Βρίσκεσαι χαμηλά, στη βάση του κτιρίου, κοιτάζεις ψηλά, εκεί όπου
προσφέρονται τα οράματα.Ολες οι εικόνες οι θαυμαστές ενός υπέροχου κόσμου θα σου χαριστούν, αν κι εσύ χαριστείς, αν δεχτείς να τον φτάσεις με τον ανελκυστήρα, χωρίς κόπο.
Το κτίριο είναι στα δεξιά κι αριστερά είναι η σκάλα.
Στην αρχή, η σκάλα σου φαίνεται γαλάζια και ξεκούραστη.
Τι είναι εκατό σκαλιά μονάχα;
Μπορείς να τ' ανέβεις χωρίς να χαριστείς, χωρίς να πουλήσεις τα δικά σου οράματα για ν' αποκτήσεις οράματα ξένα, εικόνες διαφημισμένες.
Ξεκινάς λοιπόν να ανεβαίνεις.
Στα δεξιά υπάρχει χειρολαβή κατά μήκος της σκάλας, όπου μπορείς να στηρίζεσαι, αν το επιθυμείς.
Δεν την έχεις ανάγκη, ανεβαίνεις με περήφανο βήμα καταμεσίς της σκάλας, χωρίς να πιάνεσαι από πουθενά.
Δεξιά, βλέπεις τον πέμπτο όροφο του κτιρίου με τα προς χάρισμα οράματα.
Βλέπεις κόσμο, ανθρώπους να πηγαινοέρχονται βουΐζοντας, χαρούμενοι που πήραν τον ανελκυστήρα και απόχτησαν εικόνες και γνώση έτοιμη, προαποφασισμένη γι αυτούς.
Ολα είναι πολύχρωμα εκεί πάνω, έχει και μουσική.
Η σκάλα που διάλεξες να πάρεις χάνει σιγά σιγά το χρώμα της και γίνεται γκρίζα.
Αρχίζεις να κουράζεσαι, η χειρολαβή αλλάζει θέση, βρίσκεται στην αριστερή πλευρά πλέον.
Μερικοί που αποφάσισαν ν' ανεβούν πίσω από σένα, δυσανασχετούν πως τους καθυστερεί το αργό σου ανέβασμα.
Δεν βλέπεις πια το κτίριο με τα βουητά των ανθρώπων.
Το κτίριο δεν έχει αλλάξει θέση, βρίσκεται
εκεί όπου ήταν από πάντα, οι πολλοί άνθρωποι ανεβαίνουν με τον ανελκυστήρα και
χαίρονται τα οράματα και τις εικόνες τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι το αντίτιμο
γι αυτές τις απολαυστικές εικόνες είναι τα ίδια τους τα μάτια.Αυτά παραδίδουν στον πορτιέρη βγαίνοντας προς την οδό του Παραδείσου, τον οποίο τους υποσχέθηκαν οι διαφημιστές, κρύβοντάς τους αυτή τη μικρή λεπτομέρεια.
Εσύ εξακολουθείς να ανεβαίνεις την επώδυνη σκάλα, γνωρίζοντας απλώς ότι παρακάμπτεις τον ανελκυστήρα, ότι οι διαφημιζόμενες εικόνες των χαρισμένων οραμάτων είναι ψεύτικες.
Αλλάζεις με κόπο τη θέση σου ώστε να κρατάς σφιχτά τη χειρολαβή, γιατί η σκάλα γίνεται όλο και πιο απότομη.
Ρίχνεις μια ματιά προς τα πίσω, βλέπεις ότι υπάρχουν περισσότερα σκαλοπάτια από όσα προς τα εμπρός, δεν σε παίρνει να κατέβεις, μπορεί και να τσακιστείς, και συνεχίζεις με κόπο.
Αναρωτιέσαι αν υπάρχει κάτι στην κορφή που να σε ανταμείψει και απάντηση δεν υπάρχει.
Το ανέβασμα το αποφάσισες για να γλιτώσεις το πούλημα, όχι για την ανταμοιβή.
Το κορμί βαραίνει, τα πόδια δυσκολεύονται να προχωρήσουν, το μόνο θετικό είναι πως εξακολουθείς να βλέπεις.
_____________________________
ΣΗΜ. ανέβηκε στις 20 Νοεμβριου 2006 εδω: http://rodiat4.blogspot.gr/2006/11/177.html
πείτε τώρα ότι δεν έχω προφητικό χάρισμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου