Ενας αριθμός (Α. Τσέχωφ)

 Τις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Επρεπε να της δώσω το μισθό της.
-Κάθησε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θά'χεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου... λοιπον.. Συμφωνήσαμε τριάντα ρούβλια το μήνα...
-Για σαράντα.
-Οχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει... Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες... Λοιπόν, έχεις δυο μήνες εδώ...
-Δυο μήνες και πέντε μέρες...
-Δυο μήνες ακριβώς.. Τό'χω σημειώσει... λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια. Πρέπει να βγάλουμε ενηά Κυριακές... δεν δουλεύετε τις Κυριακές, πηγαίνετε περίπατο με τα παιδιά. Επειτα, έχουμε τρεις γιορτές...
Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη και άρχισε να τσαλακώνει νευρικα την άκρη του φουστανιού της μα δεν είπε λέξη.
-Τρεις γιορτές... Μας κανουν δώδεκα ρούβλια το μήνα... Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα... Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες... Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σού είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό... Δώδεκα και εφτά δεκαενηά. Αφαιρούμε, μας μένουν.. Χμ! σαράντα ένα ρούβλια... Σωστά;
Το αριστερό μάτι της Ιουλίας έγινε κατακόκκινο και νότισε. Αρχισε να τρέμει το σαγώνι της. Την έπιασε ένας νευρικος βήχας, έβαλε το μαντήλι στη μύτη της αλλά δεν έβγαλε άχνα.
-Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλυτζάνι του τσαγιού και το πιατάκι του... Βγάζουμε δυο ρούβλια... Το φλυτζάκι κάνει ακριβώτερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, μα δεν πειράζει... Τόσο το χειρότερο! Προχωρούμε! Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο και έσκισε το σακάκι του... Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια... Αλλη μια μέρα που δεν πρόσεξες έκλεψε η καμαριέρα τα μποττάκια της Βαρβάρας. Πρέπει νά'χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι αυτό σε πληρώνουμε... Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια...
-Οχι, δεν έγινε τέτοιο πράμα... μουρμούρισε η Ιουλία.
-Τό'χω σημειώσει!
-Καλά...
-Βγάζουμε εικοσιεφτά ρούβλια μας μένουν δεκατέσσερα...
Τα μάτια της Ιουλίας γέμισαν δέκρυα. Κόμποι ιδρώτα γυάλιαν πάνω στη μύτη της. Κακόμοιρο κορίτσι!
-Μα εγώ μια φορά μονάχα δανείστηκα χρήματα. Μονάχα τρία ρούβλια, από την κυρία, μουρμούρισε η Ιουλία και η φωνή της έτρεμε... Αυτά είναι όλα-όλα που δανείστηκα.
-Μπα; Και'γώ δεν τα είχα σημειώσει αυτά. Λοιπόν, δεκατέσσερα έξω τρία μας μένουν έντεκα. Πάρε τα χρήματά σου αγαπητή μου! Τρία.. τρία, τρία.. ένα και ένα.. Πάρτα...
Και της έδωσα έντεκα ρούβλια. Τα πήρε με πρεμουλιαστά δάχτυλα και τα έβαλε στην τσέπη της.
-Ευχαριστώ, ψιθύρισε.
-Πετάχτηκα ορθός και άρχισα να βηματίζω πέρα-δώθε στο γραφείο. Με έπιασαν τα δαιμόνια μου.
-Και γιατί με ευχαριστείς;
-Για τα χρήματα.
-Μα, διάολε, εγώ σε έκλεψα, σε λήστεψα! Και μου λες κι ευχαριστώ;
-Οι άλλοι δε μού 'διναν τίποτα!...
-Δε σού'διναν τίποτα. Φυσικά!... Σού έκανα μια φάρσα για να σού γίνει μάθημα. Πάρε τα ογδόντα σου ρούβλια! Τα είχα έτοιμα στο φάκελλο! Μα γιατί δε φωνάζεις για το δίκηο σου; Γιατί στέκεσαι έτσι σα χαζή; Μπορείς να ζήσεις σ' αυτό τον κόσμο αν δεν πατήσεις πόδι, αν δεν δείξεις τα δόνια σου; Γιατί είσαι άβουλη;
Μουρμούρισε μερικά ευχαριστώ και βγήκε.
_________________________________
ΣΗΜ.1. από το βιβλίο με διηγήματα του Αντον Τσέχωφ, σε μετάφραση του Κυριάκου Σιμόπουλου, εκδόσεις ΠΥΞΙΔΑ, 1955. ||δώρο του αγαπημένου φίλου Σ.Π.||
ΣΗΜ.2. διατηρησα την ορθογραφία, αλλά το μετέτρεψα σε μονοτονικό.
ΣΗΜ.3. το βιβλίο αυτό έχει ένα θαυμάσιο πρόλογο από το μεταφραστή.

Πολυτεχνείο = ο Λόγος εναντίον της Βίας

Θα μπορούσα να βάλω τίτλο "οι μικροπωλητές και το Πολυτεχνειο", αν εστίαζα μόνο στις επετείοιυς που ακολούθησαν, προτίμησα όμως τον τίτλο για τη σημασία του γεγονότος, τί σήμανε (με ήχο φοβερό) το Πολυτεχνείο. Ισως να ταίριαζε και ο τίτλος "μέχρι πότε η Βία θα κατατροπώνει το Λόγο;"
Θυμάμαι την πρώτη επέτειο. Ρίγος στην ανάμνηση της μαυρίλας που είχε σκεπάσει-είχε πνίξει- ξαφνικά την ελπίδα. Γιατί αυτό ήταν το Πολυτεχνείο: η γέννηση και ο φόνος της Ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο, που κυοφορούνταν και κόντευε να γεννηθεί.
θυμάμαι καλύτερα τη δεύτερη επέτειο. Τον καθηγητή Γιάννη Λιάπη να διώχνει οργισμένος τους μικροπωλητές (σουβλάκια και αναμνηστικά) από το Πολυτεχνείο. Να διαπληκτίζεται με κάποιο σουβλατζή που έσπρωχνε το καροτσάκι του για να περάσει απο την καγκελόπορτα, φωνάζοντας (αυτός ο ηρεμότατος άνθρωπος) "έξω! έξω από εδώ!" κι ο σουβλατζής να υποχωρεί πανικόβλητος.. αλλά να στήνει την πραμάτεια του λίγο παραπέρα στη γωνία...
Θυμάμαι τη φορτισμένη ατμόσφαιρα στο γραφείο, όπου αντιμάχονταν οι γνώμες κι οι απόψεις περί Επετείου: "να το θυμόμαστε με σεβασμό" και "να το θυμόμαστε όπως και νά'χει"...
Η θέση μου ήταν (και εξακολουθεί να είναι) με την πρώτη, το σεβασμό δηλαδή, για τούτο και δεν ξαναπάτησα τέτοια μέρα στο Πολυτεχνείο, συμμετείχα στις πορείες μονάχα.
Εξακολουθώ να έχω την ίδια άποψη, ότι οι μικροπωλητές και το πανηγυράκι ευτελίζουν τη θύμηση. Το Πολυτεχνείο δεν είναι γιορτή, είναι οργισμένη θύμηση. Να θυμόμαστε με οργή τον άγριο φόνο της Ελπίδας που, σαν μωρούλι που μόλις γεννιόταν και κόντευε να λάμψει σε όλο της το μεγαλείο, σκοτώθηκε από το άγριο χέρι της μαύρης Βίας.
Ο Λόγος, οι Ηθικές Αρχές, αιματοκυλίστηκαν από τη Βία που θριάμβεψε ακόμα μια φορά. Η τελική νίκη του Λόγου ήρθε μετά από ένα ακόμα χειρότερο βίαιο γεγονός, την προδοσία της Κύπρου. Νίκη προσωρινή βέβαια, γιατί η Βία έχει πολλους τρόπους να επιβληθεί και να μουτζουρώσει τα όμορφα πράγματα, να διαβρώσει ύπουλα τα ανθρώπινα μυαλά. Ηρθε λοιπόν να επιβληθεί με το "όραμα" του καταναλωτή. Επικράτησε μέσα από το... χρηματομπούκωμα! Μπούκωσε πολύ κόσμο, διαστρεβλώνοντας το νόημα της Υπαρξης με την τοποθέτηση της αξίας του χρήματος ψηλότερα από τις ηθικές αξίες του ανθρωπισμού...
Σήμερα, ξαναζούμε μέρες Πολυτεχνείου επειδή και πάλι απειλούνται όχι μόνο οι Ανθρώπινες Αξίες και ο Λόγος, αλλά και η ίδια η ανθρώπινη υπόσταση, το σαρκίον μας, που λένε. Τελούμε υπό εξαφάνιση, για αφανισμό μας έχουν συνάνθρωποι και συμπολίτες.. και καλό είναι να το καταλάβουμε πριν είναι πολύ αργά.
Αυτά και σας αφήνω να σκεφτείτε λιγουλάκι καλοί/ές μου αναγνώστες/τριες. Φυσικά θα ξαναπάω στη συμβολική πορεία. Αλλωστε, είναι όσο ποτέ επίκαιρη, με τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας και όλο πλησιάζουν απειλητικά και ύπουλα.. Εκτός από την οικονομική κρίση, στη Συρία και στην Ουκρανία γίνεται πόλεμος... Ο πόλεμος, όπως δείχνουν τα πράγματα, επεκτείνεται, δεν μένει μόνο στα οικονομικά όρια και στους λεκτικούς ακροβατισμούς και καλό είναι να εχουμε το νου μας.

ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ!

αναδημοσίευση που αξίζει:

Χιλιάδες οικογένειες βρίσκονται ήδη χωρίς ρεύμα, ενώ καθημερινά η ΔΕΗ προχωράει σε νέες διακοπές ρευμάτων, σε οικογένειες οι οποίες αδυνατούν να πληρώσουν τους αυξημένους λογαριασμούς, λόγω της οικονομικής κρίσης, της τεράστιας ανεργίας, των συνεχών φόρων-χαρατσιών κτλ.

Οι οικογένειες αυτές θα προσπαθήσουν και φέτος να ζεσταθούν με κάθε τρόπο (μαγκάλια κτλ.), τα οποία είναι πολύ επικίνδυνα, κι έχουν επιφέρει το θάνατο σε αρκετές περιπτώσεις. Δυστυχώς λόγω των δολοφονικών πολιτικών των μνημονίων –μας επιστρέφουν κυριολεκτικά 100 χρόνια πίσω!

