Διατυπωνω τηλεγραφικά τη θεωρία μου, δεδομένου ότι δεν είναι αναγκαίο ιδιαίτερα μεγάλο μέγεθος εγκεφάλου ώστε να γίνει αντιληπτή. Πάμε λοιπόν:
01. Εχεις αφήσει π.χ. πιάτα άπλυτα στο νεροχύτη.
02. Περνά η πρώτη μέρα και δεν τα έχεις πλύνει.
03. Περνά η δεύτερη μέρα και έχουν προστεθεί και άλλα πιάτα, τα οποία δεν πλένεις.
04. Περνά και η τρίτη μέρα και ο νεροχύτης έχει ξεχειλίσει από άπλυτα πιάτα, άπλυτα ποτήρια, κατσαρολικά γεμάτα λίπη, μπρίκια με κολλημένα υπολείμματα καφέδων, κλπ κλπ.
05. Περνά και η τέταρτη μέρα και πάνω σε όλα αυτά που έχουν μείνει άπλυτα και αρχίζουν να πιάνουν μούχλα, στοιβάζεις και άπλυτα νέας εσοδείας -τα καθημερινά, που λένε.
06. Περνά και η πέμπτη μέρα και δεν χωράει τίποτα πλέον στο νεροχύτη, που έχει αρχίσει να βρωμάει και να ζέχνει σαν βόθρος, αλλά εσύ επιμένεις να στοιβάζεις ακροβατικά κι άλλα άπλυτα πιάτα, ποτήρια, κατσαρολικά. Πού τα βρίσκεις; Πώς μαγειρεύεις και σερβίρεις; Δεν έχει τελειώσει ακόμα ο καθαρός εξοπλισμός της κουζίνας σου; Ε, στοιβάζεις όλα όσα έμειναν καθαρά, τελοσπάντων, και τα χρησιμοποίησες.
07. Ερχεται η έβδομη μέρα -κάτι θυμίζει από Γραφές αυτό το επτά- και δεν υπάρχει πλέον τίποτα καθαρό ώστε να μαγειρέψεις, οπότε, δεν μαγειρεύεις ούτε, φυσικά, σερβίρεις. Πίνεις νερό κατευθείαν από τη βρύση και ψωνίζεις από το φούρνο κάτι πρόχειρο να φας ή κάνεις φρουτοφαγία αυτή τη μέρα.
08. Την όγδοη μέρα το παίρνεις απόφαση και τρως έξω. Νερό από τη βρύση, καφές έτοιμος συσκευασμένος από το περίπτερο. Η κουζίνα μυρίζει απαίσια. Κλείνεις καλά την πόρτα.
09. Την ένατη μέρα κανονίζεις τους λογαριασμούς σου, πόσο κοστίζει το απορρυπαντικό πιάτων, το ρεύμα που ζεσταίνεις νερό για να πλυθούν, ο χρόνος που σπαταλάς για να τα πλύνεις, κλπ κλπ, και βρίσκεις ότι έρχεται μία η άλλη και πως σε φτάνουν τα λεφτά να τρως σχεδόν κάθε μέρα έξω, ε, πότε θα τρακάρεις κάνα φίλο να πληρώσει εκείνος, πότε να πας να φας σε καμιά θειά, θα τα βολέψεις. Ξεχνάς πως υπάρχει κουζίνα στο σπίτι. Αγοράζεις πλαστικά ποτήρια και πίνεις νερό από τη βρύση του μπάνιου. Τα ποτήρια τα πετάς μετά τη χρήση στο καλαθάκι του καμπινέ.
10. Τη δέκατη μέρα ξυπνάς με μια ιδέα καρφωμένη στο μυαλό σου: Γιατί να μένει ανεκμετάλλευτος ο χώρος της κουζίνας; Αποφασίζεις να καλέσεις μερικούς αχθοφόρους να κάνουν τη βρώμικη δουλειά, να μαζέψουν και να πετάξουν όλη τη βρωμίλα, να ξηλώσουν τα ντουλάπια, να πετάξουν υπολείμματα τροφίμων, να βάψουν τους τοίχους, να αλλάξουν το δάπεδο, κλπ, και τους πληρώνεις με τα -άχρηστα πλεον για σένα- ηλεκτρικά είδη.
