Οι Αργυραμοιβοί συγκέντρωναν δύναμη γρήγορα. Ξεκίνησαν να “κουρεύουν τα κοπάδια” δημιουργώντας οικονομικές κρίσεις, ακολουθούμενες από καταπτώσεις της οικονομίας, έτσι ώστε μπορούσαν να αγοράσουν χιλιάδες σπίτια και φάρμες έναντι μικροποσών.
Το 1891 οι Αργυραμοιβοί προετοιμάστηκαν να γονατίσουν την Αμερικανική οικονομία ξανά και οι μέθοδοι και τα κίνητρά τους εμφανίστηκαν με συγκλονιστική σαφήνεια σε ένα Υπόμνημα που στάλθηκε από την Αμερικανική Επιτροπή Τραπεζιτών, έναν οργανισμό όπου οι περισσότεροι Τραπεζίτες ήταν μέλη.
Σημειώστε ότι αυτό το Υπόμνημα καλούσε τους τραπεζίτες να δημιουργήσουν μια πτώση της οικονομίας σε μια ορισμένη ημερομηνία, τρία χρόνια αργότερα.
Σύμφωνα με το Αρχείο του Κογκρέσου, θα δούμε τι έγραφε εν μέρει αυτό το υπόμνημα:
“Την 1η Σεπτεμβρίου του 1894, δεν θα ανανεώσουμε τα δάνειά μας υπό οποιαδήποτε θεώρηση. Την 1η Σεπτεμβρίου θα απαιτήσουμε τα χρήματά μας. Θα αποκλείσουμε και θα γίνουμε υποθηκευτές σε κατοχή γης. Μπορούμε να πάρουμε τα 2/3 από τις φάρμες δυτικά του Μισισιπή, και χιλιάδες από αυτές ανατολικά του επίσης, στις τιμές που εμείς επιθυμούμε… Στη συνέχεια, οι αγρότες θα γίνουν ενοικιαστές γης, όπως συνέβη και στην Αγγλία.” ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ όπως εκτυπώθηκε στο Αρχείο του Κογκρέσου, στις 29 Απριλίου 1913.
Αυτές οι πτώσεις της οικονομίας μπορούσαν να επιτευχθούν, γιατί η Αμερική είχε τον χρυσό ως σταθερά της οικονομίας της. Επειδή ο χρυσός υπάρχει σε μικρές ποσότητες, είναι ένα από τα ευκολότερα εμπορεύματα προς χειραγώγηση.
Ο κόσμος ζητούσε να νομιμοποιηθούν ξανά τα χρήματα από ασήμι, έτσι ώστε να ξεφύγουν από τον στραγγαλισμό που είχαν επιβάλλει οι Αργυραμοιβοί μέσω του χρυσού ως αποθεματικού. Ο λαός ήθελε την επαναφορά του αργύρου ως αποθεματικού, αντιστρέφοντας τον Νόμο του Σέιντ του 1873, που από τότε ονομαζόταν “το Εγκλημα του 1973”.
Από το 1896, το ζήτημα του “ασημένιου χρήματος” είχε γίνει το κεντρικό αίτημα στην προεκλογική εκστρατεία. Ο Γουίλλιαμ Τζέννινγκς Μπράιαν, ένας γερουσιαστής από τη Νεμπράσκα, έθεσε υποψηφιότητα με τους Δημοκρατικούς πάνω στο ζήτημα του “Ελεύθερου Αργύρου”. Στο Εθνικό Συμβούλιο των Δημοκρατικών στο Σικάγο, εκφώνησε έναν συναισθηματικό λόγο, ο οποίος του έδωσε τον τίτλο “Η Κορώνα των Αγκαθιών και ο Σταυρός του Χρυσού”.
Αν και ο Μπράιαν ήταν σε ηλικία μόλις 36 ετών τη στιγμή εκείνη, ο λόγος του θεωρείται ευρέως ο δημοφιλέστερος που εκφωνήθηκε ποτέ πριν από μια προεκλογική εκστρατεία. Κατά το δραματικό συμπέρασμα, ο Μπράιαν είπε:
“Θα απαντήσουμε στην απαίτησή τους για τη χρήση του χρυσού ως αποθεματικού, λέγοντάς τους: Δεν θα φορέσετε αυτή την κορώνα στην εργατική τάξη, δεν θα σταυρώσετε την ανθρωπότητα πάνω σε έναν σταυρό από χρυσάφι.”
Οι Τραπεζίτες υποστήριξαν πλουσιοπάροχα τον ρεπουμπλικανό υποψήφιο Γουίλλιαμ Μακ Κίνλεϋ, που ήταν υποστηρικτής της σταθεράς του χρυσού. Η πολιτική διαμάχη για την Προεδρία ήταν από τις πιο λυσσαλέες της Αμερικανικής Ιστορίας.
Ο Μπράιαν εκφώνησε πάνω από 600 λόγους σε 27 Πολιτείες. Η προεκλογική εκστρατεία του Μακ Κίνλεϋ περιλάμβανε βιομήχανους και παραγωγούς να (παρα)πληροφορούν τους υπαλλήλους τους ότι αν εκλεγόταν ο Μπράιαν όλα τα εργοστάσια και οι φυτείες θα έκλειναν και δεν θα υπήρχε δουλειά.
Η παραπληροφόρηση πέτυχε. Ο Μακ Κίνλεϋ νίκησε τον Μπράιαν με μικρή διαφορά. Ο Μπράιαν ήταν ξανά υποψήφιος το 1900 και το 1908, αλλά ηττήθηκε ξανά και στις δυο αυτές εκλογές.
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των Δημοκρατικών το 1912, ο Μπράιαν ήταν μια ισχυρή προσωπικότητα που βοήθησε τον Γούντροου Γουίλσον να εκλεγεί Πρόεδρος. Οταν ο Γουίλσον ανέλαβε τα καθήκοντά του, διόρισε τον Μπράιαν ως Υπουργό Επικρατείας.
Ο Μπράιαν όμως, σύντομα απογοητεύτηκε από την διοίκηση του Γουίλσον και, ως εκ τούτου, συμμετείχε μόνο δυο χρόνια στην κυβέρνησή του. Παραιτήθηκε το 1915, μετά την ιδιαιτέρως ύποπτη βύθιση του πλοίου “Λουζιτάνια”, του γεγονότος που χρησιμοποιήθηκε για την είσοδο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αν και ο Μπράιαν δεν ανέλαβε ποτέ την Προεδρία των ΗΠΑ, οι προσπάθειές του καθυστέρησαν τους Αργυραμοιβούς για 17 χρόνια από το να πραγματοποιήσουν τον επόμενο στόχο τους, ο οποίος ήταν η δημιουργία μιας νέας -ιδιωτικά ελεγχόμενης- Κεντρικής Τράπεζας της Αμερικής.
(από περίπου 1:38’:51’’ μέχρι το 1:43’:03’’)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου