μέσα στην ευφορία, οι τράπεζες επίσης, μια ανάκαμψη της οικονομίας που θα γεμίσει τις ήδη τιγκαρισμένες τσέπες και θα αδειάσει -θα στίψει εντελώς- τις δικές μας. Μάλιστα. Για λίγα μαρούλια στα μπαλκόνια.

Σκέφτομαι λοιπόν να κλείσω από τώρα το δικό μου το μπαλκονάκι και να το φυτέψω κι ας τολμήσει κανείς να μου το βγάλει αυθαίρετο! Θα έχω έτοιμη και την ενεργειακή μελέτη. Με υπογραφή. Καλό;

-->> ας αφήσουμε τους χαζοδανούς να εκμεταλλεύονται τον αέρα στη θάλασσά τους και τους τρελοπορτογάλους τα κύματα. Εμείς κατέχουμε τον Υψιστο Μοχλό. Οχι, όχι τον ήλιο.. τι λέγαμε τοσην ώρα; την Αυτής υψηλότητα ΤΗΝ οικοδομή και τον Υπηρέτη Αυτής, ΤΟΝ εργολάβο.
-->> αναρωτιέμαι, εκείνα τα μπαλκόνια που είναι ήδη κλεισμένα και έχουν προστεθεί στο εμβαδόν των διαμερισμάτων, θα φυτευτούν και αυτά; Ξέρω μερικά κατά Κολονάκι μεριά, κάποια βγάζουν μάτι κιόλας, εκείνα που βρίσκονται σε πολυκατοικία πρώην ενδόξου υπουργού εννοώ.
_____________________
* τις πολυκατοικίες, εννοούσε ο ισπανός