Επανάσταση, Εκκλησία, Χρήμα

1. αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι το περισσότερο έδαφος της χώρας ανήκει στην Εκκλησία μέσω μεταβίβασης από την Οθωμανική αυτοκρατορία (φιρμάνια, κλπ) και οι διάφορες κυβερνήσεις προσπαθούν εδώ και πάρα πολλά χρόνια να το ανακτήσουν με πολλούς ευφάνταστους τρόπους, αλλά οι Δεσποτάδες αντιστέκονται σθεναρώς, ενώ οι χαμηλόβαθμοι ιερωμένοι (=παπάδες) αντιστέκονται στην εκμετάλλευσή τους από τους Μητροπολίτες (=Δεσποτάδες) και προτιμούν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι αντί για έρμαια του εκκλησιαστικού κατεστημένου (=φραγκοφονιάδες) και τώρα γίνεται η τελευταία προσπάθεια ανάκτησης των εδαφών (που ανήκουν σε μας, στον ελληνικό λαό, δλδ) με την απεξάρτηση/αποχαρακτηρισμό των παπάδων ως δημ. υπαλλήλων και επιστροφή τους στους φυσικούς δυνάστες τους με αντικαταβολή: να πληρώσουμε (ξανά, γιατί έχουμε ήδη πληρώσει καναδυό φορές) τα εδάφη μας καταβάλλοντας ένα ετήσιο ποσό στην Εκκλησία (200 μύρια νομίζω, αλλά δεν ξέρω για πόσα χρόνια) και με τον τρόπο αυτόν αποδεσμεύονται οι μεν ιερείς από το δημοσιοϋπαλληλίκι, οι δε Δεσποτάδες παίρνουν ένα γερό μπαχτσίσι να το διαχειριστούν όπως θέλουν και τους παπάδες τους έχουν μη πώ τί καλύτερα, αλλά εμένα δεν με ανησυχεί η τύχη τους επειδή όλο και βγάζουνε κάτι τι από τα μυστήρια και τα τρισάγια που εκτελούν, αν και συχνά αυτοί οι φουκαράδες λειτουργοί του Υψίστου είναι οι μόνοι ειλικρινώς εργαζόμενοι υπέρ των ψυχών ημών και οι μόνοι πιστεύοντες σε ό,τι πράττουν -οι άλλοι, οι υψηλόβαθμοι, Θεό τους έχουν το χρήμα όπως όλοι οι μεγιστάνες και μην ακούς τι λένε.

2. καταλαβαίνω επίσης ότι η ελληνική Επανάσταση δεν μας χάρισε την ελευθερία, αλλά την υποδούλωση στον κλήρο και στους έξωθεν σωτήρες: οι μεν παρέλαβαν το έδαφος απο τους τούρκους "επειδή το έθνος ήτο αδύναμον", τότε που η Εκκλησία ήταν το μοναδικό οργανωμένο καλά τμήμα του λαού, και οι δε μας δάνεισαν "για να δυναμώσουμε" ως έθνος και να συμπορευθούμε με τσι πολιτισμένοι λαοί. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τί ακριβώς είμασταν τότε, γιατί αν είμασταν αδύναμοι πώς κάναμε Επανάσταση και αν δυναμώσαμε μετά πώς και δεν την ολοκληρώσαμε. Ισως τελικά να είμασταν (και να παραμένουμε) βλαμμένοι.

3. ακόμα, αυτό που με προβληματίζει είναι η αποσπασματική καταγραφή της Ιστορίας μας: δεν μας βοηθάει να βλέπουμε ολόκληρη την εικόνα, αλλά ασχολείται με λεπτομέρειες που δυσκολεύουν την κατανόηση του όλου. Μάχες, ηρωϊσμοί, προδοσίες, σφαγές, δολοφονίες, καταχρήσεις, δολοπλοκίες, κλπ, εναλλάσσονται μεταξύ τους, ενώ πίσω από όλα αυτά μένει σταθερή Μία Εξουσία, η εξουσία του χρήματος (των ξένων) που το διαχειρίζεται η Εκκλησία (μαζί με τα εδάφη της χώρας). Αν αυτό δεν είναι θρησκευτικό κράτος, τί είναι; και το ερώτημα είναι: για πόσο ακόμα θέλουμε να διατηρηθεί αυτή η κατάσταση;