11. Την ενδέκατη μέρα η πρώην κουζίνα έχει γίνει ένα υπέροχο δωμάτιο, πεντακάθαρο, ευάερο, ευήλιο και με θέα. Αποφασίζεις να εγκατασταθείς εκεί, μια και το υπνοδωμάτιό σου έχει γεμίσει άπλυτα ρούχα, βρώμικα σεντόνια, κουβέρτες, παπλώματα, πετσέτες, κλπ, λασπωμένα παπούτσια, κάλτσες φορεμένες επί μήνες συνεχώς -δεν λέω τπτ για τα βρακιά, σέβομαι τον αναγνώστη μου. Κοιμάσαι στο δωμάτιο που ήταν κουζίνα και ονειρεύεσαι μια παρόμοια λύση για το πρώην υπνοδωμάτιό σου.
Αυτή είναι η θεωρία αναπτυγμένη τηλεγραφικά σε έντεκα σημεία (εντεκΑρη, ακούς; για σένα τα σουλούπωσα σε έντεκα!)
Αν, λεμε ΑΝ, βάλουμε στη θέση των άπλυτων κατσαρολικών π.χ. το παραδικαστικό κύκλωμα, στη θέση των άπλυτων πιάτων το σκάνδαλο του ΧΑΑ, στη θέση των άπλυτων ποτηριών τις υποκλοπές, στη θέση των βρώμικων ρούχων το ξεπούλημα του ΟΤΕ, όπως και ό,τι φανταστείς τεσπά, έχεις αμέσως την σημερινή πραγματικότητα της χώρας μας. Μένει να υπολογιστεί σε ποιά φάση βρισκόμαστε και ποιο άπλυτο αντιπροσωπεύει η περίπτωση του (ανίκανου) διευθυντή της ΕΡΤ. Αν είναι ένα από τα τελευταία, μάλλον υπάρχει ελπίδα να ξεκαθαρίσει σύντομα η μπίχλα που συσσωρεύτηκε. Αν όχι, ε, υπομονή κι έχει ο Θεός. Πρωτάρες είμαστε;
Βεβαίως υπάρχει και άλλη περιγραφή, πιο παραστατική, αλλά την αφήνω για αργότερα...
01. Εχεις αφήσει π.χ. πιάτα άπλυτα στο νεροχύτη.
02. Περνά η πρώτη μέρα και δεν τα έχεις πλύνει.
03. Περνά η δεύτερη μέρα και έχουν προστεθεί και άλλα πιάτα, τα οποία δεν πλένεις.
04. Περνά και η τρίτη μέρα και ο νεροχύτης έχει ξεχειλίσει από άπλυτα πιάτα, άπλυτα ποτήρια, κατσαρολικά γεμάτα λίπη, μπρίκια με κολλημένα υπολείμματα καφέδων, κλπ κλπ.
05. Περνά και η τέταρτη μέρα και πάνω σε όλα αυτά που έχουν μείνει άπλυτα και αρχίζουν να πιάνουν μούχλα, στοιβάζεις και άπλυτα νέας εσοδείας -τα καθημερινά, που λένε.
06. Περνά και η πέμπτη μέρα και δεν χωράει τίποτα πλέον στο νεροχύτη, που έχει αρχίσει να βρωμάει και να ζέχνει σαν βόθρος, αλλά εσύ επιμένεις να στοιβάζεις ακροβατικά κι άλλα άπλυτα πιάτα, ποτήρια, κατσαρολικά. Πού τα βρίσκεις; Πώς μαγειρεύεις και σερβίρεις; Δεν έχει τελειώσει ακόμα ο καθαρός εξοπλισμός της κουζίνας σου; Ε, στοιβάζεις όλα όσα έμειναν καθαρά, τελοσπάντων, και τα χρησιμοποίησες.
07. Ερχεται η έβδομη μέρα -κάτι θυμίζει από Γραφές αυτό το επτά- και δεν υπάρχει πλέον τίποτα καθαρό ώστε να μαγειρέψεις, οπότε, δεν μαγειρεύεις ούτε, φυσικά, σερβίρεις. Πίνεις νερό κατευθείαν από τη βρύση και ψωνίζεις από το φούρνο κάτι πρόχειρο να φας ή κάνεις φρουτοφαγία αυτή τη μέρα.
