Ημερολόγιο κορωνοϊού, 25 Αυγούστου 2020

Ξανακολλάει ο ιος; γιατί αδειοδοτήθηκε η χορήγηση πλάσματος στις ΗΠΑ, τι άλλες νέες θεραπευτικές συγχύσεις έχουμε, και μια σημαντικότατη ελληνική ερευνητική δουλειά: 

 

1. Από χτες το βράδυ κυκλοφορεί ευρύτατα η είδηση για τον άνθρωπο (και όχι ασθενή) από το Χονγκ Κονγκ ο οποίος φαίνεται να κόλλησε ξανά τον ιο, κυρίως με βάση δελτίο τύπου των ερευνητών- το άρθρο ακόμη δεν δημοσιεύθηκε από το Clinical Infectious Diseases, και το άρθρο περιγράφει μια πολύ πιο σύνθετη κατάσταση ποικίλων προεκτάσεων, τόσο καθησυχαστικών όσο και προβληματικών. Τι περιγράφει λοιπόν το άρθρο; Νεαρό, 33 ετών, ο οποίος νόσησε ήπια (διάρκεια συμπτωμάτων 2-3 ημέρες) τον Μάρτιο (νοσηλεύθηκε βέβαια 20 ημέρες, μέχρι να αρνητικοποιήσει το τεστ- δείγμα της επιθειτκής πολιτικής ελέγχου της επιδημίας στο Χονγκ Κονγκ). Δεν ξέρουμε αν έκανε τότε αντισώματα (ξέρουμε ότι μέχρι την 10η ημέρα μετά την έναρξη των συμπτωμάτων δεν είχε κάνει, αλλά τα αντισώματα αρχίζουν να βγαίνουν κάπου εκεί, και δεν είχαμε δείγμα την 14η ημέρα πχ), και ο οποίος, τον Αύγουστο, σε έλεγχο αεροδρομίου, ξαναβρέθηκε θετικός σε μοριακό έλεγχο. Και η περαιτέρω ανάλυση έδειξε ότι ήταν διαφορετικό το στέλεχος του ιου που μετέφερε αυτή την φορά (ήταν στέλεχος που κυκλοφορεί πρόσφατα σε Βρετανία και Ελβετία), ενώ στο αίμα του αντισώματα δεν βρέθηκαν. Προσοχή όμως: ο νεαρός δεν είχε συμπτώματα. Τυχαία βρέθηκε θετικός. Νοσηλεύθηκε αμέσως μετά, παρακολουθήθηκε στενά, και συνέχισε να χαίρει άκρας υγείας. Και μάλιστα, από την 5η ημέρα και μετά, άρχισε να ανεβάζει τίτλο αντισωμάτων. Και συνέχιζε να μην βγάζει συμπτώματα. 

 

2. Πού είναι το ενθαρρυντικό της όλης υπόθεσης; Θα μπορούσε λοιπόν να συμπεράνει κανείς πως η πρώτη μόλυνση δημιούργησε κάποια μορφή ανοσίας (που δεν ανιχνεύθηκε επαρκώς), και η οποία έκανε την δουλειά της: ο νεαρός δε νόσησε την δεύτερη φορά, δεν κατάλαβε τίποτε. Άρα, προστατεύθηκε. Και την δεύτερη φορά (ξανα)πυροδοτήθηκε και η άμυνα με αντισώματα, χωρίς το παραμικρό σύμπτωμα (λειτούργησε ο ιος σαν αναμνηστική δόση εμβολίου). Το άλλο ενθαρρυντικό είναι ότι δεν παρατηρήθηκε το διαβόητο φαινόμενο antibody-dependent-enhancement/ ADE, να νοσείς δηλαδή βαρύτερα την δεύτερη φορά, φαινόμενο που το βλέπουμε στον Δάγγειο Πυρετό και μας φόβιζε μήπως συμβεί και με τον SARS-CoV-2. 