 -Να μην αφήσουμε και φέτος να συνεχιστεί η δολοφονική πολιτική συγκυβέρνησης ΔΕΗ.

-Να μην μείνουμε σιωπηλοί στο διαρκές έγκλημα που συντελείται. Άλλωστε τα επόμενα θύματα μπορεί να είμαστε εμείς.

Καλούμε όποιον αντιμετωπίζει πρόβλημα με κομμένο ρεύμα, ή γνωρίζει ανάλογα περιστατικά,  να επικοινωνήσει άμεσα με την Επιτροπή στo τηλέφωνο:2310265730

στo email: epitropidrasis@gmail.com 

στο blog:  www.epitropidrasisds.blogspot.gr

Όλοι στην παράσταση διαμαρτυρίας να απαιτήσουμε από τη ΔΕΗ:

α) Άμεση επανασύνδεση όλων των κομμένων ρευμάτων,

β) Πάγωμα των χρεών,

γ) Κατάργηση του προστίμου για ρευματοκλοπή, απόσυρση όλων των μηνύσεων,

δ) Μεγαλύτερη μείωση στα τιμολόγια σε όσους υπάγονται στο κοινωνικό τιμολόγιο,

Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό και δεν μπορεί κανένας να μας το στερήσει. Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα! Κανένας μόνος του στην κρίση!

------------------------

ΣΗΜ.1. δεν βρήκα το μπλογκ που αναφέρεται στο κείμενο... Τί συμβαίνει;
ΣΗΜ.2. το βρήκα στην ανοιχτή ΕΡΤ 

Blog Action Day 16 Oc 2014 -- Ανισότητα

Τα καρότσια του σκίτσου δείχνουν να είναι ίσα και οι άνθρωποι που τα τσουλάνε φαίνονται να έχουν ίδιο μπόι. Ας εστιάσουμε λοιπόν στο φορτίο των καροτσιών και στις υπόλοιπες λεπτομέρειες. Απ' όσο διακρίνω, το αριστερό καρότσι είναι λιγουλάκι πιο γεμάτο, μόνο που το βάρος του είναι δύσκολο να υπολογιστεί. Ο αριστερός άνθρωπος φαίνεται πιο παχουλός, αλλά μπορεί να φοράει απλώς περισσότερα ρούχα επειδή ίσως να μην έχει αρκετά ντουλάπια να τα αποθηκεύσει ή και να μην έχει καθόλου ντουλάπια ή να μην έχει καν σπίτι.. Απίστευτο, αλλά συμβαίνει μερικές φορές. Μερικές φορές; Συχνότατα, θα έλεγα, στις μέρες που ζούμε...
Ζούμε ή απλώς υπάρχουμε μέχρι να πεθάνουμε; Αυτό είναι ρητορικό ερώτημα, άσχετο με το παρόν ποστ περί ανισότητας, εκτός αν περιλάβουμε και το σιγουράκι της ισότητας μετά θάνατον. Υποθέτω όμως ότι εδώ ασχολούμαστε μονάχα με τα θέματα των ζωντανών.
Ζωντανά έγραψα; Μάλιστα.. Οπως διακρίνω, υπάρχει ένα ψωρόσκυλο πλάι στον άνθρωπο στο αριστερό τμήμα της εικόνας. Αρα, αυτός για λίγο πιο ίσος από αυτόν στα δεξιά δείχνει. Εχει κάτι τι περισσότερο: μπορεί να συντηρεί ΚΑΙ ζωάκι! Ο δεξιός κρατάει κινητό, άρα πληρώνει κάτι τι παραπάνω μάλλον από τη διατροφή ενός σκύλου ή όχι; Εξαρτάται από το κόστος της συνδρομής του κινητού και από την πηγή διατροφής του ζώου: αν ταϊζεται δλδ με ειδικές κονσέβες ή με αποφάγια της γειτονικής ταβέρνας --μαζί με τον ιδιοκτήτη του.
Πάμε τώρα στο πρεστίζ... Ο αριστερός δείχνει κουρελής, ενώ ο δεξιός καλοντυμένος -του κουτιού, που λένε- με κοστουμάκι σένιο. Ο αριστερός θά'πρεπε να ντρέπεται που κυκλοφορεί και χαλάει την αισθητική μας, ενώ τον δεξιό τον καμαρώνουν όλοι -μαζί με τη μαμά του, εννοείται. Του αριστερού η μάνα μάλλον θα τά'χει τινάξει σε κάνα νοσοκομείο υψηλής παραγωγικότητας.

Οπότε, ο αριστερός θά'χει λιγότερα οικογενειακά έξοδα μια και συντηρεί λιγότερα πρόσωπα στην οικογένειά του. Αρα, του περισσεύουν περισσότερα χρήματα που πιθανότατα στέλνει σε ελβετικές τράπεζες για αποταμίευση, εκτός αν διαθετει καμμιά οφ-σορ εταιρεία και τα εμβάζει εκειπέρα.
Ο δεξιός έχει τίγκα το καρότσι, πράγμα που σημαίνει ότι γνωρίζει απο οικονομία: ψωνίζει πολλά μαζί για να πετυχαίνει καλύτερη τιμή στα προϊόντα. Αρα, μάλλον δεν του περισσεύει μία, που λένε. Οσα βγάζει τα ξοδεύει: σπίτια, αυτοκίνητα, σκαφάκια, κολώνιες, γουναρικά, πίνακες.. Θεόφτωχος ο άνθρωπος, τι να λέμε τώρα...

Ο αριστερός δείχνει τεμπελάκος από τη σκυφτή του στάση -η γλώσσα του σώματος μιλάει ξεκάθαρα. Ο δεξιός στέκεται περήφανα ορθός κι άνετος, που σημαίνει πως σίγουρα εργάζεται και παίρνει καλά λεφτά (αλλά κι αν ακόμα δεν εργάζεται έχει εισοδήματα) που ξέρει πώς και πού να τοποθετεί. Αρα; 

Αρα, ο δεξιός είναι το καμάρι μας, ο ίσος των ίσων, και ο αριστερός πρέπει να ντρέπεται για το χάλι του και να ψοφήσει γρήγορα μη μολύνει το περιβάλλον, το ωραίο περιβάλλον που χρειαζόμαστε εμείς οι άνθρωποι για να χορταίνει το μάτι μας με ομορφιά.

Εγραψα "χορταίνει"; Ναι, χορταίνουμε με τηλεοπτικά μαγειρέματα, πράγμα που ο αριστερός εδυνατεί να εκτιμήσει επειδή πιθανότατα δεν διαθέτει ΟΥΤΕ τηλεόραση! Τόση αδιαφορία για την πληροφόρηση και τα κοινά; ΕΛΕΟΣ πια!

Με δυο λόγια, φαίνεται καθαρά ότι υπάρχει ανισότητα στον κόσμο μας, αλλά είναι αδυναμία να σταματάμε στη διαπίστωση και να μη προτείνουμε λύση στο πρόβλημα αυτό. Η λύση που προτείνω είναι απλή: να γίνουν όλοι οι άνθρωποι εισοδηματίες ή να κάνουν παραγωγικές εργασίες για να βοηθούν την ανάπτυξη --των άλλων, αυτών που ήδη έχουν τα πολλά.
-->> Παραγωγική εργασία είναι π.χ. μια νοσοκόμα για 385 ασθενείς, ένας γιατρός για 3.637 αρρώστους, ένας καθηγητής παν/μίου για 1.852 φοιτητές, ένα δημοτικό σχολείο για 11.488 κατοίκους, ένα λεωφορείο την ημέρα για 20.351 επιβάτες, ένα εμβόλιο για 32.923 παιδιά, ένα τεστΠαπ ανά τρία χρόνια για 2.763.875 γυναίκες, 466,5 μαθητές ανά σχολική τάξη, κλπ κλπ κι όποιος προλάβει πρόλαβε!
-->> Ανάπτυξη είναι π.χ. να γίνουν τα δάση ορυχεία επιφανείας, η θάλασσα να γίνει πετρελαιώνας, οι ελαιώνες να γίνουν βιοενεργειακά πεδία, αντί ψωμί να μασάμε τσίχλες, αντί για γάλα να πίνουμε κόλα μελαμίνης,αντί για κρέας να τρώμε ροκανίδια (θά'χουμε πολλά απο τα δέντρα που θα κοπούν), αντί για ψάρια να τρώμε σόλες, κλπ κλπ, ώστε να αποδείξουμε ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει -πράγμα στο οποίο συνηγορούν τα αρχαία μάρμαρα- και πως δεν χρειάζεται κατοίκους.
________________________

ΣΗΜ.1. Our tags for this year are #Blogaction14, #Inequality, #Oct16

Κάποτε, στη Σταδίου βόσκαν πρόβατα...

Ναι, έτσι είναι. Πριν από 111 χρονάκια ακριβώς. Μετά, η οδός Σταδίου εξελίχτηκε σε μεγάλο εμπορικό δρόμο γεμάτο μαγαζιά της μόδας -ακριβά μαγαζιά και όχι σαν της Ερμού όπου υπήρχαν απ' όλα τα είδη και για όλα τα βαλάντια.
Προχτές έκανα τη βόλτα μου εκεί πέρα και μαύρισε η ψυχή μου. Από τα καμμένα κι από τα παρατημένα, τα κλειστά... Κτίρια και φίρμες έχουν απογειωθεί κανονικά λέμε. Δεν έμεινε ούτε ρουθούνι από Κάουφμαν, πάει κι ο Στρογγυλός, εξαερώθηκε... Αραγε θα τη γλίτωνε αν ήταν Τετράγωνος; Ο Βιντζηλαίος ζάρωσε, έγινε Ζάρα. Το Εσπέρια, ο διάσημος γαμιστρών πάντων των τραπεζικών, πάει κι αυτό... κλειστόν! Τί να λέμε τώρα.. μαύρη θλίψη. Και ούτε πρόβατα δε γίνεται να βοσκήσουν πλέον εκειπέρα, χορταράκι μηδέν.

Η πάπισσα Μερκελάνα -ή Μερκελάντζελα- συνάντησε το Σαμ, τον πιλότο που θα απογειώσει το αεριωθούμενο Ελλάς χωρίς καύσιμα. Δεν του δίνει λέμε ούτε σταγονίτσα.