08. Την όγδοη μέρα το παίρνεις απόφαση και τρως έξω. Νερό από τη βρύση, καφές έτοιμος συσκευασμένος από το περίπτερο. Η κουζίνα μυρίζει απαίσια. Κλείνεις καλά την πόρτα.
09. Την ένατη μέρα κανονίζεις τους λογαριασμούς σου, πόσο κοστίζει το απορρυπαντικό πιάτων, το ρεύμα που ζεσταίνεις νερό για να πλυθούν, ο χρόνος που σπαταλάς για να τα πλύνεις, κλπ κλπ, και βρίσκεις ότι έρχεται μία η άλλη και πως σε φτάνουν τα λεφτά να τρως σχεδόν κάθε μέρα έξω, ε, πότε θα τρακάρεις κάνα φίλο να πληρώσει εκείνος, πότε να πας να φας σε καμιά θειά, θα τα βολέψεις. Ξεχνάς πως υπάρχει κουζίνα στο σπίτι. Αγοράζεις πλαστικά ποτήρια και πίνεις νερό από τη βρύση του μπάνιου. Τα ποτήρια τα πετάς μετά τη χρήση στο καλαθάκι του καμπινέ.
10. Τη δέκατη μέρα ξυπνάς με μια ιδέα καρφωμένη στο μυαλό σου: Γιατί να μένει ανεκμετάλλευτος ο χώρος της κουζίνας; Αποφασίζεις να καλέσεις μερικούς αχθοφόρους να κάνουν τη βρώμικη δουλειά, να μαζέψουν και να πετάξουν όλη τη βρωμίλα, να ξηλώσουν τα ντουλάπια, να πετάξουν υπολείμματα τροφίμων, να βάψουν τους τοίχους, να αλλάξουν το δάπεδο, κλπ, και τους πληρώνεις με τα -άχρηστα πλεον για σένα- ηλεκτρικά είδη.
11. Την ενδέκατη μέρα η πρώην κουζίνα έχει γίνει ένα υπέροχο δωμάτιο, πεντακάθαρο, ευάερο, ευήλιο και με θέα. Αποφασίζεις να εγκατασταθείς εκεί, μια και το υπνοδωμάτιό σου έχει γεμίσει άπλυτα ρούχα, βρώμικα σεντόνια, κουβέρτες, παπλώματα, πετσέτες, κλπ, λασπωμένα παπούτσια, κάλτσες φορεμένες επί μήνες συνεχώς -δεν λέω τπτ για τα βρακιά, σέβομαι τον αναγνώστη μου. Κοιμάσαι στο δωμάτιο που ήταν κουζίνα και ονειρεύεσαι μια παρόμοια λύση για το πρώην υπνοδωμάτιό σου.
Αυτή είναι η θεωρία αναπτυγμένη τηλεγραφικά σε έντεκα σημεία (εντεκΑρη, ακούς; για σένα τα σουλούπωσα σε έντεκα!)
Αν, λεμε ΑΝ, βάλουμε στη θέση των άπλυτων κατσαρολικών π.χ. το παραδικαστικό κύκλωμα, στη θέση των άπλυτων πιάτων το σκάνδαλο του ΧΑΑ, στη θέση των άπλυτων ποτηριών τις υποκλοπές, στη θέση των βρώμικων ρούχων το ξεπούλημα του ΟΤΕ, όπως και ό,τι φανταστείς τεσπά, έχεις αμέσως την σημερινή πραγματικότητα της χώρας μας. Μένει να υπολογιστεί σε ποιά φάση βρισκόμαστε και ποιο άπλυτο αντιπροσωπεύει η περίπτωση του (ανίκανου) διευθυντή της ΕΡΤ. Αν είναι ένα από τα τελευταία, μάλλον υπάρχει ελπίδα να ξεκαθαρίσει σύντομα η μπίχλα που συσσωρεύτηκε. Αν όχι, ε, υπομονή κι έχει ο Θεός. Πρωτάρες είμαστε;
Βεβαίως υπάρχει και άλλη περιγραφή, πιο παραστατική, αλλά την αφήνω για αργότερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου