Σελίδες

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Eπαγγέλματα που άντεξαν στο χρόνο

«Θα περιηγηθούμε στην κοινωνία των επαγγελμάτων που χάνονται, που σβήνουν, που διατηρούνται, χάρη στο πείσμα και στην ιδιαίτερη ματιά που έχουν για τη ζωή μερικοί εκλεκτοί τεχνίτες. Θα παρακολουθήσουμε την τέχνη και τις τεχνικές τους, τη φωλιά απ' όπου γεννάνε τις ιδέες τους, το περιβάλλον που ταυτίζεται με την περιπέτεια της ζωής τους...

Από αυτήν την εγκάρδια περιήγηση, ελπίζουμε να απομείνει, ακριβό ενθύμιο λοξά φωτισμένο από τον ήλιο της ζωής, η ένωση του χεριού με το εργαλείο, ο γάμος της πείρας με την αφοσίωση, ο πόλεμος της καρδιάς με το αντικείμενο, που μόλις έχει δημιουργηθεί και προορίζεται να ορφανέψει μακριά της».

Επαγγέλματα που άντεξαν στο χρόνο. Πρόκειται για μια περιήγηση στον μαγικό κόσμο της δημιουργικής δουλειάς που διαρκεί ολάκερους αιώνες από ανθρώπους που εξακολουθούν να φτιάχνουν αντικείμενα με τα χέρια τους με μεράκι κι αγάπη για την παράδοση, αψηφώντας τις ευκολίες της τεχνολογίας.

Επαγγέλματα παλιά που υπάρχουν και σήμερα, ξεπηδούν μέσα από τις σελίδες του καλαίσθητου τόμου, αντικατοπτρίζοντας μια Ελλάδα αισιόδοξη, φωτεινή, μια Ελλάδα που σέβεται την παράδοση και την τέχνη της και δημιουργεί με τη γνώση και την πείρα που μεταδίδεται από τους ηλικιωμένους στους νεώτερους, με τη γνήσια αγάπη του μάστορα που μεταλαμπαδεύεται ολοζώντανη από τον γονιό στο παιδί και μας παραπέμπει σε φωτεινά παραδείγματα επαγγελματισμού που αντέχουν στο χρόνο μέσα από προσωπικό μόχθο κι όχι μέσα από την απρόσωπη μέγγενη των μηχανολογικής εξέλιξης.

Ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα ο αναγνώστης συναντά ανθρώπους που υπηρετούν πιστά την παράδοση, αφουγκράζεται το πάθος τους και μαθαίνει τα μυστικά της τέχνης τους σαν να συνομιλεί μαζί τους, με τον καμπανά, τον κουδουνά, τον χαλκουργό, τον καραβομαραγκό, την υφάντρα, τον οργανοποιό, τον αγγειοπλάστη, τον καροποιό, τον κεραμίστα, τον βαρελοποιό, τον βυρσοδέψη, τον καρεκλοποιό, τον τσαγκάρη, τον σαπωνοποιό, τον μυλωνά, τον μαχαιροποιό, τον λαμαρινά, τον σαγματοποιό, τον κουκλοποιό, τον καλαθοπλέκτη, τον οινοποιό, τον ποτοποιό, τον σαρωθροποιό, τον γανωτή κ.ά.

Γίνεται κοινωνός του αγώνα και της ζωής ανθρώπων- φορέων της ελληνικής παράδοσης που παλεύουν για το μεροκάματο με ζήλο, ποιοτικές προδιαγραφές κι αξίες, ενώνοντας το χθες με το σήμερα. Γνωρίζει μάστορες που κάνουν πολλές δουλειές μαζί για να πετύχουν το καλύτερο αποτέλεσμα, σωστούς επαγγελματίες που μαρτυρούν το νόημα της αληθινής προόδου του Έλληνα μέσα από το σεβασμό της ιστορίας και του πολιτισμού του τόπου μας.

Παρουσίαση βιβλίου

Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει από τις Εκδόσεις ΤΟΠΙΟ την Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009 και ώρα 18.30 στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ, Σταδίου 24.

Για τη νέα έκδοση θα μιλήσουν οι: Λιάνα Κανέλλη, βουλευτής ΚΚΕ, δημοσιογράφος, Κώστας Σερέζης, δημοσιογράφος, συγγραφέας, Πάνος Θεοδωρίδης, συγγραφέας και Δημήτρης Ταλιάνης, εκδότης, φωτογράφος. Επίσης θα προβληθούν εικόνες από το παρουσιαζόμενο λεύκωμα.

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Περιεχόμενο βιβλίου

Το βιβλίο περιέχει ένα εισαγωγικό κείμενο του Πάνου Θεοδωρίδη για τα παλιά επαγγέλματα και το «χαμένο ήθος» τους, την ιστορία τους, τις κοινωνικές συνθήκες και αλλαγές που τα έκαναν αναγκαία, για τις αγορές, τις γειτονιές και τις ανάγκες των ανθρώπων, του «αδηφάγου κοινού», για την εποχή της νοσταλγίας, για την πορεία των τεχνικών -τεχνών και τις δεξιότητες των τεχνιτών, για τη συνέχιση και αξία της παράδοσης.

Μέσα από κείμενα που γράφθηκαν ειδικά γι' αυτή την έκδοση ο συγγραφέας εμβαθύνει ερμηνεύοντας όσα σημαίνουν και αγγίζουν τα επαγγέλματα που νίκησαν το χρόνο κι αποτελούν «ισχυρά σύμβολα» πολιτισμού.

Στη συνέχεια, ξεκινά η περιήγηση στην κοινωνία των παλιών επαγγελμάτων που εξακολουθούν να υπάρχουν που αποτελεί στην ουσία μία ερευνητική διεισδυτική ματιά στη δουλειά άξιων μαστόρων που παλεύουν να διατηρήσουν την τέχνη τους. Ο αναγνώστης απολαμβάνει το αποτέλεσμα μιας πρωτότυπης έρευνας που σκιαγραφεί 31 επαγγέλματα μέσα από συνεντεύξεις που πήρε ο Δημήτρης Ταλιάνης από 40 επαγγελματίες, οι οποίες συνοδεύονται από 165 θαυμάσιες καλλιτεχνικές φωτογραφίες του ιδίου (με εμπνευσμένες λεζάντες) που αποτυπώνουν με μοναδικό τρόπο το μεγαλείο της τέχνης τους.

Πολύχρονη η προετοιμασία και η έρευνα γι αυτό το προσεγμένο λεύκωμα. Είκοσι ερευνητές από όλη την Ελλάδα, υπέδειξαν ξακουστά ή ξεχασμένα εργαστήρια της επικράτειας και οδήγησαν στη γνωριμία με τους ικανούς παραδοσιακούς τεχνίτες οι οποίοι με τη σειρά τους συνέβαλαν στην δημιουργία ενός τόμου που επιμένει να προσβλέπει στο σήμερα και το αύριο για τις τέχνες που «χάνονται».

Συγκεκριμένα η ενδιαφέρουσα αυτή έκδοση ασχολείται με τον κόσμο των εργαστηρίων και των τεχνιτών που συνεχίζουν, σε πείσμα των καιρών, να δημιουργούν αντικείμενα, προϊόντα, χειροτεχνήματα, που η χρήση τους ήταν συχνή, ώσπου να εμφανιστούν και να κυριαρχήσουν τα είδη της μηχανής και του αυτοματισμού.

Καθώς ο Δημήτρης Ταλιάνης αναζητά και αποτυπώνει μέσα από το φωτογραφικό φακό του και τις επιμελημένες εκδόσεις του, μια Ελλάδα ιδιότυπη μέσα στο φως της, ήταν ζήτημα χρόνου να ασχοληθεί μ' αυτά τα παράμερα εργαστήρια, όπου η πείρα μετριέται συνήθως με πολλές ανθρώπινες γενιές. Γενιές σκληρής δουλειάς, όπου η μέθοδος του τεχνίτη κυριαρχεί πάνω στις διαστάσεις και στην χρηστικότητα των αντικειμένων που δουλεύει.

Οι συντελεστές του έργου προσπάθησαν να τονίσουν, μέσα από τη στενή επαφή με το μεράκι και τις τεχνικές της εξαίσιας αυτής χειροτεχνίας, και του στενού διαλόγου των τεχνιτών με τα πολύτιμα, ενίοτε αυτοσχέδια, εργαλεία τους, ότι σε αυτήν την ομάδα των ταλαντούχων δημιουργών, αξίζει έπαινος και ενθάρρυνση, καταξίωση και ανάδειξη, πέρα από τη νοσταλγία και αίσθηση παραμυθιού που μας προκαλούν τα παλιά επαγγέλματα που εξασκούν.

Η δύναμη της επιμονής αυτών των ανθρώπων ζωντανεύει την παράδοση.

Η παράδοση της κάθε τέχνης υπάρχει και συνεχίζεται…Είναι κομμάτι του παρελθόντος που αγγίζει το σήμερα, που μιλά στην ψυχή μας γιατί είναι καμωμένο από ανθρώπινα χέρια με ψυχή κι όχι από ψυχρές μηχανές.

Είναι η περήφανη ελληνική δημιουργία ολοζώντανη και διαχρονική, ο εσωτερικός πλούτος που παίρνει υλική υπόσταση και μορφή, η αγάπη για το όμορφο που αναβλύζει στη μοναδική αυτή έκδοση.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε και στην ολλανδική γλώσσα με κείμενα του Διονύση Καρατζά και εισαγωγή του Πάνου Θεοδωρίδη.

Διατίθεται από το βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων ΤΟΠΙΟ στη Στοά του Βιβλίου, Πεσμαζόγλου 5 και Σταδίου, 105 64 Αθήνα και όλα τα καλά βιβλιοπωλεία.
Κείμενα: Πάνος Θεοδωρίδης
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ταλιάνης
Φωτογραφικό Λεύκωμα πανόδετο με 165 φωτογραφίες, 192 σελίδες, σχήμα 25x28 εκ., χαρτί 170 γρ. Tιμή: 50 €. ISBN: 978-960-7646-95-8.

Λίγα λόγια για τον Δημήτρη Ταλιάνη και τον Πάνο Θεοδωρίδη

O Δημήτρης Ταλιάνης φωτογράφος του ελληνικού φωτός (μερικοί το λένε και τοπίο) ξεκίνησε απεικονίζοντας κυριολεκτικά τις ισχυρές εντυπώσεις του από την ποίηση και τη μουσική. Ο φακός του ανίχνευε την ομορφιά ως κατάθεση της μνήμης, όχι ως εικαστική μανιέρα, αλλά μέσα από τον διάλογο με τα πράγματα. Γι αυτό και άργησε να περιεργαστεί πρόσωπα και χειρονομίες.

Το ήθος του τοπίου (μερικοί το λένε και φως) παραήταν ισχυρό για την αίσθησή του.

Με τον συγγραφέα Πάνο Θεοδωρίδη, γνωρίστηκαν πριν δεκαεπτά χρόνια, στην οδό Παύλου Μελά της Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν πολλά λευκώματα (με πρώτο το Γη της Μακεδονίας) περιοδείες, ανταλλαγές εμπειριών, λεπτόλογες αναλύσεις και ζυγίσματα των κειμένων μέσα στο φως των εικόνων. Είτε με τη μορφή ενός εισαγωγικού κειμένου, είτε ως λεζάντες ή μεγαλύτερα σχόλια, οι λέξεις πήραν κάτι από το φωτογραφικό ταξίδι, ενώ συχνά ο φωτογράφος άρχισε να αφήνει διαθέσιμο ένα κενό της σύνθεσής του, προσδοκώντας, ότι θα ερχόντουσαν καίριες λέξεις να το καλύψουν. Αλλά και ο συγγραφέας ποθούσε να ξεφυλλίζει τις φωτογραφίες δίπλα στο εργόχειρό του, και υποστηρίζει ότι αυτές του υπαγόρευαν μεγάλο μέρος από τις λέξεις που χρησιμοποιούσε.

Οι δύο συνομήλικοι, φίλοι πλέον, παρά τις διακυμάνσεις του βίου, έχουν ο καθείς τους ρυθμούς και το ιδιώνυμό τους ύφος. Ωστόσο, όταν αραιά συναντιούνται και δουλεύουν «ζωντανά», οι λέξεις είναι αχρείαστες, η τυραννία του φωτός αποκτά γλυκύτητα και επικρατεί μια συμφωνία στο θεματολόγιο και στον σφυγμό της παλλόμενης εικόνας.

Φιλία που πηγάζει από την κοινή δουλειά. Πρέπει να υπάρχουν κι άλλα είδη φιλίας, αλλά Ταλιάνης και Θεοδωρίδης αυτήν έχουν, αυτήν ομολογούν.
_________________________________
-->> το κειμενο το έλαβα απο φιλικο προσωπο, ΔΕΝ ειναι δικο μου. ;)
-->> ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ EΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ
-->> ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ
-->> Επαγγέλματα και ασχολίες στη Θεσσαλονίκη του 1870-1920
-->> Στη γειτονιά μου, δυο αλβανοί ζωντανεύουν/διατηρούν τα χρήσιμα επαγγέλματα του τσαγκάρη και του ράφτη. Λίγο παραπέρα, ένας γεράκος επιδιορθώνει παλιές καρέκλες. Κάπου κοντά στο Μοναστηράκι, υπήρχε ένα εργαστήριο κατασκευής μουσικών οργάνων. Εχω καιρό να περιηγηθώ τη περιοχή και δεν ξέρω αν το εξόρισαν από εκεί τα σύγχρονα μπαράκια.
-->> εδώ καταργήσαμε ολόκληρους πληθυσμούς, όπως οι βλάχοι, και θα κολλήσουμε σε μερικούς περιθωριακούς τεχνίτες; Οι τσιγγάνοι αντιστέκονται ακόμα με σθένος, αλλά όπως υπολογίζω, σύντομα... θα τους φάμε κι αυτούς!
-->> και γαμώ τη πρόοδο λέμε._

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Jeux interdits (Απαγορευμένα παιχνίδια)

Ενα πολύ σημαντικό φιλμ καθρέφτης της κοινωνίας γενικά και όχι μόνο της κοινωνίας σε εμπόλεμη κατάσταση. Στον πόλεμο, βέβαια, εντείνονται τα προβλήματα και διογκώνονται σε υπερβολικό μέγεθος τα κακώς κείμενα.
Αν δεν το έχεις δει, καλέ/ή μου αναγνώστη/τρια, ψάξε να το βρεις και να το δεις. Είναι ένα φιλμ απαραίτητο για τη κοινωνική ωρίμανση του ανθρώπου, ένα φιλμ που δεν βάζει μόνο ερωτήματα αλλα δίνει και απαντήσεις.
-->> στους βασικούς ρόλους η 5χρονη Brigitte Fossey και ο 10χρονος Georges Poujouly.
-->> σκηνοθεσία René Clément, σενάριο Pierre Bost και Jean Aurenche, κυκλοφόρησε το 1952
-->> υπέροχη μουσικη για κιθάρα του Narciso Yepes



http://www.youtube.com/watch?v=LafUQYHSnhU
-->> το φιλμ σε σειρά για γαλλομαθείς (αγγλικοί υπότιτλοι) -->> http://www.youtube.com/watch?v=vtPqXMvD5T0
-->> και μια αισιόδοξη εκδοχή-->> http://www.youtube.com/watch?v=Qm62y5vkoo0

.

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Adolf Hitler's Rise to Power

Ενδιαφέρουσα ιστορική ανάλυση/καταγραφή -->>
http://www2.dsu.nodak.edu/users/dmeier/Holocaust/hitler.html

Η πατριωτική εκδήλωση της κερκυραϊκής νεολαίας κατά των ιταλών κατακτητών την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 1941


Του φιλόλογου Επιτίμου Λυκειάρχου Σπύρου Σταμ. Μεσημέρη
(Από το βιβλίο του «Ελληνικό Εγερτήριο» Β΄ έκδοση)

Μέσα σε μια βαριά φορτισμένη ατμόσφαιρα είχε γίνει η λιτανεία του Σεπτού Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα την 2α Νοεμβρίου (Πρωτοκύριακο) του 1941.
Την πανηγυρική θρησκευτική αυτή εκδήλωση ευγνωμοσύνης του κερκυραϊκού λαού (σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από την θανατηφόρο ασθένεια πανώλη, που είχε εμφανιστεί το 1673), εσκίαζε η παρουσία των Ιταλών, οι οποίοι από την 28η Απριλίου του έτους εκείνου είχαν καταλάβει την Κέρκυρα.

Οι Ιταλοί του Μουσσολίνι ύστερα από το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΠΟΣ του 1940, που είχε γράψει ο Στρατός μας με το αίμα και την ξιφολόγχη του ελευθερώνοντας τις πόλεις και τα χωριά της Βορείου Ηπείρου, πατούσαν τώρα με τη βοήθεια των Γερμανών τα χώματα της πατρίδας μας.
Και κυκλοφορούσαν στην Κέρκυρα με τον «αέρα του νικητή», ενώ ακόμα τα βουνά και τα φαράγγια της Ελληνικής από τα βάθη των αιώνων Βορείου Ηπείρου αντιλαλούσαν την ιαχή «ΑΕΡΑ» των Ελλήνων στρατιωτών, που τους έτρεπε σε επαίσχυντο υποχώρηση και φυγή.

Όμως όλα αυτά τα είχαν λησμονήσει και μάλιστα είχαν την πεποίθηση ότι θα έμεναν για πάντα στα νησιά του Ιονίου και ιδιαίτερα στην Κέρκυρα, «το κλειδί της Αδριατικής», όπως την είχε χαρακτηρίσει ο Μέγας Ναπολέων το 1797 εξ αιτίας της στρατηγικής της θέσεως.
Όνειρό τους ήταν και είναι να την προσαρτήσουν οριστικά στην Ιταλία. Δεν λησμονούσαν άλλωστε ότι η Κέρκυρα ανήκε στην Ενετική Δημοκρατία 411 συνεχή χρόνια (1386 – 1797).
Αλλά και ο Ελληνικός κερκυραϊκός λαός εγνώριζε τα σχέδιά τους και δε λησμονούσε και αυτός με τη σειρά του την άνανδρη επιχείρηση των Ιταλών το 1923, που θα πρέπει συντομότατα να υπενθυμίσουμε.

Τη χρονιά εκείνη, η προδομένη Ελλάδα αιμορραγούσε ακόμα από τη μεγάλη Μικρασιατική καταστροφή. Μέσα στο Παλαιό φρούριο της Κέρκυρας εστεγάζονταν προσωρινά επτά χιλιάδες πρόσφυγες, οι περισσότεροι γυναικόπαιδα, που είχαν γλυτώσει από την τουρκική θηριωδία.
Η Κέρκυρα είχε κηρυχθεί διεθνώς ως ανοχύρωτη περιοχή. Και όμως ο Μουσσολίνι εν καιρώ ειρήνης έστειλε αιφνιδιαστικά ο στόλο του και την εβομβάρδισε. Βρήκε την ευκαιρία και την κατέλαβε χρησιμοποιώντας ως πρόφαση την δολοφονία του στρατηγού Τελλίνι (ο οποίος ήταν Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής διαχαράξεως των Ελληνοαλβανικών συνόρων), δολοφονία που έγινε από αγνώστους την 27η Αυγούστου στην Κακαβιά σε ελληνικό έδαφος.
Από τις οβίδες των Ιταλών ετραυματίστηκαν 74 και σκοτώθηκαν 14 πρόσφυγες στο Παλαιό Φρούριο καθώς και η εξάχρονη Κερκυραία Μαρία Βρυώνη, μονάκριβη κόρη του λοχαγού Γεράσιμου Βρυώνη, ο οποίος είχε σκοτωθεί την προηγούμενη χρονιά στην Μικρά Ασία.
Μετά τον άνανδρο αυτόν βομβαρδισμό κατέλαβαν οι Ιταλοί το νησί. Τελικά όμως, και κάτω από την πίεση της Διεθνούς κοινής γνώμης, έφυγαν από την Κέρκυρα την 27η Σεπτεμβρίου.

Σχετικά αναφέρουμε ότι ο Άγγλος Λόρδος Ούγκο Σέσιλ σε άρθρο του στην εφημερίδα «Τάϊμς» του Λονδίνου είχε χαρακτηρίσει τον άνανδρο βομβαρδισμό και κατοχή της Κέρκυρας από τους Ιταλούς ως την «μεγαλύτερη παραβίαση του Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου της Ευρώπης, από όσες είχαν γίνει από την ναπολεόντειο εποχή και μετά». Όλα αυτά περνούσαν από την σκέψη των Κερκυραίων, καθώς έβλεπαν και πάλι τους Ιταλούς να εφαρμόζουν τα καταχθόνια σχέδιά τους να αφελληνίσουν την Κέρκυρα, υποστηριζόμενοι και από χίλιους περίπου Ιταλοκερκυραίους, που εζούσαν ακόμα τότε στην πόλη μας. (Σημείωση: Μετά την απελευθέρωση, τον Νοέμβριο του 1944, οι Ιταλοκερκυραίοι εκτοπίστηκαν για πάντα στην Ιταλία, ύστερα από απαίτηση του κερκυραϊκού λαού).

Και αυτό φαινόταν ολοκάθαρα, γιατί, ενώ οι Γερμανοί στην λοιπή Ελλάδα κρατούσαν μόνο την στρατιωτική εξουσία, αντίθετα, οι Ιταλοί στα νησιά του Ιονίου, έδιωξαν και εξόρισαν όχι μόνο τα στελέχη των στρατιωτικών, αλλά και των εκπαιδευτικών, δικαστικών και αστυνομικών υπηρεσιών. Απομόνωσαν δηλαδή, διοικητικά, οικονομικά κλπ τα νησιά από την λοιπή Ελλάδα. Ίδρυσαν λοιπόν, με δόλια σκοπιμότητα και προοπτική το Κράτος των Ιονίων Νήσων με δικούς του Νόμους, δικά του νομίσματα, γραμματόσημα, εφημερίδες κλπ ανεξάρτητο και αποκομμένο από την γερμανοκρατούμενη και βουλγαροκρατούμενη Ελλάδα και εφρόντιζαν συνεχώς να το αφελληνίσουν, ώστε αργότερα μετά την «τελική νίκη» τους – που την είχαν σίγουρη – το Κράτος αυτό, «αφελληνισμένο και ιταλοποιημένο» σύμφωνα με τους ευσεβείς πόθους» τους, να πέσει σαν ώριμο φρούτο… στην αγκαλιά της «μάνας» Ιταλίας!!!

Δικαιολογημένα, επομένως, ο κερκυραϊκός λαός με σφιγμένη και βαριά ψυχή παρακολουθούσε την λιτανεία του Πολιούχου του Αγίου Σπυρίδωνα την πρώτη εκείνη Κυριακή του Νοεμβρίου του 1941. Και φυσικά, παρόμοια συναισθήματα πλημμύριζαν και τις ψυχές των μαθητριών και μαθητών των Σχολείων Μέσης Εκπαιδεύσεως Κερκύρας (Α΄ και Β΄ Γυμνασίου Αρρένων, του Γυμνασίου Θηλέων, του Πρακτικού Λυκείου και της μικτής Εμπορικής Σχολής).

Και πώς να μην αγανακτούν, καθώς έβλεπαν στην πομπή της λιτανείας να συμμετέχει καμαρωτή με τα μαύρα πουκάμισα (μελανοχίτωνες) και η φασιστική νεολαία των Ιταλοκερκυραίων;

Έτσι λοιπόν, όταν τελείωσε η λιτανεία, οι μαθητές και οι μαθήτριες, που είχαν λάβει μέρος στην πομπή, δεν διαλύθηκαν, όπως ήταν προγραμματισμένο, αλλά σαν να μίλησε ξαφνικά μέσα στην ψυχή τους μια κρυφή «άφωνη φωνή», προχωρούσαν συνταγμένοι τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια για την Ελληνική Σημαία, καθώς και το πολύ γνωστό τραγούδι
«ΟΜΟΡΦΗ ΜΑΣ ΚΕΡΚΥΡΑ».

«Πάπια, που κορφολούζεσαι
στου Ιονίου τα νερά,
Κέρκυρα, ανθοστόλιστη,
Επτάνησιων Κυρά…»

Το τραγούδι αυτό (σε στίχους του Λευκάδιου ποιητή Δημήτρη Σταμπόγλη και μουσική
των Κερκυραίων Σπύρου Δουκάκη και Νίκου Φαναριώτη) καταλήγει με την εξής στροφή:
«Κι αδέρφια έχεις, Κέρκυρα,
δε θα καταδεχτούνε,
την όμορφη τους αδερφή
οι ξένοι να χαρούνε».

Στον τελευταίο στίχο αντικατέστησαν την λέξη «ξένοι» με την λέξη «Φράγκοι» εννοώντας τους Ιταλούς.

Δεν ξέχασαν φυσικά και το πασίγνωστο τραγούδι «Κορόιδο Μουσσολίνι», το οποίο ιδιαίτερα εξόργιζε τους Ιταλούς θυμίζοντάς τους τη γελοιοποίησή τους από τον Ελληνικό Στρατό στα βουνά και τις πεδιάδες της Βορείου Ηπείρου.

Έτσι τραγουδώντας με ενθουσιασμό ξεκίνησαν από την πλατεία της νότιας πλευράς του Ιερού Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος και ακολουθώντας την οδό Νικηφόρου Θεοτόκη έφτασαν στο Λιστόν. Στη συνέχεια, αφού ανηφόρισαν την οδό Ιωάννου Καποδίστρια, έφτασαν στην οδό Ανδρέου Μουστοξύδου (το γνωστό πλατύ καντούνι) και ακολουθώντας την έφτασαν στην οδό Ναπολέοντος Ζαμπέλη εμπρός από το τότε Ξενοδοχείο «Η ωραία Βενετία» (Μπέλλα Βενέτσια). Τότε στα παράθυρα του Ξενοδοχείου ακούοντας τα τραγούδια (σύμφωνα με την μαρτυρία του συμπολίτου μας, τότε μαθητού της ΣΤ' τάξεως του Πρακτικού Λυκείου και σήμερα Υποστράτηγου ε.α. Νίκου Τσαγκαράκη) πρόβαλαν μερικοί Γερμανοί αξιωματικοί, οι οποίοι, όταν είδαν τα παιδιά να διαδηλώνουν – και μη γνωρίζοντας ίσως τι ακριβώς συνέβαινε – τα χειροκροτούσαν. Εν τω μεταξύ βέβαια και ο κόσμος είχε αναστατωθεί, επευφημούσε τα παιδιά και χειροκροτούσε ενθουσιασμένος από αυτή την αυθόρμητη πατριωτική τους εκδήλωση.

Φυσικά – με αντίθετα όμως συναισθήματα – είχαν αναστατωθεί και οι Ιταλοί καραμπινιέρηδες (χωροφύλακες) και οι Φιναντσιέρηδες (αστυνομικοί της Οικονομικής Ιταλικής Υπηρεσίας). Μετά το πρώτο τους ξάφνιασμα, άρχισαν οργισμένοι να καταδιώκουν και να χτυπούν τα παιδιά, τα οποία ήδη είχαν φθάσει στην μικρή πλατεία κάτω από τα σχολεία τους (Πλατεία Νικολάου Πολίτη) στην οδό Ναπολέοντος Ζαμπέλη 1, όπου σήμερα στεγάζεται το Β΄ Γυμνάσιο Κέρκυρας. Εκεί τα παιδιά, ενώ, συνεχιζόταν αυτή η αναταραχή, έψαλαν τον Εθνικό μας Ύμνο και κατόπιν διαλύθηκαν.

Πληροφορίες για την εκδήλωση αυτή μας έδωσε και ο συμπολίτης μας – τότε μαθητής της Δ΄ τάξεως του Πρακτικού Λυκείου και σήμερα συνταξιούχος Τμηματάρχης Υπουργείου Εσωτερικών – κ. Ιωάννης Παγκράτης.

Σύμφωνα επίσης, με μαρτυρία συμπολίτιδός μας, τότε μαθητρίας του Γυμνασίου Θηλέων, ο Ιταλός Επιθεωρητής των Σχολείων Μέσης Εκπαιδεύσεως Κερκύρας Κάρολος Μπριγκέντι έκαμε την επομένη ημέρα δριμύτατες παρατηρήσεις στις μαθήτριες. Μεταξύ άλλων είπε:

«Εμείς σεβόμαστε τον τόπο σας και τα έθιμά σας, αλλά δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να προσβάλετε την Σημαία μας». Και οι μαθήτριες απάντησαν: «Εμείς δεν προσβάλαμε τη Σημαίας σας, αλλά ετραγουδήσαμε τη δική μας Σημαία».

Επίσης την άλλη μέρα, η Ιταλίδα Γυμνασιάρχης Τζαμπάλντι επέπληξε τις μαθήτριες και τις «συμβούλευσε» τονίζοντας χαρακτηριστικά την εξής φράση: «Ο ειδοποιημένος είναι κατά το ήμισυ σωσμένος».

Όπως ήταν επόμενο, έγιναν συλλήψεις και ανακρίσεις μαθητών και καθηγητών και εκτοπισμοί. Έτσι οι Ιταλοί, που από τον Ιούνιο του 1941 είχαν στείλει στο νησί των Παξών εξορία πολλούς Κερκυραίους πατριώτες με εθνική δράση, ύστερα από τα επεισόδια της Λιτανείας του Πρωτοκύριακου, εδημιούργησαν και νέο τόπο εξορίας το νησάκι των Οθωνών. Εκεί έστειλαν τους νέους, που είχαν συλλάβει.

Την σημασία, που είχε αυτή η μαθητική εκδήλωση, τονίζει στο βιβλίο του «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ» (τόμος 2ος, σελ. 489), ο αείμνηστος Κερκυραίος ιστορικός συγγραφέας Σπύρος Κατσαρός (1927 – 1986) με την εξής επιγραμματική φράση:

«Η εκδήλωση αυτή ήταν η πρώτη αντιστασιακή εκδήλωση τόσο στην Κέρκυρα, όσο και στην Ελλάδα ολόκληρη. Εκδηλώσεις αντιστασιακές, έγιναν αργότερα και άλλες πολλές. Ήταν όμως προμελετημένες και οργανωμένες, ενώ η εκδήλωση της πρώτης Κυριακής του Νοεμβρίου του 1941, ήταν τελείως αυθόρμητη και πήγαζε μέσα από την αντιπάθεια και το μίσος με τα οποία περιέβαλλαν οι Κερκυραίοι τους Ιταλούς σε όλο το διάστημα της κατοχής».

Το γεγονός αυτό, θυμίζει σήμερα μια πλάκα, που έχει εντοιχίσει ο Δήμος Κερκυραίων στο Β΄ Γυμνάσιο Κέρκυρας. Στο πάνω μέρος είναι χαραγμένο το έμβλημα της Κέρκυρας «η απήδαλος ναυς» (το χωρίς τιμόνι πλοίο) και οι λέξεις ΔΗΜΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΙΩΝ.

Κατόπι είναι χαραγμένη με κεφαλαία γράμματα η εξής επιγραφή:
«ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΤΟΥΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ ΜΗΝΑ TΡΕΙΣ ΣΤΑ 1941, ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΝΕΙΑΤΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΑΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ».

(Στην ανωτέρω επιγραφή πρέπει να αντικατασταθεί η λέξη ΤΡΕΙΣ με την ορθή ΔΥΟ).

Την ιστορική αυτή εκδήλωση της κερκυραϊκής μαθητικής νεολαίας κατά των Ιταλών κατακτητών εχαιρέτησε τότε η αείμνηστη λογία και ποιήτρια Ειρήνη Δενδρινού (1880 – 1974) με το εξής ποίημά της:
ΠΡΩΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΝΟΕΜΒΡΗ 1941
(Αφιερωμένο στα κορίτσια και τα αγόρια των Γυμνασίων)

Μες στη μαύρη ερημιά, που θλιφτά μας πλακώνει
στη δειλία, στην ψευτιά, στην ντροπή, που μας ζώνει,
στο συμφέρον το αισχρό, που τα αισθήματα θάβει,
δεν ζούμε όλοι, ωιμέ, με ωραιότητα σκλάβοι.
Τα κορμιά σας μικρά, μα υψώθηκαν γιγάντια
μπρος στη βία του εχθρού, στη χαμέρπεια ενάντια.
Η γροθιά σας μικρή κι η φωνή σας φωνούλα,
μα η ψυχή σας τρανή, δεν την πιάνει τρεμούλα.
Γεια χαρά σας, παιδιά! Το γλυκόπονο τ’αγέρι
Της χρυσής Λευτεριάς στο δικό σας το χέρι.

Θαυμάσιο, υπέροχο είναι αυτό το ποίημα, το εμπνευσμένο από την περίφημη εκείνη εθνική εκδήλωση των παιδιών της Κέρκυρας ενάντια στην Ιταλική δολιότητα, που προσπαθούσε άδικα και εγκληματικά να αποσπάσει οριστικά τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ από τα βάθη των αιώνων νησιά του Ιονίου από την αγκαλιά της μάνας Ελλάδας, για να τα ενώσει με την Ιταλία.

Η εκδήλωση του Πρωτοκύριακου του 1941 των παιδιών της Κέρκυρας κατά των Ιταλών του Μουσσολίνι είναι ακόμα ένα αιώνιο μάθημα σε κάθε επίδοξο επιδρομέα, ότι η αθάνατη, η γνήσια Ελληνική ψυχή παραμένει και θα παραμένει αδούλωτη και ότι ματαιοπονεί, όποιος νομίζει και ονειρεύεται ότι θα μπορέσει να της ξεριζώσει την ορθόδοξη χριστιανική της Ελληνική συνείδηση.
___________________________________
Με την ευγενική φροντίδα του φίλου Alfis την 1/11/2002 στο club ανεμο-tsouknides
Αχθοφόρος: Ροδιά

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Ο Μουσολίνι, για πρώτη φορά, προσπάθησε να κατακτήσει την Κέρκυρα

Από ένα κείμενο του Franco Pezzone

Πριν από εβδομήντα εννέα χρόνια (86 χρονια πριν απο σημερα)

Μεσημέρι Αυγούστου. Ζέστη. Η Κέρκυρα είναι λουσμένη στον ήλιο. Η θάλασσα έχει ένα χρώμα και μια διαύγεια που δεν περιγράφονται. Οι κάτοικοι, ήρεμοι, ήδη σκέφτονται το μεσημεριανό φαγητό. Ξάφνου, πέρα στον ορίζοντα αρχίζουν να προβάλουν σκιές πλοίων. Λίγοι είναι εκείνοι που το προσέχουν. Και η ζωή συνεχίζεται ήρεμα, όπως και πριν. Ξαφνικά, στις 15:30 της 31ης Αυγούστου του 1923, ιταλικά πολεμικά πλοία, υπό τις διαταγές του ναυάρχου Σολάρι, ρίχνουν τις άγκυρές τους στα νερά της Κέρκυρας. (Στη φωτο το πλοίο «Κόντε ντι Καβούρ», της ναυτικής μοίρας που βομβάρδισε την Κέρκυρα)

Από ένα πλοίο κατεβαίνει μια λέμβος στην οποία επιβιβάζεται ο πλοίαρχος Φοσκίνι. Ο πλοίαρχος, με το που φτάνει στη στεριά, πηγαίνει στο διοικητή της φρουράς της Κέρκυρας και …επιβάλει την παράδοση του νησιού. Κατόπιν επιστρέφει στο πλοίο. Τίποτε δεν δικαιολογεί το τελεσίγραφο αυτό των Ιταλών προς τη φρουρά της Κέρκυρας. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε πλέον τελειώσει. Και μάλιστα οι δύο λαοί ήταν σύμμαχοι.

Το νέο, που μοιάζει με ψέμα, διαδίδεται γρήγορα στην πόλη. Πλέον, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει. Τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα προς την ελληνική σημαία που κυματίζει στο παλαιό Φρούριο. Πλησιάζει η ώρα λήξης του τελεσιγράφου, αλλά στον ουρανό δεν ανεβαίνει η άσπρη σημαία παράδοσης του νησιού. Αιφνίδια, τα κανόνια των ιταλικών πολεμικών πλοίων αρχίζουν να βροντούν το ένα μετά το άλλο. Χτυπούν το νησί τριάντα πέντε φορές. Ο Νομάρχης Π. Ευριπεός, χωρίς να επιτρέψει να ριχτεί έστω μία βολή ως ανταπάντηση διατάσει την παράδοση του νησιού. Αμέσως μετά οι Ιταλοί στρατιώτες αποβιβάζονται και καταλαμβάνουν το νησί χωρίς να συναντήσουν καμία αντίσταση. Στο μεταξύ οι Κερκυραίοι θρηνούν γύρω στους εξήντα νεκρούς. Οι τραυματίες είναι γύρω στους δέκα. Oλοι σχεδόν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία που στεγάζονταν στο Παλαιό Φρούριο. Έτσι λοιπόν ο Μουσολίνι δείχνει στον κόσμο όλη του τη… δύναμη!

Πώς όμως φτάσαμε σε αυτό το σημείο;

Αμέσως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο δημιουργήθηκε η «Κοινωνία των Εθνών», σκοπός της οποίας ήταν η επίλυση των διεθνών διαφορών, ώστε να αποφευχθούν νέοι πόλεμοι. Αμέσως φάνηκαν τα όρια του διεθνούς αυτού συμβουλίου και η ανησυχία των κρατών που είχαν προσχωρήσει σε αυτό (αν και για διαφορετικούς λόγους). Η Ιταλία με την έλευση του φασισμού προσπάθησε να παίξει και στο εσωτερικό της Κοινωνίας των Εθνών, το ρόλο της μεγάλης δύναμης. Οι αναταραχές στην Αλβανία, λόγω του αυτονομιστικού κινήματος του Αχμέντ Τζόγκχου, η άρνηση της κυβέρνησης Μπονόμι για ένα είδος προτεκτοράτου στη χώρα, οι συνεχείς επιδρομές ενόπλων συμμοριών και τα σχέδια κατάκτησης της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας που αποσκοπούσαν σε μια διαίρεση της χώρας, ώθησαν το «Συμβούλιο των Πρέσβεων» να ορίσει μια μεικτή στρατιωτική Επιτροπή, της οποία θα προέδρευε ο Ιταλός στρατηγός Ενρίκο Τελλίνι, προκειμένου να προσδιοριστούν, επί τόπου, τα οριστικά σύνορα της Αλβανίας. Μετά από μία πρώτη συνδιάσκεψη στο Παρίσι και κατόπιν στη Φλωρεντία, στις 7 Μαρτίου 1922, η Επιτροπή κατέληξε σχετικά με το θέμα των ελληνοαλβανικών συνόρων. Οι εργασίες αυτές καθαυτές ξεκίνησαν την πρώτη Μαϊου 1923 μέσα σε κλίμα έντονων αντιδικιών μεταξύ του συνταγματάρχη Δ. Μπότσαρη, ο οποίος κατηγορούσε τον Ιταλό στρατηγό για εξυπηρέτηση των αλβανικών συμφερόντων, και της αλβανικής αντιπροσωπείας, η οποία προσπαθούσε να εκμηδενίσει την ελληνική.

Ο στρατηγός Ε. Tελλίνι, πρόεδρος της Επιτροπής χάραξης των συνόρων, αποφάσισε να καλέσει την ελληνική και την αλβανική αντιπροσωπεία στη συνοριακή γραμμή της Κακαβιάς στις 27 Αυγούστου 1923. Όμως η ιταλική αποστολή ουδέποτε έφτασε εκεί. Εξοντώθηκε σε μια ενέδρα κατά μήκος του δρόμου που οδηγούσε στα Γιάννενα. Έπεσαν ο στρατηγός Ε. Τελλίνι και ο βοηθός του, ο υπολοχαγός Μ. Μπονατσίνι, ο αρχίατρος Α. Κόρτι, ο οδηγός Ρ. Φαρνέττι και ο Ηπειρώτης διερμηνέας Τ. Γκχέτζιρι.

Την ίδια στιγμή ο Μουσολίνι στέλνει στην Ελληνική Κυβέρνηση ένα τελεσίγραφο στο οποίο αξίωνε : την επίσημη συγγνώμη της, μεγαλοπρεπή ταφή των θυμάτων στον καθολικό ναό των Αθηνών, απόδοση τιμών στην ιταλική σημαία και στους στρατιώτες που δολοφονήθηκαν, καταζήτηση, σύλληψη και άμεση εκτέλεση των ενόχων εντός πέντε ημερών και αποζημίωση πενήντα εκατομμυρίων. Η Ελληνική Κυβέρνηση απάντησε ότι ήταν σύμφωνη σχετικά με την απόδοση τιμών και τη μεγαλοπρεπή κηδεία (ο θάνατος είχε επέλθει εντός του ελληνικού εδάφους), αλλά για τους υπεύθυνους του θανάτου τους δεν ήταν σε θέση να κάνει κάτι, από τη στιγμή που ήταν πιθανότατα μέλη μιας αλβανικής συμμορίας.

Ο Μουσολίνι εξέλαβε την απάντηση αυτή ως άρνηση στο τελεσίγραφό του και διέταξε το ναύαρχο Σολάρι να αποπλεύσει αμέσως με μια μοίρα για την Κέρκυρα και να την καταλάβει. Αμέσως μετά την κατοχή του νησιού από τους Ιταλούς, ο διεθνής τύπος, που αρχικά ήταν με το μέρος της Ιταλίας λόγω της άνανδρης εξολόθρευσης της Αποστολής Τελλίνι, τάσσεται στο πλευρό της Ελλάδας.

Έπειτα από μάταιες και αναρίθμητες συζητήσεις στην Κοινωνία των Εθνών, το Συμβούλιο των Πρέσβεων επιλαμβάνεται του θέματος και αποφασίζει ότι :

- Η Ελλάδα θα πρέπει να ζητήσει συγνώμη από τους εκπροσώπους της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας,

- Η κηδεία των θυμάτων θα πρέπει να γίνει στον καθολικό ναό των Αθηνών, παρούσης της ελληνικής κυβέρνησης,

- μια επιτροπή αποτελούμενη από Ιταλούς, Γάλλους, Άγγλους και Ιάπωνες θα κάνει έλεγχο στις έρευνες που πρόκειται να διεξάγει η ελληνική πλευρά για τα θύματα της Αποστολής,

- το Μόνιμο Δικαστήριο της Χάγης θα πρέπει να ορίσει μια αποζημίωση υπέρ της ιταλικής Κυβέρνησης,

- ως εγγύηση η Ελλάδα θα πρέπει να καταβάλει πενήντα εκατομμύρια ιταλικές λιρέτες.

Στις 21 Σεπτεμβρίου η διασυμμαχική Επιτροπή, που έκανε τον έλεγχο στις έρευνες για τη δολοφονία της Αποστολής Τελλίνι, αφού διαπίστωσε την αδυναμία της ελληνικής πλευράς να εξακριβώσει την ταυτότητα των δραστών, αποφάσισε πως η Κυβέρνηση αυτή θα έπρεπε να καταθέσει στην Τράπεζα της Ιταλίας αποζημίωση πενήντα εκατομμυρίων.

Το ποσό κατατίθεται αμέσως στην Ιταλία, όπως είχε συμφωνηθεί. Στις 27 Σεπτεμβρίου τα ιταλικά στρατεύματα αποχωρούν από το νησί της Κέρκυρας.

Η «υπόθεση Κέρκυρα» μαρτυρεί την αδυναμία της Κοινωνίας των Εθνών να αποτρέψει τα ίδια της τα μέλη να από το να προβαίνουν σε επιθέσεις. Πράγματι η Ιαπωνία θα εισβάλει στη Μαντζουρία το 1931, ενώ, αμέσως μετά, η Γερμανία θα προσαρτήσει στο έδαφος της τα Σουδήτια Όρη. Βρισκόμαστε πλέον στο κατώφλι του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η έκρηξη του πολέμου, ο οποίος ακολούθησε αμέσως μετά, ήταν η απόδειξη της πλήρους αποτυχίας της Κοινωνίας των Εθνών και του ότι ο Μουσολίνι με την εισβολή στην Κέρκυρα το 1923, ήδη σκεφτόταν να «κατακτήσει» ολόκληρη την Ελλάδα.
_______________________
Με την ευγενική φροντίδα του φίλου Alfis στο club ανεμο-tsouknides, όπου αναρτήθηκε στις 13/8/2002 14:30
Αχθοφόρος: Ροδιά

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

«Παιδιά του Πολέμου»: Eνα κεφάλαιο της ιστορίας της Νορβηγίας που την κάνει να ντρέπεται


Ορθή επανάληψη -->>
Είναι μια βρώμικη ιστορία που οι Νορβηγοί θα προτιμούσαν να την ξεχάσουν. Ένα κρυμμένο κομμάτι ιστορίας, που βγαίνει επιτέλους στην επιφάνεια ύστερα από μισό αιώνα. Στις 8 Μαΐου του 1945, ο πόλεμος δεν σταμάτησε για όλο τον κόσμο. Την ίδια εποχή ξεκίνησε στη Νορβηγία το μαρτύριο των tyskungar, των «παιδιών των Γερμαναράδων», που γεννήθηκαν από την «οριζόντια συνεργασία» των Νορβηγίδων με τους γερμανούς στρατιώτες. Μέσα σε μια μέρα, τουλάχιστον 10.000 μωρά ηλικίας δύο, τριών ή τεσσάρων ετών στερήθηκαν τους γονείς τους: ο πατέρας τους έφυγε στη Γερμανία, η μάνα τους ή φυλακίστηκε ή έφυγε κι αυτή.

Τα παιδιά αυτά αποκρυσταλλώνουν ξαφνικά πάνω τους τα αντιγερμανικά αισθήματα ενός ολόκληρου λαού. Η εκδίκηση θα είναι ανελέητη. Ορισμένα krigsbarn («παιδιά του πολέμου») κλείνονται σε άθλια ιδρύματα. Άλλα παραδίδονται σε οικογένειες, που τα κακομεταχειρίζονται. Ηθική και σωματική παρενόχληση, εξευτελισμοί, κακοποιήσεις, βιασμοί: επί πολλές δεκαετίες, τα «μπάσταρδα» υφίστανται όλα τα δεινά, χωρίς κανείς να ενδιαφερθεί για την τύχη τους, ούτε καν οι κοινωνικές υπηρεσίες των σοσιαλδημοκρατών. Σε όλη τους τη ζωή τους συμπεριφέρθηκαν σαν παρίες. Κι έπρεπε να φτάσουν στα εξήντα τους χρόνια για να αποφασίσουν πολλοί απ’ αυτούς να κατηγορήσουν επιτέλους το νορβηγικό κράτος για διακρίσεις, βασανιστήρια και απάνθρωπη μεταχείριση.

Συγγραφέας και καλλιτέχνης, η Χάριετ βον Νίκελ είναι μια γλυκιά και σεμνή γυναίκα. «Το 1947, σε ηλικία 4 ετών, υιοθετήθηκα από μια οικογένεια», λέει στο περιοδικό Λ’ Εξπρές. «Με μεταχειρίζονταν σαν ζώο. Στη διάρκεια της ημέρας, με είχαν δεμένη σε ένα δένδρο. Το βράδυ με κλείδωναν. Μετά το δείπνο και την ανάγνωση της εφημερίδας, ο πατέρας με έδερνε. Με αποκαλούσαν «πουτάνα του Χίτλερ». Στα έξι μου χρόνια, ενώ περπατούσα σε μια αποβάθρα, κάποιος με έριξε στη θάλασσα. Δεν ήξερα να κολυμπάω. Κανείς από τους περαστικούς δεν με βοήθησε!

Στο σχολείο, ο δάσκαλος την προσέβαλλε καθημερινά. «Με ανάγκαζε να σηκώνομαι ώστε οι συμμαθητές μου να βλέπουν με τι μοιάζει μια εκφυλισμένη Γερμανία». Στα 9 της χρόνια, καινούργιο τραύμα: τέσσερις μεθυσμένοι χάραξαν με το μαχαίρι τους έναν αγκυλωτό σταυρό στο μέτωπό της. Στα 14, δραπέτευσε από αυτόν τον εφιάλτη και πήγε να ζήσει με τους τσιγγάνους.

Η αφήγηση της Χάριετ είναι όμως ένα «παραμυθάκι» σε σχέση με αυτά που πέρασαν άλλα krigsbarn. Ο Καρλ-Οτο Ζίνκεν βιάστηκε από τους γιατρούς ενός ορφανοτροφείου. Όλη του τη ζωή κράτησε μυστικό αυτό το γεγονός. Ώσπου, το 1996, είδε στην τηλεόραση ένα ρεπορτάζ για ένα ορφανοτροφείο στη Ρουμανία. «Δεν μπορούσα να αντέξω το άδειο βλέμμα αυτών των δυστυχισμένων παιδιών. Ξαφνικά, είδα τον εαυτό μου στα μάτια τους». Μανιοκαταθλιπτικός, ο Καρλ-Οτο κλείστηκε για τέσσερα χρόνια σε ψυχιατρική κλινική. Έχασε τη δουλειά του, τη γυναίκα του, το σπίτι του, τους φίλους του!

Το κεφάλαιο της ιστορίας των ναζί που έρχεται στην επιφάνεια μέσα από την ιστορία αυτών των ανθρώπων λεγόταν «πρόγραμμα Lebensborn» (πηγή ζωής). Παράλληλα με την εξόντωση των «κατώτερων φυλών», οι ναζί σχεδίαζαν τη δημιουργία μιας «ανώτερης γερμανοβόρειας φυλής». Ο Χίμλερ ενθάρρυνε το ζευγάρωμα των γερμανών στρατιωτών με τις Νορβηγίδες, που τις θεωρούσε θεές. Οι θεωρίες αυτές επέζησαν στη Νορβηγία και μετά τον Χίτλερ – αλλά από την ανάποδη. Σε έκθεσή του, ο γνωστός ψυχίατρος δρ. Εντεγκαρντ αναφέρει: «Αναμιγμένα με τα χρωμοσώματα εκφυλισμένων Νορβηγίδων, τα γερμανικά χρωμοσώματα παράγουν παιδιά πνευματικά καθυστερημένα. Από τα 9.000 παιδιά Γερμανών, τα 2.500 δεν θα μπορέσουν να γίνουν καλοί πολίτες». Συμπέρασμα: «Η γερμανική μειονότητα συνιστά απειλή για την εθνική ασφάλεια. Αυτός ο εσωτερικός εχθρός μπορεί να μετατραπεί σε πέμπτη φάλαγγα».

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν με αυτά τα παιδιά; Μια εποχή, η κυβέρνηση σκέφτηκε να τα απελάσει στην Αυστραλία. Από το 1956 κι ύστερα, δέκα krigsbarn χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα σε ένα πρόγραμμα της CIA για τις συνέπειες του LSD. Τρία παιδιά πέθαναν ως αποτέλεσμα αυτών των πειραμάτων.

«Η Νορβηγία δεν είναι αυτό που νομίζετε», παρατηρεί ο Πολ Χάνσεν, που εργάζεται σήμερα στο Πανεπιστήμιο του Όσλο. Όταν ήταν παιδί, τον έκλεισαν σε φρενοκομείο. «Μεγάλωσα ανάμεσα σε κραυγές και στην οσμή ούρων και περιττωμάτων. Πήγα σχολείο μόλις για τέσσερα χρόνια, κι έτσι μετά βίας γράφω και διαβάζω». Ο Πολ δεν γνωρίζει παρά μια οικογένεια: την Ένωση των Παιδιών του Πολέμου.

Επισήμως, η Νορβηγία γνωρίζει 9.000 με 12.000 «παιδιά του πολέμου», μεταξύ των οποίων και την τραγουδίστρια Ανφριντ Λίνγκσταντ από το συγκρότημα Αμπα. Πολλές χιλιάδες ακόμη τέτοια παιδιά πέθαναν όμως από το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά. Άλλα αυτοκτόνησαν. Επτά από τα παιδιά που επέζησαν, και είναι σήμερα μεσήλικες, αποφάσισαν πρόσφατα να προσφύγουν στη δικαιοσύνη. Άλλοι εκατό ετοιμάζονται να κάνουν το ίδιο. Η πρώτη δικαστική απόφαση, που ελήφθη τον Νοέμβριο του 2001, ήταν απογοητευτική: τα αδικήματα παραγράφηκαν. Το ίδιο έκρινε και το εφετείο. Η υπόθεση θα εξεταστεί τώρα από το Ανώτατο Δικαστήριο. Αν τα θύματα δεν δικαιωθούν και πάλι, η δικηγόρος Ράντι Χάγκεν-Σπίντεβολντ σκοπεύει να καταφύγει στο Στρασβούργο, ενώπιον του ευρωπαϊκού δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο στόχος της είναι να ζητήσει επισήμως το νορβηγικό κράτος συγγνώμη, και να αποκαταστήσει την τιμή των θυμάτων. Πάνω απ’ όλα, όμως, πρέπει να σπάσει το τείχος της σιωπής γύρω απ’ αυτή τη σκοτεινή υπόθεση.

«Αλλοτε, ήμουν υπερήφανη για τη Νορβηγία, τη χώρα της κοινωνικής ισότητας και του Νόμπελ ειρήνης», λέει η δικηγόρος. «Σήμερα, βλέπω πιο καθαρά. Οι πολιτικοί περιφρονούν τους πελάτες μου. Όταν τους ακούω να δίνουν μαθήματα δημοκρατίας ή ειρήνης στο Ισραήλ, στη Σρι Λάνκα και σε ολόκληρο τον κόσμο, όταν βλέπω όλη αυτή την υποκρισία, μου έρχεται να ουρλιάξω».

(Πηγή: L’ Express)
Με την ευγενική φροντίδα του φίλου Alfis 13/8/2002 14:16
Αχθοφόρος: Ροδιά

-->> αναμνήσεις από το internet, ένα άρθρο που είχα ανεβάσει στο κλαμπ μου στο πόρταλ pathfinder: «Παιδιά του Πολέμου»: Eνα κεφάλαιο της ιστορίας της Νορβηγίας που την κάνει να ντρέπεται
__________________________________
Update, 1 May 2011 -->> Αναφορές:
1. June 30, 2002
2. 9th January 2009 (με πλούσια εικονογράφηση)
3. 29 Apr 2011

Δώσε Γότθους στο λαό!!! διαδωσε, διαδωσε, διαδωσε!!!

http://ironprison.blogspot.com/2008/06/blog-post_2691.html

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

Προσοχη προσοχη!!! Νέα απάτη εν όψει...


Κλικ! να δεις τη φωτο σε φυσικο μεγεθος.
Μη διανοηθεις να απαντησεις -ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΑΣΤΕΙΟ- καλέ/ή μου αναγνώστη/τρια. Πρόκειται για ανήθικο τρόπο εξαπάτησης των αφελών χρηστών του διαδικτύου. Εμείς όμως δεν είμαστε χαϊβάνια, έτσι δεν είναι;
-->> Για αυτους τους *πραγματικους* κινδύνους απο το ίντερνετ δεν είδα/άκουσα να γίνεται λόγος στο δυσ(δια)φημιστικό σποτάκι της κρατικης τιβι.

Ο Λαός και η Δημοκρατία (παραμύθι) Rodia Radio


Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Μια πρώην ήσυχη πλατεία


Πήγα σήμερα να επισκεφτώ μια φίλη που μένει κοντά σε μια ήσυχη πλατεία. Βρίσκομαι ακόμα σπίτι της, στον υπολογιστή της πληκτρολογώ το ποστ και από εδώ σε λίγο θα πατήσω PUBLISH POST.
Η φίλη μου είναι πανικόβλητη, επειδή πριν απο λίγα λεπτά πέρασε μια ορδή χρυσαυγιτών με κράνη, μερικοί κρατούσαν ρόπαλα και αρκετοί ασπίδες. Φώναζαν κατι για καποιον αλβανό, μιλάμε για ζωώδεις κραυγές σαν σκουξίματα αγρίων θηρίων, που βγαίναν κατευθείαν από το λαιμό -σαν γδάρσιμο.
Ούτε η φίλη μου, αλλά ούτε και'γώ, είχαμε αντιμετωπίσει άλλη φορά κάτι τι παρόμοιο. Ψιλοτρομάξαμε «σκεψου να γινει συνηθεια να περνανε απο δω περα» μου είπε έντρομη.
Οι κραυγές ξανακουστηκαν σε λίγο, μερικοί νεαροί άνδρες ξαναγύρισαν στη πλατεία. Ευτυχώς, τώρα που γράφω, έχουν φύγει. Η φίλη μου τηλεφώνησε στο ράφτη που δηλώνει βορειοηπειρώτης και στη καθαρίστρια της πολυκατοικίας της, να τους πει να προσέχουν.

Κατέβηκε η κυρία διαχειρίστρια και χτύπησε το κουδούνι. «Είδατε οι αναρχικοί;» είπε. Αντε να της εξηγήσει κανείς ότι οι αναρχικοί δεν έχουν τπτ να μοιράσουν με τους αλβανούς μετανάστες. Ερε, μπλέξιμο...

Αυτά προς εσάς, κ. υπουργέ της Προστασίας του Πολίτη. Ποιος είναι ο Πολίτης; Ποιος μας προστατεύει απο παρόμοια παραπλανημένα πλάσματα;
______________________
Δυστυχώς, μέχρι να σκεφτώ να πάρω τη κάμερα της φίλης μου να τραβήξω το συμβάν, ο κύριος όγκος της "παρέλασης" είχε περάσει και δεν πρόλαβα να απαθανατίσω μερικά από τα "όπλα".
-->> ώρα 19:00, άτομα 100 περιπου
-->> πλατεια Βαρνάβα, πισω απο Καλλιμάρμαρο

UPDATE 1-->> μια καλυτερη φωτο, τραβηγμενη λιγο νωριτερα απο ψηλοτερο μπαλκονι:

UPDATE 2-->> Ακουσα μόλις πριν λίγο στο νυχτερινο δελτίο ειδησεων της ΝΕΤ ότι επρόκειτο για οπαδους ομαδων βόλεϋ.
Τα συνθηματα που άκουσα όμως, ήταν εναντίον καποιων αλβανών. Απο εεκι το συμπερασμα περι χρυσαυγιτων.
Πολλοί νεαροί άνθρωποι ηταν εξοπλισμενοι με ξύλα, μερικοι ειχαν ασπιδες και πάρα πολλοί φορούσαν κράνη, που σημαινει πως ηταν προετοιμασμενοι για φασαριες.

