Η ομιλία του κ. Ροντούλη, βοήθειά μας

Προχτές, 16 Νοεμβρίου 2009, αφού διευκρίνησε ο κ. Ροντούλης ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου το '73 ήταν μια "αυθόρμητη δράση της φοιτητιώσας νεολαίας", συνέχισε την ομιλία του στη Βουλή των Ελλήνων.
Την ομιλία αυτή παραθέτω αυτολεξί:

Και μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου τι έγινε; Μετά, εμφανίστηκε στη πολιτική ζωή του τοπου ένας νέος τύπος πολιτικού, ανδρός ή γυναικός[1]. Εμφανίστηκαν ξαφνικά χιλιάδες που διεκδικούσαν τον τίτλο του αντιστασιακού, του μαχητή του Πολυτεχνείου, επιδιώκοντας -με δημοκρατικές διαδικασίες είναι αλήθεια- να εξαργυρώσουν την όποια δράση ανέπτυξαν. Και το επέτυχαν![2]

Πράγματι, η γενιά του Πολυτεχνείου ανέλαβε την ηγεσία της χωρας.[3] Ας δούμε όμως τώρα τα αποτελέσματα της ηγεσίας αυτής σε σχέση με τα αιτήματα που οι ίδιοι οι μαχητές, οι αγωνιστές, κάποτε διατύπωναν.[4]

Πρώτο αίτημα: Ψωμί.[5]
Για να δούμε τη πραγματικότητα, πώς έχει διαμορφωθεί. Οδυνηρή πραγματικότητα, διότι η ανεργία καλπάζει, ή δεν το βλέπουμε;[6] Οι επιχειρήσεις κλείνουν.[7] Ενας νέος θα έπρεπε ή να σηκώνει κομματικές σημαίες για να βρει δουλειά ή να έχει μπάρμπα στη Κορώνη.[8]
Δημιουργήθηκε ένα κράτος αναξιοκρατικό, γραφειοκρατικό, ένα κράτος ενάντια στον πολίτη, που λειτουργούσε ενάντια στον πολίτη.[9]
Μέσα σε ένα τέτοιο κράτος δημιουργήθηκαν -και μη το ξεχνάμε αυτό- 2,5 εκατ. συνέλληνες φτωχοί. Αυτή ήταν η κατάληξη λοιπόν, του συνθήματος "Ψωμί", 2,5 εκατ. συνέλληνες να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και κάποιοι να επαίρονται ότι θα δώσουν επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης.[10]
Η πηγή της φτώχειας όμως υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει, αν δεν αλλάξουμε πορεία.[11]

Ας πάρουμε το δεύτερο σύνθημα: Παιδεία[12]
Δεν χρειάζεται να πω πολλά. Τα ελληνικά Παν/μια τελευταία στη παγκόσμια κατάταξη των παν/μίων.[13] Τα πτυχία που δίνουν τα ελληνικά παν/μια δεν έχουν καμμιά αντιστοίχιση, κανένα ουσιατικό αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας.[14]
Και τώρα για την περιώνυμη "δωρεάν Παιδεία".[15] Σκεφτείτε τι τραβάει η μέση ελληνική οικογένεια για να μπορέσει το παιδί να πάρει το απολυτήριο του Λυκείου, με όλη τη παραπαιδεία και τα συναφή προβλήματα, που απο το '74 όλοι τα χτυπάμε και το αποτέλεσμα μηδαμινό.[16]
Αρα, και για τη Παιδεία τα πράγματα ζοφερά.[17]

Εχουμε τέλος την Ελευθερία.[18]
Πράγματι, κερδήθηκε η Δημοκρατία, ένα μεγάλο στοίχημα.[19] Ομως, πόσο ελεύθερος είναι ένας πολίτης; Οταν αισθάνεται ανασφαλής, όταν διάχυτη γύρω του είναι η εγκληματικότητα, όταν σε κάθε του βήμα απειλείται από τον κουκουλοφόρο, όταν δεν αισθάνεται ότι είναι ασφαλής μέσα στο ίδιο του το σπίτι, όταν διακυβεύεται η σωματική του ακεραιότητα και η περιουσία του;[20]
Η Ελευθερία συνεπάγεται και Ασφάλεια.[21]
Η ανασφάλεια δημιουργεί το φοβισμένο, τον ανελεύθερο πολίτη.[22]
Γιατί τα λέω όλα αυτά, αγαπητοί συνάδελφοι;[23] Διότι πρέπει να καταλάβουμε το αυτονόητο, και το αυτονόητο είναι το εξής:[24]
Η γενιά του Πολυτεχνείου δημιούργησε τη γενιά των Stage και τη γενιά των 700€.[25]
Αρα λοιπόν, δεν χρειάζεται κάποιοι να συνεχίζουν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα. Αυτό που χρειάζεται είναι εθνική ομόνοια, συνοχή, για να πάμε την Ελλάδα πιο μπροστά.[26]
Σας ευχαριστώ.[27]

______________________________
[1] αναφέρει τις γυναίκες για να μη ξεχάσει τη κ. Μ. Δαμανάκη
[2] τόνος θριαμβευτικός, εξ ού και το θαυμαστικό που έβαλα
[3] επιτέλους ξεστραβώθηκα, μεχρι τώρα νόμιζα ότι την είχε αναλάβει ο Κων/νος Καραμανλής
[4] η ηγεσία (Κ. Καραμανλής/Ν.Δ.) δεν νομίζω ότι είχε διατυπώσει άλλο αίτημα, εκτός απο την ανάληψη της εξουσίας και μόνο
[5] πρώτο λάθος, το "ψωμί" είναι το δεύτερο αίτημα. Η Ελευθερία είναι το πρώτο, όπως φαίνεται στη φωτο της εποχής -->>