Ο Τσιπ πήγε στον Πάπα, ο Σαμ στην πάπια, ενώ ο Μπεν σκάει χωρίς να τρώει.. μυστήρια πράγματα...

Το μεγάλο ερώτημα παραμένει: ποια σκούπα είναι ισχυρότερη; του αστυνομικού ή της καθαρίστριας; ε; Διερωτώμαι ακόμα, επειδή «καθαρίστρια συνέτριψε διμοιρία ΜΑΤ» όπως δείξαν στις ειδήσεις και το αναφέρει και το κατηγορητήριο. Ο Αρειος Πάγος πήγε για Φλεβάρη, αν άκουσα καλά. Πάλι καλά που δεν πήγε στο Αρη. Τον Πλανήτη ντε!

Δεν κατάλαβα ένα πράγμα.. αν την οικονομία μας την ανέλαβε το Λιοντάρι της Χαρδουβέλης ή ο Γίγας της Χαρδουβέλης.. ή μήπως λέμε για το Κάστρο της Χαρδουβέλης ή την οδό Γκίκα και Χαρδουβέλης γωνία... Οποιος γνωρίζει ακριβώς, ας ενημερώσει πληζζζζζ.

Α! έμαθα πως ο Δήμος Αθηναίων κέρδισε ένα βραβείο από ένα φιλάνθρωπο Ιδρυμα.. μπλούμπεργκ νομίζω.. πάλι καλά! Νόμιζα πως είμαι σκυλάκι, αλλά τώρα το εμπέδωσα. Γαβ Γαβ γαβ!

Αυτά και επόμενο ποστ τον Οκτώβρη, την υγειά μας νά 'χουμε -που την έχουμε ακόμα ευτυχώς. Μέχρι τότε, ασκηθείτε καλοί/ές μου αναγνώστες/τριες στον εξής γρίφο: «Ο δούλος μπορεί να ελευθερώσει το σκλάβο; ε;»
___________________
η εικόνα από τον ιστότοπο www.enimerosi360.gr

λεζάντα: Η οδός Σταδίου στο ύψος της Κοραή H Ακρόπολις το 1903

Αυτή την παραλία ποιος θα την πάρει; Τρέξε κόσμε! Ολα τζάμπα! Το αφεντικό τρελάθηκε!

Αιγιαλός σημαίνει Παραλία και οι παραλίες είναι κοινόχρηστες. Ετσι, για να μαθαίνουμε, να αποκρυπτογραφούμε τις ωραίες άγνωστες παλιές λέξεις, που χρησιμοποιούνται με σκοπό την αποδυνάμωση της σημασίας τους. 

«Εμείς πάμε για μπάνιο στην παραλία, ποιος τον χέζει τον αιγιαλό» ίσως σκεφτεί ο μέσος ταλαίπωρος ελληνας. 

Κι όμως! αρκεί να θυμηθει το παλιό ξεχασμένο τραγουδάκι "γιαλό γιαλό πηγαίναμε" που σε λίγο -αν συνεχίσει έτσι το πράγμα- θα απαγορευτεί κι αυτό, μαζί με τις βόλτες στις παραλίες.

Να ρίξουμε τώρα μια ματιά στη νότια Γαλλία; να δούμε τί συνέβη εκεί πέρα και πώς οι γάλλοι χάσαν τις ωραιότερες παραλίες τους πριν από καμμιά 35ριά χρονάκια περίπου, όταν σχεδιάστηκε η αξιοποίησή τους;

Ετυχε να δω την Cap d' Agde όταν χτιζόταν.. πριν απο καμμιά 30ριά χρονάκια και βάλε -πού να θυμάμαι ακριβως!- σε ένα τόπο μαγευτικό, μια απέραντη αμμουδερή παραλία στη Γαλλία του Νότου... Οι κατοικοι των γυρω χωριών ηταν εξαλλοι, αλλα κανεις δεν τους λογαριασε. 

Με άλλοθι τη "φυσική παραλία των γυμνιστών" ορθώθηκαν τα κουτιά κατοικίας τουριστών και δημιουργήθηκαν οι μαρίνες για τα σκάφη τους.

Ενας χώρος ακομα στο γαλλικό Νότο, κοντα στη La Grande Motte που ήταν ήδη σε τουριστικο παροξυσμό! Ενας τόπος ίδιος με πολλους άλλους, όπου μεταφέρονται οι  διαφημιζόμενες "ομορφιες του πολιτισμού", δηλαδή τα μπαρακια, τα διαμερισματα τα εξοπλισμενα με "συγχρονες ανέσεις". Μη τυχον αλλάξει κάτι στη διαρκεια των καταραμένων διακοπων του λοβοτομημένου πλάσματος που λεγεται άνθρωπος. Μη και δεν βρει το καλά παγωμενο προτιμώμενο ποτό του σερβιρισμένο δίπλα στην κακόγουστη πισίνα -κακόγουστη επειδή σίγουρα θα βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα- "για την ασφάλεια" του κακότροπου πλάσματος «άνθρωπος» του καταστροφέα (με κάθε δυνατό τρόπο και ασύλληπτη αναλγησία και παγερή αδιαφορια) του πλανητη που το φιλοξενεί.

Πάρε χάρισμα και μια πρέτζα απο την κοντινή παραλία όπου χτίστηκε (1960-1970) το τσιμενταρισμένο "θαύμα" La Grande Motte.

Τότε που πήγα, ειχα τραβηξει αρκετες φωτο που κάποια φορά.. κάποτε θα τις σκαναρω.. Αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, αρκέσου για την ωρα σε μερικές αντιπροσωπευτικές εικόνες, να δεις τι περιμενει τις παραλιες μας.  

__________________________
ΣΗΜ.1. αλήθεια, τί απέγινε ο Νομος Τρίτση (1983 νομίζω) περί ελεύθερης πρόσβασης στην παραλία; Αυτός ο Νόμος, ξέρεις, που έκοβε ένα στενό διάδρομο (πλάτους περίπου 1,5 μ.) από την ιδιοκτησία των ξενοδόχων ώστε να περνούν προς τη θάλασσα οι πτωχοί παραθεριστές που θέλαν να κολυμπήσουν;
ΣΗΜ.2. ψάχνοντας βρήκα αυτό, που απανά στο προηγούμενο ερώτημα: περί προστασίας ακτών και δουλείας διόδου προς τις παραλίες

Κανένας λαός δεν περισσεύει -ούτε ο περιττούσιος!

Τί στο καλό συμβαίνει με κείνους εκεί κάτω; Βάλθηκαν να αναγεννήσουν τον ήρωα του Σεξπίρου σε πολλαπλά αντίγραφα; Ας σκεφτούν ότι η συμπάθεια που έτρεφε η ανθρωπότητα για το λαό των εβραίων, συγκινημένη απο τα βάσανα, το κυνηγητό και την εξολόθρευση που υπέστησαν κατά το Β' Π. Πόλεμο απο τους ναζί, έχει ήδη εξανεμιστεί.
Εμείς οι άνθρωποι απεχθανόμαστε τους εχθρούς του ανθρώπου, όποιοι κι αν είναι. Η βία που σπέρνουν εναντίον των ξενιστών τους -των παλαιστινίων- στη γή των οποίων εγακαταστάθηκαν πριν από εξηντατόσα χρόνια μοιάζει με επιθετικό καρκίνωμα πλέον. Υποτίθεται πως ένας λαός μορφωμένος και πολύπαθος, όπως ήταν οι εβραίοι, θα ήταν πρόθυμος και σοφός να εργάζεται για την ειρήνη -την τοπική, αλλά και την παγκόσμια- αλλά αντί για τούτο δουλεύει όλο τον κόσμο προσπαθώντας να πουλήσει το παλιό παραμύθι ότι -τάχα μου και δήθεν- αμύνεται. Ναι, αμύνεται για τα δίκια του, όπως ακριβώς και ο Σάυλοκ για το δικό του δίκαιο και είδαμε τί έπαθε στο τέλος.
Δεν μπορώ πια να ακούω ειδήσεις για σφαγές, δεν θέλω να βλέπω πτώματα παιδιών. Ντρέπομαι.
Σήμερα, να βρεθούμε όλοι στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα για το δίκιο των παλαιστινίων, να ενώσουμε και τη δική μας φωνή με τις φωνές όλων των λαών της Ευρώπης μήπως ακούσει κάποιος και δώσει εντολή για την κατάπαυση πυρός. Εγκυμονούνται φοβεροί κίνδυνοι αν αφεθεί να συνεχίζεται το τάισμα του φόβου. Η απάνθρωπη εξολόθρευση ενός λαού είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και ένας εγκληματίας είναι για τα σίδερα. Αυτό είναι το Δίκαιο και τίποτα δεν το αλλάζει -ούτε η συμπαράσταση των παγκόσμιων αγορών και των νεοφιλελέ αρχηγών και των εκπροσώπων τους προς τους εγκληματίες λαούς.
..και.. κανένας λαός δεν περισσεύει...
___________________
ΣΗΜ. φέρνω στο νου μου τους ισραηλίτες που αντιστέκονται στην ανάλγητη (το λιγότερο) κυβέρνησή τους και είμαι σίγουρη πως θα συναντήσω αρκετούς στο Σύνταγμα σήμερα να φωνάζουν κι αυτοί. Στο τέλος τα τέρατα νικιούνται Αδέρφια!!! όλα τα παραμύθια συμφωνούν σε αυτό.

Πέθανε κι ένας ντερβίσης

...εις μνήμην Καίσαρος Εμμανουήλ aka 1/2 contrabbando

Ανυποχώρητη, χαρούμενη, γλυκειά και τρυφερή ψυχούλα, καλή αντάμωση...

ποδοσφαιρο και τρίχες

Μένω έκπληκτη με τις εμπνεύσεις των ποδοσφαιριστών σχετικά με το μαλλί τους! Τί κάνει ο άνθρωπος όταν δεν έχει οικονομικά προβλήματα... «Δουλειά δεν είχ' ο διάολος... κλπ» που έλεγε κι η γιαγιά μου. Για χατήρι των πιστών αναγνωστών/τριών αυτουνού εδώ του τόπου, έκανα τον κόπο να συλλέξω μερικά παραδείγματα: Θαυμάστε λοιπόν!

Μαλλιά κάθε τύπου και χρώματος.. μαύρα, χρωματιστά, ίσια, σγουρά, κεφάλια κουρεμένα με σχεδιάκια, μιζανπλί, ισιωμένα, κασαρωμένα...

