παραμύθι δι αγρίους αγίους

Μια φορά, ήταν ένας άρχοντας, ευγενής και πλούσιος όπως οι περισσότεροι άρχοντες των παραμυθιών, που ήθελε με κάθε τρόπο να διατηρήσει τα πλούτη του. Για την ευγένεια δεν πολυνοιαζόταν, μια και "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" όπως τον είχαν διδάξει οι αρχαίοι και σοφοί του Πατέρες

Ενας τρόπος ήταν να κλέβει τις περιουσίες των γειτόνων του, αλλά έπρεπε να βρίσκει νέους τρόπους κάθε φορά που έβγαινε παγανιά, πότε για να περνάει απαρατήρητος και πότε για να έχει το δίκιο με το μέρος του. 

Κάποια μέρα, περνώντας έξω από το σπίτι ενός γείτονα, πρόσεξε κάτι μαύρο που γυάλιζε και ρώτησε τί να είναι αυτό και ο γείτονας απάντησε καλοπροαίρετα ότι χάρη σε αυτό το μαύρο και γυαλιστερό πραγματάκι μπορούσε να ανάβει τα καντήλια του να έχει νύχτες φωτεινές και να ζεσταίνεται τους σπανίως κρύους του χειμώνες.

-Και τι το θες; δώστο σε μένα που οι χειμώνες μου είναι πάντα κρύοι, είπε ο άρχοντας στο γείτονά του και ο γείτονας συμφώνησε