[6] πράγματι καλπάζει η ανεργία, ενώ στα χρόνια της χούντας κάλπαζαν οι πολιτικοί κρατούμενοι στα κατσάβραχα των τόπων εξορίας, μειώνοντας έτσι τον αριθμό των ανέργων
[7] ενώ "τότε" άνοιγαν οι δουλειές των εργολάβων που έπνιξαν τις πόλεις στο τσιμέντο, άνοιγαν και οι δουλειές των εφοπλιστάδων (π.χ. Ανδρεάδης, κλπ) που έστηναν επιχειρήσεις καταστρεφοντας γη (δέντρα αιωνόβια, περιβάλλον, κλπ) και αφήνοντας στο δρόμο -κυριολεκτικά- τους αγρότες
[8] σωστά, γιατί "τότε" αρκούσε ένας νέος να διαβάζει και να καταδίδει τους συμφοιτητές του για να βρει δουλειά -και τί δουλειά!
[9] ορθώς, διότι "τότε" το κράτος ήταν "μπάτε σκύλοι αλέστε", έδινε δάνεια με τη σέσουλα στους δικούς του παρατρεχάμενους, δημιουργούσε αξιοκρατικότατα τη νέα τάξη βιομηχάνων και εχόντων και κατεχόντων -ως είθισται απο τα απολυταρχικά καθεστώτα, που σέβονται τον εαυτό τους
[10] πωπω κατάντια λέμε.. ενώ "τότε", με ένα καλό μπερντάχι στην τοπική ασφάλεια, ξεμπέρδευαν και κανείς δεν παραπονιόταν
[11] όπα, ρε μεγάλε! τώρα σε πιάνω. Κρίμα μόνο που τα ξερονήσια γίναν τόποι τουριστικοί και η συγκεκριμένη αλλαγή πορείας μάλλον αποκλείεται
[12] παραπέμπω και πάλι στο πανό της φωτό, πρόκειται για το τρίτο αίτημα, που σημαίνει ότι πιθανόν τα πράγματα δεν ήταν και τόσο τραγικά στο θέμα "Παιδεία"
[13] μελετημένο σε βρίσκω, δικέ μου
[14] ενώ τα ξένα παν/μια... μιαμ μιαμ, μπουκιά και συχώριο λέμε
[15] κάνα λεξικό δεν ανοίγεις, να δεις τι ακριβώς σημαίνει η λέξη "περιώνυμη", δλδ, και συγγνώμη που στο θυμίζω
[16] αυτά παθαίνει η μέση ελληνική οικογένεια όταν θέλει να παράγει μικρούς... ροντούληδες! Πόσοι πια να χωρέσουν στη Βουλή; ε;
[17] εδώ ξεχνάς να αναφέρεις τις εκκλησιαστικές σχολές που θα δώσουν νέα πνοή στη Παιδεία, κλπ κλπ
[18] πρώτη την έχουμε (βλ. φωτο εποχής), αλλά τεσπα, ας υποθέσουμε ότι ανήκεις σε εκείνους που αφήνουν τη καλύτερη μπουκιά για το τέλος
[19] μπα; είναι στοίχημα η Δημοκρατία; Ποιος το χάνει όταν το κερδίζει ο λαός;
[20] πρόσεχε είπαμε.. όλα αυτά που περιγράφεις συνέβαιναν στην εποχή της χούντας.. εκτός πάλι αν διαβάζεις πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα, οπότε πάω πάσο
[21] επιτέλους, φτάσαμε στο ψητό!
[22] εχμ.. νομίζω ότι συμβαίνει το εντελώς αντίθετο: η πολλή ασφάλεια βλάπτει τις έλικες του εγκεφάλου και ο πολίτης γίνεται εξάρτημα στο σύστημα γραναζιών, μη τολμώντας να ενεργήσει ελεύθερα.
[23] έλα μου ντε!
[24] μα όλοι οι χαζοί στη Βουλή μαζεύτηκαν και πρέπει ο κ. Ροντούλης να τους εξηγεί "το αυτονόητο"; έλα Παναΐα μ'
[25] καλά, ε, ούτε ο Νταίνικεν τόση φαντασία, υποκλίνομαι λέμε
[26] προς το γκρεμό; τολμώ να ρωτήσω. Ο γκρεμός όμως απέχει αρκετά πλέον, εχει μείνει πολύ πίσω μας, και θα κουραστούμε πολύ να τον (ξανα)πλησιάσουμε -ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ
[27] εμείς ευχαριστούμε, για το πλούσιο γέλιο που μας χάρισες :)

Πέρα από πλάκα, όταν ανέφερε τη φράση με την Ελευθερία και την Ασφάλεια, ένα κρύο χέρι άγγιξε τη ραχοκοκκαλιά μου...
Τότε ακριβώς, σκεφτηκα να ανεβάσω αυτό το ποστ. Η διακωμώδηση είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο, αλλά δεν ξέρω αν τα κατάφερα καλά. Οποιος θέλει, ας κάνει παιχνίδι. Ο Λόγος του κ. Ροντούλη είναι εδώ, βρήκε τη θέση του στο διαδίκτυο. Μπορεί να τον δώσω και σε αρχείο ήχου.
..και να σκεφτεί κανείς πως αυτά που είπε τα είπε την ημέρα που η Βουλή των Ελλήνων συνεδρίασε για να τιμήσει τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου..
(το πληκτρολόγιό μου διαμαρτύρεται και δεν θέλει να γράψει άλλα. ΣΙΩΠΗ)