Δύσκολα ένας άνθρωπος είναι ικανοποιημένος με την εικόνα του και προσπαθεί να τη φέρει στα μέτρα του παιδεύοντας το μαλλί του!

Ισως η ωριμότητα του ανθρώπου να φαίνεται και από το πόσο ασχολείται με το μαλλί του, πέρα από το βασικό: να το διατηρεί καθαρό, δηλαδή. Τί να πεις.. 

Τίποτα! Τίποτα να μη πεις! 

Νά'ναι καλά τα παιδιά να μας χαρίζουν γέλιο και παιχνίδι! Αμήν.

______________________

ΣΗΜ. Μη ρωτηξει κανεις τωρα ποιος ειναι ποιος, ε; Πού να θυμαμαι... Ψάξτε το λιγουλάκι το θέμα, αν σας ενδιαφέρει.

Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς

Υπάρχει ένα νέο κίνημα στο διαδίκτυο. Ενα κίνημα υπέρ του βιβλίου της διάσημης συγγραφέως Ασημίδας Κουτσηίδου, που ενέσκηψε ως τυφών στα πράγματα της διεθνούς μπλογκοσφαίρας. Τίτλος του βιβλίου «Το Πικρό Τσάι Της Ξενιτιάς», τίτλος βαθυστόχαστος, με πολλαπλά νοήματα και ισάριθμες (πολλαπλές επίσης) αναγνώσεις.

Το κίνημα αναπτύσσεται στα σόσιαλ μύδια γενικώς -φέησμπουκ, τουίττερ- αλλά και ειδικώς στο αυτομπλόγκ της συγγραφέως, καθώς και στο παλαιόθεν καταξιωμένο digital-era (δίνω σύνδεσμο για να μη κουράζεσαι και χάνεις πολύτιμο χρόνο).

Ηδη, το μερίδιο της δημοσιότητας που απέσπασε αυτό το κίνημα είναι τρομερό, ανάλογο της συγγραφέως του και βάλε -βάλε πολύ, μα πολύ ακόμα!

Επειδή...συχνά-πυκνά...

..σκέφτηκα να αξιοποιήσω την εμπειρία μου από το πικρό αυτό τσαγιοπότισμα. Εχουν σφηνωθεί στο μυαλό μου (όσο απέμεινε δλδ) στίχοι και στιχάκια, περπατώ και ποιητίζω λέμε... Μεγάλος μπελάς!

Να, χτες, ας πούμε, συνέλαβα τον εαυτό μου να περπατάει παραμιλώντας: «Κάτι μέσα μου κλωτσάει, είναι το πικρό το τσάι» και «το ρουφάω και με ρουφάει, δίχως ζάχαρη το τσάι» και άλλα παρόμοια... Βγάλε συμπέρασμα τώρα! Ψάχνω ιδιαίτερη μουσική, απολύτως ταιριαστή με τους λαμπρούς αυτούς στίχους, αλλά δεν κατεβαίνει τίποτε ακόμα.. αναμένομεν λοιπόν...

Οσο αναμένομεν, μπορούμε να επισκεφτούμε τον συλλέκτην κ. Γιουτούμβη και να απολαύσωμεν το ήδη ανελθόν οφίσιαλ βίδεον εξαιρετικής ποιότητος και αποδόσεως.

-->> images for topikrotsai
-->> αναζήτηση σε φέησμπουκ @ΤοΠικρόΤσάι --Γίνε φίλος, γίνε μέλος!
-->> αναζήτηση σε τουίττερ #ToPikroTsai
_________________________
ΣΗΜ. Νομίζω πως δεν ξέχασα κάτι τι σημαντικό, αλλά κι αν ξέχασα.. ας όψεται ο κ. Αϊζενχάουερ! (©Πάνος Ζέρβας)

UPDATE, 1/7/2014:  O ΟΜΙΛΟΣ ΞΥΝΗ Ν.ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ άφησε σχόλιο στην παρούσα ανάρτηση, αλλά.. μολονότι εκτιμώ πολύ την ανταπόκρισή του στο σοβαρό εγχείρημα της Ασημίδας Κουτσηίδου, αρνούμαι να επιτρέψω διαφημιστικά σχόλια στο μπλογκ μου. Αν επιθυμεί να συμβάλλει στην εξέλιξη του κινήματος «Το πικρό τσάι ης ξενιτιάς», παρακαλώ να απευθυνθεί στους συνδεδεμένους ιστοτόπους. Ευχαριστώ :)

σημειώνω για να θυμηθώ...

Kowloon Walled City: Η "πόλη της αναρχίας" - 50.000 άνθρωποι στοιβάζονταν σε 28.000 τ.μ.


Γερο(ντο,ρε,μι,φα,σολ,λα,σι)λογία: από τον Βορονώφ στη νοβοκαΐνη, τραγουδώντας

ΑΝΘΟ-BLOG-ΙΑ 1 Τι γράφουν οι bloggers στα blog τους για το blogging:

Τι κρίμα να φεύγουν οι καλύτεροι;

Written by kaltsovrako Posted in ΑΞΙΟΛΟΓΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Αντίο φίλε και σύντροφε Allou Fun Marx

ΙδιογράφΩς Iδιόγραφα σημειώματα ελληνόφωνων ιστολόγων και των αναγνωστών τους.

Πριν από 50 χρόνια: Ο Μποστ για τα ινδικά τραγούδια

Αποχαιρετισμός στον Αλλού Φαν Μαρξ

Μαγική Ξωτική Ομορφιά

https://twitter.com/allufunmarx

https://twitter.com/allufunmarx/status/420180821149253632

Rodia Radio-11

10 αλήθειες για την μοντέρνα ξενιτιά

funEL βαρυ πακετο

ολα θα πανε καλα

penis Political Cartoons


Τα απίστευτα σκάνδαλα της χούντας

Οι Κόκκινες Κυριακές

Παλιά αμερικάνικη μουσική -6- Spike Jones

 αυτα............... για την ωρα!

το δις εξαμαρτείν

«το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» λέγαν οι αρχαίοι για τον σοφό άνδρα που δεν πρέπει να κάνει το ίδιο λάθος δεύτερη φορά.. να μην επαναλαμβάνει ένα λάθος, δηλαδή. «δεν είναι έξυπνος αυτός που επαναλαμβάνει τα λάθη του» μεταφράζει το Βικιλεξικο.
Αυτό το ρητό το πήραν οι αναγεννησιακοί και το αναβάθμισαν, το πήρανε μετά και οι προτεστάντες ηθικολόγοι και το εμπλούτισαν κι έτσι η αρχαιοελληνική σοφία ανέβηκε στο βάθρο του απόλυτου και του αιωνίως "σωστού".

Τί έχουμε να πούμε εμείς οι ταπεινοί άνθρωποι; Δεν έχουμε κάτι τι να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε, αφήνουμε τους δυστυχείς άνδρες να αυτομαστιγώνονται. Εμείς, απλώς αναφέρουμε και τον έτερο πόλο.. τη γυναίκα!
Μια γυναίκα (που δεν ανδροφέρνει, δεν έχει στιλ Θάτσερ ούτε Μέρκελ) μπορεί να αμαρτάνει και δις και τρις και εκατοντάκις, αν χρειαστεί, και πάντα κατά την κρίση της. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι λογική ή πως δεν είναι έξυπνη; Μπα, το αντίθετο θα έλεγα.. ή μάλλον.. το διαφορετικό!

Μια γυναίκα, ως εκ της φύσης της ελπίζει -γιατί μια γυναίκα γνωρίζει να ελπίζει- μια γυναίκα που έχει την εμπειρία της μάνας, συχνά της από δεύτερο χέρι ανθρώπου, αυτής που έχει περάσει συμπληγάδες στη ζωή μέσα στην ανδροκρατούμενη πατριαρχική κοινωνία την παλιότερη, την τωρινή των Αγορών και μη, μια γυναίκα είναι αδύνατο να πάψει να ελπίζει γιατί αν πάψει, παύει μαζί με την ελπίδα της και η ζωή.

Αυτα λοιπόν για σήμερα και καλό κουράγιο γυναίκες απανταχού της γης! Να σημειώσω εδώ ότι ευτυχώς έχουν αρχίσει και πολλοί άνδρες να πιάνουν το ρυθμό της ελπίδας. Αμεν.
_______________________
ΣΗΜ. όταν γραφω "γυναίκα" εννοώ τη γυναικεία ευαίσθητη καρδούλα! Οσο περνούν τα χρόνια, τόσο αυξάνονται οι γυναικείες καρδιές -ακόμα και μεταξύ των ανδρών, ευτυχώς. Παλιά, λέγαν για το εφευρετικό μυαλό, αυτό που γεννά ιδέες, πως είναι "γυναικείο". Σήμερα, το μυαλό έχει ψιλοξεφύγει γιατί οι ιδέες που κατεβάζει είναι ακόμα και εναντίον της δικής του (φυσικής) ύπαρξης.. ένα μυαλό συχνότατα αντιανθρώπινο. Ψέμματα;

ακατανόητα ή αυτονόητα;

Γύρω μου συμβαίνουν πράγματα που δεν καταλαβαίνω. 
Ζω ανάμεσά τους. 
Νοιώθω πολύ μικρή και πολύ λίγη. 
Αλλοτε εξοργίζομαι, άλλοτε παραλύω. 
Θέλω με κάθε τρόπο, με κάθε τίμημα, να ξεφύγω. 
Σαν τη νυφίτσα που κόβει το πόδι της με τα δόντια για να ξεφύγει από το δόκανο και σέρνεται κουτσή αλλά ελεύθερη για την υπόλοιπη ζωή της -αν ζήσει.

ο φίλος μου

αυτός είναι ο φίλος μου! κάθε μέρα, με ήλιο ή συννεφιά, ανταλλάσσουμε πληροφορίες σφυρίζοντας.. Σε λίγες μέρες θα έρθει συνεργείο να καθαρίσει τα λούκια της στέγης.. Δεν θα έχει πλέον χορτάρια εκεί πάνω και δεν ξέρω αν θα του αρέσει.. Αλλά.. ποιος τον ρωτάει αυτόν; ε;

Το λάθος του γελοιογράφου

σκέφτηκα να αναλύσω τη γελοιογραφία -την επίμαχη, ξέρετε.. αυτή που δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες στην εφημερίδα Των Συντακτών.