Ολα όσα άκουσα μου άρεσαν πολύ

Σαν να είχαν γυρίσει τα ρολόγια του χρόνου μερικές δεκαετίες πίσω και να πιάναν το νήμα από την αρχή. Βρε, λες να γίνει κάνα θαύμα; αναρωτήθηκα. Πού ξέρεις; Μπορεί. Μου απάντησα. Μετά, κοιμήθηκα και κανένας εφιάλτης δεν ήρθε να ταράξει τα όνειρά μου. Καλό σημάδι. Σπάνια βλέπω εφιάλτες στον ύπνο μου, μόνο στο ξύπνιο ζω έναν εφιάλτη και αυτός, καθώς φαίνεται, υποχωρεί.

http://www.youtube.com/watch?v=6seHyTQwD6w

UPDATE, Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011 -->>
Αν σκεφτούμε πόσα σκωτσέζικα ντους (απότομη διαρκής εναλλαγή ζεστού κρύου νερού σε γυμνό κορμί) έχουμε κάνει από τότε, καταλαβαίνουμε τι ακριβώς σημαίνει η θεωρία του Σοκ. Ο ψυχολογικός πόλεμος ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στη χώρα μας και αυτή εδώ η ομιλία αποτελεί ένα απο τα πρώτα πλήγματα.

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Βλέπω/ακούω Βουλή

Βλέπω και ακούω τους ομιλητές. Νέα και παλιά πρόσωπα στοιχίζονται μπροστά στη βάση της Εδρας. Μετρώ το ύψος τους στα οριζόντια ξύλινα στολίδια. Βλέπω γραββάτες. Πολλές γραββάτες, γραββάτες τραπεζομάντιλα, γραββάτες κουρτίνες, γραββάτες ασσορτί με τα κουμπιά και τα μανικετόκουμπα των σακκακιών. Βλέπω μαλλιά. Μαλλιά γκρίζα, μαλλιά βαμμένα, μαλλιά χτενισμένα επιμελώς, μαλλιά ατίθασσα. Βλέπω και φαλάκρες.

Ακούω ωραίες φωνές, αυστηρές φωνές, αστείες φωνές. Φωνές με καλή άρθρωση, φωνές μελετημένες. Φωνές βιαστικές -άντε να τα πούμε γρήγορα να φύγουμε- και φωνές αργές, να ψάχνουν την επόμενη λέξη και συχνά να τη λένε λάθος. Φωνές με ντοπιολαλιάς χρώμα, φωνές πρωτευουσιάνικες, φωνές στομφώδεις. Ακούω και φωνές να λένε λέξεις ανορθόγραφες, με σύνταξη αλλοπρόσαλλη. Ακούω και ψιθύρους. Ακούω και υστερικά ουρλιαχτά.

Βλέπω και ακούω μια αντιπροσωπευτική ομάδα από 300 ανθρώπους των πολιτών της χώρας μου, της Ελλάδας.

Ολα αυτά, προχτές και χτες και σήμερα, στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας Κυβέρνησης.

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

καλέ κυρία Αλέκα...

Ποια κυβέρνηση νομίζετε ότι έχουμε; Μπας και καταλαβατε λάθος, λέμε, και νομιζετε ότι κυβερνά ο κ. Καρατζαφύρερ...
Καλού κακού όμως, εκείνο το αϊζενχάουερ να το κοιτάξετε και μετά να ξεκινησετε "μάχες" με σημαία το "Καμμια ανοχη".
Κομματάκι "κράτει" τις μηχανές, γιατί προβλέπω "Καμμια ψηφο" στο κομμα σας...
-->> κατι εγραψε ο Μαγνητης και με αρκετά συμφωνώ.

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Blog Action Day: Ποιο περιβάλλον παιδιά..?


Σήμερα είναι η μέρα που όλα τα blogs σε ολόκληρο τον κόσμο γράφουν για το περιβάλλον και τη κλιματική αλλαγή. Γράφτηκα στον κατάλογο για να γράψω κάτι, όπως κάνω κάθε χρόνο μέχρι τώρα, από τότε που παρουσιάστηκε αυτή η ακτιβιστική πράξη -η διαμαρτυρία δια της γραφής. Φέτος όμως, δεν υπάρχει τίποτα για να διαμαρτυρηθώ. Ολα πηγαίνουν ρολόι στη χώρα μου. Τα πάντα όλα λέμε. Δεν υπάρχει πλέον κανένα πρόβλημα, γιατί το πρόβλημα λύθηκε δια της μεθόδου καταργήσεως αυτού. Καταφέραμε το αδύνατο: Καταργήσαμε το περιβάλλον! Οπότε, περιβάλλοντος μη όντος, δεν υπάρχει αντικείμενο σχολιασμού. Χαίρετε. Σας χαιρέτισα;

Αφού έγραψα για τη χώρα μου και τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος του περιβάλλοντος στη μικρούλα αυτή εσχατιά του πλανήτη, ας γράψω κάτι και για το περιβάλλον σε ολόκληρη τη Γη μας. Νομίζω ότι έφτασε ο καιρός να συνταχθούν όλα τα κράτη, τα έθνη και οι λαοί, με μας εδώ πέρα. Εμείς δώσαμε τα φώτα -και οι πρώτοι ηλεκτρολόγοι λέμε!- στην Οικουμένη, εμείς θα δώσουμε και τα τελευταία και όποιος σβήσει το φωτάκι του προθαλάμου, ας κλείσει και τη πόρτα βγαίνοντας.

Ολα αυτά λοιπόν, αυτά που γράφουν οι επιστήμονες και οι "επιστήμονες", είναι τσαρλατανισμοί του αισχίστου είδους. Λες και ένα μυγάκι που πετάει πάνω απο τη σούπα μπορεί να επιδράσει στο κρύωμα ή στο ζέσταμα της σούπας. Εχω ακούσει και τη φάση με τις πορδές των βοοειδών που καταστρέφουν το όζον -ήμαρτον πια!- και δεν καταλαβαίνω τι εννοεί ο ποιητής: Οι πορδές όζουν (=βρωμούν) δλδ περισσότερο; Αντί να θέλουμε καθαρό και μοσχομυριστό πλανήτη, να θέλουμε πλανήτη με όζον; τσ τσ τσ... Ρίξε κ. αμερικάνε, κ. γάλλε, κ. κινέζε, κ. ινδέ, κ. ρώσε, κ. κορεάτη (και όποιον ξεχνώ ας με συγχωρέσει) μερικές μπόμπες ακόμα να καθαρίσει η ατμόσφαιρα και μετά έλα να σφάξουμε όλα τα βόδια μαζί, να σου σιάξω ένα ροσμπίφ να γλύφεις τα δάχτυλά σου -αν έχει μείνει κανένα δάχτυλο στη θέση του.

Ακουσα και το τέλειο, ότι η τρύπα του όζοντος μαντάρεται με καπνούς από ξύλα που καίγονται και κατάλαβα ότι και εδώ είμαστε πρωτοπόροι -μετά τους εμπνευστές της καύσης των δασών του Αμαζόνιου, φυσικά. Εκεί μας πρόλαβαν οι μεγάλες αδελφές, για τούτο τσακιστήκαμε προσφάτως να αναπληρώσουμε την απόσταση. Την απόσταση που μας χωρίζει από το Τέρμα. Το Μεγάλο Τέρμα λέμε.

Μπορεί, αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, να βλέπεις αστεία όσα γράφω, αλλά δεν είναι καθόλου αστεία, ούτε για γέλια, κι αν γέλασες πάρε πίσω το γέλιο κι άρχισε το θρήνο και το ουρλιαχτό για αυτό που συμβαίνει. Ανοιξε τα μάτια και το μυαλό σου και απόφυγε να φας τη φόλα. Το περιβάλλον και η προστασία του, έτσι, γενικά και αόριστα, είναι μια φόλα, μια μούφα, μια παραπλάνηση, να το γράψω και ευγενικά. Δεν μπορεί οι εταιρείες να αλωνίζουν με τις βιομηχανίες τους, τα φουγάρα τους, τα χημικά βλαβερά τους απόβλητα, δεν μπορεί οι μεγάλες χώρες να μην έχουν υπογράψει βασικές συνθήκες προστασίας του περιβάλλοντος (π.χ. ΗΠΑ, συνθήκη Κιότο) και να ζητιέται απο τα ταπεινά ανθρωπάκια, εμάς δλδ, να προσέχουμε μη πατήσουμε το χορτάρι!

Εμείς μπορούμε να κάνουμε μικρούτσικα πραγματάκια, στη κλίμακά μας, που λένε. Να φροντίζουμε για τα σκουπίδια που παράγουμε και, αναλόγως, να τα πετάμε ή να τα ανακυκλίζουμε. Να φροντίζουμε τη καθαριότητα των ακτών της χώρας μας. Να προσέχουμε τα πάρκα μας -όσα απομείναν, δλδ- μη τα κάνει γκαράζ κάνας πρόθυμος δήμαρχος. Να καταγγέλουμε όποια εταιρεία ή βιομήχανο καταστρέφει τον υδροφόρο ορίζοντα, γιατί εκείνος μπορεί να στείλει τα παιδιά του να ζήσουν στην Ελβετία ή στις Μπαχάμες, αλλά εμείς θα εξακολουθούμε να ζούμε εδώ και να χρειαζόμαστε νερό πόσιμο. Να χρησιμοποιούμε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς -λεωφορεία, μετρό, τρένο, τραμ, κλπ- και να πιέζουμε προς τα καλύτερα και πυκνότερα δρομολόγια αντί για τη πτώση της τιμής της βενζίνης. Και τι θα γίνει αν η βενζίνη τιναχτεί στα ύψη; Καιρός να μάθουμε ότι το κύρος ενός ανθρώπου δεν ανεβαίνει με ένα σωρό γυαλιστερές λαμαρίνες αξίας κάποιων μυρίων ευρώ έξω από τη πόρτα του!

Βρίσκω ευκαιρία να διαμαρτυρηθώ για τη κατάργηση μιας μικρής λεωφορειακής γραμμής, επειδή (τάχα μου) δεν εξυπηρετούσε όσο η δεύτερη (μικρή επίσης) γραμμή. Οταν καταργηθηκε, πριν από καμμιά δεκαριά χρόνια, είχαν δηλώσει οι αρμόδιοι ότι θα πυκνώσουν τα δρομολόγια της εναπομείνασας γραμμής, ώστε οι χρήστες αυτής που καταργήθηκε να μη χάνουν και πολύ χρόνο μια και ήταν αναγκασμένοι να παίρνουν και δεύτερη συγκοινωνια για να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους. Είχα ξαναγράψει παλιότερα για το θέμα, αλλά ίσως δεν το πρόσεξε κανείς. Είχα τηλεφωνήσει κιόλας στην αρμόδια Υπηρεσία και με είχαν διαβεβαιώσει ότι θα το φροντίσουν, αλλά τίποτα μέχρι σήμερα. Με λιγότερα λόγια, το πρόβλημα είναι το εξής: Οταν υπηρχαν οι δυο (μικρες) γραμμές, περνούσε λεωφορείο κάθε 10' με 15', ενώ μετά τη κατάργηση της μιας γραμμής αντί να πυκνώσει το δρομολόγιο, το λεωφορείο περνάει καθε μισή ώρα με αποτέλεσμα να φτάνει ο επιβάτης στο προορισμό του πολύ -τουλάχιστον μια ώρα!- αργότερα επειδή πρέπει να πάρει και δεύτερο λεωφορείο.

Για το θέμα συγκοινωνία υπάρχουν ένα σωρό μελέτες στο σχετικό υπουργείο (πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ) που φυλάγονται με θρησκευτική ευλάβια στα συρτάρια. Εχω συμμετάσχει κιόλας σε κάποιες απο αυτές, -όπως επίσης και σε μελέτες (από μελέτες, να φαν κι οι κότες λέμε!) για τη διαχείριση των απορριμάτων, αλλά αυτή είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία, την έθιξα πέρυσι και αναφέρομαι συχνά σε αυτή. Παρά τη δυσκολία λοιπόν, εξακολουθώ να χρησιμοποιώ τα ΜΜΜ και να μην έχω αγοράσει (από πεποίθηση) αυτοκίνητο και ελπίζω κανείς να μη με αναγκάσει να το κανω στο μέλλον.

Αν πει κανείς «εδώ ο κόσμος καίγεται κι εσύ κοιτάς το λεωφορειάκι σου;» του απαντώ ότι από κάπου πρέπει να αρχίσει κανείς, όπως μια καλή νοικοκυρά η οποία, στη γενική καθαριότητα του σπιτιού, ξεκινά από το ξαράχνιασμα του ταβανιού. Δεν σφουγγαρίζει το πάτωμα να δείχνει γυαλιστερό και να αφήνει να αιωρούνται οι αράχνες!

..και.. δεν μπερδεύει τις δουλειές.. π.χ. άλλο πράγμα η καλή συγκοινωνία στις πόλεις και άλλο η ενίσχυση των αυτοκινητοβιομηχανιών..

