Απολογισμός - Ισολογισμός

Αγαπημένη μου Πατρίδα,
οφείλω να επικοινωνήσω μαζί σου δημοσίως, επειδή (λένε πως) έχεις την ανάγκη μου. Ευχαρίστως να σου προσφέρω τα δυο μου πόδια όπως έκανε ο πατέρας μου, ή τα δυο μου μάτια όπως έκανε ο θείος μου, ή και τη ζωή μου ακόμα όπως έκανε ο παπούς μου, αλλά δεν καταλαβαίνω αυτό που (λένε ότι) μού ζητάς: χρήματα.

 

Ηδη, έχω πληρώσει πάρα πολλά μέχρι σήμερα. Η σύνταξη που είχα δικαίωμα να λαβαίνω σύμφωνα με όσα -πολλά!- πλήρωνα επί 35 χρόνια, έχει γίνει λιγότερη από μισή. Η νοσηλεία αγαπημένων προσώπων μού κόστισε μια μικρή περιουσία, αν και υπήρχε (τότε, πριν 10 και βάλε χρόνια) αλώβητο το ασφαλιστικό σύστημα Υγείας. Τα παιδιά μου τα σπούδασα ξοδεύοντας για διαμονή σε άλλη πόλη, μια και κάποιοι προστατευόμενοι των κυβερνητών σου καταπάτησαν το δικαίωμά μου να τύχω ευνοϊκών ρυθμίσεων όσον αφορά μετεγγραφές ή διαμονή σε φοιτητικές εστίες. Αγαπημένη μου Πατρίδα, ήδη έχω δώσει πάρα πολλά και, όπως μπορείς να καταλάβεις, δεν έχω να δώσω άλλα, εκτός αν σε βοηθούσε σε κάτι η πλήρης εξαθλίωσή μου.

Δυστυχώς, δεν έχω αυτοκίνητο ώστε να μετακομίσω και να ζω μέσα σε αυτό όπως κάνουν αρκετοί συμπολίτες μου. Ούτε σπίτι απέκτησα, ώστε να το πουλήσω, ούτε κάτι τι άλλο που να αξίζει σε χρήμα.

Αν ήμουν σίγουρη ότι τα χρήματα που ζητάς θα χρησιμοποιηθούν προς όφελός σου, θα έκανα ίσως την αβαρία να κόψω δέκα γεύματα το μήνα για να σε εξυπηρετήσω. Επειδή όμως δεν είμαι καθόλου σίγουρη, βλέποντας ότι όσα χρήματα λαβαίνεις βρίσκουν το δρόμο προς τις ίδιες ξεχειλισμένες τσέπες όπου έμπαιναν ίσαμε τώρα, αρνούμαι την "εξυπηρέτηση".

Αγαπημένη μου Πατρίδα, εσύ με καταλαβαίνεις, για τούτο και σού γράφω. Απάλλαξέ με όσο γίνεται συντομότερα από τη φοβερή κλίκα που (θέλει να) ονομάζεται "κυβέρνηση όλων των ελλήνων" γιατί -το ξέρεις οπωσδήποτε, φαντάζομαι- αυτοί μόνο τις τσέπες τους και τις τσέπες των (ντόπιων και ξένων) φίλων τους προσέχουν μη τυχόν χάσουν κάνα σέντσι.

Απάλλαξέ με γρήγορα και σού υπόσχομαι να ζήσω στα παγκάκια, να ζητιανέψω αν χρειαστεί, να ζω με ξεροκόμματα, μέχρι να ισιώσεις το κορμί σου και να με αγκαλιάσεις ξανά.

 

Με τιμή, (το μόνο που μού έμεινε είναι η τιμή)

Ροδιά Μίξερ
_______________________________
ΣΗΜ. γράφτηκε στο γόνατο στις 5/7/2013