Εχουμε και λέμε λοιπόν.. Τι παρουσιάζει; Ποιο είναι το θέμα δλδ.. Παρουσιάζει έναν τύπο πρασινοκιτρινιάρη.. με αγριόφατσα που θυμίζει εξωγήινο τέρας, καθισμενο σε αναπηρικό καροτσάκι, να κρατά ένα μαστίγιο με μορφή πέους και να απειλεί τους πάντες και τα πάντα ωρυόμενος σε γερμανική γλώσσα:
ΑΛΕΣ ΚΑΠΟΥΤ, ΓΚΡΕΞΙΤ, ΠΙΓΚΣ, ΝΤΟΫΤΣΛΑΝΤ ΟΥΜΠΕΡ ΑΛΕΣ, ΑΪΝ ΝΑΤΣΙΟΝ, ΑΪΝ ΦΥΡΕΡ, ΝΤΑΧΑΟΥ, ΜΠΕΛΣΕΝ.
 

Στο πλάι γράφει: ΕΙΝΑΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΩΞΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ

Επάνω στο ρούχο του τέρατος, γραφει καθαρα και με κεφαλαία: ΣΟΪΜΠΛΕ. Αυτό νομιζω ειναι λαθος εκ μερους του γελοιογραφου.. πλεονασμός, πώς να το κάνουμε; δεν χρειαζόταν!

Πάμ' παρακάτ' λοιπον... στο μαστίγιο υπό μορφήν πέους, πράγμα σοκαριστικό για όσους μπήκαν στη βάσανο της μετά βδελυγμίας αποκήρυξης της γελοιογραφίας -μαζί με τον γελοιογράφο φυσικά.. Αυτό το πράγμα είναι μαστίγιο, εκτός αν υπονοηθεί πως ο ήρωας της γελοιογραφίας έχει αποκόψει το μόριό του. Το κρατά στο χέρι του και μάλιστα σε αρκετή απόσταση απο το κορμί του και το κουνά απειλητικά ενώ κραυγάζει όσα ανεφέρθησαν προηγουμένως. Μάλιστα...

Τί είναι αυτό που ενόχλησε τους τιμητές άραγε; Το τέρας-Σόιμπλε, το πέος-μαστίγιο, οι κραυγες, η πλαϊνη λωρίδα, η μανιέρα του σκιτσογράφου; Ας εξετάσουμε τί ήθελε να εκφρασει ο γελοιογράφος τώρα -κατά τη γνώμη μου βέβαια, ε.. Νομίζω λοιπόν ότι..

1. θέλησε να παρουσιασει τον γερμανο υπουργό όπως ακριβώς τον έχει καθένας έλληνας (και καθε νοτιοευρωπαίος, αλλά προσφάτως ξυπνούν και αρκετοί βόρειοι) στο νου του.. ένα τέρας *που τρώει τις ψυχές* (αυτο ειναι ατακα απο ποιημα ενος φιλου που θαυμαζω)

2. θέλησε να δείξει την εικόνα που υποβάλλει η γερμανικη κυβέρνηση -με πρωταγωνιστη το συγκεκριμενο προσωπο- στο λαό της, εναντίον των νοτιοευρωπαίων και ιδίως των ελλήνων.. Να θυμηθούμε πώς άρχισαν τα βάσανά μας; Ξεχάσαμε κιόλας το δάχτυλο της Αφροδίτης στο περιοδικό FOCUS να εικονογραφεί το κατάπτυστο άρθρο;

3. με τις απεικονισμένες κραυγες (με κεφαλαία γράμματα μισοκόκκινα σαν ματωμένα), νομίζω ότι θέλησε να θυμίσει πότε εφαρμόστηκαν παρόμοιες τακτικές και ποιοι τις εφάρμοσαν και πού τις εφάρμοσαν και ακολουθώντας ποια ιδεολογία οδηγήθηκαν να τις εφαρμόσουν..

4. το πεώδες μαστίγιο τώρα.. Τι κάνει κάποιος με ένα μαστίγιο; Δέρνει. Με ένα ανδρικό μοριο; Γ@μει. Με τα δυο μαζί; Γ@μεί και δέρνει, φυσικά, έτσι δεν είναι; [ζητω συγγνωμη για το καμουφλαζ του γραμματος άλφα, αλλά δεν ξερω τί λογοκρισια παιζει εδω μεσα, μη το κοψουν]
Το ότι ο κ. αυτός και ολοκληρη η γερμανικη κυβερνηση μαζι του κανουν σε μας τους ελληνες (αλλα και σε αλλους λαους) αυτό που εκφράζεται με τη μικρή προαναφερθείσα φράση, το γνωρίζουν οι πάντες! δεν χρειαζόταν να το σκιτσάρει ενας γελοιογράφος. Νομιζω δλδ..

5. η πλαϊνη λωρίδα, που κόντεψα να τη ξεχάσω, γελοιοποιεί τη διαρκή επίθεση εναντίον της ανερχόμενης δύναμης ενός κόμματος προς το οποίο στρέφονται οι ελπίδες όλων όσων υφίστανται τις αποφάσεις μιας ευρώπης με διαστρεβλωμένη ιδεολογία.. μιας ευρώπης εχθρικής προς τους λαούς που την αποτελούν, δλδ..

Κατακλείδα: Η γελοιογραφία αυτή είναι απολύτως επιτυχημένη, πιάνει πουλιά στον αέρα.. κατά τη γνώμη μου φυσικά. Επειδή είναι πλήρης. Η πληρότητά της έγκειται στο ότι εκφράζει πολλά σύνθετα πράγματα, συναισθήματα, ιδέες.. με λίγα λόγια λέει όλα όσα θα ήθελε πιθανότατα ο καθένας μας να ουρλιάξει προς κάθε κατεύθυνση.. να μάθει ο κόσμος όλος τί συμβαίνει στη χώρα μας και στον καθένα μας ειδικότερα.. πώς οι (υποτιθεμενες) δημοκρατικές ευρωπαϊκες κυβερνησεις (συμπεριλαμβανομενης της δικης μας) με πρόθεση καταστρέφουν τη χώρα μας, προβάροντας επάνω μας μια γενικευμένη καταστροφή.. Εχει κανείς αντίρρηση σε αυτο;
_________________
ΣΗΜ.1 συγγνωμη που μακρυγόρησα, η πρόθεσή μου ήταν να γράψω λίγα, αλλά παρασύρθηκα ως συνήθως...
ΣΗΜ.2. θα μπορούσα φυσικά να χρησιμοποιήσω αγοραίες εκφράσεις και λέξεις, αλλά θα εμπόδιζα τον/την αναγνώστη/τρια να συγκεντρωθεί στην ουσία, η προσοχή τους θα εστίαζε πιθανότατα στη λογοτεχνική μανιέρα... 

μελετώντας ποσοστά

Απολαμβάνω μια ήσυχη γλυκειά βραδιά στον κήπο ενός σπιτιού σ' ένα χωριουδάκι στο Ην. Βασίλειο, περιμένοντας να γίνω γιαγιά για πρώτη μου φορά -τί εμπειρία κι αυτή!- και σκέφτομαι οτι εκεί κάπου μακριά στην πατρίδα μου την Ελλάδα βράζει ο τόπος.Μαθαίνω για ποσοστά.. κι άλλα ποσοστά.. κι ακόμα περισσότερα ποσοστά.. το διαδίκτυο είναι γεμάτο εικόνες με ποσοστά...

Ξημερώνει Κυριακή και ο κόσμος θα πάει να ψηφίσει για Δημοτικές εκλογές.. θα διαλέξει Δημάρχους, δημοτικούς συμβούλους, περιφερειάρχες.. και'γώ θα είμαι απούσα -για πρώτη φορά,μετά από κάποιες εκλογές στη δικτατορία, όταν βρισκόμουν πάνω από 300 χλμ μακριά κι έτρεχα να βγάλω χαρτί στην τοπική αστυνομία για να έχω δικαιολογία γιατί δεν ψήφισα.. έτσι ήταν τότε... 

Στις φετεινές εκλογές, για πρώτη φορά επίσης, έχω τόσους πολλούς φίλους και παιδιά φίλων και ανήψια και και.. που κατεβαίνουν υποψήφιοι σε διάφορους τομείς.. και στενοχωριέμαι που δεν μπορώ να τους ψηφίσω.. μόνο στις ευρωεκλογές της επόμενης Κυριακής θα έχω λόγο -ευτυχώς!

Μελετώ τα ποσοστά και ζαλίζομαι.. άραγε τα έχουν μελετήσει καλά οι έλληνες συμπατριώτες μου; Πόσοι τα κατάφεραν να ξεφύγουν από τα νύχια των τηλεοπτικών βαμπίρ; Πόσοι θα τολμήσουν να ψηφίσουν κατά συνείδηση και όχι σε κατάσταση πανικού; Πόσοι θα είναι σίγουροι πως κανείς δεν τους βλέπει τί κάνουν πίσω από το παραβάν; Πόσοι αντιστέκονται στο φόβο και πόσοι στον ψυχολογικό καταναγκασμό; Θα το μάθω στα σίγουρα μετά τις εκλογές.
________________________
ΣΗΜ. οι εικόνες από την αναζήτηση στο γκουγκλ

ο εκσυγχρονισμένος ύμνος της Ν.Δ.

Σε περιμένω να'ρθείς και πάλι

Με δυο καρπούζια στην κάθε μασχάλη

Να με φλομώσεις στο ψέμμα σαν πρώτα

Μα θα σου κλείσω στα μούτρα την πόρτα!

Σε περιμένω να'ρθείς και πάλι

να μου ξυρίσεις γουλί το κεφάλι

κι αφού σού τά'δωσα όλα όσα είχα

και τη στερνή μου ν' αρπάξεις την τρίχα!

Σε περιμένω να'ρθείς και πάλι

Ν' αποτελειώσεις το μαύρο μας χάλι!

Να κυβερνάς σταθερά και αιώνια

Να ξεχρεώσουμε σε χίλια χρόνια!

________________________________
ΣHM.1.  αν δεν ξέρετε το σκοπό του τραγουδιού/ύμνου για τη ΝΔ, ψάξτε στο  youtube!
ΣΗΜ.2. εφεδρικές στροφές, που τις βρήκα περισσότερο μακάβριες παρά αστείες:

Σε περιμένω να'ρθείς και πάλι
να με ταϊζεις χαλβά του μπακάλη
να με πατάς με της Μέρκελ τη μπότα
να ξανανιώσω σκλαβάκι σαν πρώτα...

Σε περιμενω να'ρθείς και πάλι
να ξεπηδάς από μαύρο τσουκάλι
με χίλια ψέμματα να με τυλίγεις
σαν ένας βρόχος σφιχτός να με πνίγεις...

Σε ποιο σημείο του "κύματος" βρίσκεται τωρα η ανθρωπότητα;

η εικονα από εδω
____________________
ΣΗΜ. ρωτούσαν παλιότερα: «πολιτισμός ή βαρβαρότητα;» θεωρώντας ασύμβατα αυτά τα δυο.. σήμερα, η απάντηση που δινουν μερικοί ανεγκέφαλοι με απογοητεύει: «και πολιτισμός και βαρβαρότητα»..

Για να μη πούμε το νερό.. νεράκι!

από εδώ: https://twitter.com/elenacou/status/462621114326585344

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

Λέμε ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ, φωνάζουμε, διαδηλώνουμε, διαμαρτυρόμαστε, και αποτέλεσμα ΜΗΔΕΝ. Γίνονται πόλεμοι, η κοινωνία όλο και πιο βίαιη γίνεται, η βλακεία υπερισχύει.

Λέμε ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ, αλλά δέρνουμε τα παιδιά μας, βρίζουμε το γείτονα, τσακωνόμαστε με τους συγγενείς, ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΔΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΑ με κάθε τρόπο.

Λέμε ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ, αλλά ανατρέφουμε τους νέους με το φάσμα της καχυποψίας και του φόβου, διδάσκουμε στα παιδιά μας τη δύναμη του τρόμου. Με τη συμπεριφορά μας δείχνουμε σεβασμό στον ισχυρό και "ισχυρός" είναι αυτός που έχει τον καλύτερο οπλισμό, αυτός που είναι ικανός να σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους, να εξαφανίσει ολόκληρα έθνη από προσώπου Γης.


Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξει κάτι;

Να πούμε ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

 ________

ΣΗΜ. αναμετάδοση από το παλιό taparaponasas stomixer 

Στο δέντρο των Αξιών του ανθρώπου, εσύ είσαι η ρίζα!

Ας φανταστούμε ότι οι Αξίες των ανθρώπων είναι ένα δέντρο αιωνόβιο με κορμό τη Δημοκρατία. Ένα γερό κλαδί είναι η Ελευθερία, ένα άλλο η Δικαιοσύνη, άλλο ένα η Αδελφοσύνη, παραδίπλα η Ισότητα…


Από τη Δημοκρατία ξεκινούν αυτά τα δυνατά κλαδιά, από όπου αναδύονται κι άλλα κλαδιά λίγο μικρότερα αλλά εξίσου σημαντικά για την κοινωνία των ανθρώπων, όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Εξασφάλιση των γηρατειών, κι άλλα πολλά, ο σεβασμός, η σεμνότητα, η πραότητα…

Ολόκληρο το δέντρο θα μπορούσε να ονομαστεί «Ανθρωπιά». Το δέντρο αυτό, της ανθρωπιάς, προσπαθούν οι σύγχρονοι καλικάντζαροι να το καταστρέψουν. Αλλοι πελεκάνε τον κορμό του, άλλοι έχουν σκαρφαλώσει πάνω του και πριονίζουν τα κλαδιά του, άλλοι κόβουν και πετούν στα σκουπίδια τους καρπούς του πριν ωριμάσουν, άλλοι μαδούν τη σκιερή προστατευτική του φυλλωσιά…

Οσο και να προσπαθούν όμως, το Δέντρο της Ανθρωπιάς αντέχει γιατί έχει γερή ρίζα στις καρδιές των ανθρώπων. Η ρίζα είναι η αγάπη κι η αλληλεγγύη προς το συνάνθρωπο κι εκεί δεν φτάνουν τα πριόνια των καλικαντζάρων…

Και πρέπει να το καταλάβεις, καλέ/ή μου αναγνώστη/τρια ότι ΣΥ είσαι η ΡΙΖΑ…

Η καρδιά σου είναι ζωντανή σε πείσμα των εχθρών του ανθρώπου, που μετρούν την ύπαρξή σου με ψεύτικες αξίες, όπως το χρήμα και άλλες γυαλιστερές χάντρες, με τις οποίες θέλουν να εξαγοράσουν τη σιωπή και την αδιαφορία σου.

Να το θυμάσαι λοιπόν: ΣΥ είσαι η ΡΙΖΑ. 

Και με τη δική σου δύναμη, τη δική σου θέληση, τη δική σου ορμή, τη δική σου πρωτοβουλία, τις δικές σου ιδέες, τη δική σου διαρκή στήριξη, το Δέντρο των Αξιών σου θα στέκει ακοίμητος φρουρός της ανθρωπιάς σου.

Γιατί είσαι ΣΥ που θα εμποδίζεις τους καλικάντζαρους να το πλησιάζουν με σκοπό να το κουτσουρέψουν, ΣΥ που θα συλλέγεις και θα μοιράζεις δίκαια τους καρπούς του, ΣΥ που θα φροντίζεις να μεγαλώνει και να ομορφαίνει, ΣΥ που θα κρατάς γερά επάνω στους ώμους σου και θα τρέφεις με δύναμη από τη ΡΙΖΑ του –εσένα δηλαδή- τα όμορφα και δυνατά κλαδιά του δέντρου των Αξιών του Ανθρώπου, τα δικά σου κλαδιά. 

Αν εσύ ο/η ίδιος/α δεν διεκδικήσεις τα δικαιώματά σου στη ζωή και στην ευτυχία σου, μη περιμένεις από άλλους να το πράξουν στο όνομά σου. Συνδικάτα, κόμματα, κομματάρχες, πολιτικοί, όλοι είναι ευάλωτοι σε πιέσεις συμφερόντων και παροχών -τα λεφτά είναι πάάάρα πολλά λέμε.. και'γώ ακόμα δεν ξέρω τί θά'κανα αν μου μοστράριζαν κανα μύριο.. 

Αν εσύ, εμείς, μείνουμε απαθείς περιμένοντας "τι θα γίνει παρακάτω" αφήνοντας ανεξέλεγκτους τους εξουσιαστές, το σίριαλ Ελλάδα θα τελειώσει χωρίς εσένα (εμάς όλους δηλαδή) και πιθανότατα να χάσουμε το τελευταίο επεισόδιο!

_________________________

ΣΗΜ. προτείνω να ζωγραφίσουμε ένα δεντράκι που να αποτυπώνει τις σκέψεις, τις ελπίδες μας, το όμορφο μέλλον που οραματιζόμαστε.. Ας γίνει στα σχολεία, στα νηπιαγωγεία.. οπουδήποτε συχνάζουν και δημιουργούν τα παιδιά μας.. ας γίνει μια ομαδική πανελλαδική προσπάθεια να χρωματιστεί, να ζωντανέψει στο χαρτί η αυριανή αναμενόμενη πραγματικότητα.. έξω και μακριά από καταναγκασμούς μνημονίων, ψεύτικου χρέους, λιτότητας, αφαίμαξης των λαών της Ευρώπης, ασφαλιστικής υποβάθμισης, καταδίκη (ουσιαστική και όχι μεταφορική) σε θάνατο των γερόντων και των αδύναμων ανθρώπων.. κλπ κλπ..

ΠΑΘΕΑ (του Τάκη Κουφόπουλου)

Eργο λυρικό γιά βαρύτονο (ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ), βαθύφωνο (ΧΟΡΟΣ) μικτή χορωδία, κρουστά καί ηλεκτρονικούς ηχους.

Τό κείμενο δέν τραγουδιέται, φθογγίζεται. Ιδιαίτερα εντονη προφορά των συμφώνων.
Συνέχεια εδώ -->>>

και.. Καλή Ανάσταση συμπατριώτες!!!


ΣΗΜ. Η εικονα ειναι δικης μου επιλογής, μόνο που δεν θυμάμαι πού ακριβώς την πέτυχα..  Ελπίζω να δίνει και σε σένα αγαπημένε/η αναγνώστη/τρια την αίσθηση μετεωρισμού μεταξύ.. (διάλεξε λέξεις και καταστάσεις)

το Ποτάμι [στιχάκια παντός καιρού και διεθνούς ενδιαφέροντος]--UPDATE

Παχουλοί ιπποποτάμοι
Πλατσουρίζουν στο ποτάμι
Πλακουτσά σαλιγκαράκια
Πέρα-δώθε στα βραχάκια
Πράσινα παπαγαλάκια
Πιρπιρίζουν στα κλαράκια...

Πέφτουν φύλλα  από τα δέντρα,
Αμαξάδες με βουκέντρα
Σπρώχουν βόδια να περάσουν,
Ολα τα αρνάκια σούζα
Κάνουν βόλτα στη χαβούζα...

Αλογο περνάει με χάρη και.. -ουπς!-
Αδειασε τον καβαλάρη!
______________________
ΣΗΜ. δεν έχετε παράπονο, τα χώρεσα όλα! Αφρική, ρομαντικές εικόνες, φάρ-ουέστ, βουκολική ατμόσφαιρα, ατυχήματα, κελαϊδίσματα... Αμάν με τον προφητικό μου οίστρο λέμε!
UPDATE-->> είπα να μη σας στερήσω τη μετάφραση του κ. Γκούγκλη στα αγγλικα:

Chubby hippo
Splash in the river
Plakoutses snails
Fro the rocks
Green parrots
Pirpirizoun on the branches ...

Leaves fall from the trees,
Coachmen to goad
Pushing cattle to pass,
All lambs wheelie
They ride in the Garbage Dump ...

