Οι αγορές και το ΟΧΙ του '40

Κατά τη διακαναλική του "συνέντευξη" (σε εισαγωγικά, βεβαίως, γιατί κάθε άλλο παρά συνέντευξη ήταν αυτό το πράγμα) ο κ. πρωθυπουργός επικαλέστηκε τις αγορές, που θα μας πολεμήσουν, θα καταβαραθρώσουν τη χώρα μας, θα την κάνουν να χρεοκοπήσει, δεν θα μας δίνουν λεφτά, κλπ κλπ, όλα μακάβριες προβλέψεις. Επικαλέστηκε την αγριάδα των "αγορών" για να μας τρομάξει και να ψηφίσουμε αυτό που θέλει, τους συνδυασμούς που υποστηρίζει το κόμμα που κυβερνά. Επειδή, λέει, αν δεν ψηφίσουμε αυτό που θέλει, θα μας πάρουν και θα μας σηκώσουν οι αγορές. Οι ίδιες οι αγορές που μας φέραν -κακό χρόνο νά'χουν!- στη θεση όπου βρισκόμαστε σήμερα, λέει. Μάλιστα. Επειδή όμως είμαι παλαιά καραβάν και κάτι σκαμπάζω από αγορές -και όχι μόνο λαϊκές, να εξηγούμαι- έχω διαμορφώσει άποψη για το θέμα. Οι αγορές λοιπόν, μαρκάρουν αρνητικά κάθε θνησιγενή μετοχή, κάθε εταιρεία που πνέει τα λοίσθια, που είναι ετοιμόρροπη. Μια χώρα όπως η δική μας, στο περίπου, στο πρόσφατο παρελθόν, και που, αν δεν σηκώσει κεφάλι θα παραμείνει στο θνησιγενές και κωματώδες επίπεδο. Μάλιστα. Με "γιες μεν", συνέχεια, πατώνουμε φίλτατοι. Αν ενθυμείστε μάλιστα, μέρες πού'ναι, ένα ΟΧΙ μας έσωσε πριν καμμιά εβδομηνταριά χρονάκια.

Βεβαίως, ελέγχεται σήμερα το αν πράγματι σωθήκαμαν με εκείνο το ΟΧΙ που το είπε μεν ο Μεταξάς, αλλά που ήταν το ΟΧΙ του λαού και δεν τον έπαιρνε να πει τίποτ'άλλο... Ελέγχεται η αξία του παλαιού εκείνου ΟΧΙ, για το οποίο χάσανε πολλοί συμπολίτες μας, άλλοι τη ζωή τους και άλλοι τη σωματική τους ακεραιότητα. Η αγαπητή Γαλλία υπέκυψε σε μια βδομάδα κι εμείς κρατήσαμε κάμποσους μήνες. Μάλιστα. Οι γάλλοι δεν είχαν και πολλές απώλειες, εμείς πλησιάσαμε τους ρώσους σε ποσοστό επί του πληθυσμού, κλπ κλπ, περασμένα ξεχασμένα, τι να λέμε τώρα. Τι να λέμε; να λέμε, μήπως θα ήταν καλύτερα να λέγαμε ένα ΝΑΙ, να μη σκοτωνόμασταν, ίσως να μην είχαμε και εμφύλιο, να μη πολυπεινάγαμε κιόλας, να είχαμε και οφέλη μεταπολεμικά, όπως έτυχε να έχει π.χ. η Γερμανία... Λέμε τώρα, έτσι;

Μήπως λοιπόν, τηρουμένων των αναλογιών και κάνοντας ένα τεράστιο άλμα λογικής -άτιμε Χέγκελ, τι μας έκανες!- τηρουμένων των αναλογιών, λοιπόν, σκέφτομαι μήπως ο τωρινός πρωθυπουργός κάνει το πείραμα απο την ανάποδη και λέει ο άνθρωπος να δοκιμάσει τις επιπτώσεις ενός βροντερού ΝΑΙ προς τον σημερινό εχθρό, ο οποιος, εντελώς συμπτωματικά παραπέμπει κατά Γερμανία μεριά, όπου η κρατικη γερμανικη τραπεζα δανείζεται με 1% απο την ΕΚΤ, κλπ κλπ, ξέρετε εσείς, μη τα ξαναγραφω. Ας πάει στα κομμάτια, να δούμε τι θα γίνει με το ΝΑΙ μας. Δαγκωτό στα κυβερνόφιλα περιφερειαρχάκια και δημαρχάκια, που θα ασκούν το κύριο μέρος εξουσίας μετεκλογικώς. Αυτο δεν το ξερατε; Το χρήμα θα ρέει κατευθείαν προς τις Περιφέρειες και τους Δήμους και η κεντρική εξουσία ίσα που θα λαβαίνει μια ελάχιστη μυρουδίτσα! Μάλλον για τούτο να επιθυμεί διακαώς να ελέγχει πατρικώς.. ουπς!.. κομματικώς τα πόστα. Διαφορετικά, πώς θα εξακολουθήσουμε να... τα τρώμε μαζί; ε;

Κακά τα ψέμματα όμως, διαφάνεια εδώ και τώρα: Με ένα ΟΧΙ, το οποίο θα ήταν πιο χρήσιμο να ειπωθεί π.Μ. (προ Μνημονίου), εμείς οι απλοί πολιτες δεν διακινδυνεύουμε τίποτα, το αντίθετο μάλιστα. Τι παραπάνω έχουμε να χάσουμε; Τα χασαμε σχεδόν όλα, ένα σκαλοπάτι πάνω απο τη Ρουμανία βρισκόμαστε. Αυτο ήταν το ιδανικό μας; Γι αυτό το όραμα ζήσαμε ως τώρα; Θα πείτε «τι Δανία, τι Ρουμανία», σε -ία λήγουν και οι δυο, ένα λαθάκι συγχωρείται, έτσι δεν είναι; Πολυλογώ πάλι όμως... Με δυο λόγια, δεν είναι αργά να διατυπωθεί ένα ΟΧΙ. Ακόμα και τώρα, δεν είναι αργά. Μήπως μας ακούσει κάποιος εκεί έξω. Στις αγορές, λέμε. Να σκίσουμε κάνα βάρδουλο, λέμε, αν και τα σημερινά παπούτσια είναι μηχανοποίητα... Να ταράξουμε τα νερά, να καταλάβουν πως έχουμε δύναμη, έστω, να καταλάβει ο υπόλοιπος κόσμος ότι υπάρχουμε. Υπάρχουμε κι εμείς που δεν τα φάγαμε μαζί και υπάρχουν και εκείνοι που φάγανε κάτι ψιλά αλλά θέλουν να τα ξεράσουν.