Το Πολυτεχνείο του χτες και τα "Πολυτεχνεια" του σημερα

Φέτος, λέω να μη γραψω για το παλιό Πολυτεχνείο. H "Τσουκνίδα" μου εκανε τη τιμη να αναμεταδωσει το ποστ που είχα ανεβασει το Νοέμβρη του 2006 και φέτος δεν εχω να γραψω κάτι. Παραπέμπω και στο μπλογκ του κ. Πολσεμάννεν, όπου έχει και δυο κατατοπιστικά βιντεάκια μαζί με την ενδιαφέρουσα άποψη που εκφράζει συγκρίνοντας τα εδώ πράγματα με τα της Σκανδιναβίας...

Παει λοιπόν το Πολυτεχνείο, που για μένα είναι σαν να συνέβη χτες, πέρασε στη σφαίρα των Συμβόλων. Μένει ζωντανό στη μνήμη και στη καρδιά μας, αλλά δεν λέει σχεδόν τίποτα στον άνθρωπο που ζει και μεγαλώνει σήμερα στη χώρα μας.
Πώς να νοιώσει ο νέος άνθρωπος την ατμόσφαιρα του ζόφου, μέσα στην οποία ζούσαμε τότε;

Αλλωστε, ούτε'γώ μπορώ να νοιώσω πώς είναι να πεθαίνουν οι άνθρωποι από πείνα και να μαζεύουν τα πτώματα με χειράμαξες απο τους δρόμους του Κολονακίου, πράγματα και καταστάσεις που μου διηγείται η μάνα μου για το χειμώνα της πείνας μέσα στη γερμανική Κατοχή.

Ετσι είναι. Αν δεν ζήσει ο ίδιος ο άνθρωπος, δεν μπορεί να καταλάβει απολύτως, καταλαβαίνει μοναχά με το μυαλό χωρίς να έχει πλήρη συναίσθηση, που λένε. Γι αυτό χρειάζονται οι ημέρες Σταθμοί και Σύμβολα. Για να θυμάται ο νους του ανθρώπου και να αποφεύγει τις... επαναλήψεις!

(εδώ ακριβώς, σκεφτηκα να ανοίξω μια παρένθεση αναφέροντας μερικές ανοησίες που ειπώθηκαν απο κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος που προτιμά τη δικτατορία κατόπιν εκλογών(!), αλλά το σκέφτηκα καλύτερα και θα αναφερθώ σε επόμενο ποστ στα λεγόμενά του)

Αν πάψει το μυαλό να καταλαβαίνει, κλάφτα Χαράλαμπε! Ισως για τούτο να γίνονται και να ξαναγίνονται πόλεμοι: Επειδή οι άνθρωποι ξεχνούν -ή δεν θελουν να θυμούνται τα δυσάρεστα, το ίδιο κάνει.




Τη μνήμη (αλλά και την αντίληψη) βοηθούν οι διάφορες απεικονίσεις, απο τις οποίες ξεχωρίζω το φιλμ των Γιώργου Τσεμπερόπουλου και Σάκη Μανιάτη με τίτλο ΜΕΓΑΡΑ. Αναφέρεται σε ένα "παράπλευρο" γεγονός, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι η καταστροφή της πεδιάδας των Μεγάρων, του Δήμου των αρχαίων Μεγαρέων. Είναι συγκλονιστική η αποτύπωση της συμπεριφοράς της δικτατορίας, η οποία δεν δίστασε να προβεί σε αυτή τη καταστροφή, αφήνοντας ξεκρέμαστους εκατοντάδες αγρότες κατοίκους της περιοχής για χατήρι του εφοπλιστή κ. Ανδρεάδη. Μάλιστα, τόσο απλά.



Το φιλμ αυτό θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία, να μοιραστεί δωρεάν στους πολίτες αυτης της χώρας, είναι συνταρακτικές οι εικόνες και οι μαρτυρίες που έχουν αποτυπωθεί απο τους δημιουργους του. Μιλουν πολυ καλυτερα και πειστικότερα απο οποιαδήποτε ομιλία για την επέτειο. Δίνουν ανάγλυφα το κλίμα που επικρατούσε. Προτρέπουν σε σκέψεις... Να μη ξανασυμβούν παρόμοια πράγματα στον τόπο μας. Στοπ στο ξεπούλημα γης και ανθρώπων.

Στο Youtube απο piazzapopolo πέντε βιντεακια για τις μερες εκείνες.
Εδω το πρώτο, τα υπόλοιπα βρείτε τα, είναι εύκολο. Να πάρετε μια ιδέα οι νεότεροι, πού αντιστάθηκαν και γιατί εξεγέρθηκαν οι νέοι τότε.
-->> Η καθημερινή ζωή στα χρόνια της χούντας #01

Η καθημερινή ζωή σήμερα είναι απείρως καλύτερη από παλιά, κάθε μέρα όλο και κάτι καλύτερο συμβαίνει. Προχωρούμε με βήμα σημειωτόν, αλλά προχωρούμε. Το παλεύουμε, πώς το λένε! Μην ακούτε, ή μάλλον να είστε επιφυλακτικοί προς όσους λένε το αντίθετο...

Ας περάσω όμως τώρα στους σημερινούς αγώνες για κοινωνική φροντίδα, που είναι (γνωμη μου) οι σημαντικότεροι για να χτιστεί η κοινωνία της αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων που την αποτελούμε.

Αγώνες για τη ψυχικη υγεια-->>

1.
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα μιας προφορικής μαρτυρίας του ψυχίατρου Γιώργου Λυκέτσου (από το βιβλίο: "Ιερά οδός 343. Μαρτυρίες από το Δρομοκαϊτειο" της Μαρίας Φαφαλιού).
Για την ιδρυματική περίθαλψη το 1947 με το 2009, δεν είναι τόσο μακρυά:

2. Χωματερές για ξεχασμένους ανθρώπους (video)

3. Μια παράσταση για τον εγκλεισμό στο άσυλο

"Πουθενά αλλού το αίσθημα της ερημιάς, της απομονώσεως, δεν είνε τόσο οδυνηρά καταθλιπτικόν όσο εις το άσυλο των παραφρόνων. Ο,τι χαρακτηρίζει την τρέλλαν είνε ένας απόλυτος και αθώος εγωισμός που αιχμαλωτίζει αδιέξοδα την ψυχήν μέσα εις τον ίλιγγον των υποκειμενικών παραισθήσεών της. Καμμιά επικοινωνία με την πραγματικότητα, καμμιά επαφή με τους "άλλους", κανένας τρόπος συνεννοήσεως μεταξύ του ενός και του άλλου τρελλού".
Ρώμος Φιλύρας

Αγώνες για τους αναπηρους-->>

Αποκλεισμένο το Ι.Κ.Α. Νεαπόλεως της Θεσσαλονίκης από κάδους απορριμμάτων που έχουν παρκάρει στον χώρο στάθμευσης και στάσης των ασθενοφόρων του Ι.Κ.Α. ενώ στις φωτογραφίες που βρίσκονται στη διεύθυνση http://www.disabled.gr/lib/?p=23582 θα δείτε και τα σκουπίδια να πολιορκούν το Ι.Κ.Α. αλλά και τον ασφαλισμένο έτοιμο να πετάξει από το ασθενοφόρο στο Ι.Κ.Α. για να εξεταστεί.

Και άλλα πολλά και ενδιαφεροντα άρθρα εδω:-->> http://www.disabled.gr/lib/?cat=1