Horse passes gracefully and ..-oops! -
Empty the rider!
-->>
(πέθανα στα γέλια!! -ή αναστήθηκα, το ίδιο κάνει)
---------------------------------------

 

το εικονίδιο τριγυρνάει στο δίκτυο και είπα να μη το στερηθώ.. Πανέξυπνο!! ;)

Ουρλιάζω για τα δικαιώματά μου, αλλά ποιος με ακούει;

Μόλις πριν από λίγο γεννήθηκα και είμαι ένα έξαλλο μωρό! Ουρλιάζω για τα δικαιώματά μου! Πρώτα πρώτα για το δικαίωμά μου να ζήσω, το βασικό δικαίωμα πριν από όλα τα υπόλοιπα που αναφέρονται στη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού. Το μέλλον μου προβλέπεται ζοφερό μετά από την (επίσης διεθνή) καμπάνια που γίνεται εδώ και λίγους μήνες εναντίον της ζωής μου, αν είχα βεβαίως την ατυχία να γεννηθώ με κάποιο πρόβλημα υγείας... Θα διαμαρτύρονται μερικοί ανάλγητοι γείτονες, θα διαμαρτύρονται οι ναζιστές (που είναι στη μόδα σήμερα) και αλλίμονό μου! Οι άνθρωποι, μετά τα οικονομικά προβλήματα που τούς φορτώνουν οι εξουσιαστές τους, δέχονται επίθεση και εναντίον των παιδιών τους.

Ποιος θα με προστατέψει; Ποιος θα εμποδίσει το τέρας της ευημερίας και του σύγχρονου απολίτιστου πολιτισμού να με κατασπαράξει; Θέλω να ζήσω λέμε και θα ζήσω, σε πείσμα του κακού που πλημμύρισε την οικουμένη. 

Θα ζήσω και θα γεράσω και θα αδειάσω τα ταμεία του κ. Αδωνη και όλων των φρικαλέων ευρωπέων, αμερικάνων, κινέζων. Είμαστε κοινωνία ανθρώπων ή δεν είμαστε; Αλλά, τί ρωτάω; Αφού σε όλες τις ομάδες όλων των πλασμάτων τα παιδιά προστατεύονται, γιατί κολλάω στους ανθρώπους; Επειδή μάλλον είμαι κι εγώ (ή τουλάχιστον φαίνομαι) ανθρωπάκι...

Δώστε τα δικαιώματά μου και γρήγορα γιατί θα σπάσουν τα τζάμια από το ουρλιαχτό μου!

... φαίνεται πως το δικαίωμα στη ζωή το έχουν σίγουρο μονάχα τα παιδάκια που γεννιούνται σε τίποτε άγριες φυλές στα βάθη της ζούγκλας του Αμαζόνιου ή στα ασήμαντα νησάκια του Ειρηνικού...

Ο πολιτισμός ζει και αναπτύσσεται (άλλη μια ωραία λέξη) τρώγοντας τα παιδιά του; Αμα είναι έτσι, λάθος τόπο διάλεξα να γεννηθώ και... άντε γεια!

____________

ΣΗΜ. κάπου διάβασα ότι στην Ευρώπη (όπου όλα υπολογίζονται) ένας άνθρωπος κοστολογήθηκε ένα εκατομμύριο ευρά, οπότε, δώστε το μύριο να πααίνω...

Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού

Oρισμένα από τα δικαιώματα που περιέχονται στη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ, από το ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

• Όλα τα παιδιά είναι ίσα και πρέπει να προστατεύονται από διακρίσεις λόγω φυλής, χρώματος, φύλου, γλώσσας, θρησκείας, καταγωγής, πεποιθήσεων, νομικής κατάστασης των ίδιων ή μελών της οικογένειάς τους.
• Το συμφέρον του παιδιού πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε όλες τις αποφάσεις που το αφορούν.
• Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ταυτότητα, δηλαδή σε ένα όνομα, επώνυμο και ιθαγένεια.
• Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που τους παρέχει τα αναγκαία υλικά αγαθά (στέγη, ρούχα, τροφή) και διασφαλίζει τη σωματική, νοητική, συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη.
• Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μην αποχωρίζονται από τους γονείς τους, εκτός αν αυτό γίνεται με κοινή απόφαση των γονέων ή ύστερα από απόφαση της Πολιτείας, επειδή οι γονείς τα παραμελούν ή τα κακομεταχειρίζονται.
• Όλα τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά τους, έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τη γνώμη και τις απόψεις τους σε θέματα που τα αφορούν. Οι ενήλικες πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη γνώμη τους πριν πάρουν αποφάσεις γι' αυτά.
• Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τις θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις τους.
• Κανείς δεν μπορεί να επεμβαίνει αυθαίρετα στην ιδιωτική ζωή των παιδιών, στην οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία τους, ούτε να προσβάλλει την τιμή και την υπόληψή τους.
• Τα παιδιά έχουν δικαίωμα πρόσβασης στα μέσα ενημέρωσης (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ηλεκτρονικά μέσα) αλλά πρέπει και να προστατεύονται από τις αρνητικές επιδράσεις τους.
• Τα παιδιά έχουν δικαίωμα προστασίας από κάθε μορφής κακομεταχείριση: βία, παραμέληση, κακοποίηση (σωματική, λεκτική, ψυχολογική, σεξουαλική) και εκμετάλλευση, μέσα και έξω από την οικογένεια.
• Τα παιδιά που προέρχονται από ξένη χώρα έχουν δικαίωμα φροντίδας και προστασίας.
• Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν δικαίωμα στη δωρεάν ειδική φροντίδα, εκπαίδευση και επιμόρφωση, ώστε να απολαμβάνουν ισότιμη και αξιοπρεπή ζωή.
• Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ιατρική περίθαλψη και φροντίδα, τους εμβολιασμούς, τη νοσηλεία, κ.λπ.
• Όταν η οικογένεια δεν μπορεί να φροντίσει ένα παιδί, τότε η Πολιτεία αναλαμβάνει τη φροντίδα του με θεσμούς όπως η υιοθεσία, η φιλοξενία σε ανάδοχη οικογένεια ή σε ίδρυμα, που πρέπει να σέβονται πλήρως τα δικαιώματά του.
• Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές τους. Το κράτος πρέπει να παίρνει μέτρα ώστε τα παιδιά να γράφονται και να μη διακόπτουν στο σχολείο, να αναπτύσσουν τις ικανότητες και την προσωπικότητά τους. Τα πειθαρχικά μέτρα δεν πρέπει να προσβάλλουν την αξιοπρέπεια των μαθητών.
• Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ανάπαυση, στο παιχνίδι και την ψυχαγωγία.
• Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε μορφής οικονομική εκμετάλλευση (επαιτεία, εκπόρνευση, πορνογραφία, δουλεμπόριο, κ.λπ.) Έχουν όμως δικαίωμα στην εργασία με ασφάλιση και υπό προϋποθέσεις, ανάλογα με την ηλικία, το είδος εργασίας, το ωράριο, κ.λπ..
• Τα παιδιά που είτε τα ίδια είτε μέλη της οικογένειάς τους κάνουν χρήση ναρκωτικών ή άλλων ουσιών που προκαλούν εξάρτηση έχουν δικαίωμα κατάλληλης υποστήριξης.
• Τα παιδιά που συλλαμβάνονται και δικάζονται έχουν δικαίωμα να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια και σεβασμό στην ιδιωτική τους ζωή, να ενημερώνονται αναλυτικά από τις Αρχές σε κατανοητή γλώσσα και να έχουν νομική βοήθεια. Σε περίπτωση που είναι απολύτως απαραίτητη η κράτησή τους, αυτή πρέπει να γίνεται χωριστά από ενήλικα άτομα και με σεβασμό στην προσωπικότητα και τις ανάγκες τους. 

UNICEF - H Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού

Ο κόσμος δεν μας προσφέρθηκε απ' τους γονείς μας, μας τον δάνεισαν τα παιδιά μας
(Αφρικανική παροιμία)

 Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι ο πρώτος παγκόσμιος νομικά δεσμευτικός κώδικας για τα δικαιώματα που όλα τα παιδιά πρέπει να απολαμβάνουν. Θέτει στοιχειώδεις αρχές για την ευημερία των παιδιών στα διάφορα στάδια εξέλιξής τους και αποτελείται από 54 άρθρα. Η Σύμβαση ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Πολωνικής κυβέρνησης και της UNICEF, υιοθετήθηκε ομόφωνα απο τη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμ. 1989 και τέθηκε σε ισχύ το 1990. Μέχρι σήμερα έχει επικυρωθεί σχεδόν από όλες τις χώρες του κόσμου, ενώ στην Ελλάδα επικυρώθηκε το 1992 (ΦΕΚ 192/2.12.92).
Τα άρθρα που περιέχει η Σύμβαση μπορούν να ομαδοποιηθούν σε τέσσερις ευρύτερες κατηγορίες:

Δικαιώματα Επιβίωσης
Kαλύπτουν το δικαίωμα του παιδιού για ζωή και τις ανάγκες που είναι πιο βασικές για την ύπαρξή του. Αυτά συμπεριλαμβάνουν ένα επαρκές επίπεδο διαβίωσης, στέγη, διατροφή και πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες.

Δικαιώματα Προστασίας

Aπαιτούν τα παιδιά να προφυλλάσονται από κάθε είδους κακοποίηση, αμέλεια και εκμετάλλευση. Καλύπτουν θέματα όπως ειδική φροντίδα για προσφυγόπουλα, βασανιστήρια, κακοποίηση στο σωφρονιστικό σύστημα, ανάμειξη σε εμπόλεμες διαμάχες, εργασία ανηλίκων, χρήση ναρκωτικών και σεξουαλική εκμετάλλευση.


Δικαιώματα Ανάπτυξης - Εξέλιξης

Συμπεριλαμβάνουν όλα όσα τα παιδιά χρειάζονται για να μπορέσουν να εκμεταλλευθούν στο έπακρο τις δυνατότητές τους. Για παράδειγμα το δικαίωμα της εκπαίδευσης, το παιχνίδι και η αναψυχή, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, η πρόσβαση σε πληροφορίες και η ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας.

Δικαιώματα Συμμετοχής

Eπιτρέπουν στα παιδιά να παίζουν ενεργό ρόλο στις κοινωνίες και τα έθνη τους. Αυτά περικλείουν την ελευθερία να εκφράζουν γνώμη, να έχουν λόγο σε ζητήματα που αφορούν στη ζωή τους, να συμμετέχουν σε οργανώσεις και να συναθροίζονται ειρηνικά.