 

3. Ποια είναι όμως τα ερωτηματικά και οι προβληματισμοί με την ιστορία του νεαρού από το Χονγκ Κονγκ; Πρώτον, αν και δε νόσησε, είχε ιικό φορτίο. Οπότε, θεωρητικά, θα μπορούσε να μεταδίδει (εκκρεμεί η απόπειρα καλλιέργειας του ιου από τους ερευνητές). Η πρότερη λοίμωξη μπορεί να απέτρεψε τη νέα νόσηση, αλλά δεν απέτρεψε τον εποικισμό από άλλο στέλεχος του ιου (ή τον ιο γενικότερα), και πιθανώς την μετάδοσή του. Οπότε, πρέπει να ξεχάσουν την ανοσία αγέλης οι οπαδοί της, εφόσον όσοι έχουν νοσήσει δεν αποτελούν τείχος ενάντια στην κυκλοφορία του ιου στην κοινότητα (και θα πρέπει να βρουν άλλη ασεβή πλάνη να διατυμπανίζουν). Είναι μια εικόνα που θυμίζει πολύ τα προβλήματα που βγάζουν κάποια εμβόλια στις δοκιμές στους μακάκους; Εντελώς. 

 

4. Τι δεν ξέρουμε σε αυτή την ιστορία; Αν τελικά όντως μετέδιδε τη δεύτερη φορά. Όπως και αν έβγαλε αντισώματα την πρώτη φορά, ή ενδέχεται οι ήπιες πρώτες νοσήσεις να μην επάγουν επαρκή αντισώματα και να σε κάνουν επιρρεπή σε νέα μόλυνση. Δεν ξέρουμε επίσης μήπως το ασυμπτωματικό της δεύτερης φοράς δεν οφείλεται στην ανοσία που απέκτησε ο νεαρός αλλά σε τυχόν ηπιότητα του δεύτερου στελέχους του ιου. Αν δηλαδή κολλούσε κάποιο άλλο στέλεχος, μήπως εκδήλωνε συμπτώματα. Συμπέρασμα: μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Αλλά ένα μόνο άτομο, από τα δεκάδες εκατομμύρια που έχουν νοσήσει. Που δεν μας επιτρέπει να εξάγουμε συμπεράσματα. Έως τον περαιτέρω εμπλουτισμό της γνώσης μας, κάνουμε προσωρινά τρόπο ζωής μας την αυτοπροστασία και την προστασία των οικείων μας, μέσω συμπεριφοράς, τελεία. 

 

5. Θεραπευτικά-1: γιατί ανακοινώθηκε μετά βαΐων και κλάδων η αποτελεσματικότητα της μετάγγισης πλάσματος από ιαθέντες, ως θεραπεία κατά της COVID-19; Τόσο εντυπωσιακά είναι τα αποτελέσματα; Όχι, πολιτικοί είναι οι λόγοι, αλλά ίσως, είναι κι αυτή μια χρήσιμη θεραπευτική προσέγγιση. Έχουμε πει από μήνες πως η επιμονή και η ικανοτητα του σπουδαίου επιστήμονα Arturo Casadevall βοήθησε να επεκταθεί η ιδέα της θεραπευτικής χορήγησης πλάσματος, και ειδικά στις ΗΠΑ πήρε τέτοιες διαστάσεις που ούτε ο ίδιος ο Casadevall δεν προλάβαινε να αξιολογήσει τα δεδομένα. Κυκλοφόρησε προ ημερών προδημοσίευση από τα αποτελέσματα της χορήγησης πλάσματος σε περισσότερους των 30.000 ασθενών στις ΗΠΑ, και τα χονδρικά συμπεράσματα ήταν πως αν χορηγηθεί νωρίς μετά την διάγνωση (εντός 3 ημερών, το ερώτημα βέβαια είναι πόσο καθυστερημένα γίνεται η διάγνωση στις ΗΠΑ), και αν είναι πλάσμα με υψηλή συγκέντρωση αντισωμάτων, βελτιώνει τα ποσοστά επιβίωσης. Είναι στατιστικά αξιολογήσιμη αυτή η ελάττωση της θνησιμότητας; Έχει τρόπους η στατιστική να σου πει και ναι, και όχι. Ακόμη διαφωνούν οι επαΐοντες, ανάλογα και με την πολιτική τους τοποθέτηση. Ήταν ανακριβή αυτά που ειπώθηκαν από τον επικεφαλής του FDA, τον Stephen Hahn, στην συνέντευξη τύπου; Ναι, ήταν δραματικά μεγαλοποιημένη η αποτελεσματικότητα του πλάσματος, όπως παρουσιάσθηκε, το παραδέχθηκε και συγγνώμη ο Χαν σήμερα. Αλλά μάλλον βοηθάει η χορήγηση πλάσματος από ιαθέντες, κάπως, κάποιους. Και μπορεί να χρησιμοποιηθεί προσωρινά, μέχρι την ευρύτερη διαθεσιμότητα τεχνητών αντισωμάτων. Κι ας είναι εργώδης η παραγωγή του, κι ας έχει μικρούς αστερίσκους όσον αφορά την ασφάλεια, κι ας είναι ιατρική 120 ετών (ο Εμίλ φον Μπέρινγκ που την εισήγαγε πήρε Νόμπελ το 1901). Αφού δεν έχουμε καλύτερες θεραπείες...

