ο Χοακίν Περόβια διηγείται

Βρεθήκαμε με το συμμαχητή μου Πέδρο στην αυλή με τις φουντουκιές, να χαζεύουμε τη φωτιά που βάλαμε πρωϊνιάτικα μετά από μια μάχη απρόβλεπτη: με το κουβάλημα ενός κρεμαστού επίπλου στη μονάδα μας, θα είχαμε πλέον ένα αξιοπρεπές μέρος για τις κούπες του καφέ, αλλά το έπιπλο αυτό ήτανε τίγκα στην κατσαρίδα! Το ανακαλύψαμε όταν, αφού είχαμε ταχτοποιήσει στα ράφια του τα λιγοστά σκεύη της μονάδας, ξεπετάχτηκαν χιλιάδες κατσαρίδες. Τις πατάγαμε με χέρια και με πόδια, καταφέραμε να εξολοθρέψουμε μερικές και το έπιπλο τό 'φαγε η φωτιά, εκεί, στην πίσω αυλή.
Με τον Πέδρο λογαριάζαμε να μείνουμε φίλοι παντοτεινοί και, μετά την απελευθέρωση της χώρας μας, θα παντρευόμασταν δυο αδελφές, να συγγενέψουμε κιόλας. Οι λογαριασμοί όμως των παιδικών χρόνων σπάνια επαληθεύονται κι έτσι τίποτα δεν έγινε: ο Πέδρο σκοτώθηκε πριν κλείσει τα δεκαπέντε του χρόνια κι εγώ δεν παντρεύτηκα ποτέ ως τα ογδόντα που μετράω σήμερα.

Χοακίν Περόβια
παλιός μαχητής στο μέτωπο "Φαραμπούντο Μαρτί", που σημαίνει "ξερικό βλέμμα"
_____________________
ΣΗΜ.1. κάπως έτσι δειλά δειλά αρχίζουν να διαδίδονται παραποιημένες ιστορίες, που τις αντιλαμβάνεται κανείς αν έχει τα μάτια του ανοιχτά, καθώς κι ένα σουρωτήρι στη σκέψη του, να μην αφήνει δλδ να περνάει ο,τιδήποτε άσκεφτα στο μυαλό του. Στη μικρή διήγηση υπάρχουν πολλά σφάλματα (πες τα ψέμματα ή ανακρίβειες) που συνηθίζουν τον αναγνώστη να χάβει ό,τι τού σερβίρεται στο διαδίκτυο, αν δεν βάλει το μυαλό του κάτω να σκεφτεί. Μπορείς να τα βρεις εύκολα, αγαπητέ/ή αναγνώστη/τρια, δεν χρειάζεται και πολύς κόπος!
ΣΗΜ.2. https://el.wikipedia.org/wiki/Αγουστίν_Φαραμπούντο_Μαρτί