το pedy του Adoni-DOS

Ακολουθώντας την παράδοση των ελλήνων θεών -του Δία κυρίως- διακρινόμεθα εις την ανδρογένεσιν. Οπως ο Ζεύς γέννησε την Αθηνά από το κεφάλι του και τον Ερμή από το πόδι του, έτσι και ο σύγχρονος θεός της Ιατρικής ανακοίνωσε ότι θα γεννήσει το δικό του παιδί σε κάνα μήνα. Αναμένομεν λοιπόν... Το παιδάκι του Γεννηματά, το ΕΣΥ, στάθηκε πιο τυχερό και έφτασε στην εφηβία, μόνο που πριν συμπληρώσει τα τριάντα του χρόνια το είπαν απροσάρμοστο και το διέγραψαν οι σοφοί λογιστές. Αλήθεια, πότε θα νομοθετηθεί το ασύμβατον μεταξύ λογιστικής και ιατρικής; ε;

Φτάνει να μη το δολοφονήσει άμα τη γενέσει, όπως θνησιγενές ήτο το παιδί του κ. Λοβέρδου στον τομέα των κοινωνικών ασφαλίσεων... ο καημένος ο ΕΟΠΥΥ μας άφησε χρόνους και δεν φάγαμε κόλυβα ούτε και γνωρίζουμε τον τόπο της ταφής του να πάμε λουλούδια... Ανησυχώ επειδή ακούω να διαδίδεται διεθνώς ο νόμος περί θανατώσεως (με "ευθανασία") των παιδιών που ασθενούν. Ηδη, όπως με ενημέρωσε φίλος από Καναδά, εκειπέρα ο σχετικός νόμος βρίσκεται προ των πυλών -ίσως τώρα δα που γράφω να έχει ψηφιστεί κιόλας.

Τί να γράψω τώρα για την ευθανασία των παιδιών; Πίσσα στα κόκκαλα οποιανού σκέφτηκε αυτό το μακάβριο πράγμα, την αποθέωση της βίας, την επιτύμβιο πλάκα του πολιτισμένου κόσμου μας... ΝΤΡΟΠΗ λέμε._

_________

ΣΗΜ. για DOS δες εδω Κάτι σε μαυρόασπρο είναι.

Ο Λαός και η Δημοκρατία (παραμύθι) update

Μια φορά, ήταν ένας ωραίος νέος που ήταν τρελλά ερωτευμένος με μια πεντάμορφη κοπέλα. Ο νέος ονομαζόταν Λαός και η τρανή δεσποσύνη της καρδιάς του λεγόταν Δημοκρατία. Οπως συμβαίνει στα παραμύθια, οι άρχοντες βάζαν το νέο σε δύσκολες δοκιμασίες για να δείξει πως είναι άξιος να τη κατακτήσει, να τη παντρευτεί και να κάνουν μαζί μια οικογένεια με πολλά όμορφα και χαρισματικά παιδάκια. Υπάρχουν πολλοί θρύλοι και προφητείες για το τί μπορεί να κάνει ο Λαός με τη Δημοκρατία, φαντάζομαι να αληθέψουν κάποτε.

Ο Λαός λοιπόν, έκανε πολλά κατορθώματα, ένα σωρό άθλους, περισσότερους και δυσκολότερους κι από εκείνους που έκανε ο αρχαίος ήρωας Ηρακλής για χατήρι του ανάλγητου κοκκορόμυαλου ξαδέρφου του, του Ευρυσθέα. Είχε ξεμυαλιστεί εντελώς, λέμε, από τις χάρες της Δημοκρατίας, την οποία -πρέπει να το αναφέρουμε αυτό- δεν είχε δει ποτέ του ολοζώντανη μπροστά του, παρά μόνο το πορτραίτο της είχε αντικρύσει μερικές φορές. Οσο για τις χάρες της, γι αυτές έγραφαν όλοι οι σοφοί του κόσμου, ήταν πασίγνωστο ότι η Δημοκρατία ήταν πεντάμορφη και καλόψυχη και σοφή και και και... Ολοι λέγαν πως η Δημοκρατία ήταν μια ταιριαστή γυναίκα για το Λαό, η καλύτερη που μπορούσε να βρεθεί γι αυτό τον ωραίο νεαρό πάνω στη Γη.

Το πορτραίτο της Δημοκρατίας το δείχναν στο Λαό οι άρχοντες κάθε τέσσερα περίπου χρόνια, όταν τον στέλναν σε ένα μπουρδέλο να διαλέξει πουτάνα για να γαμήσει, αλλά αυτός, πιστός στην αρχόντισσα των ονείρων του, δεν καταδεχόταν να συρθεί σε ακόλαστα κρεββάτια. Φύλαγε το κορμί του, να το χαρίσει στη Δημοκρατία, την αγαπημένη του Δημοκρατία, και δεν είναι μυστικός ο τρόπος που κατεύναζε τις ορμές του.

Είχαν καταλάβει οι άρχοντες το ψώνιο του Λαού με τη Δημοκρατία και τον εκμεταλλευόντουσαν στο έπακρο, όσο δεν παίρνει δηλαδή. Τρέχα Λαέ εδώ και σύρε τσακίσου Λαέ εκεί, όλο διαταγές του δίναν κι όλο βάρη τον φορτώναν, κι αυτός ο φουκαράς εκανε ό,τι του λέγαν γιατί βαθειά μέσα του έτρεφε την ελπίδα πως η πανώρια Δημοκρατία θα γίνει μια μέρα των ημερών δική του. Κάπου κάπου, για να διατηρούν ζωντανή τη φλόγα της άδολης κι ερωτιάρας καρδούλας του, τράβαγαν τη κουρτίνα που κάλυπτε το πορτραίτο της Δημοκρατίας κι έδειχναν ένα μικρό κομματάκι από τη ζωγραφιά. Λίγο μάτι, λίγο μπούστο, λίγο αστράγαλο, κάτι τι πολύ λίγο, κάτι τι ελάχιστο τελοσπάντων.

Οπως θα έχετε καταλάβει όμως, εσείς που το μυαλό σας κόβει λιγουλάκι παραπάνω από το νιονιό του καημένου του Λαού -όχι πως ήταν κουτός, αλλά άμα είναι μια ζωή στη πρέσα κάποιος νέος ωραίος και νταβραντισμένος, καπου σκαλώνει ο νους- όπως θα έχετε καταλάβει λοιπόν, οι άρχοντες παίζαν με το νταλγκά του Λαού για τη Δημοκρατία. Και τί παιχνίδι! Αγριο και ανάλγητο. Καρφί δεν τους καιγόταν για τα βάσανα του νέου, φτάνει να έκανε τις δουλειές που του ανέθεταν για να κερδίζουν από τη δύναμή του. Γιατί, καθένας το ξέρει, ο Λαός είναι λεβέντης και πανίσχυρος.

Κάποτε κάποτε, άμα ο Λαός έδειχνε φανερά σημάδια ανησυχίας ή έδειχνε να ψυλλιάζεται την κοροϊδία που παιζόταν σε βάρος του, οι άρχοντες τού έσπαγαν κάνα πλευρό ή κάνα πόδι ή χέρι και τον χώναν στο γύψο μέχρι να γιατρευτεί και να συνέλθει. Μόλις απελπιζόταν από τη κλεισούρα και πήγαινε να σηκωθεί μοναχός του, τού κούναγαν μπροστά στο πρόσωπο την εικόνα της Δημοκρατίας, αυτός παραμυθιαζόταν, κι αντε φτου κι από την αρχή το μαγγανοπήγαδο.

Ετοιμάζαν το μπουρδέλο με το φανταχτερό αλλά ακατανόητο όνομα "Εκλογές" και τον στέλναν να διασκεδάσει, κάτι σαν μπάτσελορ πάρτι στο περίπου. Οι πουτάνες, βαλτές από τους άρχοντες, τον πότιζαν διάφορα μαγικά σερμπέτια, άφθονο αλκοόλ -δεν απαγορευόταν το αλκοόλ σε κείνες τις "Εκλογές"- του έπαιζαν ένα σωρό πρωτότυπα παιχνίδια, τον έρραιναν με "προεκλογικό υλικό", κάτι παραισθησιογόνα υπόθετα δηλαδή, τον τρέλλαιναν με τραγούδια που τράνταζαν τον τόπο, τραγουδώντας τα με ντουντούκες. Γενικά, στις "Εκλογές" γινόταν το έλα να δεις και ο Λαός το γλένταγε επειδή ήταν σίγουρος -κάθε, μα κάθε φορά, λέμε- ότι μετά το αχαλίνωτο πάρτι των "Εκλογών" θα συναντήσει επιτέλους την αγαπημένη του Δημοκρατία.

Η πλάκα είναι ότι ποτέ δεν πέρασε από το νου του ούτε μια πονηρή σκέψη, πως μπορεί δηλαδή να είναι στημένο το πάρτι, όπως λέμε δηλαδή μια απάτη, πως μπορεί να μην υπάρχει καν η Δημοκρατία γι αυτόν, πως ακόμα και το πορτραίτο μπορεί να είναι ψεύτικο, πως ίσως ίσως και οι σοφοί που υμνούν τις χάρες της πανώριας αυτής δεσποσύνης να είναι βαλτοί ή να κάνουν λάθος, πως κι αν ακόμα η Δημοκρατία υπάρχει και είναι πράγματι όπως τη περιγράφουν, μπορεί να είναι κι αυτή φυλακισμένη από τους άρχοντες σε κάνα πύργο που τον φυλάει κάνας τρομερός δράκος. Εμένα μού περνούν απο το νου διάφορα, αλλά δεν είμαι και απολύτως σίγουρη ώστε να συμβουλέψω το καημένο το Λαό και δεν ξέρω κι αν υπάρχει κάποιος που να γνωρίζει την αλήθεια...

Ετσι, κάθομαι άπραγη και βλέπω κάθε τόσο το παιχνίδι που παίζεται σε βάρος του και τη κοροϊδία που τρώει, μη μπορώντας να κάνω τίποτα γι αυτόν. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ξεμοναχιάζω και να στολίζω καμμιά νεαρή πουτανίτσα μήπως και καταφέρω να τη βάλω κι αυτή να μπει στο χορό, μήπως αποδυναμώνοντας τις παλιές πουτάνες δώσω στο Λαό την ευκαιρία να μείνει λιγουλάκι ξεμέθυστος κι ανοίξει κάπως το μάτι του για να κερδίσει κάποτε τη γυναίκα που διεκδικεί, τη Δημοκρατία δηλαδή, και τότε να μάθω και'γώ αν αυτή η πανώρια δεν είναι πλάσμα της φαντασίας και αν πραγματικά υπάρχει.
______________
ΣΗΜ.1. ανεβασμενο στις 28 Σεπεμβρη 2009, αλλά πάντα επικαιρο -δυστυχώς.
ΣΗΜ.2. ακούγεται εδώ