Ισότητα στο δικαίωμα στη φτώχεια [εδώ νικάει το 99% του πλανήτη]
Ισότητα στη κατανάλωση ληγμένων [εδώ νικάει το 99% του πλανήτη]
Ισότητα στο δικαίωμα στο θάνατο [εδώ νικάνε όλοι, εκτός από τους ακαδημαϊκούς που μένουν αθάνατοι]
Ισότητα στο δικαίωμα στην πλήξη [εδώ μάλλον το 1% έχει προβάδισμα, εξ ού και τα δεινά των υπολοίπων]
Ισότητα στο δικαίωμα στην αϋπνία [εδώ θα μπορούσε να νικάει το 1% αν είχε τσίπα]
Ισότητα στο δικαίωμα στη δυστυχία [εδώ είναι αδιευκρίνιστα τα αίτια, άρα το ποσοστό παίζεται] δες π.χ. ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ :
Στο πρόγραμμα της δημιουργίας δεν περιέχεται η πρόθεση να είναι ο άνθρωπος ευτυχισμένος. Αυτό που ονομάζουμε σε αυστηρή έννοια ευτυχία προέρχεται μάλλον από την ξαφνική ικανοποίηση συσσωρευμένων αναγκών και είναι σύμφωνα με τη φύση του δυνατό μόνο σαν συγκυριακό φαινόμενο. Κάθε διάρκεια μιας ποθητής με βάση την αρχή της ηδονής κατάστασης προσφέρει μόνο ένα αίσθημα χλιαρής ευχαρίστησης. Είμαστε έτσι φτιαγμένοι, ώστε μπορούμε να απολαμβάνουμε έντονα μόνο την αντίθεση, την κατάσταση μόνο λίγο. Έτσι, οι δυνατότητες της ευτυχίας μας είναι περιορισμένες ήδη από την ιδιοσυστασία μας. Πολύ πιο εύκολο είναι να μας βρει η δυστυχία. Από τρεις πλευρές απειλεί ο πόνος. Από το ίδιο μας το σώμα, που προορισμένο να μαραθεί και να διαλυθεί δεν μπορεί να αποφύγει τον πόνο και το άγχος σαν προειδοποιητικά σημάδια. Από το περιβάλλον, που μπορεί να στραφεί εναντίον μας με πανίσχυρες αδυσώπητες και καταστρεπτικές δυνάμεις. Και τελικά από τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Τον πόνο που προέρχεται από αυτήν την πηγή τον αισθανόμαστε ίσως οδυνηρότερα από κάθε άλλον. (…) Δεν είναι παράξενο που οι άνθρωποι κάτω από την πίεση αυτών των δυνατοτήτων του πόνου συνηθίζουν να μειώνουν την απαίτησή τους για ευτυχία, όπως επίσης και η ίδια η αρχή της ηδονής μεταμορφώθηκε κάτω από την επίδραση του περιβάλλοντος στην λιτότερη αρχή της πραγματικότητας, αφού θεωρούμαστε ήδη ευτυχείς όταν έχουμε αποφύγει τη δυστυχία, όταν έχουμε ξεπεράσει τον πόνο, όταν γενικά το καθήκον της αποφυγής του πόνου απωθεί στο παρασκήνιο το καθήκον της αποκόμισης της ηδονής …
Ζίγκμουντ Φρόιντ, «Η δυσφορία στον πολιτισμό»
συνοψίζοντας λοιπόν:
«το καθήκον του να αποφεύγεις τον πόνο, απωθεί στο παρασκήνιο το καθήκον του να ζεις ευτυχής»
____________________
απροπο.. θυμάσαι τά πρώτα λογάκια του ΓΑΠ μόλις ενημερωθήκαμε ότι άρχισε η κρίση; «Θα πονέσετε..» είχε πει το παιντί, αλλά ποιος τα καταλάβαινε τότε [πριν 3 χρονάκια περίπου] αυτά τα βλακώδη; [λέγαμε εμείς οι αφελείς "βλακώδη" αλλά το παιντί ήξερε τί έλεγε]
ΣΗΜ. στην εικόνα το πανανθρώπινο όραμα διαρκείας, που παραμένει όραμα ίσαμε σήμερα και ποιος ξέρει για πόσο ακόμα... [Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη ή Θάνατος]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου