Σελίδες

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

το blog είναι πρώτα και κύρια ΕΚΦΡΑΣΗ


Μη το μπερδεύουμε με την επικοινωνία. Στον τομέα αυτόν παίζουν τα forums και τα chat rooms. Το blog αντλεί τη δύναμή του από τη μοναδικότητά του.

Μερικοί ταυτοποιούν την ανωνυμία μέσω των nick names με την παράνοια. Η ανωνυμία είναι κατάκτηση του διαδικτύου. Το να γράφουμε ανώνυμα, απελευθερώνει τη σκέψη, όσο και αν γνωρίζουμε κατά βάθος ότι όποιος θέλει να βρει τι κρύβεται πίσω από ένα nick name θα το βρει.

Οσο γράφουμε και καταγγέλουμε διάφορα πράγματα, δεν κινδυνεύουμε από κανένα. Οταν προβαίνουμε σε ανυπόστατες δυσφημίσεις ή παράνομες πράξεις (διαφήμιση πορνό, αγγελίες ανεύρεσης συνεργατών για φόνους, κλπ) μάλλον θα βρεθούμε μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις και άντε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες! (στην περίπτωση που γράψαμε κάτι για πλάκα ή για καλλιτεχνική περφόρμανς όπως π.χ. ο καλλιτέχνης Φωτίου)

Αν τα καταγγελόμενα έχουν βάση, με στοιχεία, κλπ, και δεν θίγουν προσωπικά δεδομένα άλλων, όλα καλά. Αν καταγγέλουμε προσωπικές ιδιαιτερότητες, τζιζζζζ. Εκτός και αν αφορούν πρόσωπα με θέσεις-κλειδιά. δεν μπορεί π.χ. ένας διευθυντής σχολείου να δηλώνει παιδεραστής -μεταξύ μας, η παιδεραστία είναι μια εγκληματική "ιδιαιτερότητα" και πρέπει να καταγγέλεται- ούτε ένας υπουργός ή βουλευτής να είναι κλέφτης -αυτό δεν είναι ιδιαιτερότητα! Οποιος και να είναι, χρειάζεται συντριβή.

Εκφράζουμε λοιπόν τη δική μας φύση, τις ανησυχίες μας ως καλλιτέχνες της ζωής, αναφερόμαστε σε θέματα γενικού ενδιαφέροντος, καταγγέλουμε τα στραβά και τα ανάποδα της κοινωνίας και της εκάστοτε κυβέρνησης, όλα με στοιχεία. Μοναδικά. Αν θέλει κάποιος δημοσιογράφος να το ψάξει παραπέρα, με γειά του με χαρά του. Εκθέτουμε, δίνουμε ερεθίσματα και πέραν τούτου ουδέν.

Δεν είμαστε δημοσιογράφοι, ούτε οι δημοσιογράφοι ασκούν το επάγγελμα τους όταν γράφουν στο blog τους, ουτε κανείς άλλος επαγγελματίας ασκεί το επάγγελμά του εδώ μέσα. Ετσι το αντιλαμβάνομαι. Ιδίως μετά από όσα προέκυψαν τις τελευταίες μέρες. Ισως ο (κάθε) εκδότης να θέλει να προσεταιριστεί κάποιους bloggers για να περνά τη γραμμή του εντύπου του, ή για να έχει τζάμπα υλικό. Το blogging δεν έχει copyright. Οσο και να βάζουμε ταμπελίτσες, δεν έχει. Είναι ελεύθερο και ας το πάρουμε χαμπάρι. Ας μη γράφουμε ή εκθέτουμε ό,τι δεν θέλουμε να διαδοθεί. Κλοπή δεν υπάρχει, εφόσον το λιβάδι είναι ελεύθερο για όποιον θέλει να βοσκήσει. Αυτά νομίζω.

Κάτι τι ακόμα. Ενας ένας κινητοποιούμαστε προς μια κατεύθυνση με την οποία συμφωνούμε. Για να πάψει μια αδικία ή ακόμα κι ένας πόλεμος. Ενας ένας. Αυτή είναι η δύναμή μας. Οχι με το ζόρι, όχι κάτω από ταμπέλες. Με τη θέλησή μας.
__________________________
-->> αυτα έγραφα πριν απο τρία χρόνια ΑΚΡΙΒΩΣ εδώ-->> http://rodiat5.blogspot.com/2006/11/blog.html

6 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μη συγχέεις την έννοια της επικοινωνίας με το "καμάκι". Κι εμείς αυτή μέσα από τα ιστολόγιά μας επικοινωνούμε, ανταλλάσσουμε απόψεις, αλληλο-κρινόμαστε. Ο καθένας μας έχει δώσει στο blogging και στο ιστολόγιό του τη δική του σφραγίδα.

Στην Ελλάδα που δεν έχει μέσα έκφρασης τα ιστολόγια έφτασαν να εκφράζουν πολιτικο-κοινωνικές θέσεις σε σημαντικό βαθμό, όπως και σε όλη την Ευρώπη. Και αυτό είναι επικοινωνία.

Πάντως χωρίς να θεοποιώ την ανωνυμία, να θυμόμαστε πάντα ότι και η επωνυμία, δεν έβλαψε κανένα blogger παρά τα όσα γράφει -στο δυτικό κόσμο. Η ελευθερία έκφρασης είναι κατάκτηση και διπλα της φυσικά η όποια ανωνυμία.

Alice World είπε...

Προσωπικά χρησιμοποιώ το bloging για να αδειάζω την λίμνη του μυαλού απενεχοποιημένη από αβροφροσύνες και μοτίβα καθωσπρεπούς συμπεριφοράς και επικοινωνώ με τους άλλους blogers για να αντλώ ιδέες και να εμπνέομαι από αυτά που τους επηρεάζουν. Δεν βλ΄πεω τον λόγο γτ να πρέπει να απολλογηθώ για οτιδήποτε από τα παραπάνω ή γτ κανένας άλλος από τους bloger να χρειάζεται να κάνει το ίδιο.

Και στην τελική όταν αποκαλείσαι δημόσιο πρόσωπο, αυτοεκτίθεσαι στην κριτική του καθενός άρα άμα δεν το αντέχεις μην το κάνεις.

Greek Rider είπε...

Rodia καλησπέρα. Πιστεύω ότι η ανωνυμία είναι η πεμπτουσία των blogs, χωρίς ανωνυμία πολλοί άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να εκφραστούν λόγω αντικειμενικών δυσκολιών.

Και παρατήρησέ το να δεις ότι η ανωνυμία έχει άμεση σχέση με το τι γράφει ο κάθε ένας. Αν π.χ. κάποιος γράφει ό,τι γράφουν τα Νέα και η Καθημερινή τότε πολλές φορές δεν φοβάται να γράφει το όνομά του, γιατί να φοβάται άλλωστε, το πολύ, πολύ να βραβευτεί....

Εξαρτάται και το αν γράφει ο κάθε ένας κείμενα γνώμης ή απλά αναπαράγει ειδήσεις ή έχει κάποιο ουδέτερο εξειδικευμένο αντικείμενο (π.χ. μαγειρική ή ποίηση που έχουν πολλοί) και το τι δουλειά κάνει.

yannidakis είπε...

η ανωνυμια αποτελει εργαλειο ελευθεριας και εκφρασς. Ισως να μην ειμαι παιδεραστης, ομως εχω πολλα να κρυψω.
Ισως να μην ειμαι συγγραφεας, εχω ομως πολλα να γραψω. Ισως δεν ειμαι πολιτικος ή δημοσιο προσωπο, ξερω ομως οτι εχω κατι να πω κι αυτο το υπερασπιζομαι οχι μονο αυτα 3,5 χρονια του yannidakis live αλλα & μεχρι αυτο να υπαρχει :[

Rodia είπε...

Τελικά, το ζουμί είναι:
1. η ανωνυμία είναι ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ στο διαδίκτυο.
2. η έκφραση της ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ γνώμης έχει μεγάλη αξια.

Rodia είπε...

-->> Δείμε, δεν αναφερθηκα πουθενα στο "καμακι" -δεν ενδιαφερει αυτο το ποστ η περιπτωση...

-->> Αλικη, νομιζω ότι αυτο κανουμε όλοι! ;)

-->> Ταξιδευτή, έχεις δίκιο, έτσι είναι. :)

-->> Γιαννιδάκη, συμφωνούμε. :)