_________________________________
-->> αυτό είναι το post με αρ. 1.113, βοήθειά μας
-->> για τα ζωάκια και τα λουλουδάκια, για τα όπλα και τους πολέμους, για τους πάγους που λιώνουν (ή δεν λιώνουν) και για την ατμοσφαιρική ρύπανση/μόλυνση αορίστως, για το MALL Αμαρουσίου, ξέρω, θα γράψουν αρμοδιότεροι από μένα και σε γλώσσα μάλιστα επιστημονική. Εμένα με καίνε οι συγκοινωνίες, επειδή το βρίσκω άδικο να έχω στερηθεί (απο πεποίθηση) μια άνεση δια βίου, επειδή έχω συμβάλλει ελάχιστα (ελαχιστότατα λέμε!) στη ρύπανση/μόλυνση του περιβάλλοντος και δεν έχω ένα καλύτερο και πιο σίγουρο τρόπο να μεταφέρομαι εκεί που θέλω, εκτός από τα πόδια μου!
-->> αλήθεια, τι έγινε με το MALL Αμαρουσίου; δικάστηκε; αναβλήθηκε;

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Πώς παιζότανε το «πίτσι»


Οι παίκτες, τουλάχιστο δυο, στεκότανε σε απόσταση δέκα μέτρων από μια μικρή λακκούβα μέσα στην οποία είχανε ρίξει κέρματα, (τη συμμετοχή του κάθε παίχτη στο παιχνίδι). Μπροστά από τη λακκούβα βάζανε ένα μικρό τετράγωνο χαλίκι ή κομματάκι τούβλο (βίσαλο). Κέρδιζε εκείνος που με την πλακουτσωτή πέτρα του (την αμάδα) κατάφερνε να ρίξει το βίσαλο και να σκεπάσει τη λακκούβα. Η σειρά προτεραιότητας των παιχτών κανονιζότανε με τον ακόλουθο τρόπο: Στεκόντανε στη θέση της λακκούβας (αντίστροφα από το παιχνίδι) και ένας-ένας ρίχνανε τις αμάδες σε απόσταση δέκα μέτρων σε μία γραμμή, που είχανε χαράξει παράλληλη. Η αμάδα που έπεφτε πιο κοντά στη γραμμή έριχνε πρώτη. Η δεύτερη, δεύτερη. Κι έτσι συνέχεια.
______________
-->> από το διαδικτυακό περιοδικό "Ο κεφαλονίτης" -->> kefalonitis.com, τεύχος 14, Απρίλιος 2009



Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

NTPEΠOMAI


-->> http://www.youtube.com/watch?v=N5xu6vjQynQ
-->> http://www.tvxs.gr/v23098

-

Τα ηρωικά παιδιά του Πειραιά


Παραθέτω τη στιχομυθία που πέτυχα κάπου και μετά θα γράψω για μερικές απορίες που μου δημιουργήθηκαν, επειδή νομίζω ότι το ζήτημα δεν είναι στενά συντεχνιακό, αλλά θέμα ασφαλειας (και οικονομικών, μάλλον) του κράτους.
α. -Το λιμάνι κλειστό για 12η μέρα.
β. -Συνεχίζονται οι διακοπές; Αυτά είναι!
α. -Ναι βρε, στο τέλος του μήνα πάντως έλα με κανένα ταπεράκι με φαγητό...
γ. -Γιατί άραγε; Τωρα το θυμηθηκαν; Πώς το εξηγείς;
α. -Δεν το θυμηθήκαμε τώρα, είναι δυο χρόνια που βρισκόμαστε σε κινητοποιήσεις και απεργίες. Απλά τώρα έφτασε ο κόμπος στο χτένι.
γ. -Ναι, αλλα δώστε λίγο χρόνο στο παιντί... :)
α. -Το "παιδί" είχε ενημερωθεί προεκλογικά. 1η Οκτώβρη οι Κινέζοι, σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης, έπρεπε να μπούνε στο λιμάνι. Ο μήνας έχει 12 και -ακόμα- τους κρατάμε απέξω. Η νέα μας υπουργέσσα βρήκε χρόνο να συναντηθεί μαζί τους, αλλά όχι και μαζί μας. Όσο για μας, αντέχουμε ακόμα...
γ. -αχμ.. δεν τα γνωριζα αυτα... συγγνωμη.. Τα ΜΜΕ περι άλλα τυρβαζουν, βλεπεις.
α. -Ναι, τα ΜΜΕ έχουν πάντα το ίδιο χρώμα...
γ. -Απο τη πλευρα των εμπορων όμως που δεν μπορουν να εκτελωνισουν και ζημιωνονται -μεχρι αυτοκτονιας μερικες φορες- το πραγμα ειναι εξοργιστικο. Τι θα μπορουσε να γινει γι αυτους;
α. -Το κατανοώ απόλυτα, είναι σοβαρό κοινωνικό θέμα. Ίσως να μπορούσαν κι αυτοί να πιέσουν την κυβέρνηση, αντί να μας αναγκάσει να επιστρέψουμε στη δουλειά, να παραμείνει το λιμάνι ελληνικό. Είναι και προς το δικό τους συμφέρον.

Οι απορίες μου λοιπόν, είναι:

1. Η πιο "καφτή πατάτα" που πεταξε ο Κωστάκης στο Γιωργάκη είναι η υπόθεση των λιμανιών;
2. Τι θα γινόταν αν κέρδιζε η ΝΔ τις εκλογές; Θα είχαμε τώρα τους κινέζους στον Πειραιά;
3. Γιατί δεν φρόντισε η κυρια υπουργός να συναντηθεί με τους υπαλλήλους του ΟΛΠ, αμέσως μόλις ανέλαβε ώστε να διευθετηθεί το θέμα της απεργίας;
4. Τι είπαν/συζήτησαν η κυρία υπουργός και οι κινέζοι κατά τη συνάντησή τους; (βρίσκω παράξενο που έγινε αυτή η συνάντηση πρώτη)
5. Γιατί χρησιμοποιεί η κυβέρνηση τους αγανακτισμένους εμπόρους ως μέσο πίεσης εναντίον της απεργίας των υπαλλήλων του ΟΛΠ;
6. Τελικά, οι υπάλληλοι του ΟΛΠ τι δουλειά κάνουν; Μήπως είναι στρατιώτες; Μήπως είναι η εμπροσθοφυλακή εναντίον του "εισβολέα", όπως τους αφήνει εγκαταλελειμμένους η κυβέρνηση να είναι;
7. Οι υπάλληλοι του ΟΛΠ θα λύσουν το πρόβλημα της σύμβασης/πώλησης των λιμανιών της χώρας μας;
8. Μήπως δεν πρόκειται καν για πρόβλημα και η τωρινή κυβερνηση είναι απολύτως σύμφωνη με τη προηγούμενη, μόνο που έπαιζε το "πίτσι" (ζακυθινο παλιο παιχνιδι) και μας έριχνε στάχτη στα μάτια τα προεκλογικά περί "επαναδιαπραγμάτευσης";

κλπ κλπ. Οποιος θελει, προσθετει ό,τι νομίζει.

photo-->> SKAI
_________________________________
UPDATE-->> απο το σχόλιο της NinaC ενα κομμάτι σημαντικό -->>
(για σκεφτείτε το)
«Η σύμβαση δίνει το δικαίωμα στους Κινέζους να δημιουργήσουν στον Πειραιά μεταποιητικό κέντρο. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει το εξής: έρχονται καραβιές με κινέζικα προϊόντα, περνάνε μια βόλτα από το μεταποιητικό κέντρο, και επανεξάγονται, προς όλη την Ευρώπη, με την πολυπόθητη ετικέτα "κατασκευασθέν στην Ε.Ε.". Δηλαδή, ως κοινοτικό προϊόν ΔΕΝ θα πληρώνει δασμούς!!! Αντιλαμβάνεσθε το τεράστιο οικονομικό όφελος της Κίνας αλλά και την αντίστοιχη ζημία της Ελλάδας και των άλλων χωρών της Ε.Ε. Κι αν η αγορά έχει ήδη κατακλυστεί από κινεζικά προϊόντα (διαμαρτύρονται εντονότατα οι έμποροι γι αυτό), φαντάζεστε τι θα γίνει όταν θα πάψουν να πληρώνουν και δασμούς.»


UPDATE-->> απο ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 14/06/2005 -->>
«Αριστοκράτες των ρετιρέ» αποκάλεσε γι' ακόμη μία φορά τους λιμενεργάτες ο ΥΕΝ Μ. Κεφαλογιάννης, «αφού ο ετήσιος μισθός τους είναι πολλαπλάσιος των βουλευτών και του Προέδρου της Δημοκρατίας», όπως είπε μέσα στη Βουλή των Ελλήνων. Μοίρασε μάλιστα και μισθολογική κατάσταση, που εμφάνιζε τους αριθμούς μητρώων κάποιων εκ των 334 λιμενεργατών να λαμβάνουν ετήσιες αποδοχές 120.000-140.000 ευρώ.
(...)
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις χρηστών του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων-Containers-Terminal, στο Ικόνιο του Περάματος, όπου λειτουργούν οι 14 γερανογέφυρες και οι οποίες με τη βοήθεια των 60 «εναεριτών» λιμενεργατών ξεφορτώνουν ετησίως 1.200.000 Teus, δεκάδες εμπορικά πλοία που δεν εκτελούν τακτικές γραμμές έχουν αλλάξει ρότα για άλλα μεσογειακά λιμάνια, ενώ όσα θέλουν να φορτοεκφορτώσουν στην Ελλάδα καταπλέουν στα λιμάνια Θεσσαλονίκης και Ελευσίνας.
(...)
ο Πρόεδρος της Ενωσης Μονίμων και Δοκίμων Λιμενεργατών, Γιώργος Νουχουτίδης, ο οποίος μιλώντας στην «Ε» τόνισε τα εξής: «Ο υπουργός ψεύδεται ασύστολα όταν μιλά για τέτοια ποσά, αφού στους 60 μόνο "εναερίτες", που δουλεύουν κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, ο μέσος όρος των ετήσιων αποδοχών τους δεν ξεπερνά τις 70.000 ευρώ. Αν αφαιρέσεις τις κρατήσεις τους τότε οι απολαβές μειώνονται», λέει και εξηγεί ότι ο ίδιος με 30 χρόνια «υπηρεσίας» και ως επόπτης και ως μέλος του δ.σ. του ΟΛΠ αμείβεται ετησίως με αποδοχές που δεν ξεπερνούν τα 32.000 ευρώ.
(...)
Ο λιμενεργάτης συνδικαλιστής εξηγεί ότι τα ετήσια ποσά των 120.000 ευρώ λαμβάνουν μόνο οι «εναερίτες» που δουλεύουν σε ύψος πάνω από 50 μέτρα, χωρίς καμία ασφάλεια και όλες τις εβδομάδες, όλους τους μήνες, όλο τον χρόνο, ενώ τα 363 μεροκάματά τους είναι όλα διπλά.

Οσον αφορά το «μεροκάματο» είναι 23,62 ευρώ, ενώ τα επιδόματα που λαμβάνουν οι 60 ειδικοί λιμενεργάτες είναι 30% των ειδικών επικίνδυνων συνθηκών, 20% γάμου και οι τριετίες που ανέρχονται μέχρι 63% το ανώτερο.

Τέλος, ο Πρόεδρος της Ενωσης Μονίμων και Δοκίμων Λιμενεργατών ΟΛΠ κατηγορεί ευθέως τον ΥΕΝ Μανώλη Κεφαλογιάννη ότι, θέλοντας να ξεπουλήσει το λιμάνι σε ιδιώτες, χρησιμοποιεί ως εξιλαστήρια θύματα τους 334 λιμενεργάτες, οι οποίοι όμως όπως τονίζει, θα πραγματοποιούν κινητοποιήσεις μέχρι να δικαιωθούν.

Σκέφτομαι ότι πολύ φτηνότερα θα στοίχιζαν στο κράτος οι προσλήψεις (λαθρο)μεταναστών γι αυτές τις επικίνδυνες δουλειές. Κι αν πέσουν και σκοτώνονται, η ζωή τους είναι επίσης φτηνή.
ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΤΕΣΠΑ..???

Νομός Ηλείας ώρα μηδέν



Τι θα γίνει στην Ηλεία; Με τη σύμφωνη γνώμη των κατοικων βεβαίως... Ερχεται ισπανός αρχιτέκτονας να μεγαλουργήσει, επειδή τα δικά μας πολυτεχνεία βγάζουν ηλίθιους με δίπλωμα; Γιατί απαξιώνεται το ελληνικό δυναμικό; Τι δηλώνει αυτή η πολιτική πράξη; Γιατί είναι πολιτική πράξη η επιμονή στο μύθο "κάθε ξένο και καλό και κάθε ντόπιο σκάρτο". Ετσι μας φορέθηκε ο κ. Τσουμί στο μουσείο της Ακρόπολης. Εμείς δεν έχουμε νομοθεσία για αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, εμείς είμαστε άχρηστα κοθώνια, εμείς είμαστε βλάκες. Ας πληρωνόμαστε κι εμείς όσο οι εκ του εξωτερικού φωστήρες και θα σας έλεγα πόσο "καλοί" και "άριστοι" θα είμαστε!...

-->> εκτός αν (λέμε ΑΝ) παίζει κάτι τι *άλλο*, όπως π.χ. ο χρηματοδότης να επιθυμεί τον εν λόγω κύριο αξιότιμο αρχιτέκτονα. Και.. αν (λέμε ΑΝ) υπάρχει χρηματοδότης που επιβάλλει κάτι τι έξω απο αυτά που προβλέπει η ελληνική νομοθεσία για σημαντικά έργα (Αρχιτεκτονικούς Διαγωνισμούς, δλδ) δεν νομίζω ότι είναι τόσο καλές οι προτάσεις/προθέσεις (του χρηματοδότη, βεβαίως) για την Ηλεία._

-->> καμμιά άλλη ιδέα κανείς;



Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Φτηνό ίντερνετ και πράσινα άλογα!

Διαβάζω τη διαφήσιση (Ads by Google)-->>

Φαντάσου μόνο με 14,90€
να έχεις και δωρεάν τηλεφωνία και πραγματικά γρήγορο Internet!
www.ontelecoms.com


Πατάω και πάω στη σελίδα -->>


http://www.ontelecoms.com/on/residential/on2play.jsp?category=on2play&main_category=residential

..και διαβάζω τα ψιλά γράμματα-->>

After first 4 months, Telephony & Internet: 32.00€

Οταν εδώ και πέντε χρόνια τουλάχιστον, στη Γαλλία κοστίζει 2,5€ και στο Ην. Βασίλειο 5 Lίρες χάρτινες

Μα, ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΤΕΣΠΑ..?????


Update-->> στο Ην. Βασίλειο με 5 λίρες δεν έχεις γρηγορο ίντερνετ.

Ορειβατικός Σύλλογος "ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ" - Μια εικόνα = Χίλιες λέξεις


Φοβερός ορειβάτης το έλλειμμα, όλο και σκαρφαλώνει πιο ψηλά: από το 6% του ντιμπέιτ και το προχτεσινο 10%, κατάφερε χτες να φτάσει στο 12% όπως αποκάλυψε ο κ. Προβόπουλος και μπορεί ακόμα και ψηλότερα!

Ας πάμε τώρα σε αυτό που μού έδωσε να καταλάβω η εικόνα του υπουργού οικονομικών αλαμπρατσέτα με το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Προβόπουλου.

- Προβοπουλος: Καλωσορίσατε κ. υπουργέ στο φτωχικό μας!
- υπουργος: Καλώς σας βρίσκω κ. Διοικητά (στάση προσοχής)
- Προβοπουλος: Πώς κι έτσι νωρίς η επίσκεψη;
- υπουργος: Ηρθα για να μάθω το ακριβές ποσοστό του Ελλείμματος...
- Προβοπουλος: Δεν σας άρεσε η εκδοχή του 6% με 7% του απελθόντος πρωθυπουργού;
- υπουργος: Εχμ.. Πολύ λίγο, βρε παιδί μου...
- Προβοπουλος: Α, τότε να το αλλάξουμε! (με προθυμία)
- υπουργος: Στο χέρι σας είναι, αν θέλετε να μεινει το χέρι σας και σεις ολόκληρος στην ίδια θέση!
- Προβοπουλος: Λέγε μου τέτοια! (με ενθουσιασμό)
- υπουργος: Στα πόσα δηλαδή μπορεί να πάει κατά την κρίση σας;
- Προβοπουλος: Να το πάμε στο 8% με 9%, βολεύει;
- υπουργος: Μπα... αφήστε το καλύτερα... Εχουμε άλλο διοικητή πιο πρόθυμο...
- Προβοπουλος: Μα τι λέτε; Ενα 10% δεν είναι καλό;
- υπουργος: Ας το δοκιμάσουμε και βλέπουμε.
- Προβοπουλος: Οκ, θα το αναγγείλλω λοιπόν.
- υπουργος: Μη βιαστείτε και πολύ, να κάνω πρώτα τους υπολογισμούς μου...

