ο Χοακίν Περόβια διηγείται

Βρεθήκαμε με το συμμαχητή μου Πέδρο στην αυλή με τις φουντουκιές, να χαζεύουμε τη φωτιά που βάλαμε πρωϊνιάτικα μετά από μια μάχη απρόβλεπτη: με το κουβάλημα ενός κρεμαστού επίπλου στη μονάδα μας, θα είχαμε πλέον ένα αξιοπρεπές μέρος για τις κούπες του καφέ, αλλά το έπιπλο αυτό ήτανε τίγκα στην κατσαρίδα! Το ανακαλύψαμε όταν, αφού είχαμε ταχτοποιήσει στα ράφια του τα λιγοστά σκεύη της μονάδας, ξεπετάχτηκαν χιλιάδες κατσαρίδες. Τις πατάγαμε με χέρια και με πόδια, καταφέραμε να εξολοθρέψουμε μερικές και το έπιπλο τό 'φαγε η φωτιά, εκεί, στην πίσω αυλή.
Με τον Πέδρο λογαριάζαμε να μείνουμε φίλοι παντοτεινοί και, μετά την απελευθέρωση της χώρας μας, θα παντρευόμασταν δυο αδελφές, να συγγενέψουμε κιόλας. Οι λογαριασμοί όμως των παιδικών χρόνων σπάνια επαληθεύονται κι έτσι τίποτα δεν έγινε: ο Πέδρο σκοτώθηκε πριν κλείσει τα δεκαπέντε του χρόνια κι εγώ δεν παντρεύτηκα ποτέ ως τα ογδόντα που μετράω σήμερα.

Χοακίν Περόβια
παλιός μαχητής στο μέτωπο "Φαραμπούντο Μαρτί", που σημαίνει "ξερικό βλέμμα"
_____________________
ΣΗΜ.1. κάπως έτσι δειλά δειλά αρχίζουν να διαδίδονται παραποιημένες ιστορίες, που τις αντιλαμβάνεται κανείς αν έχει τα μάτια του ανοιχτά, καθώς κι ένα σουρωτήρι στη σκέψη του, να μην αφήνει δλδ να περνάει ο,τιδήποτε άσκεφτα στο μυαλό του. Στη μικρή διήγηση υπάρχουν πολλά σφάλματα (πες τα ψέμματα ή ανακρίβειες) που συνηθίζουν τον αναγνώστη να χάβει ό,τι τού σερβίρεται στο διαδίκτυο, αν δεν βάλει το μυαλό του κάτω να σκεφτεί. Μπορείς να τα βρεις εύκολα, αγαπητέ/ή αναγνώστη/τρια, δεν χρειάζεται και πολύς κόπος!
ΣΗΜ.2. https://el.wikipedia.org/wiki/Αγουστίν_Φαραμπούντο_Μαρτί

ο τεμαχισμός του χρόνου

μια μέρα (ίσως να ήταν και νύχτα, δεν ξέρω, αλλά νύχτες κατεβαίνουν οι ιδέες) οι σοφοί του παλιού κόσμου αποφάσισαν να κόψουν το χρόνο (αφού τον είχαν εφεύρει, φυσικά) σε μικρούτσικα κομματάκια, μάλλον για να τον υπολογίζουν πιο εύκολα. Θέλανε οπωσδήποτε να είναι σε θέση ανά πάσα στιγμή να ξέρουν πού ακριβώς βρίσκεται ο ήλιος, το φεγγαράκι, ο Σείριος και όλοι οι τότε ορατοί αστερισμοί. Δεν είμαι καθόλου σίγουρη αν και πόσο ωφέλησε αυτός ο τεμαχισμός του χρόνου την ανθρωπότητα γενικώς, αλλά μερικά τμήματά της τα ωφέλησε: π.χ. αστρολόγους, μάντεις, μάγους, και άλλους εκμεταλλευτές της ανθρώπινης αφέλειας (=βλακεία, στο πιο μπρούτο). Σήμερα, αν και διαμαρτυρόμαστε για τη χειραγώγηση από τους διαφημιστές και τα ΜΜΕ, χάβουμε όσα μας λένε. Σκέψου λοιπόν, τότε που οι άνθρωποι ήτανε αμάθητοι σε τέτοια κόλπα, ήταν αγνοί δλδ, πόσο αμάσητα καταπίναν τα διάφορα δήθεν θέσφατα, γιατί ως γνωστόν είναι πολύ εύκολο να εξαπατηθεί κάποιος που δεν έχει συναπαντήσει πολύ κακό στη ζωή του, κάποιος απονήρευτος δλδ.