 

6. Θεραπευτικά-2: δεν έχουμε καλύτερες θεραπείες, το έχω ξαναπεί, επειδή δεν κάναμε καλοσχεδιασμένες μελέτες, και επειδή επιτρέψαμε σε μη ιατρικές παραμέτρους να παρεμβαίνουν. Έτσι, δεν περιμένουμε, πλην τεχνητών αντισωμάτων, κάτι σημαντικό θεραπευτικά. Όσες νέες μελέτες βγαίνουν, μπορούν να αναγνωσθούν ποικιλοτρόπως: μια νέα μελέτη για το remdesivir στο JAMA πχ κατέδειξε την αδυναμία του σχεδιασμού της όταν οι ασθενείς που πήραν 5 ημέρες αγωγή πήγαν καλύτερα από όσους πήραν 10 ημέρες, που πήγαν το ίδιο με όσους δεν πήραν. Ακόμη και οι συγγραφείς της μελέτης μαγκώθηκαν, "uncertain clinical importance" λένε. Εγώ θα πω ότι είναι ενδεικτικό της (υπαρκτής, αλλά) περιορισμένης δραστικότητας της ουσίας (όπως 'Έμπολα...), άλλοι θα πουν "ναι, αλλά στις 5 ημέρες αγωγής υπήρξε διαφορά". Κακός σχεδιασμός υπήρξε. Από την άλλη, ακόμη μια αναδρομική μελέτη, 8075 Βέλγων ασθενών, κατέδειξε αποτελεσματικότητα της υδροξυχλωροκίνης στην ελάττωση της θνησιμότητας (ακόμη και οι πολέμιοί της κάπως πρέπει να εξηγήσουν κάποτε τόσες αναδρομικές- όπως πρέπει και οι υποστηρικτές της να εξηγήσουν τα λάθη των τυχαιοποιημένων προοπτικών μελετών που την βγάζουν άχρηστη, ΟΚ αυτό το τελευταίο είναι in peer review αν και φοβάμαι ότι θα παραμείνει επί μακρόν εκεί). 

 

7. Τέλος, μια πολύ σημαντική Ελληνική πειραματική μελέτη, κυκλοφόρησε ως προδημοσίευση αλλά είμαι βέβαιος πως θα πάει σε σημαντικό περιοδικό: Untuned antiviral immunity in COVID-19 revealed by temporal type I/III interferon patterns and flu comparison λέγεται, προέρχεται από συνεργασία του εργαστηρίου Ανοσοβιολογίας του Ιδρύματος Βιοϊατρικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών με επιστημονες από τα νοσοκομεία Σωτηρία και Αττικόν, υπό την επίβλεψη του Ευάγγελου Ανδρεάκου που διδάσκει και στο Imperial College του Λονδίνου: είναι ίσως η σαφέστερη περιγραφή του ανοσολογικού πανικού που προκαλεί ο ιος, συγκρίνοντας μάλιστα την αλληλουχία των ανοσολογικών γεγονότων με το τι συμβαίνει σε περιπτώσεις γρίπης, τόσο σοβαρής όσο και ηπιότερης. Μέσα από διαδοχικές μετρήσεις δεκάδων δεικτών (η σημασία ορισμένων όπως το CCL3 δεν είχε καταδειχθεί ξανά), οι επιστήμονες έδειξαν ότι "δεν είναι μια απλή γρίπη", ότι η άκαιρη ενεργοποίηση ανοσολογικών μηχανισμών συμβάλλει στην βαρύτητα της κλινικής εικόνας, και κυρίως ότι ο SARS-CoV-2 λειτουργεί ανάποδα: αντί να κινητοποιεί πρώτα την αντιιική απάντηση και μετά να κινητοποιεί προφλεγμονώδεις οδούς ως δεύτερη γραμμή προστασίας, κάνει το ανάποδο. Και αυτό το ανάποδο είναι το κλειδί της κλινικής εικόνας, αλλά και της πιθανής αποτελεσματικότητας διαφόρων θεραπευτικών προσεγγίσεων όπως διαφόρων μορφών ιντερφερόνης. Εξαιρετική μελέτη, άξια αναφοράς και τα ονόματα των από κοινού πρώτων συγγραφέων, της Ιωάννας-Ευδοκίας Γαλάνη και της Νικολέττας Ροβίνα. 