-->> εδώ ο κ. Προβόπουλος ανακοίνωσε το 10% και τα κανάλια πήραν φωτιά
- Προβοπουλος: Ωραία; Ευχαριστημένος υπουργέ μου;
- υπουργος: Μα δεν σας είπα να μη βιαστείτε; Προβόπουλε, θα μας κάψεις! (έντονο ύφος)
- Προβοπουλος: Μα... δεν καταλαβαίνω...
- υπουργος: Είπα. Οχι βιασύνη.
- Προβοπουλος: Δηλαδή, εννοείτε ότι ήταν λίγο το 10%;
- υπουργος: Εμ; Εσείς τι λέτε; Πώς θα φανεί ο μαγικός περιορισμός του, αν από 10% κατέβει μονάχα μια ποσοστιαία μονάδα;
- Προβοπουλος: Λέτε ότι θα ανέβει από το 6% με 7% στο 9% δηλ...
- υπουργος: Δεν το λέω εγώ, τα νούμερα το λένε, σεις το λέτε!
- Προβοπουλος: Μπορεί και στο 10%...
- υπουργος: Βλέπετε; Οπότε, αν δηλωθεί τώρα 10% θα παραμείνει σταθερό και...
- Προβοπουλος: ..και δεν υπάρχει περιθώριο θαύματος!
- υπουργος: Σύ είπας!
- Προβοπουλος: Οκ, να το κάνουμε 12% να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο... Τι λέτε;
- υπουργος: Καλό μου ακούγεται. Σίγουρα, αποκλείεται να φτάσει στο 12%, έτσι;
- Προβοπουλος: Ετσι.
- υπουργος: Το λόγο σας;
- Προβοπουλος: Φυσικά. Παντελόνια φοράμε. Μέχρι 10% και πολύ του πάει!
- υπουργος: Μη τα αλλάξετε αργότερα...
- Προβοπουλος: Οχι, βρε αδελφέ, παιδιά είμαστε...
- υπουργος: Σύμφωνοι λοιπόν.
- Προβοπουλος: Οπότε, όταν ανακοινωθεί πτώση του ελλείμματος από το 12% στο 9% με 10%...
- υπουργος: Ε, ναι, φυσικά. Σεις θα το ανακοινώσετε και πάλι.
- Προβοπουλος: Μένω υπόχρεως υπουργέ μου.
- υπουργος: Και πρόσεξε Προβόπουλε, μη σου ξεφύγει λέξη!
- Προβοπουλος: Τάφος, υπουργέ μου. (υπόκλιση)
- υπουργος: Ελα τώρα να παρουσιαστούμε στο κοινό μας να μας χειροκροτήσει!
- Προβοπουλος: Με χαμόγελο;
- υπουργος: Εμ;

-->> Τότε, εμφανίστηκαν οι δυο μεγάλοι άνδρες φορώντας το καλό τους χαμόγελο, αλλά για διαφορετικούς λόγους ο καθένας: ο κ. Προβόπουλος επειδή διασφάλισε τη θέση του και ο κ. υπουργός επειδή εξασφάλισε τη μείωση του ποσοστού του Ελλείμματος.

-->> Εντύπωση μου έκαναν τα χαμογελαστά πρόσωπά τους και δυσκολεύτηκα να αποδώσω αυτή τη χαρά στην εκλογική νίκη -μονάχα.
___________________________
ΣΗΜ. Από οικονομικά δεν σκαμπάζω και πολύ, το μόνο που έχω καταφέρει είναι ότι δεν πήρα ποτέ δάνειο στη ζωή μου. Εργάστηκα σκληρά και έντιμα, για τουτο δεν απέκτησα ακίνητη περιουσία.
-->> photo-->> http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=4540404


Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

«Αύριο όλα θα είναι καλύτερα»

Ο τίτλος του βιβλίου της Αννα Μαρία Σελίνκο έχει γίνει προσφάτως μονομανία όσων διαδίδουν τη φαρμακευτική (και όχι μόνο) επίδραση της Θετικής σκέψης. Με τη Θ.Σ. διορθώνεται πάσα νόσος και πάσα μαλακία (με την αρχαιοελληνική έννοια). Το νέο όπλο των εξουσιαστών εναντίον των αφελών εξουσιαζόμενων είναι η Θ.Σ. με το οποίο εύκολα μετακυλίουν τις ευθύνες τους στο κάθε φουκαρατζίκο, πείθοντάς τον πως έχει και αυτός -ή μάλλον *κυρίως αυτός*- ευθύνη για όλα τα κακά που συμβαίνουν, επειδή τα "κακά" συμβαίνουν ΕΠΕΙΔΗ δεν σκέφτεται... θετικά!!! ΗΜΑΡΤΟΝ λέμε.

Τι είναι η "θετική σκέψη"; Αλλος ένας κοινωνικός μύθος που έρχεται καλπάζοντας να αλώσει τα αγνά και απονήρευτα μυαλουδάκια μας. Μάλιστα. ΗΜΑΡΤΟΝ και πάλι. ΑΜΑΝ.

ΓΙΑ 14 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΟΝΟ

Η Θεατρική Εταιρεία Πόλις επαναλαμβάνει για 14 παραστάσεις την βραβευμένη από την ένωση Ελλήνων θεατρικών κριτικών, θεατρική παράσταση Κοραή 4 - Προσβάσιμος χώρος στον χώρο Ιστορικής Μνήμης 1941-1944, (πρώην Κρατητήρια της Κομαντατούρ) στο Μέγαρο της Εθνικής Ασφαλιστικής της οδού Κοραή, στην Αθήνα. Οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν από της 9 μέχρι της 31 Οκτωβρίου του 2009 κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα στις 21:15, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
_______________
http://rodiat7.blogspot.com/2008/05/korah-4.html

10 Οκτώβρη: Παγκόσμια ημέρα Ψυχικής Υγείας

Αθήνα:
Ημερίδα με θέμα «Η πολλαπλότητα προσεγγίσεων στην προαγωγή της ψυχικής υγείας» θα πραγματοποιηθεί στις 10 Οκτωβρίου (ώρα 12.00) στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας.

Art for More ένα καινοτόμο διεθνές φεστιβάλ αφιερωμένο στην Τέχνη και τη Ψυχική Υγεία, από 9 έως 11 Οκτωβρίου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής στο Art House (Kων/πόλεως 46, Γκάζι). Οργάνωση: Κ.Σ.Δ.Ε.Ο. «ΕΔΡΑ».

Πάτρα:
Ο σύλλογος για την Ψυχική Υγεία Σ.Ο.Ψ.Υ. Πάτρας διοργανώνει εκδήλωση το Σάββατο 10 Οκτώβρη (ώρες 10.00 - 15.00) στην πλατεία Γεωργίου Α'.

Αλεξανδρούπολη:
Η Εταιρία Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας διοργανώνει εκδήλωση για την Ψυχική Υγεία την Παρασκευή 9 Οκτωβρίου (ώρες 10:00 - 13:00), μπροστά στο Δημαρχείο Αλεξανδρούπολης.

Πρέβεζα:
Οι δομές ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης - πρόγραμμα Ψυχαργώς - του Γενικού Νοσοκομείου Πρέβεζας, διοργανώνουν αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, το Σάββατο 10 Οκτώβρη (ώρα 19:00) στη "Θεοφάνειο" αίθουσα.
_____________________
-->> http://psi-action.blogspot.com/2009/10/blog-post_09.html

Η ιστορία της Ουκρανίας απο την Kseniya Simonova (Sand Animation)



http://www.youtube.com/watch?v=518XP8prwZo
το βρήκα πρώτα στη καλύβα του Πάνου

Εμείς είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε παρόμοια γεγονότα Τέχνης;

-

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Ζήτω η εφευρετικότητα των γιαπωνέζων!


http://www.youtube.com/watch?v=UZmblbuzu7Y

η δίκη του Mall (9/10/2009) οδήγησε στις εκλογές;

(πρώτο ανεβασμα: Posted by Rodia at 10/02/2009 12:08:00 μμ)
Update για φρεσκαρισμα ημερομηνιας-->> Αύριο η δίκη. Να δούμε, θα γίνει ή θα ξαναπάρει αναβολή;
Δύο πρωθυπουργοί, επτά υπουργοί, ένας δήμαρχος και ο πιο πλούσιος Έλληνας στον κόσμο... Όλοι μαζί κόπιασαν για να χτίσουν το μεγαλύτερο "αυθαίρετο" της Ευρώπης. Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά τα εγκαίνια, σε συνθήκες απόλυτης σιωπής των ΜΜΕ, η τύχη του Mall πρόκειται να κριθεί από την Ολομέλεια του ΣτΕ. Μόνο που σε αυτή τη δίκη αυτό που παίζεται είναι πιο μεγάλο κι από το ίδιο το Mall...


Πολλοί ίσως ξέρετε το Mall Athens μόνο ως το μεγαλόπρεπο εμπορικό κέντρο στο Μαρούσι – «το πιο μεγάλο της νοτιοανατολικής Ευρώπης».

Παράλληλα, όμως, πρόκειται για το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο της τελευταίας εικοσαετίας.

Σκάνδαλο πολιτικό – γιατί έβαλαν την πλάτη τους δύο πρωθυπουργοί (Σημίτης και Καραμανλής), και μερικοί από τους κορυφαίους υπουργούς διαδοχικών κυβερνήσεων. Γιατί χρησιμοποιήθηκε ως πρόφαση η "εθνική ιδέα" των Ολυμπιακών Αγώνων.

Σκάνδαλο επιχειρηματικό – γιατί το «μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης» χτίστηκε από τον Όμιλο Λάτση (που ανήκει σε έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο), στον οποίο μεταξύ άλλων "δόθηκε δώρο μια υπεραξία 145 δισ. [δρχ.]". Δεν το λέμε εμείς – ο σημερινός πρωθυπουργός το είπε – ιδού το βίντεο!

Σκάνδαλο οικολογικό – γιατί βασίστηκε σε πλειάδα παράνομων αντιπεριβαλλοντικών διατάξεων.

Στις 9 Οκτωβρίου η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας πρόκειται να εκδικάσει την υπόθεση του Mall, μετά από συνεχείς αναβολές – μιλάμε για μια προσφυγή που κατατέθηκε το 2003!

Η ομερτά των ΜΜΕ

Τα ΜΜΕ φρόντισαν γι αυτό. Επί 9 χρόνια, και ενώ το σκάνδαλο βρισκόταν σε διαρκή εξέλιξη, αποσιώπησαν με κάθε τρόπο την ύπαρξή του. Ακόμα και σήμερα κάνουν το ίδιο: Αγνοούν τη δίκη στην Ολομέλεια του ΣτΕ. Ίσως επειδή αυτό που διακυβεύεται σε αυτή είναι τόσο κρίσιμο…

Αν χάσει ο Λάτσης...

Αν o Όμιλος Λάτση χάσει, θα πρέπει είτε να γκρεμίσει (!) το Mall, είτε (το πιθανότερο) να πληρώσει στο Δημόσιο πρόστιμα για κάθε αυθαίρετο τετραγωνικό (από τα χιλιάδες...).

Πέρα από το Mall: Το μεγάλο διακύβευμα

Όμως, στη δίκη του Mall παίζεται κάτι μεγάλο, κάτι πιο μεγάλο κι από το ίδιο το σκάνδαλο. Εδώ είναι το μυστικό: Το 2003, η τότε κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το «πρόβλημα» με την αντισυνταγματικότητα του Mall, σκαρφίστηκε ένα τέχνασμα ώστε να περνάει αντισυνταγματικές υπουργικές αποφάσεις χωρίς να μπορεί το ΣτΕ να τις κρίνει. Από τότε, η εξωφρενική πατέντα δουλεύει συνέχεια: χθες εκτροπή Αχελώου, σήμερα ίσως Βοτανικός, αύριο Ασωπός…

Αυτό διακυβεύεται στη δίκη του Mall: Θα επιβιώσει το ΣτΕ, η μόνη αρχή που μπορεί να σταματάει τις εκάστοτε κρατικές αυθαιρεσίες; Ή θα χάσουμε οι πολίτες ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα που μας απέμεινε...