 

8. O Wong Kar-wai της εικόνας πάντως, καταλείπει ανοσία

__________________________

ΣΗΜ. η σημερινή ενημερωτική ανάρτηση του Γιωργου Παππά στο facebook: https://www.facebook.com/giorgos.pappas.376/posts/10158842326312490

επώνυμο "Ζαζάνης"

ψάχνοντας για το επώνυμο "Ζαζάνης" βρήκα ότι εμφανίζεται στην Απείρανθο της Νάξου τα έτη: 1600, 1700, 1800, 1900 και 2000. (https://orinosaxotis.blogspot.com/2013/11/1600_25.html) 

Στο ίδιο μπλογκ βρήκα στο ποστ "Ναξιώτες σε Αμερική , Καναδά και Αίγυπτο το 1947" κάποιον Μιχαήλ Ζαζάνη στην Ουάσιγκτον. (https://orinosaxotis.blogspot.com/2014/09/1947.html)

Επίσης, στο μπλογκ "Περιηγήσεις" ποστ Κόρωνος Νάξου: Οι άνθρωποι και τα επώνυμά τους - Οι πίνακες (Ι), βρήκα επώνυμο Ζαζάνης, Ζαζανο- με παρατσούκλι: Μανδηλαράς. (http://diadromesgr.blogspot.com/2011/04/2.html)

Ακόμη, βρήκα να αναφέρεται κάποιος Μανόλης Ζαζάνης στις σελίδες (pdf ) 22 και 232 του Τόμου 11 και στις σελίδες 100 και 400 του Τόμου 13 στον ιστότοπο "Αρχεία της Ελληνικής Παλλιγγενεσίας" (https://paligenesia.parliament.gr/anazitisi.php)

διολισθαίνοντας προς τον ολοκληρωτισμό

«διολισθαίνοντας προς τον ολοκληρωτισμό» είναι ο τίτλος του κειμένου που θέλω να γράψω και που υπόσχομαι να το γράψω σύντομα, επειδή (έχω πάψει να νομίζω και) έχω πλέον βεβαιωθεί ότι ακριβώς έτσι συμβαίνει: δεν αρκεί μια (απο την αναποδη) "χαρισματική" περσόνα τύπου π.χ. Χίτλερ, να "μαγέψει" τα πλήθη, να τα αφιονίσει, να τα κάνει ανθρωποφάγα, αλλά χρειάζεται μια εξαθλιωμένη ανθρώπινη "βάση" που θα καταπιεί αμάσητη την τροφή που της σερβίρει το "Σύστημα" και το σύστημα αυτό (μη το γελάς καθόλου, ε) είναι οι αντι-άνθρωποι, όλοι αυτοί που τίποτα δεν τους λείπει, τα έχουνε όλα που λένε, αλλά θέλουνε το κάτι τι παραπάνω κι εδώ μπαίνει το γνωστό παραμύθι του ψαρά με την άπληστη γυναίκα, αν το θυμάσαι, που αντικατοπτρίζει με ακρίβεια αυτό που συμβαίνει σήμερα (και συνέβαινε από πάντα) και το σύστημα αυτό κουνάει την περσόνα που θεωρεί αντάξια να το εκπροσωπεύει, σαν μαριονέτα την κουνάει απέναντι σε μια βάση ανθρώπων εξαθλιωμένων που δεν προλαβαίνουν καν να σκεφτούν επειδή η φτώχεια (τροφής και ιδεών) δεν τους αφήνει. Χρειάζεται λοιπόν αυτη η εξαθλίωση για να γλιστρήσει μαλακά μαλακά ο φασισμός και να γίνει κυρίαρχη "ιδεολογία" γιατί όσες φορές επιβλήθηκε με τη βία και δια μιάς, που λένε, έγινε αντιληπτός και (αργά ή γρήγορα) έφαγε τα μούτρα του. κλπ κλπ (συνεχίζεται)

ενδυματολογικές αναβαθμίσεις

Μετά από μερικές δεκάδες χρόνια, ποιος θα θυμάται από πού ξεκίνησε η μόδα της υποχρεωτικής μάσκας; Εδώ δεν θυμόμαστε ποιος ειναι ο πρωθυπουργός της χώρας κι ένας καημένος με ονοματεπώνυμο που αρχίζει από Κ.Μ. προσπαθεί, τρέχοντας από δω κι από κει, χωρίς κάμερες, να μας το θυμίσει (ανοίγει παρένθεση: ομολογώ ότι το έμαθα, πως έχουμε πρωθυπουργό με ονοματεπώνυμο που αρχίζει από Κ.Μ. εντάξει; μη ξεποδαριάζεται άλλο ο άνθρωπος, που δείχνει τόσο κουρασμένος να βαδίζει τρεκλίζοντας. Κλείνει η παρένθεση)

Ξεφεύγω από το θέμα όμως, που είναι η νέα μόδα που θα παλιώσει όταν ξεχαστεί η αιτία που τη γέννησε, όπως ξεχάστηκε η αιτία που σιάχτηκαν τα μανίκια: για να μη μας τσιμπάνε τα κουνούπια, το ξέρω, αλλά πολλοί δεν το γνωρίζουν, και όπως ξεχάστηκε η κατάργηση του παλαιού τύπου εσωρούχου (και βρακιού καλουμένου) το οποίο ήταν ένα μακρύ πανταλόνι με μπατζάκια τα οποία δεν ήταν ραμμένα στην εσωτερική πλευρά από το γόνατο και πάνω, ώστε μια κυρία με εκείνα τα υπέρκομψα φουστάνια, τα μακριά ως τον αστράγαλο και τα σφιγμένα στη μέση (ίσαμε και λίγο παρακάτω) με κορσέδες που προκαλούσαν ασφυξία, να μπορεί να ουρεί και να αφοδεύει χωρίς δυσκολία: άνοιγε απλώς τα πόδια πάνω από ένα καθίκι και καθόταν πάνω του, όπως σήμερα ακόμα κάνουν τα κακά τους οι ινδοί (κάποιας κάστας που δεν θυμάμαι τώρα) μέσα στη μέση του δρόμου και αυτός είναι ένας από τους λόγους που αποκλείεται να πάω στην Ινδία.

Ξέφυγα πάλι, θα πιάσω το νήμα από εκεί που το άφησα, διερωτώμενη γιατί άραγε επεβλήθη το βρακί. Αν ξεκινήσω από τους πρωτόπλαστους, ένα είδος αυτού του μικρού εσωρούχου ήταν το φύλλο συκής, το οποίο φόρεσαν ο Αδάμ και η Εύα μόλις άφησαν πίσω τους τον Παράδεισο, και η αιτία ήταν η ντροπή. Σιγά σιγά, φόρεσαν κι άλλα ρουχαλάκια από πάνω, άλλα από ντροπή επίσης και άλλα λόγω καιρικών συνθηκών.

Το θέμα μας όμως είναι η μάσκα και το αν αναρωτηθεί κανείς μετά από μερικές δεκαετίες γιατί φοράει μάσκα και μάλιστα υποχρεωτικά. Σκέφτομαι λοιπόν ότι ίσως να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τη φοράει από ντροπή, γιατί ως τότε ο κόσμος θα (έχει μάθει να) ντρέπεται που έχει μύτη και στόμα, όπως οι πρωτόπλαστοι ντράπηκαν που είχαν γεννητικά όργανα -στο περίπου. Ο κορονοϊός θα περάσει και η μάσκα θα μείνει, ίσως με μικρές αναβαθμίσεις: στρας και πούλιες π.χ. ή διάφορα κεντήδια και επικόλληση πανάκριβων κοσμημάτων για πλουσίους. Η μάσκα θα γίνει περισσότερο απαραίτητη (και άχρηστη) από τη γραββάτα.
__________________
ΣΗΜ. Το κειμενάκι είναι σατιρικό, φόρα τη μάσκα σου λοιπόν, αρκεί να θυμηθείς να τη βγάλεις όταν τελειώσει η πανδημία. Οι μόδες είναι για να περνάνε, εκτός από τη μόδα της γραββάτας που έχει κατσικωθεί στα γερά.