Το άρθρο ολόκληρο από εδώ:-->> Διαβάστε το στη πηγή, υπάρχουν πολλοί ενδιαφέροντες σύνδεσμοι για όλα τα αναφερόμενα
-->> Αυτά είναι τα χρήματα που θα παρθούν απο τους πλούσιους;
-->> και σιγά μη δώσει ο Λάτσης κάτι απο τη τσέπη του...
-->> να πάρει τις Μαλλ-κίες του μαζί με τη τράπεζά του και να φύγει. Ούτε ένα ευρω στη μπανκα του, ούτε ενα ευρω στο Μαλλ (δεν εχω περασει ουτε απεξω, το ειχα υποσχεθει σε μενα και το εκανα)

χαμογέλο και χρήμα

Οταν είδε ο ωραίος Μεργκαέλ Ωγκαίο το χαμόγελό της, την ερωτεύτηκε αμέσως και σφόδρα. Μια μέρα όμως, εκείνη ξέχασε να το φορέσει, άφησε το χαμόγελο στην κρεμάστρα του και βγήκε από το σπίτι ξεχαμόγελη, σαν να λέμε χειρότερα κι από ξεβράκωτη. Ευτυχώς, εκείνη ακριβώς την ημέρα ο ωραίος Μεργκαέλ είχε πάει για ψάρεμα, διαφορετικά θα έχανε πάσαν ιδέα περί χαμόγελου. Δεν είχε καταλάβει ίσαμε τότε και μάλλον δεν θα καταλάβαινε ποτέ, εις τον αιώνα τον άπαντα δηλαδή, ότι το χαμόγελο είναι ένα ρούχο όπως όλα τα άλλα. Το ότι γεννιέται κανείς με μια γερή περιουσία σε χαμόγελα κάθε τύπου, δεν αναιρεί την υλική υπόσταση του χαμόγελου. Ισα ίσα την εντείνει, επειδή υπάρχει αντιστρόφως ανάλογη σχέση χαμόγελων και χρημάτων. Εχετε προσέξει τις ξινισμένες μούρες των πλουσίων σε χρήμα; Πόσο ξινά είναι τα χαμόγελά τους; Εχετε προσέξει πόσο γλυκά και αφοπλιστικά χαμογελούν οι φτωχοί; Η αγαπημένη του Μεργκαέλ πάντως, δεν είχε καμία σχέση με το χρήμα. Χαμογελούσε από ευτυχία, επειδή την αγαπούσε εκείνος, και το ερώτημα είναι τί άραγε να προηγήθηκε: Υποθέτω ότι πρώτα έφυγε ο Μεργκαέλ για ψάρεμα και μετά ξεχάστηκε το χαμόγελό της. Σεις, τι λέτε; 
http://rodiat6.blogspot.com/2008/11/081.html

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Θα ξαναγραψω για τη κυβερνηση μετα απο 100 μερες

..εκτός αν συμβεί κάτι τι και με αναγκάσει..
Κριτική λοιπόν μετά τις 6 Δεκεμβρίου, δηλαδή, μετά το μνημόσυνο του αδικοχαμένου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Η Νέα Κυβέρνηση

Ανεβάζω εδώ τα υπουργεία (και τους υπουργούς) για να τα θυμάμαι.-->>

Πρωθυπουργός και πρόεδρος της κυβέρνησης: Γιώργος Παπανδρέου

Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης με αρμοδιότητα συντονισμού των συλλογικών κυβερνητικών οργάνων ΚΥΣΕΑ και Επιτροπής Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής: Θεόδωρος Πάγκαλος

01. Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης

Υπουργός: Γιάννης Ραγκούσης
Υφυπουργοί: Ντίνος Ρόβλιας, Αθήνα και Θεοδώρα Τζάκρη, Θεσσαλονίκη

02. Υπουργείο Οικονομικών

Υπουργός: Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Υφυπουργός: Φίλιππος Σαχινίδης

03. Υπουργείο Εξωτερικών

Υπουργός: Γιώργος Παπανδρέου
Αναπληρωτής υπουργός: Δημήτρης Δρούτσας
Υφυπουργός: Σπύρος Κουβέλης

04. Υπουργείο Εθνικής Αμυνας

Υπουργός: Ευάγγελος Βενιζέλος
Αναπληρωτής υπουργός: Πάνος Μπεγλίτης

05. Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας (μαζί με τα προηγούμενα υπουργεια: Ανάπτυξης και Εμπορικής Ναυτιλίας, Νησιωτικής Πολιτικής και Αιγαίου)

Υπουργός: Λούκα Κατσέλη
Υφυπουργοί: Σταύρος Αρναουτάκης, Αθήνα και Μάρκος Μπόλαρης, Θεσσαλονίκη

06. Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής

Υπουργός: Τίνα Μπιρμπίλη
Υφυπουργοί: Γιάννης Μανιάτης, Θάνος Μωραϊτης

07. Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων

Υπουργός: Αννα Διαμαντοπούλου
Υφυπουργοί: Εύη Χριστοφιλοπούλου, Γιάννης Πανάρετος

08. Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων (τπ παλιό υπ. Μεταφορών μαζί με τμήμα του ΥΠΕΧΩΔΕ, το ΔΕ (Δημοσίων Εργων)

Υπουργός: Δημήτρης Ρέππας
Υφυπουργοί: Γιάννης Μαγκριώτης, Νίκος Σηφουνάκης

09. Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Υπουργός: Ανδρέας Λοβέρδος
Υφυπουργός: Γιώργος Κουτρουμάνης

10. Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Υπουργός: Μαριλίζα Ξενογιανακοπούλου
Υφυπουργός: Φώφη Γεννηματά

11. Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Υπουργός: Κατερίνα Μπατζελή
Υφυπουργός: Μιχάλης Καρχιμάκης

12. Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Υπουργός: Χάρης Καστανίδης
Υφυπουργός: Απόστολος Κατσιφάρας

13. Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (ωραίος ευφημισμός για το υπ. Ασφαλειας, φτάνει να γίνει πιστευτός απο τους δημ. λειτουργούς)

Υπουργός: Μιχάλης Χρυσοχοϊδης
Υφυπουργός: Σπύρος Βούγιας

14. Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού

Υπουργός: Παύλος Γερουλάνος
Υφυπουργός: Άντζελα Γκερέκου

Υπουργός επικρατείας παρά τω πρωθυπουργώ: Χάρης Παμπούκης

Υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος: Γιώργος Πεταλωτής

Για τη θέση του ποέδρου της Βουλής θα προταθεί ο Φίλιππος Πετσάλνικος

Γραμματέας της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ: Χρήστος Παπουτσής

Κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι ΠΑΣΟΚ: Χρήστος Παπουτσής και Πέτρος Ευθυμίου

Γενικός γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου: Σωτήρης Λύτρας

Εκπρόσωπος Τύπου: Γιώργος Πεταλωτής.
________________________________
-->> σχετικές παρατηρήσεις σε επόμενο ποστ, αν έχω όρεξη.


το "κακό" ιντερνέτι!

Αλήθεια, θα συνεχιστεί το σποτάκι (στα κρατικά κανάλια) με τη τρομολαγνική ενημέρωση περί των κινδύνων που κρύβει το ίντερνετ;

Αυτοί που το σκαρφίστηκαν και το βάλαν σε εφαρμογή, είχαν υπόψη τους και περιπτώσεις σαν κι αυτή;

Και καλά να κάνεις πλάκα με την εξουσία -που μόλις έγινε εξουσία- αλλά τι σου φταίει να διασύρεται ένας άνθρωπος που, κατά τα φαινόμενα, διατηρεί την αγνότητα του χαρακτήρα του;

..κ. Λάλα, σε τα σένα απευθύνεται η ερώτηξις. Χάρηκες που τον είδες να απολογείται στα ΜΜΕ, ε;
Αν αυτό νοείται ως σάτιρα, ε, ασταδιαλα πια

George's Wonderland

Πολύ μου άρεσε η λέξη "Συμμετοχή", εξίσου ωραίες και ευφάνταστες οι ονομασίες των υπουργείων. Ειδικά το "Προστασίας του Πολίτη" ηχεί σαν ερωτικά καμπανάκια. Ελάτε ν' αγαπηθούμε!
Πέρα από αστειότητες, θέλω πάρα πολύ -μα πάρα πάρα πάρα πολύ, λέμε- να ξυπνήσουμε από τον εφιάλτη και να βρεθούμε σε ένα μαγευτικό τοπίο, να βρεθούμε μέσα στο παραμυθένιο κόσμο του Γιώργου, αυτό που θέλει (και μας καλεί) να μοιραστούμε μαζί του, να συμμετέχουμε σε αυτόν.
Το σκέφτομαι ειλικρινά -ή, μάλλον, χωρίς καν να σκεφτώ, το θέλω- να συμμετέχω όχι με γκρίνιες και καταγγελίες αλλά με εποικοδομητικές προτάσεις, αν και όταν σκεφτώ μια καλή πρόταση. Θέλω να συμμετέχω, επειδή με γοητεύουν οι όμορφες ζαχαρωμένες εικόνες, επειδή από μια εικόνα ξεκινούν ο έρωτας και η ζωή και σε μια εικόνα τελειώνουν. Το ζητούμενο είναι να διατηρείται η εικόνα ζωντανή και'γώ δεν έχω καμμιά πρόθεση να την αμφισβητήσω -εκτός κι αν "δεν πάει άλλο", εκτός κι αν έρθει η εικόνα η ίδια να με χαστουκίσει και να μου πει "ξύπνα, αυτό που συμβαίνει είναι ένα όνειρο".

Το "άλλο" ζητούμενο είναι να πεισθεί η Κρατική Μηχανή να δει κι εκείνη την εικόνα την ωραία, να φανταστούν (και να δεχτούν) οι δημόσιοι υπάλληλοι ότι είναι δυνατό να ζουν και να εργάζονται για το καλό του τόπου και όχι για το καλό αυτουνού που τους διόρισε -όποιος κι αν είναι αυτός και όπως κι αν αντιλαμβάνονται αυτό το "καλό"- ή απλώς να δεχτούν να δουλέψουν επιτέλους! Στην αντίθετη περίπτωση, δεν θα με χάλαγε καθόλου -λέμε τώρα- να τεθούν εκβιαστικά διλλήμματα τύπου "ή δουλεύεις, ή απολύεσαι". Γιατί θα πρέπει ο έλληνας φορολογούμενος να είναι εσσαεί ο πιο ανεκτικός εργοδότης;

Βέβαια, ο έλληνας φορολογούμενος και ο έλληνας δημόσιος υπάλληλος συχνότατα ταυτίζονται, είναι ένα και το αυτό πρόσωπο, μόνο που δεν έχει καταλάβει ότι συμβαίνει αυτό και ζει σε μια διαιωνιζόμενη διπλοπροσωπεία: ο υπάλληλος που εργάζεται στην εφορία π.χ. αντιμάχεται τον υπάλληλο που εργάζεται σε ένα υπουργείο ή στη πολεοδομία ή αλλού και όλοι οι υπάλληλοι τρομοκρατούνται μπροστά σε ένα εφοριακό υπάλληλο, χωρίς να περνά απο το νου κανενός ότι όλοι τους είναι ένας υπάλληλος, ο Δημόσιος Υπάλληλος ή Κρατικός Λειτουργός. Ετσι, η καθαρίστρια -τυχαίο παράδειγμα, ε- λουφάρει πίνοντας καφέδες στο κυλικείο ή στην αποθήκη της Υπηρεσίας, και φεύγει έχοντας συμπληρώσει δυο με τρεις ωρίτσες πραγματικής δουλειάς, φεύγει αφήνοντας αξεσκόνιστα τα ράφια και ασκούπιστα τα πατώματα, φεύγει αφήνοντας πίσω της ένα στρώμα λάσπης μετά απο ένα σφουγγάρισμα τύπου πασαλειψατέρ, δικαιολογούμενη πως δεν υπάρχουν απορρυπαντικά στα ντουλάπια και γνωρίζοντας ότι τα απορρυπαντικά τα μοιράζεται με τις συναδέλφους της μόλις γίνει η παραλαβή τους. Με τον ίδιο περίπου τρόπο λειτουργούν όλοι οι Κρατικοί Λειτουργοί και αυτή η Λειτουργία ψάλλεται εδώ και κάμποσες δεκαετίες, έχει επιβληθεί και ακολουθείται πιστά μεταβιβαζόμενη απο γενιά σε γενιά Υπαλλήλων του Δημοσίου, έχει μετουσιωθεί σε κάτι σαν "Ηθη και Εθιμα" του μυστηριώδους αυτού Τομέα της ζωής μας, του Δημόσιου Τομέα, και αποτελεί το "Βαθύ Ελληνικό Κράτος".

Αν απειληθεί με μετάθεση στον Εβρο η καθαρίστρια που προαναφέρθηκε ως παράδειγμα, θα ξεσηκωθούν όλες οι καθαρίστριες, τα κόμματα που υποστηρίζουν την εργασία καθαρισμού, τα αδελφά συνδικάτα, θα βγει στα ΜΜΕ η οικογενειακή κατάσταση της Δημ. Υπαλλήλου με ζοφερά χρώματα, θα βγει και η ίδια η Δημ. Υπάλληλος στα κανάλια να κλαίει τη μοίρα της, και κανείς και ποτέ δεν προκειται να τη κουνήσει απο τη Θέση της στον αιώνα τον άπαντα και η (εξασφαλισμένη) Θέση_Της θα της επιτρέπει να συνεχίζει τη λούφα και την παραλλαγή.

Ολα αυτά, (υποθέτω ότι) συμβαίνουν επειδή η καθαρίστρια του παραδείγματος
1. προσλήφθηκε με αναξιοκρατικά κριτήρια, ήταν δλδ ανεψιά ενός μπάρμπα που είχε τα κονέ
2. προσλήφθηκε έχοντας προσόντα για ανώτερη θεση, αλλά μπήκε σε αυτή περιμένοντας να αδειασει η ανώτερη θεση για την οποία τελικά προορίζεται
-->> Ο,τι και να συμβαίνει απο τα δυο, η καθαρίστρια δεν πρόκειται να εργαστεί με ζήλο. Επειδή, απλούστατα, Δεν Είναι Καθαρίστρια. Είναι Δημόσιος Υπάλληλος και, στο μυαλό της, η εικόνα του Δημοσίου Υπαλλήλου είναι μια εικόνα ξεθωριασμένη, μια εικόνα απαξιωμένη, μια εικόνα ενός τεμπελχανά και άχρηστου ανθρώπου ο οποίος είναι απαραίτητος στο Ελληνικό Κράτος επειδή πληρώνει φόρους. Μάλιστα.

-->> Στη θέση της "καθαρίστριας" του παραδείγματος μπορεί να μπει κάλλιστα ένας γιατρός του ΕΣΥ, ένας μηχανικός, ένας εφοριακός, κλπ κλπ, οποιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος δηλαδή.

-->> Δεν έχω καταφέρει να σκεφτώ μέχρι σήμερα ένα καλό τρόπο κινητοποίησης αυτού του Παράξενου Μηχανισμού που ονομάζουμε Ελληνικό Κράτος.

-->> Νομίζω ότι λειτουργεί εντελώς τυχαία και ότι η λειτουργία του οφείλεται στη καλή μας τύχη που όλο και κάποιο ξεχασμένο γραναζάκι βρίσκεται που είναι καλοσυντηρημένο και κάνει καλά τη δουλειά του.

-->> Ελπίζω σε αυτά τα ξεχασμένα ευσυνείδητα γραναζάκια. Εκεί στήριζα και εξακολουθώ να στηρίζω τις ελπίδες μου για ένα καλύτερο αύριο.

-->> Εύχομαι στον Γιώργο και στους νέους υπουργούς του να ανακαλύψουν και να αξιοποιήσουν αυτά τα γραναζάκια. Φτάνει να τα ξεχωρίσουν από τους κόλακες που θα πλημμυρίσουν από σήμερα τα γραφεία τους...

-->> Η αλλαγή ονομασίας των υπουργείων -τα ευφάνταστα ονόματα που δόθηκαν, δλδ- με κάνει αισιόδοξη. Μπορεί, πράγματι, το αφανές (και αδρανές) πλήθος των Δημοσίων Υπαλλήλων (Κρατικών Λειτουργών, αν προτιμάτε) να ενστερνιστούν την όμορφη εικόνα που τους χαρίστηκε και μακάρι να θελήσουν να ταυτιστούν με αυτή.

-->> Ιδωμεν!
________________________________________
Θα παρακολουθώ στενά τη πορεία της κυβέρνησης με διάθεση στήριξης στα στραβοπατήματα, αλλά χωρίς οίκτο και ανοχή στο λοξοδρόμισμα.
Ας είναι καλοτάξιδη!:)

UPDATE-->> Η ομιλία του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στο Υπουργικό Συμβούλιο-->>
http://www.naftemporiki.gr/podcast/listenclip.asp?id=19048